Hvaða bakslag? María Rut Kristinsdóttir skrifar 2. september 2022 08:31 Fréttir af regnbogafánum sem rifnir eru niður, eyðileggingum á regnbogagötum, nýnasistaáróðri gegn hinsegin fólki, skemmdaverkum á listasýningu í tilefni Hinsegin daga, hatursorðræðu og meiðandi ummælum hafa verið óþæginlega algengar síðastliðnar vikur hér á landi. Það virðist ógna tilveru einhverra í samfélaginu okkar að fjölbreytileikinn hafi fest sig í sessi á Íslandi. Ég trúi því þó að meirihluti þjóðarinnar standi með fjölbreytileikanum. En dropinn holar steininn og hver skilaboð sem send eru út, með hatrið að vopni, geta haft í för með sér að pláss verði til fyrir enn meira hatur og jafnvel ofbeldi. Ég veit að mörg okkar sem tilheyrum hinseginsamfélaginu höfum fundið fyrir auknum ótta í kjölfar fregna sem vega að tilverurétti okkar. Við þeirri þróun er mikilvægt að spyrna. Og þar þurfum við á öllu samfélaginu okkar að halda. Svo óttinn lami okkur ekki og hreki í felur. Opnum augun Ég tilheyri kynslóð hinsegin einstaklinga sem gat farið nokkuð klakklaust í gegnum það að horfast í augu við sjálfa mig og viðurkenna fyrir mér, og mínum nánustu að ég væri svo sannarlega mjög samkynhneigð. Fyrir það er ég þakklát. Ég var samt 21 árs og hafði haldið niðri í mér andanum alla grunn- og menntaskólagönguna. En í dag er ég gift ástinni minni og á með henni tvo dásamlega stráka, yndislegt heimili og lífið okkar er gott. Ég á kynslóðinni á undan allt að þakka, þau börðust með kjafti og klóm og töpuðu mörg hver ærunni, ferlinum eða jafnvel lífi sínu til að ryðja brautina. Svo við getum öll fengið að vera við sjálf. Ég hef fylgst með aðdáun með þeirri þróun að unga fólkið hefur þorað miklu fyrr en ég þorði að vera það sjálft. Ekki í felum. Ég hef sinnt fræðslu í skólum um Hinseginleikann í mörg ár og nú heyrir það til undantekninga að það sé ekki að minnsta kosti eitt regnbogabarn komið út á unglingastigi í grunnskólum. Það er nýr veruleiki, sem við eigum að fagna. Ekki óttast. Vegna þess að við vorum öll til í grunnskólunum fyrir nokkrum árum eða áratugum. Við vorum bara regnbogabörn í felum, þjökuð af sjálfsefa og ótta yfir því að vera „öðruvísi“. Ég hef samt sem áður miklar áhyggjur af þróun mála. Nú fylgist ég með unga hugrakka fólkinu okkar, kynslóðinni á eftir mér sem fær nú að finna rækilega fyrir hatri og umræðu sem meiðir. Sum þurfa jafnvel að takast á við það jafnvel daglega að kallað sé til þeirra ókvæðisorðum, tilvera þeirra ekki viðurkennd, gelt að þeim og þeim hótað lífláti eða hvött til þess að taka eigið líf. Þetta er að gerast í gegnum skilaboð á samfélagsmiðlum, á skólagöngunum, í félagsmiðstöðvunum eða jafnvel út á götu. Ég hef því miður séð of mörg dæmi um nákvæmlega þetta síðustu mánuði. Opnum augun og hættum að þræta um það hvort hið meinta bakslag sé raunverulegt eða hættulegt. Raunveruleikinn blasir við og við verðum að taka slaginn saman gegn hatrinu. Fyrir komandi kynslóðir – og fyrir þær kynslóðir sem á undan komu. Við þurfum að standa vörð um þau réttindi sem hér hafa áunnist á sama tíma og við nýtum þá þekkingu og reynslu sem við höfum til að þoka málum áfram i löndum sem því miður eru ekki jafn langt komin í réttindabaráttu og mannréttindum og við. FO vettlingar fyrir hinseginbaráttuna um allan heim Í dag hefst FO herferð UN Women á Íslandi með sölu á einstökum FO vettlingum sem hannaðir eru af Védísi Jónsdóttur og framleiddir hjá VARMA. Í ár verður varningurinn einmitt til styrktar hinsegin verkefnum UN Women um allan heim. UN Women er sú stofnun Sameinuðu þjóðanna sem berst fyrir réttindum og málefnum hinsegin fólks um allan heim, enda verður jafnrétti ekki náð nema með jöfnum réttindum allra hópa. Mikið bakslag hefur orðið í réttindabaráttu hinsegin fólks á síðustu árum. Bakslagið hér heima er í formi meiðandi orðræðu, skemmdaverka og skoðana en sem betur fer eru lagaleg réttindi á Íslandi að mestu leyti tryggð. Sömu sögu er ekki að segja um öll ríki heims. En 35% þeirra búa yfir lögum sem banna, refsa eða dæma jafnvel til dauða fyrir hinseginleika. 