Það skiptir máli hvernig gervigreind er notuð í kennslu Hjörvar Ingi Haraldsson skrifar 19. júní 2025 09:32 Í dag tekur það einungis örfáar sekúndur að framkalla hið læsilegasta ljóð í anda Shakespeare eða formlega ritað bréf. Það sem einu sinni þótti efni í vísindaskáldsögur er nú daglegt brauð um allan heim og á það líka við um í skólastofum. Þróunarhraði gervigreindar er slíkur að hann hefur þegar haft djúpstæð áhrif á samfélag okkar, þar á meðal menntakerfið. Þetta hefur þau áhrif að skólasamfélagið verður að svara spurningunni: á að banna notkun gervigreindar af ótta við svindl og rýrnun færni, eða á að faðma þessa nýju tækni og kenna nemendum að nota hana á ábyrgan og gagnrýninn hátt? Allar helstu rannsóknir og sjónarmið sérfræðinga benda eindregið til þess síðarnefnda. Að fela eða banna gervigreind er ekki aðeins óraunhæft í heimi þar sem hún er alls staðar nálæg, heldur er það einnig glatað tækifæri til að kenna nemendum þá lykilfærni sem þeir þurfa á að halda í framtíðinni: gagnrýna hugsun, siðferðisvitund og hæfnina til að vinna með tækni á uppbyggilegan hátt. Á að kenna eða banna? Sú hugmynd að banna gervigreind í skólastarfi sprettur oft upp af skiljanlegum ótta við aukinn ritstuld og að nemendur hætti að hugsa sjálfstætt. Nýlegar rannsóknir sýna að þessi ótti er ekki tilefnislaus. Of mikið traust á gervigreind getur leitt til þess að hún verði nýtt til að taka erfiðar ákvarðanir fyrir okkur (e. cognitive offloading), sem getur grafið undan gagnrýnni hugsun og dregið úr færni til lausnaleitar. Hins vegar er það einmitt þessi áskorun sem kallar á virka kennslu, ekki bann. Ég tel að við þurfum að einbeita okkur að því að kenna nemendum að nota gervigreindartæki á ábyrgan og áhrifaríkan hátt. Að banna gervigreind ýtir aðeins undir ábyrgðarlausa notkun hennar í leyni og skapar gjá milli skólastarfs og raunveruleikans. Í stað þess að banna tæknina ættu kennarar að innleiða markvissar aðferðir til að efla gagnrýna hugsun. Ný sýn á námsmat og hlutverk nemandans Hvað þýðir það í raun og veru að innleiða slíkar aðferðir? Það kallar á endurhugsun á námsmati og jafnvel hlutverki nemandans. Við þurfum að taka upp þá hugmyndafræði að menn og vélar vinna saman og nýta styrkleika hvors annars. Þar sem gervigreindin verður öflugur „samstarfsmaður“ en ekki „svindlforrit“ í höndum nemenda, og getur þetta auðveldað að fara dýpra og lengra í vinnunni, og aukið sköpunarkraftinn, frumleika og gagnrýna hugsun. Þetta hefur óhjákvæmilega áhrif á námsmat. Það er nú þegar erfitt að sannreyna höfundaverk lokaafurðar, eins og ritgerðir sem eru unnar heima og því er orðið mikilvægara að meta ferlið sjálft. Námsmatið gæti þá falist í að meta gæði spurninganna sem nemandi spyr gervigreindina, hæfni hans til að gagnrýna og bæta úr því sem hún skilar af sér, eða færni hans til að verja niðurstöður sínar, því þá kemur raunverulegur skilningur hans á efninu í ljós. Hlutverk menntunar verður því að styrkja mannlega þáttinn, sköpun, gagnrýna hugsun, siðferðisvitund og álíka. Á sama tíma eiga kennarar að hvetja nemendur til að nota gervigreind sem verkfæri til að kanna og þróa hugmyndir, en krefjast þess jafnframt að þeir stýri ferðinni. Einmitt þessi hugmyndafræði, þar sem nemandinn er virkur skapandi aðili en ekki óvirkur þiggjandi upplýsinga, er kjarninn í nýjum kennsluaðferðum sem eru að ryðja sér til rúms. Hvernig á að kenna notkun á gervigreind? Þjóðir heims fara ólíkar leiðir við