Ríkisstjórnin hunsaði viðvörunarorð stjórnarandstöðunnar Jóhann Páll Jóhannsson skrifar 20. apríl 2022 12:31 Hvers vegna hunsuðu Bjarni Benediktsson og Katrín Jakobsdóttir ekki aðeins viðvörunarorð stjórnarandstöðunnar á Alþingi heldur einnig viðvörunarorð Lilju Alfreðsdóttur samráðherra í ríkisstjórn þegar fimmtungshlutur í Íslandsbanka var seldur núna í mars? Og hvers vegna upplýsti Lilja ekki Alþingi og almenning um áhyggjur sínar af fyrirkomulagi sölunnar? Þetta er meðal þeirra ótal spurninga sem er ósvarað um Íslandsbankamálið. Við í stjórnarandstöðunni hefðum gjarnan þegið liðsauka af stjórnarheimilinu þegar við settum fram gagnrýni og vöruðum eindregið við áframhaldandi sölu á bankanum í febrúar. Fjármála- og efnahagsráðherra ber ábyrgð á sölumeðferð eignarhluta ríkisins í fjármálafyrirtækjum samkvæmt lögum. Honum ber að skila fjárlaganefnd og efnahags- og viðskiptanefnd greinargerð um ráðgerða bankasölu en hefur sjálfdæmi um hvort og hvernig hann bregst við umsögnum nefndanna. Þegar Bjarni Benediktsson lagði greinargerð sína um framhald sölunnar á Íslandsbanka fyrir nefndirnar í febrúar síðastliðnum settu flokkarnir í stjórnarandstöðu fram margháttaðar athugasemdir. Ef ráðherra og ríkisstjórn hefðu lagt við hlustir og gætt sérstaklega að þeim atriðum sem þingmenn stjórnarandstöðunnar bentu á værum við í annarri stöðu í dag. Gæði eigenda ekki tryggð Við í Samfylkingunni bentum á að vinna þyrfti ítarlegri greiningu á fyrsta fasa sölumeðferðarinnar áður en haldið yrði áfram auk þess sem þörf væri á dýpri stefnumörkun um framtíð fjármálakerfisins. Við gagnrýndum líka að ekki hefði farið fram greining á líklegri þróun breytts eignarhalds Íslandsbanka og minntum á þá áherslu í Hvítbók um framtíðarsýn fyrir fjármálakerfið frá 2018 að nýir eigendur bankans þyrftu að vera traustir, hafa umfangsmikla reynslu og þekkingu á starfsemi banka og fjárhagslega burði til að standa á bak við bankann þegar á móti blæs. Einhverra hluta vegna var engin umfjöllun um það í greinargerð ráðherra hvernig leitast yrði við að ná þessu markmiði um gæði eignarhaldsins, en þetta er atriði sem Alþjóðagjaldeyrissjóðurinn hefur brýnt fyrir íslenskum stjórnvöldum að huga að. Bjarna ekki treystandi til að stýra sölunni Loks vöruðum við í Samfylkingunni eindregið við því að Bjarni Benediktsson fengi að stýra einkavæðingu bankans í ljósi viðskiptasögu hans. Í umsögn Samfylkingarinnar segir: „Í könnun MMR sem framkvæmd var í janúar 2021 kemur fram að 63% aðspurðra vantreysti Bjarna Benediktssyni, fjármála- og efnahagsráðherra, til að leiða einkavæðingu Íslandsbanka. Fulltrúi Samfylkingarinnar í efnahags- og viðskiptanefnd hefur skilning á þessu vantrausti í ljósi þess að Bjarni Benediktsson tók þátt í viðskiptum sem veiktu Íslandsbanka á árunum fyrir hrun ásamt skyldmennum sínum og viðskiptafélögum sem voru í senn meðal stærstu eigenda og stærstu lántaka bankans. Þá kom Bjarni að viðskiptafléttu árið 2008 þar sem Hæstiréttur Íslands telur að hagsmunir lántaka hafi verið teknir fram yfir hagsmuni bankans sjálfs. Til að fullt traust ríki um söluna á Íslandsbanka er réttast að forsætisráðherra feli öðrum ráðherra að fara með málið.