Síðasti hjúkrunarfræðingur Landspítalans Hlynur Már Vilhjálmsson skrifar 23. júlí 2022 19:01 2ja vikna törn hjá mér á Mæðravernd Landspítalans, þar sem ég hef unnið sem ritari í afleysingum í gegnum stöðu mína sem verkamaður Landspítalans, er nú lokið og bíða mín önnur verkefni á spítalanum í næstu viku. Að starfa með ljósmæðrum Landspítalans hefur fyllt mig bæði fáheyrðu stolti og gleði, þetta er eins og á Landakoti, starf hjúkrunarfræðings er líklega það göfugasta sem til er í vestrænu samfélagi og ég sé það langar leiðir. Að vinna með stétt hjúkrunarfræðinga hjá ríkinu, sem gefa af sér án nokkurrar græðgi, græðgi eins og þeirrar sem finnst í einkareknum heilbrigðisstofnunum, er besta tilfinning sem ég hef á ævinni upplifað. Eftir vinnu er ég nú hins vegar búinn að vera í stuttlegri rannsóknarvinnu um einkavæðingu heilbrigðiskerfisins sem Sjálfstæðisflokkurinn vinnur nú hörðum höndum að, þjóðinni til óheilla. Hvort sem það varðar: 1 - Áróður Klínikarinnar, fyrirtækis sem hefur sterk tengsl við Sjálfstæðisflokkinn, um einkavæðingu, 2 - Sjúkratryggingar Íslands, sem vilja m.a. ekki greiða niður kostnað hjá íslenskum krabbameinssjúklingi og Sjálfstæðisflokkurinn virðist ætla að nota til að einkavæða og græðgisvæða heilbrigðiskerfið, 3 - Þá staðreynd að hjúkrunarfræðingar og þ.m.t. ljósmæður Landspítalans hafa verið samningslausar síðastliðin 10 ár, allan þann tíma sem Bjarni Benediktsson hefur verið Fjármálaráðherra, 4 - Miklar arðgreiðslur ýmissra einkarekinna heilbrigðisfyrirtækja á Íslandi á tímum Covid, þá er ljóst að sú staða í dag að Landspítalinn og þar af leiðandi þjóðin býður upp á öfluga heilbrigðisþjónustu, hjúkrunarfræðinga og ljósmæður á viðráðanlegu verði fyrir alla landsmenn (oftast, því einkavæðingin er hafin og þetta á því ekki við um suma þætti þjónustunnar lengur) gæti brátt heyrt sögunni til því ef Sjálfstæðisflokkurinn hafnar því að semja við hjúkrunarfræðinga í byrjun næsta árs eins og þeir hafa gert síðastliðin 10 ár í röð þá eykst enn frekar vandi Bráðamóttökunnar í Fossvogi eins og ég hef áður bent á og Mæðraverndar Landspítalans á Hringbraut. Þetta á einnig við um aðrar deildir spítalans og ég veit með vissu að hjúkrunarfræðingar og ljósmæður sem fyrir eru á báðum stöðum eru að keyra sig út umfram heilbrigðs ástands. Forstjóri Landspítalans, hinn nýráðni, gefur okkur hér innsýn inn í beinharðar staðreyndir um vanda Landspítalans - Landspítalinn getur ekki keppt við einkarekin fyrirtæki um laun á meðan Sjálfstæðisflokkurinn stýrir og heldur niður fjármagni til Landspítalans og semur ekki við hjúkrunarfræðinga ríkisins. En það má heldur ekki gleyma að þótt hjúkrunarfræðingar séu mikilvæg stétt og eina stétt heilbrigðisstarfsfólks ríkisins sem vinna ofhlaðna og óeigingjarna vinnu sína samningslausir, þá eru ýmsar fleiri stéttir í heilbrigðiskerfi Landspítalans. Við megum hylla þær allar, virða og hvetja til dáða. Við byrjum á því með því að tryggja að þær fái allar þá lágmarksvirðingu uppfyllta að sinna sínum störfum með kjarasamningi sem þær hafa samþykkt. Þú mátt vera fullviss um, kæri lesandi, að undirritaður mun styðja allar launakröfur hjúkrunarfræðinga Landspítalans á næsta ári, berjast fyrir málefnið og skrifa grein um það þá einnig. Höfundur er verkamaður á Landspítala, opinbera heilbrigðiskerfisins sem heldur uppi heilsu þjóðarinnar. