Ósýnilegt misrétti Mordekaí Elí Esrason skrifar 14. janúar 2020 09:00 Opið bréf til landsmanna Kæru Íslendingar, gleðilegt ár! Ég vona að þið séuð búin að ná ykkur eftir ofátið sem fylgir jólum og áramótum. Atvinnuleitin Engum finnst atvinnuleit auðveld eða skemmtileg, en hún er eitt af því sem við þurfum að kljást við í okkar daglega lífi. Þú dregur fram hæfni þína og áhuga á því starfi sem þú ert að leitast eftir, kynnir þér fyrirtæki sem gætu passað hæfileikum þínum, markmiðum og áhuga. Til að sækja um starf þarftu svo að passa upp á að ferilskráin þín sé flekklaus og auðlesanleg. Oft er einnig gerð krafa um kynningarbréf, og það má sko alls ekki endurnýta. Það kannast allir við þetta ferli, ekki satt? Svo loksins færðu svar, einhver hefur áhuga á að kynnast þér betur og leist vel á umsóknina þína. Þau ætla sér að bjóða þér í viðtal, þetta vekur hjá þér tilhlökkun af því að viðtalið færir þér einu skrefi nær þínum draumi. Þú lætur þau vita að þú sért þakklátur fyrir boðið og að þau viðurkenni hæfileika þína. En þú bíður samt áfram eftir tímasetningu viðtalsins. Næsta morgun færðu tölvupóst frá atvinnurekandanum um boð í viðtal og ert beðinn um að staðfesta hvort þú komist á þeim tíma sem óskað er eftir af þér. Þá kemur að stóru stundinni, þú lætur þau vita að þú þurfir á táknmálstúlki að halda fyrir viðtalið. Það eru nokkrir möguleikar á svari sem þú getur átt von á... - Ekkert mál! Hvar get ég pantað túlk? Láttu mig endilega vita og ég panta túlk fyrir þig! - Hmm... Ég er ekki viss um að þessi staða henti þér. Engin frekari samskipti í kjölfarið. - Engin svör, þú ýtir á og biður eftir svörum, kannski er viðkomandi mjög upptekinn og hefur ekki séð fyrsta svarið frá þér. Loks kemur svar: „Það er búið að ráða í starfið.“ Það versta er, annað og þriðja svarið er lang algengast. Nú ertu kominn aftur á byrjunarreit og veist ekki hvernig þú átt að snúa þér, hvað næst? Held ég bara áfram? Mikið hefur verið talað og barist fyrir jafrétti hér á landi, samt sem áður er enn alveg ofboðsleg mismunun og fordómar gagnvart minnihlutahópum hér á landi. Það kemur fyrir að manni sé boðið í viðtal, sem er frábært, en svo fer allt viðtalið í að sanna fyrir atvinnurekandanum að þú sért full fær um að sinna því starfi sem þú sóttist eftir þrátt fyrir heyrnarleysi í stað þess að ræða styrki þína og hæfileika sem gætu nýst í starfi. Oftar en ekki í þessu jafnréttissamfélagi sem við búum í er spyrillinn kona, kona sem er svo blind af sínum forréttindum á að vera heyrandi að hún gleymir því hversu hart hún og kynsystur hennar hafa þurft að berjast fyrir þeirra réttindum í samfélaginu, að hún áttar sig ekki á því að það sem hún er að gera er að mismuna á sömu forsendum og karlar gerðu, og sumir gera enn, gagnvart henni og kynsystrum hennar hér áður fyrr. Í einu slíku viðtali fékk ég eftirminnilega spurningu: „af hverju ætti ég að ráða þig ef það þýðir að ég þurfi að gera breytingar á hvernig samskipti fara fram á vinnustaðnum?“ Ég svaraði með því að benda á kaldhæðnina í spurningunni í ljósi sögunnar: „Ég skil ekki hvernig þú getur sagt þetta í ljósi þess að kynsystur þínar fengu vafalaust sömu spurningu í upphafi þeirra baráttu, hvernig eiga samskiptin að vera ef það er kona á vinnustaðnum?