Úrskurðargrautur lögmanna Ómar R. Valdimarsson skrifar 4. október 2024 07:02 Á allra næstu dögum geri ég ráð fyrir að fá eina, tvær eða jafnvel þrjár áminningar frá úrskurðarGraut lögmanna. Þá eru áminningarnar orðnar fleiri en ég get talið og fyrir ýmiskonar misalvarleg brot gegn lögum um fínilögmenn eða siðareglum fínilögmanna. Margur heldur vafalaust að þetta sé nú ekki gott veganesti fyrir lögmann — að fyrst að fínimannanefnd sem skipuð er af fínimönnum hefur komist að þeirri niðurstöðu að ég hafi brotið gegn blessuðum reglunum þeirra. Mér til varnar er ég bara ósköp venjulegur götustrákur úr Kópavoginum í jakkafötum – nokkurs konar götulögmaður – sem nennir ekki að þykjast vera neitt annað en hann er, óháð því hvort ég sé að tala við Jón eða séra Jón — Jón og Jón Ásgeir. Eins og gefur að skilja er óheppilegt að óhefluðum götustrák hafi tekist á gamals aldri að lauma sér inn í stétt lögmanna. Svoleiðis menn — ef menn skyldi kalla — eru ekki erfingjar lögfræðiprinsa úr háskólanum eða laxveiðifínimanna sem halda hlífiskildi yfir billjónera kynferðisafbrotafínimönnum. Og svona götulögmenn sleppa ekki inn á Kristlínga samkomur hjá Fíladelfíu — jafnvel þótt þeir myndu mæta nýrakaðir með drengslega einlægt bros í krumpufríum Dressman jakkafötum! Nei gott fólk, alls ekki. En fyrst að götustrák eins og mér skyldi takast að smygla mér inn í þetta háfleyga partý, þá virðist það vera orðið sjálfstætt markmið hjá úrskurðarGraut lögmanna, að tugta mig aðeins til, svo tryggt sé að ég sé ekki að hía á fínilögmennina eða benda almúganum á það að keisarinn er ekki í fötum. Þá má auðvitað ekki segja það upphátt að réttarríkið Ísland er arfaslakt leikrit. Leikriti sem er ætlað að láta illa lyktandi pöpulinn halda að lögin séu blind og að allir notið réttlætis hér á hjara veraldar – óháð stétt eða stöðu. En sorrý með mig: Keisarinn er ekki í neinum fötum. Í úrskurðarGraut lögmanna sitja þrír aðalmenn og svo eru þrír varamenn á kantinum. Ráðherra skipar einn, Hæstiréttur Íslands annan, og aðalfundur Lögmannafélags Íslands þann þriðja. Núverandi aðalmenn í úrskurðarGrautnum eru Einar Gautur Steingrímsson, Helgi Birgisson og Valborg Snævarr. Þá eru varamenn Hulda Katrín Stefánsdóttir, Grímur Sigurðsson og Helga Melkorka Óttarsdóttir. Aðalfínimennirnir og tveir af þremur varafínimönnum eru starfandi fínilögmenn á örlitlum samkeppnismarkaði, sem hefur verið falið að fara með agavald yfir kollegum sínum. Fínilögmannastétt sem telur 577 sjálfstætt starfandi fínilögmenn, 148 fulltrúa þeirra og 262 (ekki-alveg-jafn-miklir-fíni-) lögmenn sem innanhúslögmenn hjá hinu opinbera eða einkaaðilum. Vegna smæðar markaðarins, myndu flestir telja að heppilegast væri að störf úrskurðarGrautsins hefðu þá ásýnd að vera hlutlæg og að betra væri ef af störfum þeirra stafaði ekki fnykur ómálefnalegra sjónarmiða. Slíkt fyrirkomulag gæti svo eflt traust pöpulsins á stjórnsýslunni, enda eru flest úrlausnarefni úrskurðarGrautsins þess eðlis að um er að ræða efnislegan ágreining á milli tveggja aðila, hvar niðurstaða úrskurðarGrautsins er háð matskenndum sjónarmiðum. En þó svo að flestir myndu telja að heppilegast væri að störf nefndarinnar hefðu þá ásýnd að vera ekki