Hvað er svona merkilegt við það að vera starfsmaður? Hrefna Sigurjónsdóttir skrifar 17. febrúar 2019 14:25 Þegar vafrað er um híbýli alnetsins rekst maður á alls konar upplýsingar. Misgagnlega búta sem flestir fljóta inn í vitundina eitt augnablik og síðan út aftur. Lítið situr eftir nema endurtekningin sé slík að ákveðin atriði hamrist smám saman inn í mjúkan heilavefinn. Ef eitthvað er sagt eða sýnt nógu oft verður það hluti af orðræðunni. Hluti af meðvitundinni, jafnvel hluti af sjálfsmyndinni. Á Íslandi er t.d. svo gott að vera kona. Við sjáum sífellt tölulegar staðreyndir um hversu vel okkur hefur tekist að brúa kynjabilið – í atvinnulífi, stjórnmálum, með skiptingu fæðingarorlofs, hér og þar. Auðvitað eru enn verkefni til staðar en við stöndum okkur samt best! Já, vissulega njóta konur meira frjálsræðis hér en víða annars staðar, bjóðast tækifæri í atvinnulífinu og þar fram eftir götunum en hvað svo? Þegar aldur og heilsa eru skoðuð eru lífslíkur á Íslandi með þeim mestu í Evrópu. Meðalævilengd karla árið 2017 var 80,6 ár og meðalævilengd kvenna 83,9 ár á Íslandi árið 2017. En þegar skoðað er hvað Íslendingar geta reiknað með að lifa lengi við góða heilsu má reikna með að íslenskir karlmenn lifi við fulla heilsu að meðaltali í 71,5 ár og íslenskar konur í 66,2 ár. Konur eru meira frá vegna vinnutengdrar kulnunar og streitu og margt bendir til þess að ýmislegt á vinnustöðum þar sem konur eru í meirihluta ýti frekar undir kulnun. Rannsóknir benda til þess að konur eigi frekar við tilfinningalega örmögnun að stríða en karlar greinast frekar með einkenni bölsýnar. Aukin kulnun er meðal yngra fólks og kvenna. Þótt þessi viðvarandi streita sem orsakar kulnun tengist yfirleitt vinnu þá hafa nýjar rannsóknir bent á að viðvarandi streita getur tengst öðrum aðstæðum en vinnu. Það er einfaldlega of mikið að gera! Eru konur að gjalda fyrir allt þetta ,,frelsi“ á einhvern hátt? Bætist bara á vagninn sem þarf að draga? Fleiri verkefni sem þarf að leysa og stýra? Er allt svona frábært hjá okkur? Mál okkar allra En hverjum er þetta ástand að kenna? Ég leyfi mér að segja ástand því það er ástand þegar stórum hluta þjóðarinnar líður illa. Það hefur áhrif á börnin okkar og fjölskyldur þegar máttarstólpar í lífi okkar upplifa örmögnun. Þó svo konur lifi skemur við góða heilsu þá glíma karlmenn einnig við vanlíðan og há tíðni sjálfsvíga meðal ungra karlmanna á Íslandi er áhyggjuefni. Þetta er ekki einfalt mál og ljóst að þessi glíma við að halda góðu jafnvægi verður sífellt snúnari í samfélagi sem einkennist af hraða og lífsgæðakapphlaupi. Oft erum við okkar verstu óvinir þegar kemur að því setja kröfurnar. Hvernig verða þessar kröfur til? Hvernig myndast þessi klikkaða stemning? Þar kemur margt til en ljóst er að við þurfum að rísa upp og mótmæla þessari öldu fullkomnunar sem skellur endurtekið á fólki og það af slíku afli að erfitt er að standa í fæturna og ná að meta stöðuna af skynsemi. Við þurfum að leyfa okkur að segja nei eða láta hluti bíða. Við þurfum að leyfa okkur að vera venjuleg og njóta hversdagsleikans, slaka á með kaffibollann á morgnana eða hlusta á uppáhalds lagið okkar í bílnum áður en við förum á næsta fund. Talandi um fundi, þeir eru of margir og tilgangslausir. Fækkum þeim. Við þurfum að gefa okkur tíma til að spjalla við börnin okkar og unglingana, taka af öll þessi píp og tilkynningar á tækjunum og svara erindum þegar við höfum ákveðið að taka tíma til að