Opið bréf til Steingríms J. Sigfússonar hæstvirts forseta Alþingis Nichole Leigh Mosty skrifar 24. júlí 2018 15:30 Kæri Steingrímur J. Sigfússon, hæstvirtur forseti Alþingis. Ég ætla að stinga niður penna til að lýsa yfir vonbrigðum með hátíðahöld undir þinni stjórn. Ég ætla að gera það með persónulegum hætti því mér fannst við ná vel saman þann tíma sem ég var svo lánsöm að starfa í umboði Íslendinga á hæstvirtu Alþingi. Þú sýndir mér stuðning við að læra nýtt hlutverk og þú sýndir mér virðingu vegna stöðu minnar sem fyrsti kjörni fulltrúi Íslendinga af erlendum uppruna sem einn af varaforsetum þingsins. Mér fannst við líka vinna vel saman í velferðarnefnd þar sem ég var einnig fyrsti innflytjandinn sem kjörinn var formaður nefndarinnar. Ég upplifði því ekki annað en virðingu á milli okkar tveggja. Sama má segja um það þegar ég flutti jómfrúarræðuna mína á Eldhúsdegi þingsins. Þá tókst þú utan um mig og óskaðir mér til hamingju. Kannski ættir þú að fletta ræðunni minni upp og lesa hana því hún fjallar um stöðu innflytjenda á Íslandi. Ég stóð í þeirri meiningu þá að þú hefðir ekkert út á það að setja að ég væri lýðræðislega kjörin fulltrúi fyrstu kynslóðar innflytjenda á Alþingi. Ég get því ekki annað en velt því fyrir mér nú hvort nálægðin og persónuleg samskipti réðu því að þetta samstarf okkar var gott. Hvort það var vegna þess að ég var raunveruleg manneskja af holdi og blóði en ekki kennitala eða númer án andlits því val á heiðursgesti fullveldishátíðarinnar á Þingvöllum bendir til þess. Ég dreg þær ályktanir líka af viðbrögðum þínum við framgöngu þeirra þingmanna sem vildu standa vörð um tiltekið siðferði og gildi. Viðbrögð margra samflokksmanna þinna benda til þess líka. Vera Piu Kjærsgaard á fullveldishátíðinni á Þingvöllum var eins og blaut tuska í andlit Íslendinga af erlendum uppruna sem hafa lagt sig fram um að læra íslenska tungu og menningu, greiða hér skatt og halda hagkerfi og efnahagslífi gangandi ásamt innfæddum. Fullveldishátíðin á Þingvöllum átti líka að vera okkar hátíð. Á meðan þú ákvaðst, á fundi forsætisnefndar þann 4. ágúst í fyrra, að bjóða heim manneskju sem náði völdum með hatursorðræðu í garð innflytjenda og hælisleitenda í Danmörku, var ég að sinna sjálfboðastarfi með fylgdarlausum börnum á flótta í búðum hælisleitenda á Grikklandi. Ég sat því ekki þennan umrædda fund og hafði ekki tækifæri til að andmæla þeirri ákvörðun þinni, en geri það nú. Forseti danska þingsins er á endanum auðvitað bara kona eins og ég. Munurinn á okkur er hins vegar sá að hún náði völdum með því að beita sér fyrir ómannúðlegri meðferð á fólki af holdi og blóði. Ég tapaði hins vegar mínu sæti á Alþingi Íslendinga af því að ég mínir félagar í Bjartri framtíð tókum mannúð, siðferði og heiðarleika fram yfir völdin í #Höfumhátt byltingunni og ákváðum að samstarfi við stjórnmálaflokk sem beitti sér fyrir leyndarhyggju, væri lokið. Ef svo hefði ekki farið og ég væri enn alþingismaður, hefðir þú í alvöru ætlað mér að sitja undir ræðu þessarar konu? Hefðir þú tekið þér það bessaleyfi að hundskamma mig ef ég hefði neitað að gera það? Hefðir þú hugsanlega neytt mig til að raða embætti hennar ofar okkar eigin stjórnarskrárbundnu gildum? Gildum sem finna má í 65. gr. Stjórnarskrárinnar og hljóða svo: Allir skulu vera jafnir fyrir lögum og njóta mannréttinda án tillits til kynferðis, trúarbragða, skoðana,þjóðernisuppruna, kynþáttar, litarháttar, efnahags, ætternis og stöðu að öðru leyti. Konur og karlar skulu njóta jafns réttar í hvívetna. Það þarf enginn að velkjast í vafa um að ég er bæði stolt og þakklát fyrir íslenskan