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Heilbrigðismál Landspítalinn Sjálfstæðisflokkurinn Mest lesið Verstu kennarar í heimi Gígja Bjargardóttir Skoðun Gaslýsum almenning Elínrós Erlingsdóttir Skoðun Það er ekki allt að fara til fjandans! Skúli Bragi Geirdal Skoðun Hinir vondu fjármagnseigendur! Guðmundur Ragnarsson Skoðun Stuðlar: neyðarástand í meðferðarkerfinu Böðvar Björnsson Skoðun „Að ganga á bak orða sinna“ – Hvað þýðir það eiginlega? Ragnheiður Stephensen Skoðun Óheiðarlegur óskalisti Sjálfstæðisflokksins Finnur Ricart Andrason Skoðun Vertu réttu megin við línuna Benedikta Guðrún Svavarsdóttir Skoðun „Getið þið ekki talað um eitthvað annað en þessa vegi!?“ Gerður Björk Sveinsdóttir Skoðun Kæru smiðir, hárgreiðslufólk og píparar! Víðir Reynisson Skoðun Skoðun Skoðun Eru samskiptin á milli mannvera og huldufólks kennsludæmi? Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Hvatning um stuðning við strandveiðar Örn Pálsson skrifar Skoðun Verstu kennarar í heimi Gígja Bjargardóttir skrifar Skoðun Íslensku menntaverðlaunin – íslenskt skólastarf Jón Torfi Jónasson skrifar Skoðun Einstaklingur á undir högg að sækja í dómsmáli við svindlara Jörgen Ingimar Hansson skrifar Skoðun Sameinumst, hjálpum þeim Ása Berglind Hjálmarsdóttir skrifar Skoðun Hinir vondu fjármagnseigendur! Guðmundur Ragnarsson skrifar Skoðun Halló manneskja Snorri Ásmundsson skrifar Skoðun „Getið þið ekki talað um eitthvað annað en þessa vegi!?“ Gerður Björk Sveinsdóttir skrifar Skoðun Gaman og gott að eldast – eflum lýðheilsu Rósa Guðbjartsdóttir skrifar Skoðun Svo langt frá heimsins vígaslóð - Alþjóða og öryggismál í aðdraganda kosninga Erlingur Erlingsson skrifar Skoðun Velferð fanga kemur okkur öllum við Tinna Eyberg Örlygsdóttir skrifar Skoðun Óréttlát lög sem þarf að lagfæra Ásthildur Lóa Þórsdóttir skrifar Skoðun Bless Borgarlína, halló Sundabraut Einar Jóhannes Guðnason skrifar Skoðun Stuðlar: neyðarástand í meðferðarkerfinu Böðvar Björnsson skrifar Skoðun Breytt heimsmynd blasir við Íslendingum Jón Frímann Jónsson skrifar Skoðun Það er ekki allt að fara til fjandans! Skúli Bragi Geirdal skrifar Skoðun Gaslýsum almenning Elínrós Erlingsdóttir skrifar Skoðun Ískaldur veruleiki, ekki skuggamyndir á vegg fræðimanna Arnar Þór Jónsson skrifar Skoðun Er húsið tómt? Bjarni Benediktsson skrifar Skoðun Stöndum með ungu fólki Guðmundur Ari Sigurjónsson skrifar Skoðun Tölum um fólkið, ekki kerfin María Rut Kristinsdóttir skrifar Skoðun Vertu réttu megin við línuna Benedikta Guðrún Svavarsdóttir skrifar Skoðun Vegur vinstrisins til áhrifa Hlynur Már Ragnheiðarson skrifar Skoðun Börnin á biðlistunum - það er ekki hægt að skálda þetta Dilja Ámundadóttir Zoega skrifar Skoðun Um hvað snýst yfirvofandi læknaverkfall - hvað ber eiginlega á milli samningsaðila? Theódór Skúli Sigurðsson skrifar Skoðun Lágir vextir og gott veður með draumsýn Viðreisnar um inngöngu í ESB? Diljá Mist Einarsdóttir skrifar Skoðun „Að ganga á bak orða sinna“ – Hvað þýðir það eiginlega? Ragnheiður Stephensen skrifar Skoðun Hægriflokkarnir boða ójöfnuð fyrir íslenska skóla Dagbjört Hákonardóttir skrifar Skoðun Opinberir starfsmenn: Bákn eða bústólpi? Guðmundur Ingi Guðbrandsson skrifar Sjá meira