svara þeim. Við þurfum að læra að elska okkur sjálf og samþykkja. En auk þess að taka ábyrgð og stjórn á ákveðnum sviðum þurfum við líka á skilningi atvinnurekenda að halda. Vinnustaðir þurfa að vera mannlegar stofnanir þar sem virðing er borin fyrir manneskjunni og skilningur er á að við höfum ýmiss konar hlutverk og skyldur í lífinu. Vinna er mikilvæg og auk þess að skapa tekjur hefur hún áhrif á sjálfsmyndina og mat á eigin virði. Mæta þarf fólki, í öllum störfum, af skilningi og sanngirni. Í flestum tilvikum uppskera atvinnurekendur ánægðari og betri starfsmenn sem sýna heilindi í starfi. Fólk ætti að njóta þess að vinna en þó þannig að það sé í góðu samhengi við aðra þætti lífsins. Við þurfum að sjá til þess að verkaskipting á heimilum sé sanngjörn og að fólk deili byrðunum. Í stuttu máli sagt þurfum við að byggja upp manneskjulegra samfélag þar sem fólk fær notið sín í leik og starfi. Þannig verðum við eins frábær og við getum orðið.Höfundur er framkvæmdastjóri Heimilis og skóla Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Hrefna Sigurjónsdóttir Mest lesið Ráðherrann Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun Það er allt í lagi að vera þú sjálfur - Opið bréf til Snorra Mássonar Kári Stefánsson Skoðun Nándarhryðjuverk er mannréttindabrot sem fær lítil viðbrögð frá samfélaginu Birna Sól Daníelsdóttir, Helga Benediktsdóttir,Telma Lísa Elmarsdóttir Skoðun Willum Þór – fyrir konur Heiðdís Geirsdóttir,Halla Karen Kristjánsdóttir,Hjördís Guðný Guðmundsdóttir Skoðun Af hverju kýs ég Samfylkinguna? Guðmundur Ingi Þóroddsson Skoðun Bannað að lækna sykursýki II Lukka Pálsdóttir Skoðun Annarra manna peningar eru peningar okkar allra Davíð Þór Jónsson Skoðun Hver er munurinn á Viðreisn og Samfylkingu? Soffía Svanhvít Árnadóttir Skoðun Krónan eða evran? Kostir og gallar Hilmar Þór Hilmarsson Skoðun Foreldrar, ömmur og afar þessa lands - áskorun til ykkar! Ragnheiður Stephensen Skoðun Skoðun Skoðun Ráðherrann Gísli Hvanndal Jakobsson skrifar Skoðun Nándarhryðjuverk er mannréttindabrot sem fær lítil viðbrögð frá samfélaginu Birna Sól Daníelsdóttir, Helga Benediktsdóttir,Telma Lísa Elmarsdóttir skrifar Skoðun Willum Þór – fyrir konur Heiðdís Geirsdóttir,Halla Karen Kristjánsdóttir,Hjördís Guðný Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Af hverju kýs ég Samfylkinguna? Guðmundur Ingi Þóroddsson skrifar Skoðun Uppeldi, færni til framtíðar - fór í skúffu stjórnvalda! Una María Óskarsdóttir skrifar Skoðun Við sem förum til Tenerife - Vaxta og húsnæðispyntingar á almenningi komið frá lífeyrissjóðum og leigufélögum Hreinn Pétursson skrifar Skoðun Hvar eru málefni barna og ungs fólks? Gunnar E. Sigurbjörnsson skrifar Skoðun Þetta með verðgildin Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Stöndum með trans börnum og foreldrum þeirra! Birna Guðmundsdóttir,Elín Oddný Sigurðardóttir,Ynda Eldborg skrifar Skoðun Ég á ‘etta, ég má ‘etta Jón Ármann Steinsson skrifar Skoðun Dómsmálið sem gæti kippt grunninum undan Heidelberg-verksmiðjunni Jón Hjörleifur Stefánsson skrifar Skoðun Viljum við sósíalisma? Reynir Böðvarsson skrifar Skoðun Það er allt í lagi að vera þú sjálfur - Opið bréf til Snorra Mássonar Kári Stefánsson skrifar Skoðun Rjúfum kyrrstöðu í vegaframkvæmdum um allt land G.Svana Sigurjónsdóttir skrifar Skoðun Lýðheilsa bænda Unnur Rán Reynisdóttir,Arnar Páll Gunnlaugsson skrifar Skoðun Hvenær á að skattleggja lífeyri? Inn eða út? Ragnar Þór Ingólfsson