Víðtæk og öflug barátta gegn einmanaleika á Íslandi Guðrún Svava Viðarsdóttir skrifar 15. nóvember 2024 10:30 Samkvæmt Lýðheilsuvísi embættis landlæknis upplifa 12,1% fullorðinna einstaklinga oft eða mjög oft einmanaleika árið 2024. Einstaklingar finna oft fyrir einmanaleika þegar þeir upplifa skort á félagslegum tengslum, en þau gegna mikilvægu hlutverki í að auka lífsgæði okkar og stuðla að góðri andlegri og líkamlegri heilsu. Félagsleg einangrun og einmanaleiki geta nefnilega tekið líkamlegan og andlegan toll og eru oft tengd við langvarandi heilsufarsvandamál. Einmanaleiki getur einnig skert félagslega færni, sem gerir einstaklingnum erfitt fyrir að mynda tengsl og viðhalda þeim, svo þeir festast í vítahring einmanaleika. Félagsleg verkefni Rauða krossins vinna markvisst að því að reyna að rjúfa einangrun einstaklinga með heimsóknum, göngutúrum, símtölum, tónlist og félagsskap hunda. Markmið verkefnanna er að veita félagsskap, nærveru og hlýju. Fjölbreytt starf með ríka sögu Félagsleg verkefni Rauða krossins á Íslandi, einnig þekkt sem vinaverkefnin, eru 25 ára í ár. Uppruna hugmyndafræðinnar má rekja til bandarískra Rauða kross kvenna sem voru með félagslegt hjálparstarf á sjúkrahúsum í fyrri og seinni heimstyrjöldinni, en hér á landi var það kvennadeild Rauða krossins sem hóf heimsóknir á sjúkrahúsin árið 1966 og þá kölluðu þær sig sjúkravini. Félagslega verkefnið heimsóknarvinir fór síðan af stað hjá Rauða krossinum árið 1999 og er í dag stærsta verkefnið. Sjálfboðaliðar fara í heimsóknir til einstaklinga sem óska eftir því og svo er það undir gestgjafanum komið út á hvað hún gengur. Heimsóknin getur snúist um að spjalla, að spila, fara í léttan göngutúr, á kaffihús og margt, margt fleira. Heimsóknarvinur með hund hófst árið 2006 og þar fer sjálfboðaliði með eigin hund í heimsóknir til þeirra sem óska eftir því. Heimsóknin getur verið einkaheimsókn, göngutúr eða hópheimsóknir. Gönguvinaverkefnið var svo sett í gang árið 2016 og eins og nafnið gefur til kynna þá fer sjálfboðaliðinn út að ganga með sínum gestgjafa. Þeir sem taka þátt í þessum þremur verkefnum hitta gestgjafa sinn að jafnaði einu sinni í viku í klukkutíma í senn. Heimsóknirnar geta til dæmis farið fram á einkaheimilum, dvalarheimilum eða sjálfstæðum íbúðakjörnum. Ný verkefni enn að fæðast Símavinaverkefnið var einnig sett á fót árið 2016, en eins og nafnið gefur til kynna þá heyrast símavinir í síma, en það gera þeir tvisvar sinnum í viku og spjalla í um 30 mínútur í senn. Í þessu verkefni skiptir fjarlægðin engu máli, sem getur verið mikill kostur fyrir marga. Nýjasta verkefnið, tónlistarvinir, fór svo af stað í byrjun þessa árs. Í þessu verkefni eru einstaklingar og/eða hópar sem hafa lítil sem engin tök á að fara frá heimili sínu til þess að njóta lifandi tónlistar heimsóttir af einhverjum sem getur spilað fyrir þá. Langvarandi vinátta verður til Í dag eru um 205 sjálfboðaliðar í verkefnunum á öllu landinu. Það þýðir að um 200 einstaklingar fá annað hvort heimsókn einu sinni í viku eða símtal tvisvar í viku. Bara á þessu ári hafa rúmlega 100 manns verið „paraðir“ við sjálfboðaliða, en hinir hafa fengið heimsóknir mun lengur. Þegar sjálfboðaliðar taka að sér heimsóknir skuldbinda þeir sig í ár og eftir það taka þeir ákvörðun um það hvort þeir vilji halda áfram heimsóknum til sama einstaklings eða fara inn í annað verkefni. Flestir kjósa að halda áfram að fara í heimsóknir og í flestum tilfellum verður vináttan mikil og jafnvel til lífstíðar. Ein