“ Vildu sérstök skilyrði um gæði kaupenda og skriflegar áætlanir Flokkur fólksins lagðist alfarið gegn sölu bankans en lagði áherslu á að ef ráðist yrði í söluna þyrfti að „tryggja gæði nýrra eigenda umfram þau lágmarksskilyrði sem kveðið er á um í 42. gr. laga um fjármálafyrirtæki“. Þá þyrfti ríkið að „setja skilyrði fyrir fram um það hvers konar aðilar fái að eignast kerfislega mikilvægan viðskiptabanka“ og að „krefja væntanlega kaupendur, sem vilja fara með virkan eignarhlut í Íslandsbanka, um að gefa upp fyrirætlanir sínar með eignarhaldinu með því að þeir leggi fram skriflegar áætlanir til lengri og skemmri tíma áður en ríkið samþykkir þá sem kaupendur“. Vöruðu við tilboðsfyrirkomulagi Píratarlögðu einnig fram ítarlega umsögn þar sem varað var við því að farin yrði tilboðsleið á þeim forsendum að afsláttur til kaupenda gengi gegn markmiðum um að hámarka heimtur ríkissjóðs af sölunni. Í umsögn Pírata er sett fram hörð gagnrýni á frumútboðið í fyrra. „Það ætti að vera öllum augljóst að frumútboð Íslandsbanka klúðraðist algerlega, frá sjónarhóli hins opinbera,“ segir í umsögninni. „Við öll töpuðum 27 milljörðum kr. í vasa þeirra sem gátu keypt í bankanum. Það er ekki kaupendunum að kenna, heldur ráðherra. Álit 4. minni hluta er því að núverandi ráðherra eigi ekki að fá leyfi til þess að selja Íslandsbanka þar sem hann hefur sýnt að hann stendur ekki undir ábyrgðinni sem því fylgir.“ Varað við sölu til skuldsettra eignarhaldsfélaga Loks verður að nefna mikilvægt atriði sem fram kemur í umsögn Samkeppniseftirlitsins um söluna. Þar er varað sérstaklega við því að „selja eignarhluti í bönkum mikið skuldsettum eignarhaldsfélögum í eigu einkafjárfesta, vegna þeirrar hættu sem slíkt eignarhald getur skapað“ og minnt á aðdraganda bankahrunsins 2008 í því sambandi. Ekki er að sjá að ráðherra hafi gripið til neinna ráðstafana til að bregðast við þessari ábendingu, en þegar hefur verið fjallað um kaup mjög skuldsettra eignarhaldsfélaga á hlut í bankanum, sjá t.d. ræðu sem ég hélt á Alþingi 24. mars síðastliðinn. Allar viðvaranir hunsaðar Eins og hér hefur verið rakið varaði stjórnarandstaðan við bankasölunni frá ýmsum sjónarhornum. Þetta var vel skrásett og fjallað var um gagnrýnina og athugasemdirnar í fjölmiðlum. Hér má lesa umsagnir meirihluta og minnihluta efnahags- og viðskiptanefndar og hér má lesa umsagnir meirihluta og minnihluta fjárlaganefndar. Fjármála- og efnahagsráðherra og hinir formenn stjórnarflokkanna hunsuðu þessar viðvaranir. Ef það er rétt sem fram hefur komið í máli Lilju Alfreðsdóttur menningar- og viðskiptaráðherra, sem á sæti í ráðherranefnd um efnahagsmál og endurskipulagningu fjármálakerfisins, að hún hafi sjálf varað við fyrirkomulagi sölunnar, þá gerir það ábyrgð Bjarna Benediktssonar, Katrínar Jakobsdóttur og Sigurðar Inga Jóhannssonar enn þyngri. Hvers vegna hunsuðu þau bæði viðvaranir minnihlutans á Alþingi og viðvaranir ráðherra í eigin ríkisstjórn þegar teknar voru afdrifaríkar ákvarðanir um sameiginleg verðmæti almennings? Höfundur er þingmaður Samfylkingarinnar og situr í efnahags- og viðskiptanefnd. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Jóhann Páll Jóhannsson Salan á Íslandsbanka Ríkisstjórn Katrínar Jakobsdóttur Mest lesið Þarf ég að flytja úr landi? Katrín Sigríður J. Steingrímsdóttir Skoðun Foreldrar, ömmur og afar þessa lands - áskorun til ykkar! Ragnheiður Stephensen Skoðun Bannað að lækna sykursýki II Lukka Pálsdóttir Skoðun Borgið lausnargjaldið Ólafur Hauksson Skoðun Krónan eða evran? Kostir og gallar Hilmar Þór Hilmarsson Skoðun Helvítis fokking fokk!! Er ekki nóg komið? Maríanna H. Helgadóttir Skoðun Íslenski fasteignamarkaðurinn: spilavíti þar sem húsið vinnur alltaf Ingvar Þóroddsson Skoðun Þegar Skagamenn glöddu lítið hjarta María Rut Kristinsdóttir Skoðun Flokkur fólksins ræðst gegn hagsmunum eldra fólks og komandi kynslóða Þorsteinn Sæmundsson Skoðun Jólaheimsóknir á aðventunni Guðrún Karls Helgudóttir Skoðun Skoðun Skoðun Að segja satt skiptir máli Þórunn Sveinbjörnsdóttir skrifar Skoðun Jöfnuður í heilbrigðisþjónustu fyrir öll börn – óháð búsetu Sif Huld Albertsdóttir skrifar Skoðun Að drepa eða drepast!? og þar fór það Bakir Anwar Nassar skrifar Skoðun Jane Goodall hvetur íslensk stjórnvöld til að hætta hvalveiðum Jane Goodall skrifar Skoðun Endurnýjun stjórnmálanna Guðjón Sigurbjartsson skrifar Skoðun Árangur og áskoranir í iðnmenntun Arna Arnardóttir,Magnús Hilmar Helgason,Vignir Steinþór Halldórsson skrifar Skoðun Hvar enda skattahækkanir? Bessí Þóra Jónsdóttir skrifar Skoðun Svört orka tekur 2 ár en græn 32 ár Magnús Jóhannesson skrifar Skoðun Ákall um aðgerðir gegn þjóðarmorði í Gaza Eva Dögg Davíðsdóttir skrifar Skoðun Það þarf samfélag til að ala upp barn Ástþór Ólafsson skrifar Skoðun Skömm Reykjavíkurborgar: Hvernig er staðan í leikskólum borgarinnar? Elín Einarsdóttir skrifar Skoðun Á ég að slökkva með fjarstýringunni? Birna Guðný Björnsdóttir skrifar Skoðun Samfélag án Pírata Lenya Rún Taha Karim skrifar Skoðun Burt með biðlista barna…nema þau búi í Reykjavík! Diljá Mist Einarsdóttir skrifar Skoðun Það byrjaði sem gola en brátt var komið rok Ásthildur Lóa Þórsdóttir skrifar Skoðun Helvítis fokking fokk!! Er ekki nóg komið? Maríanna H. Helgadóttir skrifar Skoðun Foreldrar, ömmur og afar þessa lands - áskorun til ykkar! Ragnheiður Stephensen skrifar Skoðun Framsókn í forystu fyrir meira og hagkvæmara húsnæði Sigurður Ingi Jóhannsson skrifar Skoðun Raforka til garðyrkjubænda hækkar um 25%. Verða heimilin næst? Elinóra Inga Sigurðardóttir skrifar Skoðun Á tíundu hverri mínútu er kona myrt af einhverjum sem hún þekkir Stella Samúelsdóttir skrifar Skoðun Flokkur fólksins ræðst gegn hagsmunum eldra fólks og komandi kynslóða Þorsteinn Sæmundsson skrifar Skoðun Kerfisbreytingar á Réttindagæslu fatlaðra – óvissa og áhyggjur Aileen Soffia Svensdóttir skrifar Skoðun Þegar Skagamenn glöddu lítið hjarta María Rut Kristinsdóttir skrifar Skoðun Betra veður fyrir íþróttakrakkana okkar! Skúli Bragi Geirdal skrifar Skoðun Grjótið í eggjakörfunni Gunnsteinn R. Ómarsson skrifar Skoðun Vondar hugmyndir í verðbólgu Hildur Sverrisdóttir skrifar Skoðun Jólaheimsóknir á aðventunni Guðrún Karls Helgudóttir skrifar Skoðun Íslenski fasteignamarkaðurinn: spilavíti þar sem húsið vinnur alltaf Ingvar Þóroddsson skrifar Skoðun Borgið lausnargjaldið Ólafur Hauksson skrifar Skoðun Hvað viltu að bíði þín heima? Þórdís Dröfn Andrésdóttir skrifar Sjá meira