skrifar Skoðun Glasið er hálffullt Ingveldur Anna Sigurðardóttir skrifar Skoðun Skilvirkari og einfaldari stjórnsýsla í þágu almennings Guðlaugur Þór Þórðarson skrifar Skoðun Gervilíf Geir Gunnar Markússon skrifar Skoðun Málsvari hinsegin samfélagsins og mannréttinda Guðmundur Ingi Guðbrandsson skrifar Skoðun Framtíð til sölu Júlíus Kristjánsson skrifar Skoðun Kona, vertu ekki fyrir! Elín Björg Jónsdóttir,Halldóra Sigríður Sveinsdóttir,Hrafnhildur Lilja Harðardóttir skrifar Skoðun Hagsmunir Evrópu í orkumálum stangast á við okkar hagsmuni Magnús Gehringer skrifar Skoðun Eitt lag enn með Lilju Hópur óperusöngvara skrifar Skoðun Skaðsemi vindtúrbínuvera á íslenska náttúru Anna Sofía Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Hver er munurinn á Viðreisn og Samfylkingu? Soffía Svanhvít Árnadóttir skrifar Skoðun Kennarinn sem hvarf Álfhildur Leifsdóttir skrifar Skoðun Hamborgarhryggur - minnst viðeigandi jólamaturinn Óskar H. Valtýsson skrifar Skoðun Annarra manna peningar eru peningar okkar allra Davíð Þór Jónsson skrifar Skoðun Fasismi er að trenda – erum við að sofna á verðinum? Guðni Freyr Öfjörð skrifar Sjá meira
Þegar vafrað er um híbýli alnetsins rekst maður á alls konar upplýsingar. Misgagnlega búta sem flestir fljóta inn í vitundina eitt augnablik og síðan út aftur. Lítið situr eftir nema endurtekningin sé slík að ákveðin atriði hamrist smám saman inn í mjúkan heilavefinn. Ef eitthvað er sagt eða sýnt nógu oft verður það hluti af orðræðunni. Hluti af meðvitundinni, jafnvel hluti af sjálfsmyndinni. Á Íslandi er t.d. svo gott að vera kona. Við sjáum sífellt tölulegar staðreyndir um hversu vel okkur hefur tekist að brúa kynjabilið – í atvinnulífi, stjórnmálum, með skiptingu fæðingarorlofs, hér og þar. Auðvitað eru enn verkefni til staðar en við stöndum okkur samt best! Já, vissulega njóta konur meira frjálsræðis hér en víða annars staðar, bjóðast tækifæri í atvinnulífinu og þar fram eftir götunum en hvað svo? Þegar aldur og heilsa eru skoðuð eru lífslíkur á Íslandi með þeim mestu í Evrópu. Meðalævilengd karla árið 2017 var 80,6 ár og meðalævilengd kvenna 83,9 ár á Íslandi árið 2017. En þegar skoðað er hvað Íslendingar geta reiknað með að lifa lengi við góða heilsu má reikna með að íslenskir karlmenn lifi við fulla heilsu að meðaltali í 71,5 ár og íslenskar konur í 66,2 ár. Konur eru meira frá vegna vinnutengdrar kulnunar og streitu og margt bendir til þess að ýmislegt á vinnustöðum þar sem konur eru í meirihluta ýti frekar undir kulnun. Rannsóknir benda til þess að konur eigi frekar við tilfinningalega örmögnun að stríða en karlar greinast frekar með einkenni bölsýnar. Aukin kulnun er meðal yngra fólks og kvenna. Þótt þessi viðvarandi streita sem orsakar kulnun tengist yfirleitt vinnu þá hafa nýjar rannsóknir bent á að viðvarandi streita getur tengst öðrum aðstæðum en vinnu. Það er einfaldlega of mikið að gera! Eru konur að gjalda fyrir allt þetta ,,frelsi“ á einhvern hátt? Bætist bara á vagninn sem þarf að draga? Fleiri verkefni sem þarf að leysa og stýra? Er allt svona frábært hjá okkur? Mál okkar allra En hverjum er þetta ástand að kenna? Ég leyfi mér að segja ástand því það er ástand þegar stórum hluta þjóðarinnar líður illa. Það hefur áhrif á börnin okkar og fjölskyldur þegar máttarstólpar í lífi okkar upplifa örmögnun. Þó svo konur lifi skemur við góða heilsu þá glíma karlmenn einnig við vanlíðan og há tíðni sjálfsvíga meðal ungra karlmanna á Íslandi