“. Nú ertu í okkar sporum, hvernig líður þér með það? Heyrnarlausir með gott vald á íslensku, eða óíslenskumælandi starfsfólk? Það er ákveðin spurning sem íslenskir atvinnurekendur þyrftu að íhuga. Er betra að ráða starfsfólk til vinnu sem kann ekki stakt orð í íslensku heldur en heyrnarlausan einstakling sem talar reiprennandi íslenskt táknmál og er lesandi og skrifandi á hið ástkæra ylhýra. Það virðist að minnsta kosti vera mun auðveldara fyrir útlendinga að fá vinnu en döff fólk. Hvar er virðingin sem við eigum verðskuldaða? Erum við virkilega ennþá talin minna virði en heyrandi fólk líkt og hugsunarhátturinn var gagnvart konum og lituðu fólki hér áður fyrr? Ég hef engan áhuga á því að vinna í vernduðu umhverfi, enda myndi það eingöngu benda til aðskilnaðar milli hinna máttugu og þeirra minnimáttar. Latning og höfnun Latning er stórvandi á meðal fólks, hún hefur áhrif á andlega heilsu og leiðir mann inn í depurð og hvíða fyrir höfnun og fordómum. Við byrjum að hugsa hvort það sé virkilega þess virði að vera hér og að styðja við hinn „heyrandi“ efnahag þegar við erum ekki metin að verðleikum og eigum ekki séns í að vaxa í starfi. Hvar munum við finna hamingju og stöðuleika í lífinu með endalausa veggi fyrir framan nefið á okkur? Því miður hafa ekki verið gerðar rannsóknir á því hvernig fordómar og mismunun á vinnustöðum hefur haft áhrif á döff einstaklinga á Íslandi. Fordómar spila stóra rullu í atvinnulífi heyrnarlausra, sem endar á uppsagnarbréfi þeirra vegna óánægju í starfi, ómöguleika á því að vaxa í starfi, eða eftirtektarlaus stjórnun. Að lokum hverjir eru atvinnumöguleikar okkar? Heyrandi fólk virðist vera með fyrirfram ákveðnar hugmyndir um það hvað við getum og getum ekki gert. Það eru ákveðin skilaboð til kvenna sem fylgja þessum skrifum mínum; lítið í eigin barm áður en þið takið ákvörðun um að ráða okkur ekki, þið hafið verið í okkar sporum. Fyrir unga fólkið, það er gaman að vera í kringum ungt döff fólk! Höfundur er döff í leit að jafnrétti. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Jafnréttismál Vinnumarkaður Mest lesið Blóðmeramálið að kosningamáli Árni Stefán Árnason Skoðun Kæru smiðir, hárgreiðslufólk og píparar! Víðir Reynisson Skoðun Stjórnlyndi og stöðnun Þórður Magnússon Skoðun Að sætta sig við brot á samkomulagi eða ekki Jón Ágúst Eyjólfsson Skoðun Kæri húsasmiður og oddviti Samfylkingarnar í Suðurkjördæmi Kristinn Karl Brynjarsson Skoðun Inngilding – nýyrði sem enginn skilur? Miriam Petra Ómarsdóttir Awad Skoðun Kvíðakynslóðin Daðey Albertsdóttir,Silja Björk Egilsdóttir Skoðun Vantar fleiri lyftara í heilbrigðiskerfið? Ragna Sigurðardóttir Skoðun Afhendum raunverulegum eigendum hlut sinn í Íslandsbanka til jafns Sigmundur Davíð Gunnlaugsson Skoðun Veistu þitt skýjaspor? Hólmfríður Rut Einarsdóttir,Þóra Rut Jónsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Blóðmeramálið að kosningamáli Árni Stefán Árnason skrifar Skoðun Stjórnlyndi og stöðnun Þórður Magnússon skrifar Skoðun Kæri húsasmiður og oddviti Samfylkingarnar í Suðurkjördæmi Kristinn Karl Brynjarsson skrifar Skoðun Eru kennaralausir skólar framtíðin? Elsa Nore skrifar Skoðun Hamstrahjól ríkisútgjalda Aron H. Steinsson skrifar Skoðun Grindavíkin mín Vilhjálmur Ragnar Kristjánsson skrifar Skoðun Kvíðakynslóðin Daðey Albertsdóttir,Silja Björk Egilsdóttir skrifar Skoðun Einhver sú besta forvörn sem við eigum Sigurður Eyjólfur Sigurjónsson skrifar Skoðun Að sjá ekki gjöf þjóðar fyrir græðgi Yngvi Sighvatsson skrifar Skoðun Verðbólga og græðgi Bjarki Hjörleifsson skrifar Skoðun Rangfærsluvaðall Hjartar J. Ole Anton Bieltvedt skrifar Skoðun Þakkir til þjóðar Vilhjálmur Árnason skrifar Skoðun Hvenær á að skattleggja lífeyrissjóðsgreiðslur? Ögmundur Jónasson skrifar Skoðun Við erum heit, græn og orkumikil – gerum kröfur um sjálfbærni, nýsköpun og betri nýtingu