Rangfærsluþrenna Diljár Mistar Ástþór Jón Ragnheiðarson skrifar 8. nóvember 2022 13:00 Sjálfstæðisflokkurinn hefur verið umtalsvert í almennri umræðu undanfarin misseri. Hvort sem þar er um að ræða landsfund flokksins, brottvísanir eða umdeild lagafrumvörp. Því miður virðist stefnan vera sú að staðreyndir þeirra mála sem þau leggja fram skipti ekki máli. Þannig verði 2+2 allt í einu 5. Einungis vegna þess að Sjálfstæðisflokkurinn segir það. Höfum það hugfast að hugarheimur sjálfstæðismanna og raunveruleikinn eru tveir óskildir hlutir. Ég geri þær kröfur á þingmenn, alla þingmenn, sama fyrir hvaða flokk þau eru eða hvaða stefnu þau leggja áherslu á, að þau fari með rétt mál. Að þau kynni sér málin og leggi áherslu á að fara satt og rétt með þau málefni sem þau bera fram. Upplýsingaóreiða hefur leikið okkur grátt og gerir en og voðinn er vís ef kjörnir fulltrúar ætla að taka þátt í þeirri vegferð. Mig langar í því samhengi að svara nokkrum ósönnum fullyrðingum sem þingmaður Sjálfstæðisflokksins, Diljá Mist Einarsdóttir, hefur haldið fram undanfarið um verkalýðshreyfinguna. Ég starfa innan verkalýðshreyfingarinnar og þekki því málin ágætlega. Þann 26. október síðastliðinn skrifaði Diljá Mist grein á vísi sem bar fyrirsögnina „Hverjir gæta hagsmuna launafólks?“. Þar reynir hún að gera lítið úr sjónarmiðum Orra Páls Jóhannssonar með ýmsum hætti. Ef við lítum aðeins á þennan málflutning þá segir Orri Páll að atvinnurekendur geti kosið að ráða einungis til sín starfsfólk sem standi utan stéttarfélaga. Við þetta hefur Diljá það að athuga að „Sú fullyrðing stenst enga skoðun, enda kemur skýrt fram í 3. gr. frumvarpsins að „Vinnuveitanda er óheimilt að synja umsækjanda um laust starf eða segja launamanni upp starfi á grundvelli félagsaðildar hans.”“ Þetta lýsir mjög vel því þekkingarleysi sem er til staðar innan Sjálfstæðisflokksins á raunum verkalýðshreyfingarinnar. Það breytir litlu þó þessi lagagrein sé inni. Atvinnurekendur upp til hópa hafa ítrekað sýnt að þeir virða lög og kjarasamninga ekki nema að takmörkuðu leiti. Launaþjófnaður er líka óheimill, samt sjáum við það gerast ítrekað og án nokkurra viðurlaga, hvers vegna ætti það að vera öðruvísi með stéttarfélagsaðildina? Við sjáum þetta ítrekað sem störfum t.d. við vinnustaðaeftirlit. Hér fer ekki saman hljóð og mynd hjá þingmanninum. Því næst snýr Dilja sér að sjúkrasjóðum stéttarfélaganna, sem hafa hjálpað ófáum launamanninum. Hún heldur því fram að: „ Standi launamaður utan stéttarfélags neita stéttarfélög alla jafna að taka við greiðslum í sjúkrasjóð. Í þeim tilvikum er launamaður ekki sjúkratryggður, enda hefur atvinnurekandinn sinnt skyldu sinni, lögum samkvæmt, og engar frekari kröfur unnt að gera til hans.“ Þetta er en og aftur rangfærsla hjá þingmanninum. Í mínu starfi afgreiði ég meðal annars umsóknir í sjúkrasjóð. Sú fullyrðing að launamaður sem greitt er af í sjúkrasjóð en standi utan stéttarfélaga, sé hafnað um þjónustu er röng og beinlýnis hættuleg rangfærsla. Mig langar að nýta tækifærið og leiðrétta þetta, því staðreyndin er sú að sé gjöldum skilað af launamanni til stéttarfélags þá fær hann þjónustu, þar á meðal úr sjúkrasjóð. Ég hef aldrei í mínu starfi neitað að aðstoða félagsmann, sem sannarlega er greitt af á grundvelli þess að hann kjósi að standa utan stéttarfélags og það hafa kollegar mínir ekki gert heldur. Að lokum langar mig að koma inn á orð Diljár í Bítinu á Bylgjunni nú í dag, þann 8.nóvember. Þar heldur Diljá því fram, með dyggri aðstoð þáttarstjórnenda að verkalýðshreyfingin sé á einhvern hátt ábyrg fyrir því að