er áhyggjuefni. Þetta er ekki einfalt mál og ljóst að þessi glíma við að halda góðu jafnvægi verður sífellt snúnari í samfélagi sem einkennist af hraða og lífsgæðakapphlaupi. Oft erum við okkar verstu óvinir þegar kemur að því setja kröfurnar. Hvernig verða þessar kröfur til? Hvernig myndast þessi klikkaða stemning? Þar kemur margt til en ljóst er að við þurfum að rísa upp og mótmæla þessari öldu fullkomnunar sem skellur endurtekið á fólki og það af slíku afli að erfitt er að standa í fæturna og ná að meta stöðuna af skynsemi. Við þurfum að leyfa okkur að segja nei eða láta hluti bíða. Við þurfum að leyfa okkur að vera venjuleg og njóta hversdagsleikans, slaka á með kaffibollann á morgnana eða hlusta á uppáhalds lagið okkar í bílnum áður en við förum á næsta fund. Talandi um fundi, þeir eru of margir og tilgangslausir. Fækkum þeim. Við þurfum að gefa okkur tíma til að spjalla við börnin okkar og unglingana, taka af öll þessi píp og tilkynningar á tækjunum og svara erindum þegar við höfum ákveðið að taka tíma til að svara þeim. Við þurfum að læra að elska okkur sjálf og samþykkja. En auk þess að taka ábyrgð og stjórn á ákveðnum sviðum þurfum við líka á skilningi atvinnurekenda að halda. Vinnustaðir þurfa að vera mannlegar stofnanir þar sem virðing er borin fyrir manneskjunni og skilningur er á að við höfum ýmiss konar hlutverk og skyldur í lífinu. Vinna er mikilvæg og auk þess að skapa tekjur hefur hún áhrif á sjálfsmyndina og mat á eigin virði. Mæta þarf fólki, í öllum störfum, af skilningi og sanngirni. Í flestum tilvikum uppskera atvinnurekendur ánægðari og betri starfsmenn sem sýna heilindi í starfi. Fólk ætti að njóta þess að vinna en þó þannig að það sé í góðu samhengi við aðra þætti lífsins. Við þurfum að sjá til þess að verkaskipting á heimilum sé sanngjörn og að fólk deili byrðunum. Í stuttu máli sagt þurfum við að byggja upp manneskjulegra samfélag þar sem fólk fær notið sín í leik og starfi. Þannig verðum við eins frábær og við getum orðið.Höfundur er framkvæmdastjóri Heimilis og skóla
Nándarhryðjuverk er mannréttindabrot sem fær lítil viðbrögð frá samfélaginu Birna Sól Daníelsdóttir, Helga Benediktsdóttir,Telma Lísa Elmarsdóttir Skoðun
Willum Þór – fyrir konur Heiðdís Geirsdóttir,Halla Karen Kristjánsdóttir,Hjördís Guðný Guðmundsdóttir Skoðun
Skoðun Nándarhryðjuverk er mannréttindabrot sem fær lítil viðbrögð frá samfélaginu Birna Sól Daníelsdóttir, Helga Benediktsdóttir,Telma Lísa Elmarsdóttir skrifar
Skoðun Willum Þór – fyrir konur Heiðdís Geirsdóttir,Halla Karen Kristjánsdóttir,Hjördís Guðný Guðmundsdóttir skrifar
Skoðun Við sem förum til Tenerife - Vaxta og húsnæðispyntingar á almenningi komið frá lífeyrissjóðum og leigufélögum Hreinn Pétursson skrifar
Skoðun Stöndum með trans börnum og foreldrum þeirra! Birna Guðmundsdóttir,Elín Oddný Sigurðardóttir,Ynda Eldborg skrifar
Skoðun Dómsmálið sem gæti kippt grunninum undan Heidelberg-verksmiðjunni Jón Hjörleifur Stefánsson skrifar
Skoðun Það er allt í lagi að vera þú sjálfur - Opið bréf til Snorra Mássonar Kári Stefánsson skrifar
Skoðun Kona, vertu ekki fyrir! Elín Björg Jónsdóttir,Halldóra Sigríður Sveinsdóttir,Hrafnhildur Lilja Harðardóttir skrifar
Nándarhryðjuverk er mannréttindabrot sem fær lítil viðbrögð frá samfélaginu Birna Sól Daníelsdóttir, Helga Benediktsdóttir,Telma Lísa Elmarsdóttir Skoðun
Willum Þór – fyrir konur Heiðdís Geirsdóttir,Halla Karen Kristjánsdóttir,Hjördís Guðný Guðmundsdóttir Skoðun