að innleiða gervigreind í námskrár en almennt er horfið frá því að kenna hana sem einangrað tæknifag. Þess í stað er lögð áhersla á að samþætta gervigreindarlæsi við aðrar námsgreinar til að búa nemendur undir framtíð þar sem tæknin er alls staðar. Eitt af þeim kennslufræðilegu líkönum sem hefur vakið athygli nefnist SAILD (Students as AI Literate Designers), sem er sérstaklega hannað fyrir yngri nemendur á grunnskólastigi en grunnhugmyndirnar um hönnunarmiðað nám, lausn raunverulegra vandamála og siðferðilega ígrundun eiga jafn vel við á öllum skólastigum. SAILD byggir á hönnunarmiðuðu námi (e. design-based learning) þar sem nemendur læra um gervigreind með því að takast á við raunveruleg viðfangsefni. Þetta er gert til þess að nemendur nýti sér gervigreindina sem verkfæri frekar en til þess að láta hana mata sig á upplýsingum. Kjarnann í aðferðinni má einfalda í þrjú skref: Hönnun: Ferlið byrjar á skapandi hugmyndavinnu. Nemendur finna raunverulegt viðfangsefni og spyrja sig: Hvernig getum við notað gervigreind til að leysa það? Útkoman er fyrsta uppkast að þessari lausn. Rannsókn og endurbætur: Hér rekast nemendur á tæknilegar hindranir. Til að yfirstíga þær þurfa þeir að afla sér nýrrar þekkingar. Þeir kafa dýpra í virkni gervigreindar með verklegum æfingum og umræðum og nota það sem þeir læra til að endurhanna og styrkja upphaflegu lausnina. Þetta er endurtekið í hringrás þar til lausnin er orðin betri. Mat og ígrundun: Síðasta skrefið snýst um að líta á lausnina með gagnrýnum augum. Nemendur meta virknina en eru líka hvattir til að velta fyrir sér stóru spurningunum: Hvaða siðferðilegu áhættur fylgja lausninni? Er hún hlutlaus? Hvaða áhrif hefur hún á samfélagið? Markmiðið með þessu ferli er að byggja upp gervigreindarlæsi nemenda á fjórum sviðum: Þekking á gervigreind: Að skilja grunnhugtök og virkni gervigreindar. Færni í notkun gervigreindar: Að geta beitt gervigreind til að skapa lausnir og leysa vandamál. Siðferðisvitund um gervigreind: Að geta metið á gagnrýninn hátt kosti og áhættur, svo sem hlutdrægni og persónuvernd. Viðhorf til gervigreindar: Að þróa með sér raunsætt og yfirvegað viðhorf til tækninnar. Rannsókn á SAILD aðferðinni meðal 10-12 ára nemenda í Hong Kong sýndi fram á verulegar framfarir. Nemendur sýndu aukna færni í notkun gervigreindar, dýpri skilning á siðferðilegum álitamálum og þróuðu með sér raunsærri og yfirvegaðri viðhorf til tækninnar. En þessi aðferð setur þá ábyrgð á kennara að hafa þekkingu á gervigreind og notkun á henni í sinni kennslugrein. Það þarf því að tryggja að allir kennarar fá góða fræðslu og þjálfun í notkun á gervigreind í kennslu. Leiðsögn en ekki hindranir Spurningin er því ekki hvort við eigum að nota gervigreind í kennslu, heldur hvernig. Svarið liggur í yfirvegaðri og ígrundaðri nálgun þar sem við hættum að líta á gervigreind sem ógn og byrjum að meðhöndla hana sem það öfluga verkfæri sem hún er. Hlutverk kennarans verður síður en svo óþarft, þvert á móti verður það enn mikilvægara. Kennarinn verður leiðsögumaðurinn sem hjálpar nemendum að fóta sig í þessu nýja landslagi, spyrja réttu spurninganna, viðhalda mannlegri forvitni og þroska með sér þá siðferðisvitund og gagnrýnu hugsun sem þarf. Framtíð menntunar felst í samvinnu manns og vélar, þar sem tæknin þjónar manninum og kennarinn stendur vörð um að svo verði áfram. Höfundur er kennari í Fjölbrautaskólanum í Breiðholti. Annar af höfundum fræðsluritsins “Skólastarf á hraða tækninnar” sem fjallar meðal annars um áhrif gervigreindar á skólastarf: https://skolastarfahradataekninnar.substack.com/ Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Gervigreind Skóla- og menntamál Mest lesið Skólaskætingur Þórdís Kolbrún R. Gylfadóttir Skoðun Andaðu rólega elskan... Ester Hilmarsdóttir Skoðun Þéttingarstefnan hefur brugðist og Dóra breytir um umræðuefni Aðalsteinn Haukur Sverrisson Skoðun Þjóðarmorð, fálmandi mjálm eða aðgerðir? Viðar Hreinsson Skoðun Ný sókn í menntamálum Guðmundur Ari Sigurjónsson Skoðun Er Akureyri að missa háskólann sinn? Aðalbjörn Jóhannsson Skoðun Kópavogsleiðinn Ragnar Þór Pétursson Skoðun Ég vildi óska þess að ég hefði hreinlega fengið krabbamein Íris Elfa Þorkelsdóttir Skoðun Fjárfestum í fyrsta bekk, frekar en fangelsum Hjördís Eva Þórðardóttir Skoðun Loforðið sem borgarstjóri gleymdi Magnea Gná Jóhannsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Skólaskætingur Þórdís Kolbrún R. Gylfadóttir skrifar Skoðun Þéttingarstefnan hefur brugðist og Dóra breytir um umræðuefni Aðalsteinn Haukur Sverrisson skrifar Skoðun Ný sókn í menntamálum Guðmundur Ari Sigurjónsson skrifar Skoðun Þjóðarmorð, fálmandi mjálm eða aðgerðir? Viðar Hreinsson skrifar Skoðun Vin í eyðimörkinni – almenningsbókasöfn borgarinnar Sanna Magdalena Mörtudóttir skrifar Skoðun Er Akureyri að missa háskólann sinn? Aðalbjörn Jóhannsson skrifar Skoðun Tíu staðreyndir um alvarlegustu kvenréttindakrísu heims Stella Samúelsdóttir skrifar Skoðun Ég vildi óska þess að ég hefði hreinlega fengið krabbamein Íris Elfa Þorkelsdóttir skrifar Skoðun Mestu aularnir í Vetrarbrautinni Kári Helgason skrifar Skoðun Fjárfestum í fyrsta bekk, frekar en fangelsum Hjördís Eva Þórðardóttir skrifar Skoðun Eftirlíking vitundar og hætturnar sem henni fylgja Þorsteinn Siglaugsson skrifar Skoðun Andaðu rólega elskan... Ester Hilmarsdóttir skrifar Skoðun Gagnvirkni líkama og vitundar til heilbrigðis Þórdís Hólm Filipsdóttir skrifar Skoðun Nýjar lausnir í kennslu – gamlar hindranir Bogi Ragnarsson skrifar Skoðun Kópavogsleiðinn Ragnar Þór Pétursson skrifar Skoðun Samstarf sem skilar raunverulegum loftslagsaðgerðum Nótt Thorberg skrifar Skoðun Lærum að lesa og reikna Jón Pétur Zimsen skrifar Skoðun Loforðið sem borgarstjóri gleymdi Magnea Gná Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Kristrún, það er bannað að plata Snorri Másson skrifar Skoðun Öndunaræfingar í boði SFS Vala Árnadóttir skrifar Skoðun Öndum rólega – á meðan húsið brennur Magnús Magnússon skrifar Skoðun Umbylting ríkisfjármála á átta mánuðum Jóhann Páll Jóhannsson skrifar Skoðun Mestu aularnir í Vetrarbrautinni Kári Helgason skrifar Skoðun Átta atriði sem sýna fram á vanda hávaxtastefnunnar Halla Gunnarsdóttir skrifar Skoðun 50 þúsund nýir íbúar – Hvernig tryggjum við samheldni? Guðmundur Ari Sigurjónsson skrifar Skoðun Framtíð nemenda í fyrsta sæti í Kópavogi Ásdís Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Að setjast í fyrsta sinn á skólabekk Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir skrifar Skoðun Ferðalag úr fangelsi hugans Sigurður Árni Reynisson skrifar Skoðun Hraðahindranir fyrir strætó Sveinn Ólafsson skrifar Skoðun Íslenzkir sambandsríkissinnar Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Sjá meira