þannig heimsókn hófst árið 2007 en sú heimsókn var með hund, ein af þeim fyrstu sem farið var í þegar hundavinaverkefnið byrjaði. Þá fór Bjarni með hundinn sinn, hana Ídu, í heimsókn til hans Jóns. Þegar Ída dó hélt Bjarni samt áfram að fara í heimsóknir til Jóns og í dag hittast þeir ennþá í hverri viku og fara yfir vikuna og kíkja jafnvel á rúntinn. Mikil hlýja og gagnkvæm virðing er á milli þessara manna og þeir hafa brallað ýmislegt skemmtilegt saman í gegnum árin. „Nú hlakka ég til einhvers“ Árangur heimsóknanna er mjög góður. Bæði þau sem fá heimsóknirnar og þau sem fara í heimsóknirnar eru ánægð og 55% sjálfboðaliða segjast sjá jákvæðar breytingar á heimsóknarvini sínum frá því þeir byrjuðu að fara í heimsóknir. Setningar eins og „nú hlakka ég til einhvers“, „þetta brýtur upp vikuna og er tilhlökkunarefni í hverri viku “ og „nú er ég ekki eins einmana“ eru meðal þess sem sjálfboðaliðar hafa fengið að heyra frá gestgjöfum sínum. Það er alltaf þörf fyrir fleiri sjálfboðaliða í verkefnin, en eins og staðan er í dag þá eru rétt tæplega 80 manns að bíða eftir því að fá heimsókn og/eða símtal. Þörfin hefur aldrei verið meiri en eins og áður sagði getur félagsleg einangrun og einmanaleiki haft mjög skaðleg áhrif, svo þessi verkefni hafa mikið gildi sem heilbrigðisþjónusta en samt þarf enga sérfræðimenntun til að taka þátt. Ef þú hefur áhuga á að taka þátt er hægt að sækja um sem sjálfboðaliði á heimasíðu Rauða krossins. Höfundur er verkefnastjóri hjá Rauða krossinum í félagsverkefnum. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Geðheilbrigði Mest lesið Viljum við stjórnarandstöðu sem þvælist ekki fyrir? Diljá Mist Einarsdóttir Skoðun Lygin um flóttamenn á Íslandi Jón Frímann Jónsson Skoðun Héraðsvötnin eru hjartsláttur fjarðarins Rakel Hinriksdóttir Skoðun Ef eitthvað væri að marka Bjarna Gunnar Smári Egilsson Skoðun Mismunun skýrir aukningu erlendra fanga Guðmundur Ingi Þóroddsson Skoðun Varst þú að kaupa gallaða fasteign? Sara Bryndís Þórsdóttir Skoðun Á að hita upp allan Faxaflóann? Eiríkur Hjálmarsson Skoðun Störf án staðsetningar - of hátt flækjustig eða rökrétt framþróun? Hildur Ösp Gylfadóttir,Áslaug Eir Hólmgeirsdóttir Skoðun „Glæpir“ Íslendinga Árni Davíðsson Skoðun Hlúum að persónumiðaðri nálgun í öldrunarþjónustu Margrét Guðnadóttir Skoðun Skoðun Skoðun Tilgáta um brjálsemi þjóðarleiðtoga Gunnar Björgvinsson skrifar Skoðun Blóðbað í Súdan: Framtíðarannáll? Stefán Jón Hafstein skrifar Skoðun Sparnaðartillögur á kostnað atvinnulausra Finnbjörn A Hermannsson,Sonja Ýr Þorbergsdóttir skrifar Skoðun Atvinnustefna þarf líka að fjalla um rótgrónar atvinnugreinar Guðríður Eldey Arnardóttir skrifar Skoðun Á að hita upp allan Faxaflóann? Eiríkur Hjálmarsson skrifar Skoðun Á tímamótum: Sameinuðu þjóðirnar í 80 ár Vala Karen Viðarsdóttir,Védís Ólafsdóttir skrifar Skoðun Borgar sig að vanmeta menntun? Kolbrún Halldórsdóttir skrifar Skoðun Samfylkingin hækkar gjöld á háskólanema Guðmundur Ingi Guðbrandsson skrifar Skoðun Aðgerðaáætlun í menntamálum ekki markviss Ingólfur Ásgeir Jóhannesson,Hermína Gunnþórsdóttir skrifar Skoðun Héraðsvötnin eru hjartsláttur fjarðarins Rakel Hinriksdóttir skrifar Skoðun Lygin um flóttamenn á Íslandi Jón Frímann Jónsson skrifar Skoðun Mismunun skýrir aukningu erlendra fanga Guðmundur Ingi Þóroddsson skrifar Skoðun Farsæld barna í fyrirrúmi Bragi Bjarnason skrifar Skoðun Hlúum að persónumiðaðri nálgun í öldrunarþjónustu Margrét Guðnadóttir skrifar Skoðun Viljum við stjórnarandstöðu sem