ríkisborgararétt. Ég elska land og þjóð og verð klökk af tilhugsuninni um að hafa fengið, um skamma hríð, að þjóna sem fulltrúi þjóðarinnar á þjóðþinginu. En til að teygja okkur í átt bjartrar og betri framtíðar þurfum við að læra af fortíðinni og fagna nútíðinni og þróun íslensks samfélags. Innflytjendur eru sóknarfæri Íslands. Þið sem berið ábyrgð á því að móta framtíðina hérlendis þurfið að gera ráð fyrir okkur líka. Það verður ekki gert með því að gera fólki eins og Piu Kjærsgaard hátt undir höfði eða heiðra nærveru hennar hérlendis. Mig langar að biðja þig að lesa hér frásagnir kvenna af erlendum uppruna og segja mér í fúlustu alvöru að við eigum skilið virðingu af þinni hálfu. Að lokum þetta. Ég samgladdist breska þinginu þegar það hafnaði móttöku Donalds Trumps. Jafnvel þó hann sé að nafninu til líka minn forseti þar sem ég er líka með bandarískan ríkisborgararétt. En fólk sem nær völdum og beitir sér fyrir ómannúðlegri þróun eins og við höfum séð í Danmörku, Bandaríkjunum, Ungverjalandi, Póllandi, Rússlandi og víðar, á ekki skilið virðingu. Fordómar og mismunun framar mannréttindum er ekki þróun sem við viljum sjá eiga sér stað hérlendis. Ég vona að Alþingi og kjörnir fulltrúar læri af þessum mistökum. Hugsanlega má byrja á klassískum formsatriðum eins og gegnsæi við birtingu fundargerða forsætisnefndar þannig að mistökum sem þessum sé ekki hægt að leyna í næstum ár, því já, kæri Steingrímur, það voru hræðileg mistök að bjóða Kjærsgaard hingað heim og sýna henni þann heiður sem henni var sýndur. Með virðingu, Fv. þingmaður Bjartrar framtíðar, Nichole Leigh Mosty Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Nichole Leigh Mosty Mest lesið Þagnarbindindi: Er það lausn ríkisstjórnarinnar gagnvart þjóð sem hafnar hvalveiðum? Anahita Sahar Babaei Skoðun Hvers virði er innbúið? Hrefna Kristín Jónsdóttir Skoðun Ég er foreldri, ég er kennari Hulda María Magnúsdóttir Skoðun Er gott að sjávarútvegur skjálfi á beinunum? Heiðrún Lind Marteinsdóttir Skoðun Rafbílar eru ódýrari Sigurður Friðleifsson Skoðun Virðing fyrir kennurum eykur árangur nemenda Íris E. Gísladóttir Skoðun Af hverju endurhæfing fyrir krabbameinsgreinda? Erna Magnúsdóttir Skoðun Hver er ábyrgð barna? Anna Laufey Stefánsdóttir Skoðun Allar konur eru konur. Punktur. Auður Önnu Magnúsdóttir Skoðun Afleysing fyrir kennara í Hafnarfirði - tvítug með hreint sakavottorð Kristín Björnsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Byrlunar- og símamálið: þáttur blaðamanna féll á fyrningu Eva Hauksdóttir skrifar Skoðun Allar konur eru konur. Punktur. Auður Önnu Magnúsdóttir skrifar Skoðun Hver er ábyrgð barna? Anna Laufey Stefánsdóttir skrifar Skoðun Rafbílar eru ódýrari Sigurður Friðleifsson skrifar Skoðun Ég er foreldri, ég er kennari Hulda María Magnúsdóttir skrifar Skoðun Þagnarbindindi: Er það lausn ríkisstjórnarinnar gagnvart þjóð sem hafnar hvalveiðum? Anahita Sahar Babaei skrifar Skoðun Er gott að sjávarútvegur skjálfi á beinunum? Heiðrún Lind Marteinsdóttir skrifar Skoðun Af hverju endurhæfing fyrir krabbameinsgreinda? Erna Magnúsdóttir skrifar Skoðun Hvers virði er innbúið? Hrefna Kristín Jónsdóttir skrifar Skoðun Viljum við semja frið við náttúruna? Harpa Fönn Sigurjónsdóttir skrifar Skoðun Virðing fyrir kennurum eykur árangur nemenda Íris E. Gísladóttir skrifar Skoðun Hinn dökki fíll í rými jafnréttis Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Í tilefni af kjaradeilu FÍL og LR vegna listamanna í Borgarleikhúsinu Hrafnhildur Theodórsdóttir skrifar Skoðun Keyrt í gagnstæðar áttir við Vonarstræti Ólafur Stephensen skrifar