2ja vikna törn hjá mér á Mæðravernd Landspítalans, þar sem ég hef unnið sem ritari í afleysingum í gegnum stöðu mína sem verkamaður Landspítalans, er nú lokið og bíða mín önnur verkefni á spítalanum í næstu viku. Að starfa með ljósmæðrum Landspítalans hefur fyllt mig bæði fáheyrðu stolti og gleði, þetta er eins og á Landakoti, starf hjúkrunarfræðings er líklega það göfugasta sem til er í vestrænu samfélagi og ég sé það langar leiðir. Að vinna með stétt hjúkrunarfræðinga hjá ríkinu, sem gefa af sér án nokkurrar græðgi, græðgi eins og þeirrar sem finnst í einkareknum heilbrigðisstofnunum, er besta tilfinning sem ég hef á ævinni upplifað. Eftir vinnu er ég nú hins vegar búinn að vera í stuttlegri rannsóknarvinnu um einkavæðingu heilbrigðiskerfisins sem Sjálfstæðisflokkurinn vinnur nú hörðum höndum að, þjóðinni til óheilla. Hvort sem það varðar: 1 - Áróður Klínikarinnar, fyrirtækis sem hefur sterk tengsl við Sjálfstæðisflokkinn, um einkavæðingu, 2 - Sjúkratryggingar Íslands, sem vilja m.a. ekki greiða niður kostnað hjá íslenskum krabbameinssjúklingi og Sjálfstæðisflokkurinn virðist ætla að nota til að einkavæða og græðgisvæða heilbrigðiskerfið, 3 - Þá staðreynd að hjúkrunarfræðingar og þ.m.t. ljósmæður Landspítalans hafa verið samningslausar síðastliðin 10 ár, allan þann tíma sem Bjarni Benediktsson hefur verið Fjármálaráðherra, 4 - Miklar arðgreiðslur ýmissra einkarekinna heilbrigðisfyrirtækja á Íslandi á tímum Covid, þá er ljóst að sú staða í dag að Landspítalinn og þar af leiðandi þjóðin býður upp á öfluga heilbrigðisþjónustu, hjúkrunarfræðinga og ljósmæður á viðráðanlegu verði fyrir alla landsmenn (oftast, því einkavæðingin er hafin og þetta á því ekki við um suma þætti þjónustunnar lengur) gæti brátt heyrt sögunni til því ef Sjálfstæðisflokkurinn hafnar því að semja við hjúkrunarfræðinga í byrjun næsta árs eins og þeir hafa gert síðastliðin 10 ár í röð þá eykst enn frekar vandi Bráðamóttökunnar í Fossvogi eins og ég hef áður bent á og Mæðraverndar Landspítalans á Hringbraut. Þetta á einnig við um aðrar deildir spítalans og ég veit með vissu að hjúkrunarfræðingar og ljósmæður sem fyrir eru á báðum stöðum eru að keyra sig út umfram heilbrigðs ástands. Forstjóri Landspítalans, hinn nýráðni, gefur okkur hér innsýn inn í beinharðar staðreyndir um vanda Landspítalans - Landspítalinn getur ekki keppt við einkarekin fyrirtæki um laun á meðan Sjálfstæðisflokkurinn stýrir og heldur niður fjármagni til Landspítalans og semur ekki við hjúkrunarfræðinga ríkisins. En það má heldur ekki gleyma að þótt hjúkrunarfræðingar séu mikilvæg stétt og eina stétt heilbrigðisstarfsfólks ríkisins sem vinna ofhlaðna og óeigingjarna vinnu sína samningslausir, þá eru ýmsar fleiri stéttir í heilbrigðiskerfi Landspítalans. Við megum hylla þær allar, virða og hvetja til dáða. Við byrjum á því með því að tryggja að þær fái allar þá lágmarksvirðingu uppfyllta að sinna sínum störfum með kjarasamningi sem þær hafa samþykkt. Þú mátt vera fullviss um, kæri lesandi, að undirritaður mun styðja allar launakröfur hjúkrunarfræðinga Landspítalans á næsta ári, berjast fyrir málefnið og skrifa grein um það þá einnig. Höfundur er verkamaður á Landspítala, opinbera heilbrigðiskerfisins sem heldur uppi heilsu þjóðarinnar.
Skoðun Eru samskiptin á milli mannvera og huldufólks kennsludæmi? Matthildur Björnsdóttir skrifar
Skoðun Einstaklingur á undir högg að sækja í dómsmáli við svindlara Jörgen Ingimar Hansson skrifar
Skoðun Svo langt frá heimsins vígaslóð - Alþjóða og öryggismál í aðdraganda kosninga Erlingur Erlingsson skrifar
Skoðun Um hvað snýst yfirvofandi læknaverkfall - hvað ber eiginlega á milli samningsaðila? Theódór Skúli Sigurðsson skrifar
Skoðun Lágir vextir og gott veður með draumsýn Viðreisnar um inngöngu í ESB? Diljá Mist Einarsdóttir skrifar