auðlinda! Halla Hrund Logadóttir ,Fida Abu Libdeh skrifar Skoðun Kæru smiðir, hárgreiðslufólk og píparar! Víðir Reynisson skrifar Skoðun Vilja miklu stærra bákn Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Vantar fleiri lyftara í heilbrigðiskerfið? Ragna Sigurðardóttir skrifar Skoðun Inngilding – nýyrði sem enginn skilur? Miriam Petra Ómarsdóttir Awad skrifar Skoðun Að sætta sig við brot á samkomulagi eða ekki Jón Ágúst Eyjólfsson skrifar Skoðun Afhendum raunverulegum eigendum hlut sinn í Íslandsbanka til jafns Sigmundur Davíð Gunnlaugsson skrifar Skoðun Geðheilbrigðismál og landsbyggðin Eydís Ásbjörnsdóttir skrifar Skoðun Er píparinn þinn skattsvikari? Kristinn Karl Brynjarsson skrifar Skoðun Frelsi til að búa þar sem þú vilt Sæunn Gísladóttir skrifar Skoðun Kosningar og ,ehf gatið‘ Róbert Farestveit skrifar Skoðun Grípum tækifærin og sköpum bjartari framtíð Ísak Leon Júlíusson skrifar Skoðun Kæra unga móðir Jóna Þórey Pétursdóttir skrifar Skoðun Niðurskurðarhnífnum beitt á skólana Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir skrifar Skoðun Verði þitt val, svo á jörðu sem á himni Halldóra Lillý Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Öryggis annarra vegna… Ingunn Björnsdóttir skrifar Skoðun Verðmæti leikskólans Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir skrifar Sjá meira
Opið bréf til landsmanna Kæru Íslendingar, gleðilegt ár! Ég vona að þið séuð búin að ná ykkur eftir ofátið sem fylgir jólum og áramótum. Atvinnuleitin Engum finnst atvinnuleit auðveld eða skemmtileg, en hún er eitt af því sem við þurfum að kljást við í okkar daglega lífi. Þú dregur fram hæfni þína og áhuga á því starfi sem þú ert að leitast eftir, kynnir þér fyrirtæki sem gætu passað hæfileikum þínum, markmiðum og áhuga. Til að sækja um starf þarftu svo að passa upp á að ferilskráin þín sé flekklaus og auðlesanleg. Oft er einnig gerð krafa um kynningarbréf, og það má sko alls ekki endurnýta. Það kannast allir við þetta ferli, ekki satt? Svo loksins færðu svar, einhver hefur áhuga á að kynnast þér betur og leist vel á umsóknina þína. Þau ætla sér að bjóða þér í viðtal, þetta vekur hjá þér tilhlökkun af því að viðtalið færir þér einu skrefi nær þínum draumi. Þú lætur þau vita að þú sért þakklátur fyrir boðið og að þau viðurkenni hæfileika þína. En þú bíður samt áfram eftir tímasetningu viðtalsins. Næsta morgun færðu tölvupóst frá atvinnurekandanum um boð í viðtal og ert beðinn um að staðfesta hvort þú komist á þeim tíma sem óskað er eftir af þér. Þá kemur að stóru stundinni, þú lætur þau vita að þú þurfir á táknmálstúlki að halda fyrir viðtalið. Það eru nokkrir möguleikar á svari sem þú getur átt von á... - Ekkert mál! Hvar get ég pantað túlk? Láttu mig endilega vita og ég panta túlk fyrir þig! - Hmm... Ég er ekki viss um að þessi staða henti þér. Engin frekari samskipti í kjölfarið. - Engin svör, þú ýtir á og biður eftir svörum, kannski er viðkomandi mjög upptekinn og hefur ekki séð fyrsta svarið frá þér. Loks kemur svar: „Það er búið að ráða í starfið.