

Hvar viljum við standa í fjórðu iðnbyltingunni?
Skiljanlega getur verið erfitt að halda á lofti umræðu um undirfjármögnun háskólanna þegar margt annað brennur á fólkinu í landinu; heilbrigðismál, húsnæðismarkaðurinn, ferðamannastraumurinn og innflytjendamál svo dæmi séu nefnd. Öll þessi mál eiga það þó sameiginlegt að til þess að standa vel að þeim, þurfum við að byggja á rannsóknum, fræðum og þekkingu sem fæst að miklu leyti úr háskólum. Því er í raun ótrúlegt að kastljósinu sé ekki í meiri mæli beint að undirfjármögnun háskólanna á Íslandi.
Ísland skortir heildarstefnu í menntamálum. Ákvarðanir eru yfirleitt hugsaðar og mótaðar fyrir næstu fjögur árin, þar til venjulega kosið er á ný.
Einfalt dæmi um þetta eru aðgerðaráætlanir Vísinda- og tækniráðs, annars vegar fyrir árin 2014-2016 og hins vegar fyrir árin 2017-2019, en þar var markmiðum að ná bæði meðaltali OECD og Norðurlanda frestað um 4-5 ár eftir að ný ríkisstjórn tók við fyrr á þessu ári.
Úr aðgerðaráætlun Vísinda- og tækniráðs 2014-2016:
„1.2 Styrkja fjármögnun háskólakerfisins hér á landi svo hún verði að minnsta kosti sambærileg við meðaltal aðildarríkja OECD árið 2016 og Norðurlanda árið 2020.“
Úr aðgerðaráætlun Vísinda- og tækniráðs 2017-2019:
„Aðgerð 4: Gæði og skilvirkni háskólastarfs verða aukin, meðal annars með því að efla fjármögnun með það að markmiði að hún nái meðaltali OECD árið 2020 og Norðurlanda árið 2025.“
Því hlýtur að teljast eðlilegt að spyrja sig hvers vegna verið er að setja markmið sem breytast í hvert skipti sem ný ríkisstjórn tekur við. Ákvarðanir er varða menntamál eru kannski ekki sýnilegar á einu kjörtímabili, en þegar til lengri tíma er litið hafa þær ákvarðanir veruleg áhrif á efnahag landsins, samfélagið í heild og stöðu Íslands á alþjóðavettvangi.
Háskólar á Íslandi standa sig vel í því sem þeir gera; þeir eru að skila út þúsundum útskrifaðra einstaklinga á atvinnumarkaðinn á hverju ári. Einstaklinga sem skapa verðmæti, leysa vandamál og vinna að framþróun samfélagsins. Þrátt fyrir það er heimurinn í kringum okkur sífellt að breytast. Ef staða háskólanna mun ekki batna mun Ísland dragast aftur úr og erum við í raun þegar byrjuð að dragast aftur úr á ýmsum sviðum, t.a.m. á sviði gervigreindar og greiningu stórra gagnasafna.
Ein helsta afleiðing undirfjármögnun háskólanna er lítið svigrúm til að sinna hlutum utan kennslu og lágmarksrannsókna. Það þarf því að bæta verulega í rannsóknir og sérþekkingu í háskólum landsins til þess að Ísland geti verið samkeppnishæft á alþjóðavettvangi í framtíðinni. Í þessu tilliti má sérstaklega líta á fjórðu iðnbyltinguna og þá gríðarlegu tækniþróun sem fylgir henni.
Sagan hefur sýnt að þær þjóðir sem ekki hafa tekið þátt í fyrri iðnbyltingum frá byrjun, eiga mjög erfitt með að ná þeim þjóðum sem höfðu tekið þátt frá upphafi. Það er því nauðsynlegt að Ísland grípi hvert og eitt þeirra tækifæra sem munu koma í kjölfar þessarar þróunar og verði leiðandi þjóð í fjórðu iðnbyltingunni, í stað þess að dragast aftur úr þeim löndum sem við viljum bera okkur saman við.
Það verður því áhugavert að sjá hvort að þeir flokkar sem bjóða sig fram til Alþingis, velji að Ísland dragist aftur úr í náinni framtíð eða að Ísland leiði lestina og verði fremst í flokki í þeirri miklu tæknilegri þróun sem er að eiga sér stað í dag.
Ég veit að ég vel seinni valkostinn og hvet alla til að kjósa menntun þann 28. október.
#KjóstuMenntun
Greinin er hluti af átaki Stúdentafélag Háskólans í Reykjavík í samstarfi við LÍS - Landssamtök íslenskra stúdenta vegna fjármögnunar háskólastigsins í aðdraganda Alþingiskosninga 2017. Kassamerki átaksins er #kjóstumenntun
Tengdar fréttir

Kjóstu menntun 28. október
Nú liggur fyrir að kosið verður á ný til Alþingis, 364 dögum eftir síðustu kosningar. Hagsmunahreyfingar stúdenta telja nauðsynlegt að hafa málefni eins og fjármögnun háskólastigsins í forgrunni þegar kemur að vali á fulltrúum á þingi og umræðum um nýja ríkisstjórn.

Mennt er máttur
Menntun eykur þróun og nýsköpun og býr þannig til fleiri tækifæri og starfsmöguleika. Menntun eykur gagnrýna hugsun og hjálpar einstaklingum að finna hvar áhugasvið þeirra liggur.