Í dag tekur það einungis örfáar sekúndur að framkalla hið læsilegasta ljóð í anda Shakespeare eða formlega ritað bréf. Það sem einu sinni þótti efni í vísindaskáldsögur er nú daglegt brauð um allan heim og á það líka við um í skólastofum. Þróunarhraði gervigreindar er slíkur að hann hefur þegar haft djúpstæð áhrif á samfélag okkar, þar á meðal menntakerfið. Þetta hefur þau áhrif að skólasamfélagið verður að svara spurningunni: á að banna notkun gervigreindar af ótta við svindl og rýrnun færni, eða á að faðma þessa nýju tækni og kenna nemendum að nota hana á ábyrgan og gagnrýninn hátt? Allar helstu rannsóknir og sjónarmið sérfræðinga benda eindregið til þess síðarnefnda. Að fela eða banna gervigreind er ekki aðeins óraunhæft í heimi þar sem hún er alls staðar nálæg, heldur er það einnig glatað tækifæri til að kenna nemendum þá lykilfærni sem þeir þurfa á að halda í framtíðinni: gagnrýna hugsun, siðferðisvitund og hæfnina til að vinna með tækni á uppbyggilegan hátt. Á að kenna eða banna? Sú hugmynd að banna gervigreind í skólastarfi sprettur oft upp af skiljanlegum ótta við aukinn ritstuld og að nemendur hætti að hugsa sjálfstætt. Nýlegar rannsóknir sýna að þessi ótti er ekki tilefnislaus. Of mikið traust á gervigreind getur leitt til þess að hún verði nýtt til að taka erfiðar ákvarðanir fyrir okkur (e. cognitive offloading), sem getur grafið undan gagnrýnni hugsun og dregið úr færni til lausnaleitar. Hins vegar er það einmitt þessi áskorun sem kallar á virka kennslu, ekki bann. Ég tel að við þurfum að einbeita okkur að því að kenna nemendum að nota gervigreindartæki á ábyrgan og áhrifaríkan hátt. Að banna gervigreind ýtir aðeins undir ábyrgðarlausa notkun hennar í leyni og skapar gjá milli skólastarfs og raunveruleikans. Í stað þess að banna tæknina ættu kennarar að innleiða markvissar aðferðir til að efla gagnrýna hugsun. Ný sýn á námsmat og hlutverk nemandans Hvað þýðir það í raun og veru að innleiða slíkar aðferðir? Það kallar á endurhugsun á námsmati og jafnvel hlutverki nemandans. Við þurfum að taka upp þá hugmyndafræði að menn og vélar vinna saman og nýta styrkleika hvors annars. Þar sem gervigreindin verður öflugur „samstarfsmaður“ en ekki „svindlforrit“ í höndum nemenda, og getur þetta auðveldað að fara dýpra og lengra í vinnunni, og aukið sköpunarkraftinn, frumleika og gagnrýna hugsun. Þetta hefur óhjákvæmilega áhrif á námsmat. Það er nú þegar erfitt að sannreyna höfundaverk lokaafurðar, eins og ritgerðir sem eru unnar heima og því er orðið mikilvægara að meta ferlið sjálft. Námsmatið gæti þá falist í að meta gæði spurninganna sem nemandi spyr gervigreindina, hæfni hans til að gagnrýna og bæta úr því sem hún skilar af sér, eða færni hans til að verja niðurstöður sínar, því þá kemur raunverulegur skilningur hans á efninu í ljós. Hlutverk menntunar verður því að styrkja mannlega þáttinn, sköpun, gagnrýna hugsun, siðferðisvitund og álíka. Á sama tíma eiga kennarar að hvetja nemendur til að nota gervigreind sem verkfæri til að kanna og þróa hugmyndir, en krefjast þess jafnframt að þeir stýri ferðinni. Einmitt þessi hugmyndafræði, þar sem nemandinn er virkur skapandi aðili en ekki óvirkur þiggjandi upplýsinga, er kjarninn í nýjum kennsluaðferðum sem eru að ryðja sér til rúms. Hvernig á að kenna notkun á gervigreind? Þjóðir heims fara ólíkar leiðir við að innleiða gervigreind í námskrár en almennt er horfið frá því að kenna hana sem einangrað tæknifag. Þess í stað er lögð áhersla á að samþætta gervigreindarlæsi við aðrar námsgreinar til að búa nemendur undir framtíð þar sem tæknin er alls staðar. Eitt