“ Það versta er, annað og þriðja svarið er lang algengast. Nú ertu kominn aftur á byrjunarreit og veist ekki hvernig þú átt að snúa þér, hvað næst? Held ég bara áfram? Mikið hefur verið talað og barist fyrir jafrétti hér á landi, samt sem áður er enn alveg ofboðsleg mismunun og fordómar gagnvart minnihlutahópum hér á landi. Það kemur fyrir að manni sé boðið í viðtal, sem er frábært, en svo fer allt viðtalið í að sanna fyrir atvinnurekandanum að þú sért full fær um að sinna því starfi sem þú sóttist eftir þrátt fyrir heyrnarleysi í stað þess að ræða styrki þína og hæfileika sem gætu nýst í starfi. Oftar en ekki í þessu jafnréttissamfélagi sem við búum í er spyrillinn kona, kona sem er svo blind af sínum forréttindum á að vera heyrandi að hún gleymir því hversu hart hún og kynsystur hennar hafa þurft að berjast fyrir þeirra réttindum í samfélaginu, að hún áttar sig ekki á því að það sem hún er að gera er að mismuna á sömu forsendum og karlar gerðu, og sumir gera enn, gagnvart henni og kynsystrum hennar hér áður fyrr. Í einu slíku viðtali fékk ég eftirminnilega spurningu: „af hverju ætti ég að ráða þig ef það þýðir að ég þurfi að gera breytingar á hvernig samskipti fara fram á vinnustaðnum?“ Ég svaraði með því að benda á kaldhæðnina í spurningunni í ljósi sögunnar: „Ég skil ekki hvernig þú getur sagt þetta í ljósi þess að kynsystur þínar fengu vafalaust sömu spurningu í upphafi þeirra baráttu, hvernig eiga samskiptin að vera ef það er kona á vinnustaðnum?“. Nú ertu í okkar sporum, hvernig líður þér með það? Heyrnarlausir með gott vald á íslensku, eða óíslenskumælandi starfsfólk? Það er ákveðin spurning sem íslenskir atvinnurekendur þyrftu að íhuga. Er betra að ráða starfsfólk til vinnu sem kann ekki stakt orð í íslensku heldur en heyrnarlausan einstakling sem talar reiprennandi íslenskt táknmál og er lesandi og skrifandi á hið ástkæra ylhýra. Það virðist að minnsta kosti vera mun auðveldara fyrir útlendinga að fá vinnu en döff fólk. Hvar er virðingin sem við eigum verðskuldaða? Erum við virkilega ennþá talin minna virði en heyrandi fólk líkt og hugsunarhátturinn var gagnvart konum og lituðu fólki hér áður fyrr? Ég hef engan áhuga á því að vinna í vernduðu umhverfi, enda myndi það eingöngu benda til aðskilnaðar milli hinna máttugu og þeirra minnimáttar. Latning og höfnun Latning er stórvandi á meðal fólks, hún hefur áhrif á andlega heilsu og leiðir mann inn í depurð og hvíða fyrir höfnun og fordómum. Við byrjum að hugsa hvort það sé virkilega þess virði að vera hér og að styðja við hinn „heyrandi“ efnahag þegar við erum ekki metin að verðleikum og eigum ekki séns í að vaxa í starfi. Hvar munum við finna hamingju og stöðuleika í lífinu með endalausa veggi fyrir framan nefið á okkur? Því miður hafa ekki verið gerðar rannsóknir á því hvernig fordómar og mismunun á vinnustöðum hefur haft áhrif á döff einstaklinga á Íslandi. Fordómar spila stóra rullu í atvinnulífi heyrnarlausra, sem endar á uppsagnarbréfi þeirra vegna óánægju í starfi, ómöguleika á því að vaxa í starfi, eða eftirtektarlaus stjórnun. Að lokum hverjir eru atvinnumöguleikar okkar? Heyrandi fólk virðist vera með fyrirfram ákveðnar hugmyndir um það hvað við getum og getum ekki gert. Það eru ákveðin skilaboð til kvenna sem fylgja þessum skrifum mínum; lítið í eigin barm áður en þið takið ákvörðun um að ráða okkur ekki, þið hafið verið í okkar sporum. Fyrir unga fólkið, það er gaman að vera í kringum ungt döff fólk! Höfundur er döff í leit að jafnrétti.
Afhendum raunverulegum eigendum hlut sinn í Íslandsbanka til jafns Sigmundur Davíð Gunnlaugsson Skoðun
Skoðun Kæri húsasmiður og oddviti Samfylkingarnar í Suðurkjördæmi Kristinn Karl Brynjarsson skrifar
Skoðun Við erum heit, græn og orkumikil – gerum kröfur um sjálfbærni, nýsköpun og betri nýtingu auðlinda! Halla Hrund Logadóttir ,Fida Abu Libdeh skrifar
Skoðun Afhendum raunverulegum eigendum hlut sinn í Íslandsbanka til jafns Sigmundur Davíð Gunnlaugsson skrifar
Afhendum raunverulegum eigendum hlut sinn í Íslandsbanka til jafns Sigmundur Davíð Gunnlaugsson Skoðun