Skoðun Rannsóknir í Hvalfirði skapa enga hættu Salome Hallfreðsdóttir skrifar Skoðun Hagsmunasamtök ESB gegn togveiðum: Hvað er í húfi fyrir Ísland? Svanur Guðmundsson skrifar Skoðun Litla flugan Rebekka Hlín Rúnarsdóttir skrifar Skoðun Um jarðgöng, ráðherra og blaðamenn Jónína Brynjólfsdóttir skrifar Skoðun Elskar þú að taka til? Þóra Geirlaug Bjartmarsdóttir skrifar Skoðun Gervigreind, fordómar og siðferði – nýir tímar, ný viðmið Sigvaldi Einarsson skrifar Skoðun Kirkjusókn ungra drengja Ása Lind Finnbogadóttir skrifar Skoðun Vigdís og Súðavík Ásta F. Flosadóttir skrifar Skoðun Heimskan í Hvíta húsinu – forðumst smit Halldór Reynisson skrifar Skoðun Ég á lítinn skrítinn skugga – langtímaáhrif krabbameina Hulda Hjálmarsdóttir skrifar Skoðun Traustur leiðtogi með fjölbreytta reynslu Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Sameiginleg markmið en ólíkar þarfir Halla Þorvaldsdóttir skrifar Skoðun Hver verður flottust við þingsetningu? Diljá Mist Einarsdóttir skrifar Skoðun Vítisfjörður Guðni Ársæll Indriðason skrifar Skoðun Haukur Arnþórsson og misskilningur hans um hæfi Sigurjóns Þórðarsonar Þórólfur Júlían Dagsson skrifar Skoðun Tíminn er núna Ugla Stefanía Kristjönudóttir Jónsdóttir skrifar Sjá meira
Kæri Steingrímur J. Sigfússon, hæstvirtur forseti Alþingis. Ég ætla að stinga niður penna til að lýsa yfir vonbrigðum með hátíðahöld undir þinni stjórn. Ég ætla að gera það með persónulegum hætti því mér fannst við ná vel saman þann tíma sem ég var svo lánsöm að starfa í umboði Íslendinga á hæstvirtu Alþingi. Þú sýndir mér stuðning við að læra nýtt hlutverk og þú sýndir mér virðingu vegna stöðu minnar sem fyrsti kjörni fulltrúi Íslendinga af erlendum uppruna sem einn af varaforsetum þingsins. Mér fannst við líka vinna vel saman í velferðarnefnd þar sem ég var einnig fyrsti innflytjandinn sem kjörinn var formaður nefndarinnar. Ég upplifði því ekki annað en virðingu á milli okkar tveggja. Sama má segja um það þegar ég flutti jómfrúarræðuna mína á Eldhúsdegi þingsins. Þá tókst þú utan um mig og óskaðir mér til hamingju. Kannski ættir þú að fletta ræðunni minni upp og lesa hana því hún fjallar um stöðu innflytjenda á Íslandi. Ég stóð í þeirri meiningu þá að þú hefðir ekkert út á það að setja að ég væri lýðræðislega kjörin fulltrúi fyrstu kynslóðar innflytjenda á Alþingi. Ég get því ekki annað en velt því fyrir mér nú hvort nálægðin og persónuleg samskipti réðu því að þetta samstarf okkar var gott. Hvort það var vegna þess að ég var raunveruleg manneskja af holdi og blóði en ekki kennitala eða númer án andlits því val á heiðursgesti fullveldishátíðarinnar á Þingvöllum bendir til þess. Ég dreg þær ályktanir líka af viðbrögðum þínum við framgöngu þeirra þingmanna sem vildu standa vörð um tiltekið siðferði og gildi. Viðbrögð margra samflokksmanna þinna benda til þess líka. Vera Piu Kjærsgaard á fullveldishátíðinni á Þingvöllum var eins og blaut tuska í andlit Íslendinga af erlendum uppruna sem hafa lagt sig fram um að læra íslenska tungu og menningu, greiða hér skatt og halda hagkerfi og efnahagslífi gangandi ásamt innfæddum. Fullveldishátíðin á Þingvöllum átti líka að vera okkar hátíð. Á meðan þú ákvaðst, á fundi forsætisnefndar þann 4. ágúst í fyrra, að bjóða heim manneskju sem náði völdum með hatursorðræðu í garð innflytjenda og hælisleitenda í Danmörku, var ég að sinna sjálfboðastarfi með fylgdarlausum börnum á flótta í búðum hælisleitenda á Grikklandi. Ég sat því ekki þennan umrædda fund og hafði ekki tækifæri til að andmæla þeirri ákvörðun þinni, en geri það nú. Forseti danska þingsins er á endanum auðvitað