hér sé skortur á vinnuafli og vísar þar til atvinnuleyfa og að verkalýðshreyfingin hafi lokað á atvinnuleyfi þeirra sem koma utan EES. Eina aðkoma Verkalýðshreyfingarinnar að atvinnuleyfum er að veita umsögn til vinnumálastofnunar. Ég hef í mínu starfi veitt umsögn um tugi atvinnuleyfa og í öllum tilfellum hef ég veitt jákvæða umsögn. Aftur á móti þurfa verkalýðsfélögin að eyða ótrúlegri orku í eftirfylgni eftir að atvinnuleyfi hafa verið veitt, vegna þess að atvinnurekendur þeirra starfsmanna sem veitt er atvinnuleyfið nýta sér í nokkrum tilfellum viðkvæma stöðu þessa fólks og brýtur á réttindum þeirra. Ég starfa innan verkalýðshreyfingarinnar og ég veit þetta. Ég vinn að þessum málefnum daglega og get veitt góða, rétta og faglega innsýn inn í þessi mál. Eitthvað sem enginn þingmaður Sjálfstæðisflokksins virðist vera fær um. Þegar ég fer til læknis fer ég ekki að leiðbeina honum hvernig á að sauma, taka blóð eða sprauta, enda er ég ekki læknir. Að sama skapi er fáránlegt að þingmenn sem hafa aldrei komið nálægt starfsemi verkalýðsfélaga né hafa á þeim gripsvit, reyni að færa okkur á borð tillögur að betri verkalýðshreyfingu, sem stenst svo enga skoðun. Ég mælist til þess að þingmenn Sjálfstæðisflokksins leggi sig fram við að kynna sér málin betur, fara með rétt mál og liðsinna lýðræðinu í því að sporna við upplýsingaóreiðu, ekki kynda undir hana. Höfundur er fræðslu- og eftirlitsfulltrúi Verkalýðsfélags Suðurlands og formaður ASÍ-UNG. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Sjálfstæðisflokkurinn Vinnumarkaður Kjaramál Mest lesið Sá tapar sem fyrstur nefnir nasistana: gengisfelling orðsins „rasisti“ Birgir Finnsson Skoðun Þetta unga fólk getur bara haldið kjafti Jón Pétur Zimsen Skoðun Þegar þeir sem segjast þjóna þjóðinni ráðast á hana Ágústa Árnadóttir Skoðun Kveðjum sjálfhverfa og fyrirsjáanlega manninn Halldóra Mogensen Skoðun Ég og Parkinson – leitin að greiningu og leiðin til betra lífs Guðrún Einarsdóttir Skoðun Hvers vegna borga foreldrar í Kópavogi mest? Eydís Inga Valsdóttir Skoðun Betri vegir, fleiri lögreglumenn og hægt að komast í meðferð á sumrin Þórður Snær Júlíusson Skoðun Þeir vökulu og tungumálið sem stjórntæki Jóhanna Jakobsdóttir Skoðun Þá verður gott að búa á Íslandi Bjarni Karlsson,Jóna Hrönn Bolladóttir Skoðun Hefur ekki náð sér á strik síðan Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Skoðun Skoðun Dómsdagur nálgast! Hólmgeir Baldursson skrifar Skoðun Er slysahætta í kringum sorpílátið heima hjá þér? Anna Jóna Kjartansdóttir,Pétur Gísli Jónsson skrifar Skoðun Ég og Parkinson – leitin að greiningu og leiðin til betra lífs Guðrún Einarsdóttir skrifar Skoðun Hvers vegna borga foreldrar í Kópavogi mest? Eydís Inga Valsdóttir skrifar Skoðun Sá tapar sem fyrstur nefnir nasistana: gengisfelling orðsins „rasisti“ Birgir Finnsson skrifar Skoðun Aðgengi er lykill að sjálfstæði, þátttöku og virkni Þuríður Harpa Sigurðardóttir skrifar Skoðun Hagsmunir heildarinnar - Fjórði kafli: Joshua Fought The Battle of Jericho Hannes Örn Blandon skrifar Skoðun Þetta unga fólk getur bara haldið kjafti Jón Pétur Zimsen skrifar Skoðun Kveðjum sjálfhverfa og fyrirsjáanlega manninn Halldóra Mogensen skrifar Skoðun Hefur ekki náð sér á strik síðan Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Betri vegir, fleiri lögreglumenn og hægt að komast í meðferð á sumrin Þórður Snær Júlíusson skrifar Skoðun Austurland skilar verðmætum – innviðirnir þurfa að fylgja Kristinn Karl Brynjarsson skrifar Skoðun Faglegt mat eða lukka? IV. Faglegt mat og ósvaraðar spurningar Bogi Ragnarsson