Hvers vegna hunsuðu Bjarni Benediktsson og Katrín Jakobsdóttir ekki aðeins viðvörunarorð stjórnarandstöðunnar á Alþingi heldur einnig viðvörunarorð Lilju Alfreðsdóttur samráðherra í ríkisstjórn þegar fimmtungshlutur í Íslandsbanka var seldur núna í mars? Og hvers vegna upplýsti Lilja ekki Alþingi og almenning um áhyggjur sínar af fyrirkomulagi sölunnar? Þetta er meðal þeirra ótal spurninga sem er ósvarað um Íslandsbankamálið. Við í stjórnarandstöðunni hefðum gjarnan þegið liðsauka af stjórnarheimilinu þegar við settum fram gagnrýni og vöruðum eindregið við áframhaldandi sölu á bankanum í febrúar. Fjármála- og efnahagsráðherra ber ábyrgð á sölumeðferð eignarhluta ríkisins í fjármálafyrirtækjum samkvæmt lögum. Honum ber að skila fjárlaganefnd og efnahags- og viðskiptanefnd greinargerð um ráðgerða bankasölu en hefur sjálfdæmi um hvort og hvernig hann bregst við umsögnum nefndanna. Þegar Bjarni Benediktsson lagði greinargerð sína um framhald sölunnar á Íslandsbanka fyrir nefndirnar í febrúar síðastliðnum settu flokkarnir í stjórnarandstöðu fram margháttaðar athugasemdir. Ef ráðherra og ríkisstjórn hefðu lagt við hlustir og gætt sérstaklega að þeim atriðum sem þingmenn stjórnarandstöðunnar bentu á værum við í annarri stöðu í dag. Gæði eigenda ekki tryggð Við í Samfylkingunni bentum á að vinna þyrfti ítarlegri greiningu á fyrsta fasa sölumeðferðarinnar áður en haldið yrði áfram auk þess sem þörf væri á dýpri stefnumörkun um framtíð fjármálakerfisins. Við gagnrýndum líka að ekki hefði farið fram greining á líklegri þróun breytts eignarhalds Íslandsbanka og minntum á þá áherslu í Hvítbók um framtíðarsýn fyrir fjármálakerfið frá 2018 að nýir eigendur bankans þyrftu að vera traustir, hafa umfangsmikla reynslu og þekkingu á starfsemi banka og fjárhagslega burði til að standa á bak við bankann þegar á móti blæs. Einhverra hluta vegna var engin umfjöllun um það í greinargerð ráðherra hvernig leitast yrði við að ná þessu markmiði um gæði eignarhaldsins, en þetta er atriði sem Alþjóðagjaldeyrissjóðurinn hefur brýnt fyrir íslenskum stjórnvöldum að huga að. Bjarna ekki treystandi til að stýra sölunni Loks vöruðum við í Samfylkingunni eindregið við því að Bjarni Benediktsson fengi að stýra einkavæðingu bankans í ljósi viðskiptasögu hans. Í umsögn Samfylkingarinnar segir: „Í könnun MMR sem framkvæmd var í janúar 2021 kemur fram að 63% aðspurðra vantreysti Bjarna Benediktssyni, fjármála- og efnahagsráðherra, til að leiða einkavæðingu Íslandsbanka. Fulltrúi Samfylkingarinnar í efnahags- og viðskiptanefnd hefur skilning á þessu vantrausti í ljósi þess að Bjarni Benediktsson tók þátt í viðskiptum sem veiktu Íslandsbanka á árunum fyrir hrun ásamt skyldmennum sínum og viðskiptafélögum sem voru í senn meðal stærstu eigenda og stærstu lántaka bankans. Þá kom Bjarni að viðskiptafléttu árið 2008 þar sem Hæstiréttur Íslands telur að hagsmunir lántaka hafi verið teknir fram yfir hagsmuni bankans sjálfs. Til að fullt traust ríki um söluna á Íslandsbanka er réttast að forsætisráðherra feli öðrum ráðherra að fara með málið.“ Vildu sérstök skilyrði um gæði kaupenda og skriflegar áætlanir Flokkur fólksins lagðist alfarið gegn sölu bankans en lagði áherslu á að ef ráðist yrði í söluna þyrfti að „tryggja gæði nýrra eigenda umfram þau lágmarksskilyrði sem kveðið er á um í 42. gr. laga um fjármálafyrirtæki“. Þá þyrfti ríkið að „setja skilyrði fyrir fram um það hvers konar aðilar fái að eignast kerfislega mikilvægan viðskiptabanka“ og að „krefja væntanlega kaupendur, sem vilja fara með virkan eignarhlut í Íslandsbanka, um að gefa upp fyrirætlanir sínar