84% ríkja heims banna samkynja hjónabönd og viðurkenna ekki tilvist þeirra.Víða býr hinsegin fólk við gríðarlega mismunun, skert réttindi, pyntingar og ofbeldi sökum kyns, kynhneigðar, kynvitundar eða kyntjáningar. Það er því gríðarlega mikilvægt að UN Women hafi bolmagn til að standa áfram vörð um velferð og réttindi hinsegin fólks á tímum sem þessum. Hinsegin verkefni UN Women hafa verið án fjármagns síðan í maí á þessu ári og því er fjárstuðningurinn sem hlýst af sölu vettlinganna í ár gríðarlega mikilvægur. Þú getur stutt við baráttuna með því að kaupa vettlinga hér. Höfundur er kynningarstýra UN Women á Íslandi og stofnandi Hinseginleikans. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein María Rut Kristinsdóttir Hinsegin Mest lesið Til hamingju Víkingur Heiðar! Halla Hrund Logadóttir Skoðun Stóriðjutíminn á Íslandi er að renna sitt skeið Guðmundur Franklin Jónsson Skoðun Glerbrotin í ryksugupokanum Kristín Kolbrún Waage Kolbeinsdóttir Skoðun Er þetta virkilega svarið frá Þjóðkirkjunni? – þegar barn þarf að flýja úr helgidóm Hilmar Kristinsson Skoðun Túrverkir og hitakóf – má ræða það í vinnunni? Já endilega! Katrín Björg Ríkarðsdóttir Skoðun Hvernig léttum við daglega lífið þitt? Einar Geir Þorsteinsson Skoðun Skattaferðalandið Ísland Björn Ragnarsson Skoðun Bakslag í opinberri þróunarsamvinnu Gunnar Salvarsson Skoðun Sjálfbærni með í för – Vegagerðin stígur skref í átt að loftslagsvænni framkvæmdum Hólmfríður Bjarnadóttir Skoðun Jöfn skipting skulda og eigna í sambúð Sævar Þór Jónsson Skoðun Skoðun Skoðun Skattaferðalandið Ísland Björn Ragnarsson skrifar Skoðun Til hamingju Víkingur Heiðar! Halla Hrund Logadóttir skrifar Skoðun Sjálfbærni með í för – Vegagerðin stígur skref í átt að loftslagsvænni framkvæmdum Hólmfríður Bjarnadóttir skrifar Skoðun Þegar krónur skipta meira máli en velferð barna: Ástæður þess að enginn bauð í skólamáltíðir í Hafnarfirði Jón Ingi Hákonarson skrifar Skoðun Líf eftir afplánun – þegar stuðningur gerir frelsið raunverulegt Steinunn Ósk Óskarsdóttir skrifar Skoðun Á hvorum endanum viljum við byrja að skera af? Davíð Már Sigurðsson skrifar Skoðun Þegar krónur skipta meira máli en velferð barna Jón Ingi Hákonarson skrifar Skoðun Bakslag í opinberri þróunarsamvinnu Gunnar Salvarsson skrifar Skoðun Fyrirmyndar forvarnarstefna í Mosfellsbæ Kjartan Helgi Ólafsson skrifar Skoðun Hvernig léttum við daglega lífið þitt? Einar Geir Þorsteinsson skrifar Skoðun Kína mun ekki bjarga Vesturlöndum að þessu sinni Sæþór Randalsson skrifar Skoðun Er þetta virkilega svarið frá Þjóðkirkjunni? – þegar barn þarf að flýja úr helgidóm Hilmar Kristinsson skrifar Skoðun Átta mýtur klesstar inn í raunveruleikann - hvað er satt og hvað er logið um gervigreindina? Sigvaldi Einarsson skrifar Skoðun Glerbrotin í ryksugupokanum Kristín Kolbrún Waage Kolbeinsdóttir skrifar Skoðun Túrverkir og hitakóf – má ræða það í vinnunni? Já endilega! Katrín Björg Ríkarðsdóttir skrifar Skoðun Draghi-skýrslan og veikleikar Íslands Pawel Bartoszek skrifar Skoðun Nokkur orð um sérlausn í flugi Birna Sigrún Hallsdóttir,Hrafnhildur