mauksoðin í gremju, persónulegri óvild eða einhvers konar afbrigðilegu valdablæti Grautarmanna, þá er það nú ekki svo. Tökum dæmi. Einar Gautur á 80% hlut í Lausnir (fíni-) lögmannsstofu sf., hvar starfa fimm eða sex fínlögmenn og hefur þessi sanntrúaði maður meðhöndlað sannleikann, eins og hann skilur hann, í úrskurðarGrautnum sl. 20 ár. Valborg Snævarr, dóttir Ármanns Snævarr heitins, lagaprófessors og fyrrum hæstaréttardómara, starfar ein síns liðs sem fínilögmaður í Reykjavík. Hún hefur starfað í Grautnum og barið á götulögmönnum sl. 13 ár. Þá er Helga Melkorka spánýr varamaður í nefndinni, en hún dóttir laxveiðikóngsins Óttars Yngvasonar, eiganda Haffjarðarár. Þá er hún ein af eigendum fínimannalögmannsstofunar Logos, og var þar áður framkvæmdastjóri. Logos er stærsta fínimannalögmannsstofa landsins með meira en 50 fínilögfræðinga og fínilögmenn á sínum snærum. Einhver myndi ætla að þessi bakgrunnur fínifólks gæti haft þau áhrif að tenging þeirra við raunhagkerfið væri ekki sú allra besta – að fílabeinsturninn væri það hár, að þau glöggvuðu sig illa á því hvernig líf pöpulsins og götulögmanna væri í raun og veru. Götulögmaðurinn sem hér heldur á penna getur nefnt nokkur dæmi, sem brunnið hafa á eigin skinni. Í máli úrskurðarGrautsins 26/2022 var komist að þeirri niðurstöðu að það, að götulögmaðurinn krafðist þess að rugludallur á TikTok tæki út tjúllaðar ásakanir á hendur umbjóðanda sínum, væri „aðfinnsluverð“. Af hverju? Jú, út af því að krafan var gerð eftir kl. 15:00 á föstudegi og fresturinn sem gefinn var náði aðeins fram til dagsloka á næsta sunnudegi. Sem er sirka sá tími sem það tekur fyrir skröksögu á TikTok að ferðast 500 hringi í kringum jörðina. En vegna þessa örstutta frests var talið að rugludallurinn hefði „í reynd“ ekki „gefist raunhæfur kostur á að leita sér lögmannsaðstoðar, innan þess skamma frests sem henni var veittur til athafna að þessu leyti.“ Halló?! Er einhver heima!? Bæði rugludallar og götulögmenn úr Kópavoginum vita það ósköp vel, að það þarf ekki að gera annað en að gúggla orðið „lögmaður“ til þess að finna búnka af lögmönnum – bæði götulögmönnum og fínilögmönnum. Og allir eiga þessir menn farsíma sem þeir kunna að svara í. Þetta er nokkuð sem Grautarmönnum yfirsást algjörlega, en gleymum því ekki að tilgangurinn helgar meðalið. Og það eru fleiri dæmi. Í úrskurði 50/2023 komst Grauturinn að þeirri niðurstöðu að best væri að gera eina aðfinnslu og áminna mig tvisvar. Slík niðurstaða hlýtur að fela í sér að hafi brotið skelfilega af mér. En haldið ykkur nú. Grauturinn taldi að það væri „aðfinnsluvert“ að senda dómara við Héraðsdóm Reykjavíkur tölvupóst í hæðnistón og gera athugasemdir við að fá ekki borgað nema 40% af vinnu sem unnin var í tengslum við dómsmál. Þá ákvað Grauturinn að áminna mig fyrir að mæta ekki í þinghald hjá Héraðsdómi Reykjavíkur á réttum tíma, þó svo að ég hefði áður látið vita að ég hefði ekki áhuga á að vinna meira ókeypis fyrir íslenska ríkið. Hvað það dæmi varðar lét Grauturinn sig svo það litlu varða að Ingibjörg Þorsteinsdóttir, fínidómarinn sem kvartaði sáran yfir áhugaleysi mínu á sjálfboðastörfum fyrir íslenska ríkið, hefði rangfært þingbækur dómsins – nokkuð sem hún hefur svo fengið ákúrur fyrir frá Landsrétti í öðru máli. Seinni áminninguna í þessu sama máli fékk ég svo fyrir að senda tölvupóst á kollega mína í stéttinni – bæði fínilögmenn og götulögmenn – og spyrja hvort að við ættum ekki að skrifa saman héraðsdómi bréf og kvartan undan því að dómari við réttinn ákvað að hýrudraga 26 manns um tugi milljóna. Og hvaða einkunn fékk þessi tölvupóstur minn? Jú, hann var talinn vega „að grunnstoðum dómskerfisins.