skrifar Skoðun Skipulögð glæpastarfsemi er ógn við samfélagið Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Við erum 40 árum á eftir Einar Sverrisson skrifar Skoðun Þétting á 27. brautinni Friðjón R. Friðjónsson skrifar Skoðun Þá verður gott að búa á Íslandi Bjarni Karlsson,Jóna Hrönn Bolladóttir skrifar Skoðun Faglegt mat eða lukka? III: Tækifæri fyrir löggjafann Bogi Ragnarsson skrifar Skoðun Þingmaður til sölu – bátur fylgir með Sigríður Svanborgardóttir skrifar Skoðun Þeir vökulu og tungumálið sem stjórntæki Jóhanna Jakobsdóttir skrifar Skoðun Umburðarlyndi og kærleikur Snorri Ásmundsson skrifar Skoðun Kolbrún og Kafka Pétur Orri Pétursson skrifar Skoðun Brottvísanir sem öllum var sama um Finnur Thorlacius Eiríksson skrifar Skoðun Mamma er gulur góð einkunn? Díana Dögg Víglundsdóttir skrifar Skoðun Gervigreind í vinnunni: Frá hamri til heilabús Björgmundur Guðmundsson skrifar Skoðun Fagmennska, fræðileg þekking, samráð, samvinna, þarfir og vilji barna og ungmenna eru grundvallaratriði Árni Guðmundsson skrifar Skoðun Engu slaufað Eydís Ásbjörnsdóttir skrifar Skoðun Faglegt mat eða lukka? II. Viðurkenning og höfnun Bogi Ragnarsson skrifar Skoðun Krabbameinsfélagið í stafni í aðdraganda storms Halla Þorvaldsdóttir skrifar Skoðun Lénsherratímabilið er hafið Einar G Harðarson skrifar Sjá meira
Sjálfstæðisflokkurinn hefur verið umtalsvert í almennri umræðu undanfarin misseri. Hvort sem þar er um að ræða landsfund flokksins, brottvísanir eða umdeild lagafrumvörp. Því miður virðist stefnan vera sú að staðreyndir þeirra mála sem þau leggja fram skipti ekki máli. Þannig verði 2+2 allt í einu 5. Einungis vegna þess að Sjálfstæðisflokkurinn segir það. Höfum það hugfast að hugarheimur sjálfstæðismanna og raunveruleikinn eru tveir óskildir hlutir. Ég geri þær kröfur á þingmenn, alla þingmenn, sama fyrir hvaða flokk þau eru eða hvaða stefnu þau leggja áherslu á, að þau fari með rétt mál. Að þau kynni sér málin og leggi áherslu á að fara satt og rétt með þau málefni sem þau bera fram. Upplýsingaóreiða hefur leikið okkur grátt og gerir en og voðinn er vís ef kjörnir fulltrúar ætla að taka þátt í þeirri vegferð. Mig langar í því samhengi að svara nokkrum ósönnum fullyrðingum sem þingmaður Sjálfstæðisflokksins, Diljá Mist Einarsdóttir, hefur haldið fram undanfarið um verkalýðshreyfinguna. Ég starfa innan verkalýðshreyfingarinnar og þekki því málin ágætlega. Þann 26. október síðastliðinn skrifaði Diljá Mist grein á vísi sem bar fyrirsögnina „Hverjir gæta hagsmuna launafólks?“. Þar reynir hún að gera lítið úr sjónarmiðum Orra Páls Jóhannssonar með ýmsum hætti. Ef við lítum aðeins á þennan málflutning þá segir Orri Páll að atvinnurekendur geti kosið að ráða einungis til sín starfsfólk sem standi utan stéttarfélaga. Við þetta hefur Diljá það að athuga að „Sú fullyrðing stenst enga skoðun, enda kemur skýrt fram í 3. gr. frumvarpsins að „Vinnuveitanda er óheimilt að synja umsækjanda um laust starf eða segja launamanni upp starfi á grundvelli félagsaðildar hans.”“ Þetta lýsir mjög vel því þekkingarleysi sem er til staðar innan Sjálfstæðisflokksins á raunum verkalýðshreyfingarinnar. Það breytir litlu þó þessi lagagrein sé inni. Atvinnurekendur upp til hópa hafa ítrekað sýnt að þeir virða lög og kjarasamninga ekki nema að takmörkuðu leiti. Launaþjófnaður er líka óheimill, samt sjáum við það gerast ítrekað og án nokkurra viðurlaga, hvers vegna ætti það að vera öðruvísi með stéttarfélagsaðildina? Við sjáum þetta ítrekað sem störfum t.d. við vinnustaðaeftirlit. Hér fer ekki saman hljóð og mynd hjá þingmanninum. Því næst snýr Dilja sér að sjúkrasjóðum stéttarfélaganna, sem hafa hjálpað ófáum launamanninum. Hún heldur því fram að: „ Standi launamaður utan stéttarfélags neita stéttarfélög alla jafna að taka við greiðslum í sjúkrasjóð. Í þeim tilvikum er launamaður ekki sjúkratryggður, enda hefur atvinnurekandinn sinnt skyldu sinni, lögum samkvæmt, og engar frekari kröfur unnt að gera til hans.