Bragadóttir skrifar Skoðun Geta öll dýrin í skóginum verið vinir? Steinar Bragi Sigurjónsson skrifar Skoðun Iðjuþjálfun í verki Þóra Leósdóttir skrifar Skoðun Mannfræðingar á atvinnumarkaði: opið bréf til íslenskra atvinnuveitenda Elísabet Dröfn Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Íbúðalán Landsbankans og fyrstu kaupendur Helgi Teitur Helgason skrifar Skoðun Að læra íslensku sem annað mál: ný brú milli íslensku og ensku Guðrún Nordal skrifar Skoðun Hamona Benedikt S. Benediktsson skrifar Skoðun Ógn og ofbeldi á vinnustöðum – hvað er til ráða Gísli Níls Einarsson skrifar Skoðun Lesum meira með börnunum okkar Steinn Jóhannsson skrifar Skoðun Kynjajafnrétti á ekki að stöðvast við hurð heilbrigðiskerfisins Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir skrifar Skoðun Stóriðjutíminn á Íslandi er að renna sitt skeið Guðmundur Franklin Jónsson skrifar Skoðun Núll mínútur og þrjátíuogeittþúsund Grétar Birgisson skrifar Skoðun Barnvæn borg byggist á traustu leikskólakerfi Stefán Pettersson skrifar Skoðun Kirkjur og kynfræðsla Bjarni Karlsson skrifar Sjá meira
Fréttir af regnbogafánum sem rifnir eru niður, eyðileggingum á regnbogagötum, nýnasistaáróðri gegn hinsegin fólki, skemmdaverkum á listasýningu í tilefni Hinsegin daga, hatursorðræðu og meiðandi ummælum hafa verið óþæginlega algengar síðastliðnar vikur hér á landi. Það virðist ógna tilveru einhverra í samfélaginu okkar að fjölbreytileikinn hafi fest sig í sessi á Íslandi. Ég trúi því þó að meirihluti þjóðarinnar standi með fjölbreytileikanum. En dropinn holar steininn og hver skilaboð sem send eru út, með hatrið að vopni, geta haft í för með sér að pláss verði til fyrir enn meira hatur og jafnvel ofbeldi. Ég veit að mörg okkar sem tilheyrum hinseginsamfélaginu höfum fundið fyrir auknum ótta í kjölfar fregna sem vega að tilverurétti okkar. Við þeirri þróun er mikilvægt að spyrna. Og þar þurfum við á öllu samfélaginu okkar að halda. Svo óttinn lami okkur ekki og hreki í felur. Opnum augun Ég tilheyri kynslóð hinsegin einstaklinga sem gat farið nokkuð klakklaust í gegnum það að horfast í augu við sjálfa mig og viðurkenna fyrir mér, og mínum nánustu að ég væri svo sannarlega mjög samkynhneigð. Fyrir það er ég þakklát. Ég var samt 21 árs og hafði haldið niðri í mér andanum alla grunn- og menntaskólagönguna. En í dag er ég gift ástinni minni og á með henni tvo dásamlega stráka, yndislegt heimili og lífið okkar er gott. Ég á kynslóðinni á undan allt að þakka, þau börðust með kjafti og klóm og töpuðu mörg hver ærunni, ferlinum eða jafnvel lífi sínu til að ryðja brautina. Svo við getum öll fengið að vera við sjálf. Ég hef fylgst með aðdáun með þeirri þróun að unga fólkið hefur þorað miklu fyrr en ég þorði að vera það sjálft. Ekki í felum. Ég hef sinnt fræðslu í skólum um Hinseginleikann í mörg ár og nú heyrir það til undantekninga að það sé ekki að minnsta kosti eitt regnbogabarn komið út á unglingastigi í grunnskólum. Það er nýr veruleiki, sem við eigum að fagna. Ekki óttast. Vegna þess að við vorum öll til í grunnskólunum fyrir nokkrum árum eða áratugum. Við vorum bara regnbogabörn í felum, þjökuð af sjálfsefa og ótta yfir því að vera „öðruvísi“. Ég hef samt sem áður miklar áhyggjur af þróun mála. Nú fylgist ég með unga hugrakka fólkinu okkar, kynslóðinni á eftir mér sem fær nú að finna rækilega fyrir hatri og umræðu sem meiðir. Sum þurfa jafnvel að takast á við það jafnvel daglega að kallað sé til þeirra ókvæðisorðum, tilvera þeirra ekki viðurkennd, gelt að þeim og þeim hótað lífláti eða hvött til þess að taka eigið líf. Þetta