“ Það liggur bara við að ég fari að gráta, þetta er svo átakanlega orðað... En það liggur kannski í hlutarins eðli, að þegar kerfið er jafn rotið og fúið og það er, má lítið út af bera til þess að allt fari til andskotans. Og það gæti verið súrt ef leiktjöldin myndu falla; ef skítugur almúginn áttaði sig á því að allt er þetta bara leikrit og að alla jafna sé niðurstaðan löngu gefin. Ég gæti haldið áfram endalaust – enda af miklu meira en nægu að taka, þegar það kemur að soðningum frá úrskurðarGrautnum sem snúa að mér, ef mig skildi kalla. Og eins og ég sagði í upphafi þessa pistils, þá sitja núna fínilögmennirnir þrír, Einar, Valborg og Helga Melkorka, sveitt við skrif á tveimur ef ekki þremur spánýjum áminningum, ef mér skjátlast ekki. Ég fæ þær svo sendar á allra næstu dögum. Annars vegar fyrir að kæra mig ekki um að vinna ókeypis fyrir konu út í bæ – sem svo kvartaði líka undan því að ég skildi voga mér að reyna að ná tali af henni, eftir að hún hafði samband við Grautinn, í þeirri von að hægt væri að ræða málin og komast að einhverri ásættanlegri niðurstöðu. Og hins vegar fyrir að leyfa ekki afar ósvífnum unglingum að ljúga upp á mig með því að birta samskipti mín við þau, sem sönnuðu hið gagnstæða. Í ljósi bakgrunns fínimannanna í Grautarnefnd lögmanna og fyrra fimbulfambs þeirra, sem þar halda á penna, held ég ekki beinlínis í mér andanum, hvað þetta varðar. Og þegar öllu er á botninn hvolft, skiptir þetta allt saman litlu máli, enda eiga götulögmenn erfitt með að taka fínifólkið og fínikerfið sem það er búið að klastra saman alvarlega. Ekki síst þegar það þarf bara einn tölvupóst til þess að granda því. Höfundur er hæstaréttargötulögmaður. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Lögmennska Mest lesið Ísrael á ekki heima á gleðileikum evrópskra sjónvarpsstöðva sem starfa í almannaþágu Stefán Jón Hafstein Skoðun Mótum framtíðina saman Jónína Hauksdóttir ,Magnús Þór Jónsson Skoðun Íslenskir flóttamenn - í okkar eigin landi Gunnar Magnús Diego Skoðun Eru vegir fyrir ferðamenn mikilvægari en vegir fyrir fólk sem býr hér? Petrína Þórunn Jónsdóttir Skoðun Samræmd nálgun að öryggi og skilvirkni á ytri landamærum - Innleiðing EES á Íslandi Arngrímur Guðmundsson Skoðun Er Evrópa á villigötum? Efnahagsleg hnignun kallar á róttæka endurskoðun Eggert Sigurbergsson Skoðun Magga Stína! Helga Völundardóttir Skoðun Transumræðan og ruglið um fjölda kynja Einar Steingrímsson Skoðun Halldór 4.10.2025 Halldór 7 milljarða húsnæðisstuðningur afnuminn… en hvað kemur í staðinn? Vilhjálmur Hilmarsson Skoðun Skoðun Skoðun Eru vegir fyrir ferðamenn mikilvægari en vegir fyrir fólk sem býr hér? Petrína Þórunn Jónsdóttir skrifar Skoðun Er Evrópa á villigötum? Efnahagsleg hnignun kallar á róttæka