Helför gyðinga gegn íbúum Palestínu Birgir Dýrfjörð skrifar 6. maí 2025 08:32 Sigurþjóðirnar í heimsstyrjöldinni ákváðu að taka hluta af landi Palestínu og afhenda það gyðingum heimsins til eignar og afnota. Íslenskur lögfræðingur Dr. Björn þórðarson, fyrsti forsætisráðherra Íslenska lýðveldisins skrifaði um málið: „flokki útlendinga var boðið upp á að setjast að í landinu, og heimaþjóðinni var það alveg um megn að spyrna hér á móti broddunum. Hin sigrandi stórveldi heimsins höfðu gert samþykkt um, að þetta land skyldi notað handa öðrum eftir þörfum.“ Einn íslenskur stjórnmálamaður (Benedikt Gröndal) talaði gegn þessu og sagði málið viðurstyggilegt. Afnot gyðinga af landinu voru háð því skilyrði og loforði „að ekkert verði þar aðhafst sem verða má til ógagns borgaralegum réttindum þeirra samfélaga í Palestínu, sem ekki eru gyðingleg.“ Gyðingar þáðu landið en sviku öll loforðin og nóttina9. apríl 1948 réðust morðingjahópar þeirra, Lehi ogIrgunogsveitir úr helsta liðsafla síonista, Haganah inn í þorpið Deir Yassin nærri Jerúsalem. Gyðingar stungu þar og skáru til bana 115 þorpsbúa. Með þeirri næturárás sviku gyðingar öll loforð sín um frið. Þeir gerðu árásina til að skapa sér aukið lífsrými (Lebensraum) í Palestínu eins og Hitler sagði um útrýmingaherferð sína gegn gyðingum. Með þeim næturmorðum og slátrun á fóki í rúmum sínum hófu gyðingar víxlverkandi manndráp í Ísrael.Ef það skiptir einhvern máli þá voru það gyðingar sem byrjuðu morðin og drápin í Ísrael. Hersveitir Haganah notuðu síðan þessi fjöldamorð til hótana, og dreifðu þeim skilaboðum til arabískra þorpa, að þeirra myndu bíða sömu örlög ef íbúar þeirra hefðu sig ekki strax á brott. Hótanir Haganah leiddu til þess að um 50.000 Palestínumenn flúðu frá heimilum sínum. Til að árétta hótanir sínar boðuðu yfirvöld gyðinga, að 530 þorp skyldu jöfnuð við jörðu. Með morðum og eitrun vatnsbóla o.fl. tókst gyðingum að hrekja 700 þúsun araba á flótta til Gasa. Þannig skipulögðu síonistar vandamálið sem skekur heiminn í dag og þeir hafa alls ekki lokið sér af með markmið sitt. Sú ógnarsaga verður þó ekki sögð nú. Ekki sök gyðinga Í dag skiptir mestu máli að þjóðir heimsins samþykki að síonisminn er ekki sök gyðingaþjóðarinnar. Síonisminn er böl gyðingaþjóðarinnar. Hann er trúarpólitísk ofstækishreyfing líkt og kommúnisminn og nasisminn. Takist okkur að ná þeim skilningi þá má örugglega draga úr fyrirsjánlegum vexti þess gyðingahaturs sem nú þegar er hafið. Heiftin sem því hatri fylgir mun leiða af sér keðjuverkandi voðaverk. Gegn þeim voðaverkum og hatri eigum við öll að vinna sem lítum á okkur sem siðaðar manneskjur. Höfundur er rafvirki Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Birgir Dýrfjörð Mest lesið Þegar þeir sem segjast þjóna þjóðinni ráðast á hana Ágústa Árnadóttir Skoðun 1 stk. ísl. ríkisborgararéttur - kr. 1,600 Róbert Björnsson Skoðun Faglegt mat eða lukka? I: Frá kennslustofu til stafbókar Bogi Ragnarsson Skoðun Ósk um sérbýli, garð og rólegt umhverfi dregur fólk frá höfuðborgarsvæðinu Margrét Þóra Sæmundsdóttir Skoðun Hvers vegna ekki bókun 35? Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun „Elska skaltu náunga þinn“ – gegn rasisma, hatri og sögufölsunum öfga hægrisins Guðrún Ósk Þórudóttir Skoðun Hvað kosta mannréttindi? Anna Lára Steindal Skoðun Eru borgir barnvænar? Þétting byggðar og staða barna í skipulagi Lára Ingimundardóttir Skoðun Héraðsvötn og Kjalölduveitu í nýtingarflokk Jens Garðar Helgason,Ólafur Adolfsson Skoðun Getur uppbyggilegur fréttaflutningur aukið velsæld í íslensku samfélagi? Ása Fríða Kjartansdóttir, Dóra Guðrún Guðmundsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Bras og brall við gerð Brákarborgar Helgi Áss Grétarsson skrifar Skoðun Getur uppbyggilegur fréttaflutningur aukið velsæld í íslensku samfélagi? Ása Fríða Kjartansdóttir, Dóra Guðrún Guðmundsdóttir skrifar Skoðun „Elska skaltu náunga þinn“ – gegn rasisma, hatri og sögufölsunum öfga hægrisins Guðrún Ósk Þórudóttir skrifar Skoðun Ósk um sérbýli, garð og rólegt umhverfi dregur fólk frá höfuðborgarsvæðinu Margrét Þóra Sæmundsdóttir skrifar Skoðun Auðlindarentan heim í hérað Arna Lára Jónsdóttir skrifar Skoðun Héraðsvötn og Kjalölduveitu í nýtingarflokk Jens Garðar Helgason,Ólafur Adolfsson skrifar Skoðun Eru borgir barnvænar? Þétting byggðar og staða barna í skipulagi Lára Ingimundardóttir skrifar Skoðun Hvað kosta mannréttindi? Anna Lára Steindal skrifar Skoðun Faglegt mat eða lukka? I: Frá kennslustofu til stafbókar Bogi Ragnarsson skrifar Skoðun Hvers vegna ekki bókun 35? Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun 1 stk. ísl. ríkisborgararéttur - kr. 1,600 Róbert Björnsson skrifar Skoðun Ný nálgun fyrir börn með fjölþættan vanda Guðmundur Ingi Þóroddsson,Guðbjörg Sveinsdóttir skrifar Skoðun Setjum kraft í íslenskukennslu fullorðinna Anna Linda Sigurðardóttir skrifar Skoðun Áhrif veiðigjalda ná út fyrir atvinnugreinina Ásgerður Kristín Gylfadóttir skrifar Skoðun Við stöndum með Anahitu og Elissu Valgerður Árnadóttir,Rósa Líf Darradóttir,Aldís Amah Hamilton,Þorgerður María Þorbjarnardóttir,Árni Finnsson skrifar Skoðun RÚV - ljósritunarstofa ríkisins? Birgir Finnsson skrifar Skoðun Að vera hvítur og kristinn Guðbrandur Einarsson skrifar Skoðun Heilbrigðisþjónusta í heimabyggð – loksins orðin að veruleika Anton Guðmundsson skrifar Skoðun Komum heil heim eftir hvítasunnuhelgina Ágúst Mogensen skrifar Skoðun Leiðin til Parísar (bókstaflega) Ólafur St. Arnarsson skrifar Skoðun Ósnertanlegir eineltisseggir og óhæfir starfsmenn Diljá Mist Einarsdóttir skrifar Skoðun Opinber skýring til Sigurjóns Þórðarsonar Heiðrún Lind Marteinsdóttir skrifar Skoðun Ekkert kerfi lifir af pólitískan geðþótta Guðrún Hafsteinsdóttir skrifar Skoðun Þegar undirskrift skiptir máli – um gervigreind, vottun og verðmæti mannlegra athafna Henning Arnór Úlfarsson skrifar Skoðun Hoppað yfir girðingarnar Vilhjálmur Árnason skrifar Skoðun Þegar ég fékk séns Heiða Ingimarsdóttir skrifar Skoðun Verður greinilega að vera Ísrael Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Evrópumet! Háskólamenntun minnst metin á Íslandi Vilhjálmur Hilmarsson skrifar Skoðun Ríkið tekur – landsbyggðirnar fá minna Hjálmar Bogi Hafliðason skrifar Skoðun Snjallasta stefnubreyting Samfylkingarinnar Jóhann Frímann Arinbjarnarson skrifar Sjá meira
Sigurþjóðirnar í heimsstyrjöldinni ákváðu að taka hluta af landi Palestínu og afhenda það gyðingum heimsins til eignar og afnota. Íslenskur lögfræðingur Dr. Björn þórðarson, fyrsti forsætisráðherra Íslenska lýðveldisins skrifaði um málið: „flokki útlendinga var boðið upp á að setjast að í landinu, og heimaþjóðinni var það alveg um megn að spyrna hér á móti broddunum. Hin sigrandi stórveldi heimsins höfðu gert samþykkt um, að þetta land skyldi notað handa öðrum eftir þörfum.“ Einn íslenskur stjórnmálamaður (Benedikt Gröndal) talaði gegn þessu og sagði málið viðurstyggilegt. Afnot gyðinga af landinu voru háð því skilyrði og loforði „að ekkert verði þar aðhafst sem verða má til ógagns borgaralegum réttindum þeirra samfélaga í Palestínu, sem ekki eru gyðingleg.