“ Þetta er en og aftur rangfærsla hjá þingmanninum. Í mínu starfi afgreiði ég meðal annars umsóknir í sjúkrasjóð. Sú fullyrðing að launamaður sem greitt er af í sjúkrasjóð en standi utan stéttarfélaga, sé hafnað um þjónustu er röng og beinlýnis hættuleg rangfærsla. Mig langar að nýta tækifærið og leiðrétta þetta, því staðreyndin er sú að sé gjöldum skilað af launamanni til stéttarfélags þá fær hann þjónustu, þar á meðal úr sjúkrasjóð. Ég hef aldrei í mínu starfi neitað að aðstoða félagsmann, sem sannarlega er greitt af á grundvelli þess að hann kjósi að standa utan stéttarfélags og það hafa kollegar mínir ekki gert heldur. Að lokum langar mig að koma inn á orð Diljár í Bítinu á Bylgjunni nú í dag, þann 8.nóvember. Þar heldur Diljá því fram, með dyggri aðstoð þáttarstjórnenda að verkalýðshreyfingin sé á einhvern hátt ábyrg fyrir því að hér sé skortur á vinnuafli og vísar þar til atvinnuleyfa og að verkalýðshreyfingin hafi lokað á atvinnuleyfi þeirra sem koma utan EES. Eina aðkoma Verkalýðshreyfingarinnar að atvinnuleyfum er að veita umsögn til vinnumálastofnunar. Ég hef í mínu starfi veitt umsögn um tugi atvinnuleyfa og í öllum tilfellum hef ég veitt jákvæða umsögn. Aftur á móti þurfa verkalýðsfélögin að eyða ótrúlegri orku í eftirfylgni eftir að atvinnuleyfi hafa verið veitt, vegna þess að atvinnurekendur þeirra starfsmanna sem veitt er atvinnuleyfið nýta sér í nokkrum tilfellum viðkvæma stöðu þessa fólks og brýtur á réttindum þeirra. Ég starfa innan verkalýðshreyfingarinnar og ég veit þetta. Ég vinn að þessum málefnum daglega og get veitt góða, rétta og faglega innsýn inn í þessi mál. Eitthvað sem enginn þingmaður Sjálfstæðisflokksins virðist vera fær um. Þegar ég fer til læknis fer ég ekki að leiðbeina honum hvernig á að sauma, taka blóð eða sprauta, enda er ég ekki læknir. Að sama skapi er fáránlegt að þingmenn sem hafa aldrei komið nálægt starfsemi verkalýðsfélaga né hafa á þeim gripsvit, reyni að færa okkur á borð tillögur að betri verkalýðshreyfingu, sem stenst svo enga skoðun. Ég mælist til þess að þingmenn Sjálfstæðisflokksins leggi sig fram við að kynna sér málin betur, fara með rétt mál og liðsinna lýðræðinu í því að sporna við upplýsingaóreiðu, ekki kynda undir hana. Höfundur er fræðslu- og eftirlitsfulltrúi Verkalýðsfélags Suðurlands og formaður ASÍ-UNG.
Betri vegir, fleiri lögreglumenn og hægt að komast í meðferð á sumrin Þórður Snær Júlíusson Skoðun
Skoðun Er slysahætta í kringum sorpílátið heima hjá þér? Anna Jóna Kjartansdóttir,Pétur Gísli Jónsson skrifar
Skoðun Sá tapar sem fyrstur nefnir nasistana: gengisfelling orðsins „rasisti“ Birgir Finnsson skrifar
Skoðun Hagsmunir heildarinnar - Fjórði kafli: Joshua Fought The Battle of Jericho Hannes Örn Blandon skrifar
Skoðun Betri vegir, fleiri lögreglumenn og hægt að komast í meðferð á sumrin Þórður Snær Júlíusson skrifar
Skoðun Austurland skilar verðmætum – innviðirnir þurfa að fylgja Kristinn Karl Brynjarsson skrifar
Skoðun Fagmennska, fræðileg þekking, samráð, samvinna, þarfir og vilji barna og ungmenna eru grundvallaratriði Árni Guðmundsson skrifar
Betri vegir, fleiri lögreglumenn og hægt að komast í meðferð á sumrin Þórður Snær Júlíusson Skoðun