endurskoðun Eggert Sigurbergsson skrifar Skoðun Samræmd nálgun að öryggi og skilvirkni á ytri landamærum - Innleiðing EES á Íslandi Arngrímur Guðmundsson skrifar Skoðun Íslenskir flóttamenn - í okkar eigin landi Gunnar Magnús Diego skrifar Skoðun Ísrael á ekki heima á gleðileikum evrópskra sjónvarpsstöðva sem starfa í almannaþágu Stefán Jón Hafstein skrifar Skoðun Mótum framtíðina saman Jónína Hauksdóttir ,Magnús Þór Jónsson skrifar Skoðun Leikskóli þarf meira en þak og veggi. Kópavogsmódelið og Akureyrarleiðin sem leið að aukinni velferð barna Anna Elísa Hreiðarsdóttir,Svava Björg Mörk skrifar Skoðun Jákvæð áhrif dánaraðstoðar á sorgarferli aðstandenda og umönnunaraðila í Viktoríuríki í Ástralíu Ingrid Kuhlman skrifar Skoðun Kæra Epli, skilur þú mig? Lilja Dögg Jónsdóttir skrifar Skoðun Þorgerður og erlendu dómstólarnir Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Barnafjölskyldur í Reykjavík eiga betra skilið Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Lyftum umræðunni á örlítið hærra plan Jóna Hlíf Halldórsdóttir skrifar Skoðun Lykillinn að hamingju og heilbrigði Auður Kjartansdóttir skrifar Skoðun Staða bænda styrkt Hanna Katrín Friðriksson skrifar Skoðun Transumræðan og ruglið um fjölda kynja Einar Steingrímsson skrifar Skoðun Leikskólar eru ekki munaður Íris Eva Gísladóttir skrifar Skoðun Vísindarannsóknir og þróun – til umhugsunar í tiltekt Þorgerður J. Einarsdóttir skrifar Skoðun 752 dánir vegna geðheilsuvanda – enginn vegna fjölþáttaógnar Grímur Atlason skrifar Skoðun Foreldrar þurfa bara að vera duglegri Björg Magnúsdóttir skrifar Skoðun Kópavogsmódelið – sveigjanleiki á pappír, en álag á foreldrar í raun og veru Örn Arnarson skrifar Skoðun Dýrkeypt eftirlitsleysi Lilja Björk Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Uppgjöf Reykjavíkurborgar í leikskólamálum Finnbjörn A. Hermannsson,Sonja Ýr Þorbergsdóttir skrifar Skoðun Svindl eða sjálfsvernd? Sigurður Árni Reynisson skrifar Skoðun Magga Stína! Helga Völundardóttir skrifar Skoðun Mannauðurinn á vinnustaðnum þarf góða innivist til að dafna Ásta Logadóttir skrifar Skoðun Þetta er námið sem lifir áfram Bryngeir Valdimarsson skrifar Skoðun Árborg - spennandi kostur fyrir öll Guðný Björk Pálmadóttir skrifar Skoðun Tökum á glæpahópum af meiri þunga Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Minntist ekkert á Evrópusambandið Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Hugsum stórt í skipulags- og samgöngumálum Hilmar Ingimundarson skrifar Sjá meira
Á allra næstu dögum geri ég ráð fyrir að fá eina, tvær eða jafnvel þrjár áminningar frá úrskurðarGraut lögmanna. Þá eru áminningarnar orðnar fleiri en ég get talið og fyrir ýmiskonar misalvarleg brot gegn lögum um fínilögmenn eða siðareglum fínilögmanna. Margur heldur vafalaust að þetta sé nú ekki gott veganesti fyrir lögmann — að fyrst að fínimannanefnd sem skipuð er af fínimönnum hefur komist að þeirri niðurstöðu að ég hafi brotið gegn blessuðum reglunum þeirra. Mér til varnar er ég bara ósköp venjulegur götustrákur úr Kópavoginum í jakkafötum – nokkurs konar götulögmaður – sem nennir ekki að þykjast vera neitt annað en hann er, óháð því hvort ég sé að tala við Jón eða séra Jón — Jón