þvælist ekki fyrir? Diljá Mist Einarsdóttir skrifar Skoðun Skólar hafa stigið skrefið með góðum árangri Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir skrifar Skoðun Varst þú að kaupa gallaða fasteign? Sara Bryndís Þórsdóttir skrifar Skoðun Störf án staðsetningar - of hátt flækjustig eða rökrétt framþróun? Hildur Ösp Gylfadóttir,Áslaug Eir Hólmgeirsdóttir skrifar Skoðun „Glæpir“ Íslendinga Árni Davíðsson skrifar Skoðun Vörusvik Rafmenntar í nafni Kvikmyndaskóla Íslands og afleiðingar þeirra Böðvar Bjarki Pétursson,Friðrik Þór Friðriksson skrifar Skoðun Fleiri átök = verri útkoma í lestri? Birgir Hrafn Birgisson skrifar Skoðun Biðin sem (enn) veikir og tekur Guðlaugur Eyjólfsson skrifar Skoðun Stafrænt netöryggisbelti Hrannar Ásgrímsson skrifar Skoðun Hvert stefnir ráðherra? Aðalsteinn Árni Baldursson skrifar Skoðun Free tuition Colin Fisher skrifar Skoðun Þegar fólkið okkar langar að deyja Sigurborg Sveinsdóttir,Svava Arnardóttir skrifar Skoðun Why protest works Adam Daniel Fishwick skrifar Skoðun Í senn minning og ákvörðun um framtíð Elliði Vignisson skrifar Skoðun Reynslunni ríkari eftir fjárhagsleg áföll síðustu ára Njáll Trausti Friðbertsson skrifar Skoðun Ríkisstjórn lobbýistanna Jón Ferdínand Estherarson skrifar Sjá meira
Samkvæmt Lýðheilsuvísi embættis landlæknis upplifa 12,1% fullorðinna einstaklinga oft eða mjög oft einmanaleika árið 2024. Einstaklingar finna oft fyrir einmanaleika þegar þeir upplifa skort á félagslegum tengslum, en þau gegna mikilvægu hlutverki í að auka lífsgæði okkar og stuðla að góðri andlegri og líkamlegri heilsu. Félagsleg einangrun og einmanaleiki geta nefnilega tekið líkamlegan og andlegan toll og eru oft tengd við langvarandi heilsufarsvandamál. Einmanaleiki getur einnig skert félagslega færni, sem gerir einstaklingnum erfitt fyrir að mynda tengsl og viðhalda þeim, svo þeir festast í vítahring einmanaleika. Félagsleg verkefni Rauða krossins vinna markvisst að því að reyna að rjúfa einangrun einstaklinga með heimsóknum, göngutúrum, símtölum, tónlist og félagsskap hunda. Markmið verkefnanna er að veita félagsskap, nærveru og hlýju. Fjölbreytt starf með ríka sögu Félagsleg verkefni Rauða krossins á Íslandi, einnig þekkt sem vinaverkefnin, eru 25 ára í ár. Uppruna hugmyndafræðinnar má rekja til bandarískra Rauða kross kvenna sem voru með félagslegt hjálparstarf á sjúkrahúsum í fyrri og seinni heimstyrjöldinni, en hér á landi var það kvennadeild Rauða krossins sem hóf heimsóknir á sjúkrahúsin árið 1966 og þá kölluðu þær sig sjúkravini. Félagslega verkefnið heimsóknarvinir fór síðan af stað hjá Rauða krossinum árið 1999 og er í dag stærsta verkefnið. Sjálfboðaliðar fara í heimsóknir til einstaklinga sem óska eftir því og svo er það undir gestgjafanum komið út á hvað hún gengur. Heimsóknin getur snúist um að spjalla, að spila, fara í léttan göngutúr, á kaffihús og margt, margt fleira. Heimsóknarvinur með hund hófst árið 2006 og þar fer sjálfboðaliði með eigin hund í heimsóknir til þeirra sem óska eftir því. Heimsóknin getur verið einkaheimsókn, göngutúr eða hópheimsóknir. Gönguvinaverkefnið var svo sett í gang árið 2016 og eins og nafnið gefur til kynna þá fer sjálfboðaliðinn út að ganga með sínum gestgjafa. Þeir sem taka þátt í þessum þremur verkefnum hitta gestgjafa sinn að jafnaði einu sinni í viku í klukkutíma í senn. Heimsóknirnar geta til dæmis farið fram á einkaheimilum, dvalarheimilum eða sjálfstæðum íbúðakjörnum. Ný verkefni enn að fæðast Símavinaverkefnið var einnig sett á fót