er að gerast í gegnum skilaboð á samfélagsmiðlum, á skólagöngunum, í félagsmiðstöðvunum eða jafnvel út á götu. Ég hef því miður séð of mörg dæmi um nákvæmlega þetta síðustu mánuði. Opnum augun og hættum að þræta um það hvort hið meinta bakslag sé raunverulegt eða hættulegt. Raunveruleikinn blasir við og við verðum að taka slaginn saman gegn hatrinu. Fyrir komandi kynslóðir – og fyrir þær kynslóðir sem á undan komu. Við þurfum að standa vörð um þau réttindi sem hér hafa áunnist á sama tíma og við nýtum þá þekkingu og reynslu sem við höfum til að þoka málum áfram i löndum sem því miður eru ekki jafn langt komin í réttindabaráttu og mannréttindum og við. FO vettlingar fyrir hinseginbaráttuna um allan heim Í dag hefst FO herferð UN Women á Íslandi með sölu á einstökum FO vettlingum sem hannaðir eru af Védísi Jónsdóttur og framleiddir hjá VARMA. Í ár verður varningurinn einmitt til styrktar hinsegin verkefnum UN Women um allan heim. UN Women er sú stofnun Sameinuðu þjóðanna sem berst fyrir réttindum og málefnum hinsegin fólks um allan heim, enda verður jafnrétti ekki náð nema með jöfnum réttindum allra hópa. Mikið bakslag hefur orðið í réttindabaráttu hinsegin fólks á síðustu árum. Bakslagið hér heima er í formi meiðandi orðræðu, skemmdaverka og skoðana en sem betur fer eru lagaleg réttindi á Íslandi að mestu leyti tryggð. Sömu sögu er ekki að segja um öll ríki heims. En 35% þeirra búa yfir lögum sem banna, refsa eða dæma jafnvel til dauða fyrir hinseginleika. 84% ríkja heims banna samkynja hjónabönd og viðurkenna ekki tilvist þeirra.Víða býr hinsegin fólk við gríðarlega mismunun, skert réttindi, pyntingar og ofbeldi sökum kyns, kynhneigðar, kynvitundar eða kyntjáningar. Það er því gríðarlega mikilvægt að UN Women hafi bolmagn til að standa áfram vörð um velferð og réttindi hinsegin fólks á tímum sem þessum. Hinsegin verkefni UN Women hafa verið án fjármagns síðan í maí á þessu ári og því er fjárstuðningurinn sem hlýst af sölu vettlinganna í ár gríðarlega mikilvægur. Þú getur stutt við baráttuna með því að kaupa vettlinga hér. Höfundur er kynningarstýra UN Women á Íslandi og stofnandi Hinseginleikans.
Er þetta virkilega svarið frá Þjóðkirkjunni? – þegar barn þarf að flýja úr helgidóm Hilmar Kristinsson Skoðun
Sjálfbærni með í för – Vegagerðin stígur skref í átt að loftslagsvænni framkvæmdum Hólmfríður Bjarnadóttir Skoðun
Skoðun Sjálfbærni með í för – Vegagerðin stígur skref í átt að loftslagsvænni framkvæmdum Hólmfríður Bjarnadóttir skrifar
Skoðun Þegar krónur skipta meira máli en velferð barna: Ástæður þess að enginn bauð í skólamáltíðir í Hafnarfirði Jón Ingi Hákonarson skrifar
Skoðun Líf eftir afplánun – þegar stuðningur gerir frelsið raunverulegt Steinunn Ósk Óskarsdóttir skrifar
Skoðun Er þetta virkilega svarið frá Þjóðkirkjunni? – þegar barn þarf að flýja úr helgidóm Hilmar Kristinsson skrifar
Skoðun Átta mýtur klesstar inn í raunveruleikann - hvað er satt og hvað er logið um gervigreindina? Sigvaldi Einarsson skrifar
Skoðun Túrverkir og hitakóf – má ræða það í vinnunni? Já endilega! Katrín Björg Ríkarðsdóttir skrifar
Skoðun Mannfræðingar á atvinnumarkaði: opið bréf til íslenskra atvinnuveitenda Elísabet Dröfn Kristjánsdóttir skrifar
Skoðun Kynjajafnrétti á ekki að stöðvast við hurð heilbrigðiskerfisins Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir skrifar
Er þetta virkilega svarið frá Þjóðkirkjunni? – þegar barn þarf að flýja úr helgidóm Hilmar Kristinsson Skoðun
Sjálfbærni með í för – Vegagerðin stígur skref í átt að loftslagsvænni framkvæmdum Hólmfríður Bjarnadóttir Skoðun