og Jón Ásgeir. Eins og gefur að skilja er óheppilegt að óhefluðum götustrák hafi tekist á gamals aldri að lauma sér inn í stétt lögmanna. Svoleiðis menn — ef menn skyldi kalla — eru ekki erfingjar lögfræðiprinsa úr háskólanum eða laxveiðifínimanna sem halda hlífiskildi yfir billjónera kynferðisafbrotafínimönnum. Og svona götulögmenn sleppa ekki inn á Kristlínga samkomur hjá Fíladelfíu — jafnvel þótt þeir myndu mæta nýrakaðir með drengslega einlægt bros í krumpufríum Dressman jakkafötum! Nei gott fólk, alls ekki. En fyrst að götustrák eins og mér skyldi takast að smygla mér inn í þetta háfleyga partý, þá virðist það vera orðið sjálfstætt markmið hjá úrskurðarGraut lögmanna, að tugta mig aðeins til, svo tryggt sé að ég sé ekki að hía á fínilögmennina eða benda almúganum á það að keisarinn er ekki í fötum. Þá má auðvitað ekki segja það upphátt að réttarríkið Ísland er arfaslakt leikrit. Leikriti sem er ætlað að láta illa lyktandi pöpulinn halda að lögin séu blind og að allir notið réttlætis hér á hjara veraldar – óháð stétt eða stöðu. En sorrý með mig: Keisarinn er ekki í neinum fötum. Í úrskurðarGraut lögmanna sitja þrír aðalmenn og svo eru þrír varamenn á kantinum. Ráðherra skipar einn, Hæstiréttur Íslands annan, og aðalfundur Lögmannafélags Íslands þann þriðja. Núverandi aðalmenn í úrskurðarGrautnum eru Einar Gautur Steingrímsson, Helgi Birgisson og Valborg Snævarr. Þá eru varamenn Hulda Katrín Stefánsdóttir, Grímur Sigurðsson og Helga Melkorka Óttarsdóttir. Aðalfínimennirnir og tveir af þremur varafínimönnum eru starfandi fínilögmenn á örlitlum samkeppnismarkaði, sem hefur verið falið að fara með agavald yfir kollegum sínum. Fínilögmannastétt sem telur 577 sjálfstætt starfandi fínilögmenn, 148 fulltrúa þeirra og 262 (ekki-alveg-jafn-miklir-fíni-) lögmenn sem innanhúslögmenn hjá hinu opinbera eða einkaaðilum. Vegna smæðar markaðarins, myndu flestir telja að heppilegast væri að störf úrskurðarGrautsins hefðu þá ásýnd að vera hlutlæg og að betra væri ef af störfum þeirra stafaði ekki fnykur ómálefnalegra sjónarmiða. Slíkt fyrirkomulag gæti svo eflt traust pöpulsins á stjórnsýslunni, enda eru flest úrlausnarefni úrskurðarGrautsins þess eðlis að um er að ræða efnislegan ágreining á milli tveggja aðila, hvar niðurstaða úrskurðarGrautsins er háð matskenndum sjónarmiðum. En þó svo að flestir myndu telja að heppilegast væri að störf nefndarinnar hefðu þá ásýnd að vera ekki mauksoðin í gremju, persónulegri óvild eða einhvers konar afbrigðilegu valdablæti Grautarmanna, þá er það nú ekki svo. Tökum dæmi. Einar Gautur á 80% hlut í Lausnir (fíni-) lögmannsstofu sf., hvar starfa fimm eða sex fínlögmenn og hefur þessi sanntrúaði maður meðhöndlað sannleikann, eins og hann skilur hann, í úrskurðarGrautnum sl. 20 ár. Valborg Snævarr, dóttir Ármanns Snævarr heitins, lagaprófessors og fyrrum hæstaréttardómara, starfar ein síns liðs sem fínilögmaður í Reykjavík. Hún hefur starfað í Grautnum og barið á götulögmönnum sl. 13 ár. Þá er Helga Melkorka spánýr varamaður í nefndinni, en hún dóttir laxveiðikóngsins Óttars Yngvasonar, eiganda Haffjarðarár. Þá er hún ein af eigendum fínimannalögmannsstofunar Logos, og var þar áður framkvæmdastjóri. Logos