árið 2016, en eins og nafnið gefur til kynna þá heyrast símavinir í síma, en það gera þeir tvisvar sinnum í viku og spjalla í um 30 mínútur í senn. Í þessu verkefni skiptir fjarlægðin engu máli, sem getur verið mikill kostur fyrir marga. Nýjasta verkefnið, tónlistarvinir, fór svo af stað í byrjun þessa árs. Í þessu verkefni eru einstaklingar og/eða hópar sem hafa lítil sem engin tök á að fara frá heimili sínu til þess að njóta lifandi tónlistar heimsóttir af einhverjum sem getur spilað fyrir þá. Langvarandi vinátta verður til Í dag eru um 205 sjálfboðaliðar í verkefnunum á öllu landinu. Það þýðir að um 200 einstaklingar fá annað hvort heimsókn einu sinni í viku eða símtal tvisvar í viku. Bara á þessu ári hafa rúmlega 100 manns verið „paraðir“ við sjálfboðaliða, en hinir hafa fengið heimsóknir mun lengur. Þegar sjálfboðaliðar taka að sér heimsóknir skuldbinda þeir sig í ár og eftir það taka þeir ákvörðun um það hvort þeir vilji halda áfram heimsóknum til sama einstaklings eða fara inn í annað verkefni. Flestir kjósa að halda áfram að fara í heimsóknir og í flestum tilfellum verður vináttan mikil og jafnvel til lífstíðar. Ein þannig heimsókn hófst árið 2007 en sú heimsókn var með hund, ein af þeim fyrstu sem farið var í þegar hundavinaverkefnið byrjaði. Þá fór Bjarni með hundinn sinn, hana Ídu, í heimsókn til hans Jóns. Þegar Ída dó hélt Bjarni samt áfram að fara í heimsóknir til Jóns og í dag hittast þeir ennþá í hverri viku og fara yfir vikuna og kíkja jafnvel á rúntinn. Mikil hlýja og gagnkvæm virðing er á milli þessara manna og þeir hafa brallað ýmislegt skemmtilegt saman í gegnum árin. „Nú hlakka ég til einhvers“ Árangur heimsóknanna er mjög góður. Bæði þau sem fá heimsóknirnar og þau sem fara í heimsóknirnar eru ánægð og 55% sjálfboðaliða segjast sjá jákvæðar breytingar á heimsóknarvini sínum frá því þeir byrjuðu að fara í heimsóknir. Setningar eins og „nú hlakka ég til einhvers“, „þetta brýtur upp vikuna og er tilhlökkunarefni í hverri viku “ og „nú er ég ekki eins einmana“ eru meðal þess sem sjálfboðaliðar hafa fengið að heyra frá gestgjöfum sínum. Það er alltaf þörf fyrir fleiri sjálfboðaliða í verkefnin, en eins og staðan er í dag þá eru rétt tæplega 80 manns að bíða eftir því að fá heimsókn og/eða símtal. Þörfin hefur aldrei verið meiri en eins og áður sagði getur félagsleg einangrun og einmanaleiki haft mjög skaðleg áhrif, svo þessi verkefni hafa mikið gildi sem heilbrigðisþjónusta en samt þarf enga sérfræðimenntun til að taka þátt. Ef þú hefur áhuga á að taka þátt er hægt að sækja um sem sjálfboðaliði á heimasíðu Rauða krossins. Höfundur er verkefnastjóri hjá Rauða krossinum í félagsverkefnum.
Störf án staðsetningar - of hátt flækjustig eða rökrétt framþróun? Hildur Ösp Gylfadóttir,Áslaug Eir Hólmgeirsdóttir Skoðun
Skoðun Sparnaðartillögur á kostnað atvinnulausra Finnbjörn A Hermannsson,Sonja Ýr Þorbergsdóttir skrifar
Skoðun Atvinnustefna þarf líka að fjalla um rótgrónar atvinnugreinar Guðríður Eldey Arnardóttir skrifar
Skoðun Aðgerðaáætlun í menntamálum ekki markviss Ingólfur Ásgeir Jóhannesson,Hermína Gunnþórsdóttir skrifar
Skoðun Störf án staðsetningar - of hátt flækjustig eða rökrétt framþróun? Hildur Ösp Gylfadóttir,Áslaug Eir Hólmgeirsdóttir skrifar
Skoðun Vörusvik Rafmenntar í nafni Kvikmyndaskóla Íslands og afleiðingar þeirra Böðvar Bjarki Pétursson,Friðrik Þór Friðriksson skrifar
Störf án staðsetningar - of hátt flækjustig eða rökrétt framþróun? Hildur Ösp Gylfadóttir,Áslaug Eir Hólmgeirsdóttir Skoðun