“ Gyðingar þáðu landið en sviku öll loforðin og nóttina9. apríl 1948 réðust morðingjahópar þeirra, Lehi ogIrgunogsveitir úr helsta liðsafla síonista, Haganah inn í þorpið Deir Yassin nærri Jerúsalem. Gyðingar stungu þar og skáru til bana 115 þorpsbúa. Með þeirri næturárás sviku gyðingar öll loforð sín um frið. Þeir gerðu árásina til að skapa sér aukið lífsrými (Lebensraum) í Palestínu eins og Hitler sagði um útrýmingaherferð sína gegn gyðingum. Með þeim næturmorðum og slátrun á fóki í rúmum sínum hófu gyðingar víxlverkandi manndráp í Ísrael.Ef það skiptir einhvern máli þá voru það gyðingar sem byrjuðu morðin og drápin í Ísrael. Hersveitir Haganah notuðu síðan þessi fjöldamorð til hótana, og dreifðu þeim skilaboðum til arabískra þorpa, að þeirra myndu bíða sömu örlög ef íbúar þeirra hefðu sig ekki strax á brott. Hótanir Haganah leiddu til þess að um 50.000 Palestínumenn flúðu frá heimilum sínum. Til að árétta hótanir sínar boðuðu yfirvöld gyðinga, að 530 þorp skyldu jöfnuð við jörðu. Með morðum og eitrun vatnsbóla o.fl. tókst gyðingum að hrekja 700 þúsun araba á flótta til Gasa. Þannig skipulögðu síonistar vandamálið sem skekur heiminn í dag og þeir hafa alls ekki lokið sér af með markmið sitt. Sú ógnarsaga verður þó ekki sögð nú. Ekki sök gyðinga Í dag skiptir mestu máli að þjóðir heimsins samþykki að síonisminn er ekki sök gyðingaþjóðarinnar. Síonisminn er böl gyðingaþjóðarinnar. Hann er trúarpólitísk ofstækishreyfing líkt og kommúnisminn og nasisminn. Takist okkur að ná þeim skilningi þá má örugglega draga úr fyrirsjánlegum vexti þess gyðingahaturs sem nú þegar er hafið. Heiftin sem því hatri fylgir mun leiða af sér keðjuverkandi voðaverk. Gegn þeim voðaverkum og hatri eigum við öll að vinna sem lítum á okkur sem siðaðar manneskjur. Höfundur er rafvirki
Ósk um sérbýli, garð og rólegt umhverfi dregur fólk frá höfuðborgarsvæðinu Margrét Þóra Sæmundsdóttir Skoðun
„Elska skaltu náunga þinn“ – gegn rasisma, hatri og sögufölsunum öfga hægrisins Guðrún Ósk Þórudóttir Skoðun
Getur uppbyggilegur fréttaflutningur aukið velsæld í íslensku samfélagi? Ása Fríða Kjartansdóttir, Dóra Guðrún Guðmundsdóttir Skoðun
Skoðun Getur uppbyggilegur fréttaflutningur aukið velsæld í íslensku samfélagi? Ása Fríða Kjartansdóttir, Dóra Guðrún Guðmundsdóttir skrifar
Skoðun „Elska skaltu náunga þinn“ – gegn rasisma, hatri og sögufölsunum öfga hægrisins Guðrún Ósk Þórudóttir skrifar
Skoðun Ósk um sérbýli, garð og rólegt umhverfi dregur fólk frá höfuðborgarsvæðinu Margrét Þóra Sæmundsdóttir skrifar
Skoðun Eru borgir barnvænar? Þétting byggðar og staða barna í skipulagi Lára Ingimundardóttir skrifar
Skoðun Ný nálgun fyrir börn með fjölþættan vanda Guðmundur Ingi Þóroddsson,Guðbjörg Sveinsdóttir skrifar
Skoðun Við stöndum með Anahitu og Elissu Valgerður Árnadóttir,Rósa Líf Darradóttir,Aldís Amah Hamilton,Þorgerður María Þorbjarnardóttir,Árni Finnsson skrifar
Skoðun Þegar undirskrift skiptir máli – um gervigreind, vottun og verðmæti mannlegra athafna Henning Arnór Úlfarsson skrifar
Ósk um sérbýli, garð og rólegt umhverfi dregur fólk frá höfuðborgarsvæðinu Margrét Þóra Sæmundsdóttir Skoðun
„Elska skaltu náunga þinn“ – gegn rasisma, hatri og sögufölsunum öfga hægrisins Guðrún Ósk Þórudóttir Skoðun
Getur uppbyggilegur fréttaflutningur aukið velsæld í íslensku samfélagi? Ása Fríða Kjartansdóttir, Dóra Guðrún Guðmundsdóttir Skoðun