er stærsta fínimannalögmannsstofa landsins með meira en 50 fínilögfræðinga og fínilögmenn á sínum snærum. Einhver myndi ætla að þessi bakgrunnur fínifólks gæti haft þau áhrif að tenging þeirra við raunhagkerfið væri ekki sú allra besta – að fílabeinsturninn væri það hár, að þau glöggvuðu sig illa á því hvernig líf pöpulsins og götulögmanna væri í raun og veru. Götulögmaðurinn sem hér heldur á penna getur nefnt nokkur dæmi, sem brunnið hafa á eigin skinni. Í máli úrskurðarGrautsins 26/2022 var komist að þeirri niðurstöðu að það, að götulögmaðurinn krafðist þess að rugludallur á TikTok tæki út tjúllaðar ásakanir á hendur umbjóðanda sínum, væri „aðfinnsluverð“. Af hverju? Jú, út af því að krafan var gerð eftir kl. 15:00 á föstudegi og fresturinn sem gefinn var náði aðeins fram til dagsloka á næsta sunnudegi. Sem er sirka sá tími sem það tekur fyrir skröksögu á TikTok að ferðast 500 hringi í kringum jörðina. En vegna þessa örstutta frests var talið að rugludallurinn hefði „í reynd“ ekki „gefist raunhæfur kostur á að leita sér lögmannsaðstoðar, innan þess skamma frests sem henni var veittur til athafna að þessu leyti.“ Halló?! Er einhver heima!? Bæði rugludallar og götulögmenn úr Kópavoginum vita það ósköp vel, að það þarf ekki að gera annað en að gúggla orðið „lögmaður“ til þess að finna búnka af lögmönnum – bæði götulögmönnum og fínilögmönnum. Og allir eiga þessir menn farsíma sem þeir kunna að svara í. Þetta er nokkuð sem Grautarmönnum yfirsást algjörlega, en gleymum því ekki að tilgangurinn helgar meðalið. Og það eru fleiri dæmi. Í úrskurði 50/2023 komst Grauturinn að þeirri niðurstöðu að best væri að gera eina aðfinnslu og áminna mig tvisvar. Slík niðurstaða hlýtur að fela í sér að hafi brotið skelfilega af mér. En haldið ykkur nú. Grauturinn taldi að það væri „aðfinnsluvert“ að senda dómara við Héraðsdóm Reykjavíkur tölvupóst í hæðnistón og gera athugasemdir við að fá ekki borgað nema 40% af vinnu sem unnin var í tengslum við dómsmál. Þá ákvað Grauturinn að áminna mig fyrir að mæta ekki í þinghald hjá Héraðsdómi Reykjavíkur á réttum tíma, þó svo að ég hefði áður látið vita að ég hefði ekki áhuga á að vinna meira ókeypis fyrir íslenska ríkið. Hvað það dæmi varðar lét Grauturinn sig svo það litlu varða að Ingibjörg Þorsteinsdóttir, fínidómarinn sem kvartaði sáran yfir áhugaleysi mínu á sjálfboðastörfum fyrir íslenska ríkið, hefði rangfært þingbækur dómsins – nokkuð sem hún hefur svo fengið ákúrur fyrir frá Landsrétti í öðru máli. Seinni áminninguna í þessu sama máli fékk ég svo fyrir að senda tölvupóst á kollega mína í stéttinni – bæði fínilögmenn og götulögmenn – og spyrja hvort að við ættum ekki að skrifa saman héraðsdómi bréf og kvartan undan því að dómari við réttinn ákvað að hýrudraga 26 manns um tugi milljóna. Og hvaða einkunn fékk þessi tölvupóstur minn? Jú, hann var talinn vega „að grunnstoðum dómskerfisins.