Mannauður er undirstaða heilbrigðisþjónustu
Undanfarin tvö ár hef ég setið í Stúdentaráði og þar fengið að kynnast mikilvægi hagsmunabaráttu og þess að nemendur hafi rödd. Það hefur verið magnað að fylgjast með hverju er hægt að hrinda í framkvæmd og hvað er hægt að hafa mikil áhrif.

Sagan um Sigga
Það var mánudagsmorgun þegar söguhetjan okkar, Siggi, gekk um háskólasvæðið á leið í sinn fyrsta tíma sem háskólanemi.

Þú færð helmingi minna en á Norðurlöndunum
Ávinningur háskólanáms er mikill fyrir einstaklinga og samfélagið í heild. Hann hefur bein áhrif á efnahag, gildi, þekkingu og viðhorf einstaklinga, samfélaginu til bóta.

Undirfjármögnun kemur í veg fyrir sérhæfingu nemenda
Mikilvægt er að nemendur fái tækifæri til þess að sérhæfa sig á hinum ýmsu námsleiðum en ekki aðeins brot af því sem þeim þeir hafa hug á að sérhæfa sig í.

Landsbyggðin án háskóla?
Í síðasta mánuði og í raun allt síðasta árið hefur skólinn minn verið að halda upp á þrjátíu ára afmælið sitt. Á tímamótum sem þessum er algengt að fara í sjálfsskoðun, við þekkjum þetta öll þegar við höfum náð ákveðnum áföngum í lífi okkar, aldur, atburður, útskrift eða ákveðin upplifun.

Aftur til fortíðar - undirfjármögnun hægir á framförum
Ætli hinn almenni borgari átti sig á mikilvægi málefnisins? Það er undir okkur öllum komið að berjast fyrir réttindum sem eru jafnvel talin sjálfsögð, en eru það ekki.

Skiptir þessi háskóli máli?
Nú rúmum 100 árum eftir stofnun hefur starfsemi Háskóla Íslands vaxið og dafnað eins og sjá má á auknum nemendafjölda.

Hugvísindi í hættu
Háskóli Íslands er í fyrsta skipti í hópi 250 bestu háskóla heims á sviði hugvísinda samkvæmt nýjum lista Times Higher Education University Rankings

Eru verðmætin fólgin í náttúrunni?
Á næstum árum og áratugum munu eiga sér stað miklar breytingar á náttúrunni vegna hlýnunar loftslags sem gerist nú á fordæmalausum hraða.
Skoðun

Er „sam-búð“ búsetuform 21. aldar og lausn við háum byggingakostnaði?
Sara Björg Sigurðardóttir skrifar

Tryggjum framtíð endurnýjanlegrar orku á Íslandi
Íris Lind Sæmundsdóttir skrifar

Reynsla, framtíðarsýn og kjarkur Silju Báru
Anna Helga Jónsdóttir,Sigurður Örn Stefánsson skrifar

Gunnar Smári hvað er hann?
Birgir Dýrfjörð skrifar

Um Ingibjörgu Gunnarsdóttur – ferill að rektorskjöri
Rúnar Unnþórsson,Þórhallur Ingi Halldórsson skrifar

Ísland er leiðandi ljós og hvatning til fjölmiðla
Hrönn Egilsdóttir skrifar

Forvarnir á ferð
Erlingur Sigvaldason skrifar

Vertu meðbyr mannúðar
Birna Þórarinsdóttir skrifar

Fegurð sem breytir skólum
Einar Mikael Sverrisson skrifar

Það læra börnin sem fyrir þeim er haft
Sigurður Örn Hilmarsson skrifar

Björn Þorsteinsson as Rector - A visionary leader uniting disciplines and driving innovation
Marianne Elisabeth Klinke skrifar

Verður Frelsið fullveldinu að bráð?
Anton Guðmundsson skrifar

Til rektorsframbjóðenda: Hvað gerir nýr rektor HÍ við Endurmenntun?
Ólafur Stephensen skrifar

Mataræði í stóra samhengi lífsins
Birna Þórisdóttir skrifar

Hvað varð um loftslagsmálin?
Kamma Thordarson skrifar

Bakpokinn sem þyngist aðeins hjá öðrum
Inga Sæland skrifar

Örlög Íslendinga og u-beygja áhrifamesta fjármálamanns heims
Snorri Másson skrifar

Ég kýs Magnús Karl sem rektor
Bylgja Hilmarsdóttir skrifar

Jóhann Páll: Vertu í liði með náttúrunni ekki gegn henni
Guðmundur Ingi Guðbrandsson skrifar

Tífalt hærri vextir, meiri skuldir - menntastefna stjórnvalda?
Júlíus Viggó Ólafsson,Vilhjálmur Hilmarsson skrifar

Lífið gefur engan afslátt
Davíð Bergmann skrifar

Kolbrún Pálsdóttir sem næsti rektor HÍ
Árni Guðmundsson skrifar

Vitskert veröld
Einar Helgason skrifar

Draumurinn um hið fullkomna öryggisnet
Signý Jóhannesdóttir skrifar

Sönnunarbyrði og hagsmunaárekstur
Arnar Sigurðsson skrifar

Sem doktorsnemi styð ég Silju Báru til Rektors Háskóla Íslands
Eva Jörgensen skrifar

Sterk og breið samtök – tími til að styrkja rödd minni fyrirtækja
Friðrik Árnason skrifar

Nýjar ráðleggingar um mataræði
María Heimisdóttir skrifar

Börn með fjölþættan vanda
Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir skrifar

Hvalveiðar eru slæmar fyrir ímynd Íslands
Clive Stacey skrifar