bara kona eins og ég. Munurinn á okkur er hins vegar sá að hún náði völdum með því að beita sér fyrir ómannúðlegri meðferð á fólki af holdi og blóði. Ég tapaði hins vegar mínu sæti á Alþingi Íslendinga af því að ég mínir félagar í Bjartri framtíð tókum mannúð, siðferði og heiðarleika fram yfir völdin í #Höfumhátt byltingunni og ákváðum að samstarfi við stjórnmálaflokk sem beitti sér fyrir leyndarhyggju, væri lokið. Ef svo hefði ekki farið og ég væri enn alþingismaður, hefðir þú í alvöru ætlað mér að sitja undir ræðu þessarar konu? Hefðir þú tekið þér það bessaleyfi að hundskamma mig ef ég hefði neitað að gera það? Hefðir þú hugsanlega neytt mig til að raða embætti hennar ofar okkar eigin stjórnarskrárbundnu gildum? Gildum sem finna má í 65. gr. Stjórnarskrárinnar og hljóða svo: Allir skulu vera jafnir fyrir lögum og njóta mannréttinda án tillits til kynferðis, trúarbragða, skoðana,þjóðernisuppruna, kynþáttar, litarháttar, efnahags, ætternis og stöðu að öðru leyti. Konur og karlar skulu njóta jafns réttar í hvívetna. Það þarf enginn að velkjast í vafa um að ég er bæði stolt og þakklát fyrir íslenskan ríkisborgararétt. Ég elska land og þjóð og verð klökk af tilhugsuninni um að hafa fengið, um skamma hríð, að þjóna sem fulltrúi þjóðarinnar á þjóðþinginu. En til að teygja okkur í átt bjartrar og betri framtíðar þurfum við að læra af fortíðinni og fagna nútíðinni og þróun íslensks samfélags. Innflytjendur eru sóknarfæri Íslands. Þið sem berið ábyrgð á því að móta framtíðina hérlendis þurfið að gera ráð fyrir okkur líka. Það verður ekki gert með því að gera fólki eins og Piu Kjærsgaard hátt undir höfði eða heiðra nærveru hennar hérlendis. Mig langar að biðja þig að lesa hér frásagnir kvenna af erlendum uppruna og segja mér í fúlustu alvöru að við eigum skilið virðingu af þinni hálfu. Að lokum þetta. Ég samgladdist breska þinginu þegar það hafnaði móttöku Donalds Trumps. Jafnvel þó hann sé að nafninu til líka minn forseti þar sem ég er líka með bandarískan ríkisborgararétt. En fólk sem nær völdum og beitir sér fyrir ómannúðlegri þróun eins og við höfum séð í Danmörku, Bandaríkjunum, Ungverjalandi, Póllandi, Rússlandi og víðar, á ekki skilið virðingu. Fordómar og mismunun framar mannréttindum er ekki þróun sem við viljum sjá eiga sér stað hérlendis. Ég vona að Alþingi og kjörnir fulltrúar læri af þessum mistökum. Hugsanlega má byrja á klassískum formsatriðum eins og gegnsæi við birtingu fundargerða forsætisnefndar þannig að mistökum sem þessum sé ekki hægt að leyna í næstum ár, því já, kæri Steingrímur, það voru hræðileg mistök að bjóða Kjærsgaard hingað heim og sýna henni þann heiður sem henni var sýndur. Með virðingu, Fv. þingmaður Bjartrar framtíðar, Nichole Leigh Mosty
Þagnarbindindi: Er það lausn ríkisstjórnarinnar gagnvart þjóð sem hafnar hvalveiðum? Anahita Sahar Babaei Skoðun
Afleysing fyrir kennara í Hafnarfirði - tvítug með hreint sakavottorð Kristín Björnsdóttir Skoðun
Skoðun Þagnarbindindi: Er það lausn ríkisstjórnarinnar gagnvart þjóð sem hafnar hvalveiðum? Anahita Sahar Babaei skrifar
Skoðun Í tilefni af kjaradeilu FÍL og LR vegna listamanna í Borgarleikhúsinu Hrafnhildur Theodórsdóttir skrifar
Skoðun Hagsmunasamtök ESB gegn togveiðum: Hvað er í húfi fyrir Ísland? Svanur Guðmundsson skrifar
Skoðun Haukur Arnþórsson og misskilningur hans um hæfi Sigurjóns Þórðarsonar Þórólfur Júlían Dagsson skrifar
Þagnarbindindi: Er það lausn ríkisstjórnarinnar gagnvart þjóð sem hafnar hvalveiðum? Anahita Sahar Babaei Skoðun
Afleysing fyrir kennara í Hafnarfirði - tvítug með hreint sakavottorð Kristín Björnsdóttir Skoðun