“ Það liggur bara við að ég fari að gráta, þetta er svo átakanlega orðað... En það liggur kannski í hlutarins eðli, að þegar kerfið er jafn rotið og fúið og það er, má lítið út af bera til þess að allt fari til andskotans. Og það gæti verið súrt ef leiktjöldin myndu falla; ef skítugur almúginn áttaði sig á því að allt er þetta bara leikrit og að alla jafna sé niðurstaðan löngu gefin. Ég gæti haldið áfram endalaust – enda af miklu meira en nægu að taka, þegar það kemur að soðningum frá úrskurðarGrautnum sem snúa að mér, ef mig skildi kalla. Og eins og ég sagði í upphafi þessa pistils, þá sitja núna fínilögmennirnir þrír, Einar, Valborg og Helga Melkorka, sveitt við skrif á tveimur ef ekki þremur spánýjum áminningum, ef mér skjátlast ekki. Ég fæ þær svo sendar á allra næstu dögum. Annars vegar fyrir að kæra mig ekki um að vinna ókeypis fyrir konu út í bæ – sem svo kvartaði líka undan því að ég skildi voga mér að reyna að ná tali af henni, eftir að hún hafði samband við Grautinn, í þeirri von að hægt væri að ræða málin og komast að einhverri ásættanlegri niðurstöðu. Og hins vegar fyrir að leyfa ekki afar ósvífnum unglingum að ljúga upp á mig með því að birta samskipti mín við þau, sem sönnuðu hið gagnstæða. Í ljósi bakgrunns fínimannanna í Grautarnefnd lögmanna og fyrra fimbulfambs þeirra, sem þar halda á penna, held ég ekki beinlínis í mér andanum, hvað þetta varðar. Og þegar öllu er á botninn hvolft, skiptir þetta allt saman litlu máli, enda eiga götulögmenn erfitt með að taka fínifólkið og fínikerfið sem það er búið að klastra saman alvarlega. Ekki síst þegar það þarf bara einn tölvupóst til þess að granda því. Höfundur er hæstaréttargötulögmaður.
Ísrael á ekki heima á gleðileikum evrópskra sjónvarpsstöðva sem starfa í almannaþágu Stefán Jón Hafstein Skoðun
Eru vegir fyrir ferðamenn mikilvægari en vegir fyrir fólk sem býr hér? Petrína Þórunn Jónsdóttir Skoðun
Samræmd nálgun að öryggi og skilvirkni á ytri landamærum - Innleiðing EES á Íslandi Arngrímur Guðmundsson Skoðun
Er Evrópa á villigötum? Efnahagsleg hnignun kallar á róttæka endurskoðun Eggert Sigurbergsson Skoðun
Skoðun Eru vegir fyrir ferðamenn mikilvægari en vegir fyrir fólk sem býr hér? Petrína Þórunn Jónsdóttir skrifar
Skoðun Er Evrópa á villigötum? Efnahagsleg hnignun kallar á róttæka endurskoðun Eggert Sigurbergsson skrifar
Skoðun Samræmd nálgun að öryggi og skilvirkni á ytri landamærum - Innleiðing EES á Íslandi Arngrímur Guðmundsson skrifar
Skoðun Ísrael á ekki heima á gleðileikum evrópskra sjónvarpsstöðva sem starfa í almannaþágu Stefán Jón Hafstein skrifar
Skoðun Leikskóli þarf meira en þak og veggi. Kópavogsmódelið og Akureyrarleiðin sem leið að aukinni velferð barna Anna Elísa Hreiðarsdóttir,Svava Björg Mörk skrifar
Skoðun Jákvæð áhrif dánaraðstoðar á sorgarferli aðstandenda og umönnunaraðila í Viktoríuríki í Ástralíu Ingrid Kuhlman skrifar
Skoðun Kópavogsmódelið – sveigjanleiki á pappír, en álag á foreldrar í raun og veru Örn Arnarson skrifar
Skoðun Uppgjöf Reykjavíkurborgar í leikskólamálum Finnbjörn A. Hermannsson,Sonja Ýr Þorbergsdóttir skrifar
Ísrael á ekki heima á gleðileikum evrópskra sjónvarpsstöðva sem starfa í almannaþágu Stefán Jón Hafstein Skoðun
Eru vegir fyrir ferðamenn mikilvægari en vegir fyrir fólk sem býr hér? Petrína Þórunn Jónsdóttir Skoðun
Samræmd nálgun að öryggi og skilvirkni á ytri landamærum - Innleiðing EES á Íslandi Arngrímur Guðmundsson Skoðun
Er Evrópa á villigötum? Efnahagsleg hnignun kallar á róttæka endurskoðun Eggert Sigurbergsson Skoðun