af þeim kennslufræðilegu líkönum sem hefur vakið athygli nefnist SAILD (Students as AI Literate Designers), sem er sérstaklega hannað fyrir yngri nemendur á grunnskólastigi en grunnhugmyndirnar um hönnunarmiðað nám, lausn raunverulegra vandamála og siðferðilega ígrundun eiga jafn vel við á öllum skólastigum. SAILD byggir á hönnunarmiðuðu námi (e. design-based learning) þar sem nemendur læra um gervigreind með því að takast á við raunveruleg viðfangsefni. Þetta er gert til þess að nemendur nýti sér gervigreindina sem verkfæri frekar en til þess að láta hana mata sig á upplýsingum. Kjarnann í aðferðinni má einfalda í þrjú skref: Hönnun: Ferlið byrjar á skapandi hugmyndavinnu. Nemendur finna raunverulegt viðfangsefni og spyrja sig: Hvernig getum við notað gervigreind til að leysa það? Útkoman er fyrsta uppkast að þessari lausn. Rannsókn og endurbætur: Hér rekast nemendur á tæknilegar hindranir. Til að yfirstíga þær þurfa þeir að afla sér nýrrar þekkingar. Þeir kafa dýpra í virkni gervigreindar með verklegum æfingum og umræðum og nota það sem þeir læra til að endurhanna og styrkja upphaflegu lausnina. Þetta er endurtekið í hringrás þar til lausnin er orðin betri. Mat og ígrundun: Síðasta skrefið snýst um að líta á lausnina með gagnrýnum augum. Nemendur meta virknina en eru líka hvattir til að velta fyrir sér stóru spurningunum: Hvaða siðferðilegu áhættur fylgja lausninni? Er hún hlutlaus? Hvaða áhrif hefur hún á samfélagið? Markmiðið með þessu ferli er að byggja upp gervigreindarlæsi nemenda á fjórum sviðum: Þekking á gervigreind: Að skilja grunnhugtök og virkni gervigreindar. Færni í notkun gervigreindar: Að geta beitt gervigreind til að skapa lausnir og leysa vandamál. Siðferðisvitund um gervigreind: Að geta metið á gagnrýninn hátt kosti og áhættur, svo sem hlutdrægni og persónuvernd. Viðhorf til gervigreindar: Að þróa með sér raunsætt og yfirvegað viðhorf til tækninnar. Rannsókn á SAILD aðferðinni meðal 10-12 ára nemenda í Hong Kong sýndi fram á verulegar framfarir. Nemendur sýndu aukna færni í notkun gervigreindar, dýpri skilning á siðferðilegum álitamálum og þróuðu með sér raunsærri og yfirvegaðri viðhorf til tækninnar. En þessi aðferð setur þá ábyrgð á kennara að hafa þekkingu á gervigreind og notkun á henni í sinni kennslugrein. Það þarf því að tryggja að allir kennarar fá góða fræðslu og þjálfun í notkun á gervigreind í kennslu. Leiðsögn en ekki hindranir Spurningin er því ekki hvort við eigum að nota gervigreind í kennslu, heldur hvernig. Svarið liggur í yfirvegaðri og ígrundaðri nálgun þar sem við hættum að líta á gervigreind sem ógn og byrjum að meðhöndla hana sem það öfluga verkfæri sem hún er. Hlutverk kennarans verður síður en svo óþarft, þvert á móti verður það enn mikilvægara. Kennarinn verður leiðsögumaðurinn sem hjálpar nemendum að fóta sig í þessu nýja landslagi, spyrja réttu spurninganna, viðhalda mannlegri forvitni og þroska með sér þá siðferðisvitund og gagnrýnu hugsun sem þarf. Framtíð menntunar felst í samvinnu manns og vélar, þar sem tæknin þjónar manninum og kennarinn stendur vörð um að svo verði áfram. Höfundur er kennari í Fjölbrautaskólanum í Breiðholti. Annar af höfundum fræðsluritsins “Skólastarf á hraða tækninnar” sem fjallar meðal annars um áhrif gervigreindar á skólastarf: https://skolastarfahradataekninnar.substack.com/
Skoðun Þéttingarstefnan hefur brugðist og Dóra breytir um umræðuefni Aðalsteinn Haukur Sverrisson skrifar