með eignarhaldinu með því að þeir leggi fram skriflegar áætlanir til lengri og skemmri tíma áður en ríkið samþykkir þá sem kaupendur“. Vöruðu við tilboðsfyrirkomulagi Píratarlögðu einnig fram ítarlega umsögn þar sem varað var við því að farin yrði tilboðsleið á þeim forsendum að afsláttur til kaupenda gengi gegn markmiðum um að hámarka heimtur ríkissjóðs af sölunni. Í umsögn Pírata er sett fram hörð gagnrýni á frumútboðið í fyrra. „Það ætti að vera öllum augljóst að frumútboð Íslandsbanka klúðraðist algerlega, frá sjónarhóli hins opinbera,“ segir í umsögninni. „Við öll töpuðum 27 milljörðum kr. í vasa þeirra sem gátu keypt í bankanum. Það er ekki kaupendunum að kenna, heldur ráðherra. Álit 4. minni hluta er því að núverandi ráðherra eigi ekki að fá leyfi til þess að selja Íslandsbanka þar sem hann hefur sýnt að hann stendur ekki undir ábyrgðinni sem því fylgir.“ Varað við sölu til skuldsettra eignarhaldsfélaga Loks verður að nefna mikilvægt atriði sem fram kemur í umsögn Samkeppniseftirlitsins um söluna. Þar er varað sérstaklega við því að „selja eignarhluti í bönkum mikið skuldsettum eignarhaldsfélögum í eigu einkafjárfesta, vegna þeirrar hættu sem slíkt eignarhald getur skapað“ og minnt á aðdraganda bankahrunsins 2008 í því sambandi. Ekki er að sjá að ráðherra hafi gripið til neinna ráðstafana til að bregðast við þessari ábendingu, en þegar hefur verið fjallað um kaup mjög skuldsettra eignarhaldsfélaga á hlut í bankanum, sjá t.d. ræðu sem ég hélt á Alþingi 24. mars síðastliðinn. Allar viðvaranir hunsaðar Eins og hér hefur verið rakið varaði stjórnarandstaðan við bankasölunni frá ýmsum sjónarhornum. Þetta var vel skrásett og fjallað var um gagnrýnina og athugasemdirnar í fjölmiðlum. Hér má lesa umsagnir meirihluta og minnihluta efnahags- og viðskiptanefndar og hér má lesa umsagnir meirihluta og minnihluta fjárlaganefndar. Fjármála- og efnahagsráðherra og hinir formenn stjórnarflokkanna hunsuðu þessar viðvaranir. Ef það er rétt sem fram hefur komið í máli Lilju Alfreðsdóttur menningar- og viðskiptaráðherra, sem á sæti í ráðherranefnd um efnahagsmál og endurskipulagningu fjármálakerfisins, að hún hafi sjálf varað við fyrirkomulagi sölunnar, þá gerir það ábyrgð Bjarna Benediktssonar, Katrínar Jakobsdóttur og Sigurðar Inga Jóhannssonar enn þyngri. Hvers vegna hunsuðu þau bæði viðvaranir minnihlutans á Alþingi og viðvaranir ráðherra í eigin ríkisstjórn þegar teknar voru afdrifaríkar ákvarðanir um sameiginleg verðmæti almennings? Höfundur er þingmaður Samfylkingarinnar og situr í efnahags- og viðskiptanefnd.
Skoðun Árangur og áskoranir í iðnmenntun Arna Arnardóttir,Magnús Hilmar Helgason,Vignir Steinþór Halldórsson skrifar
Skoðun Skömm Reykjavíkurborgar: Hvernig er staðan í leikskólum borgarinnar? Elín Einarsdóttir skrifar
Skoðun Raforka til garðyrkjubænda hækkar um 25%. Verða heimilin næst? Elinóra Inga Sigurðardóttir skrifar
Skoðun Á tíundu hverri mínútu er kona myrt af einhverjum sem hún þekkir Stella Samúelsdóttir skrifar
Skoðun Flokkur fólksins ræðst gegn hagsmunum eldra fólks og komandi kynslóða Þorsteinn Sæmundsson skrifar
Skoðun Kerfisbreytingar á Réttindagæslu fatlaðra – óvissa og áhyggjur Aileen Soffia Svensdóttir skrifar
Skoðun Íslenski fasteignamarkaðurinn: spilavíti þar sem húsið vinnur alltaf Ingvar Þóroddsson skrifar