Að kveða niður ljóta drauga Sema Erla Serdar og Linda Ósk Árnadóttir skrifar 27. nóvember 2014 07:00 Fyrir rúmum tveimur mánuðum var hreyfingin BDS Ísland – Sniðganga fyrir Palestínu, stofnuð hér á landi, en tilgangur hreyfingarinnar er að svara alþjóðlegu ákalli Palestínumanna um sniðgöngu á ísraelskri framleiðslu og þvingunum gagnvart ísraelskum stjórnvöldum þar til að réttindi Palestínumanna verða virt að fullu í samræmi við alþjóðalög. Því verður ekki neitað að um tilfinningamál er að ræða, en hér er verið að kynna til leiks nýja aðferð til þess að hafa áhrif á deilu sem hefur staðið yfir í meira en sextíu ár og einkennst af átökum, ofbeldi, blóði og sorg, kostað tugi þúsunda manna lífið og eyðilagt landsvæði, heimili og framtíð barna á átakasvæðum. Það er því eðlilegt að fólk taki afstöðu til deilunnar, sé jafnvel hliðhollara einum deiluaðilanum en öðrum og sé ósammála um aðferðir og jafnvel mögulegar lausnir á deilunni. Opinber umræða á að vera af hinu góða. Öll eigum við rétt á að hafa okkar skoðanir og við eigum að geta deilt um mismunandi afstöðu til mála og málefna á opinberum vettvangi. Umræðan á að vera málefnaleg og byggjast á staðreyndum og rökum, en því miður fer umræðan oft fljótt frá einmitt því, yfir í að vera byggð á tilfinningum, og oft eru tilfinningarnar fljótar að leiða fólk í ógöngur. Þar sem við í BDS Ísland höfum orðið vör við hið síðarnefnda frá ákveðnum hópi sem hefur tekið sig saman til að berjast gegn hreyfingunni og sérstaklega meðlimum hennar á ansi óvandaðan hátt, þá skrifum við þessa grein í þeirri von að hægt sé að klára umræðuna um stefnu og inntak BDS hreyfingarinnar í eitt skipti fyrir öll svo við getum farið að einbeita okkur að því að berjast fyrir mannréttindum og frelsi Palestínumanna. Sniðganga er friðsamleg aðferð sem miðar að því að tjá siðferðislega og pólitíska vanþóknun á viðvarandi aðgerðum einstaklinga eða stofnana sem skaða aðra. Þannig felur sniðganga í sér að draga til baka stuðning, siðferðislegan og/eða efnislegan, við þær persónur eða stofnanir sem eru að skaða aðra, svo lengi sem viðkomandi reynir að viðhalda núverandi ástandi. Sniðganga er ekki algengt pólitískt verkfæri heldur er hún taktísk aðferð sem nota á undir sérstökum kringumstæðum og því er sniðganga yfirleitt notuð þegar aðrar leiðir til þess að hafa áhrif á hegðun þeirra sem verið er að sniðganga hverju sinni, hafa verið fullreyndar. Sniðganga getur eingöngu verið áhrifarík í ákveðnum aðstæðum, sem eiga við Ísrael að flestu ef ekki öllu leyti. Sniðganga byggist á friðsamlegum reglum og hafnar úrræðum sem innihalda ofbeldisverk. Í upphafi sniðgöngunnar gegn aðskilnaðarstefnunni í Suður-Afríku mætti hreyfingin miklu mótlæti víða um heim. Flokkur Nelson Mandela, Afríska þjóðarráðið, var tengdur við kommúnisma og hryðjuverkastarfsemi og því þótti mikil áhætta að styðja baráttu hans til að byrja með. Með svipuðum hætti hefur baráttan fyrir réttindum almennra borgara í Palestínu oft verið ranglega túlkuð sem stuðningur við hryðjuverkastarfsemi, en BDS Ísland hefur aldrei og mun aldrei styðja við slíka starfsemi. Þeir sem tjá sig opinberlega um gjörðir Ísraelsríkis eru oftar en ekki gagnrýndir og ómálefnaleg rök eru notuð gegn þeim þar sem þeim er tileinkaður stuðningur við hryðjuverkasamtök og hugsunarhátt byggðan á gyðingaandúð, sem á ekkert skylt við þau rök sem notuð eru gegn stefnu Ísraelsríkis. Gagnrýni á Ísrael og opinberar umræður um stefnu ísraelskra stjórnvalda eru með slíkum aðferðum oftast þaggaðar niður fljótt, en fæstir nenna að láta bendla sig við hryðjuverkastarfsemi og gyðingahatur til lengri tíma. BDS Ísland hafnar því að Ísraelsríki og stuðningsmenn geti notað stimpla eins og „gyðingahatur!“ að vild til þess að koma sér undan málefnalegri umræðu og gagnrýni. Staðreyndin er sú að stjórnvöld í Ísrael halda því fram að stefna þeirra sé í samræmi við vilja allra gyðinga. Að stuðla að aðskilnaði, standa á bak við hernám, þjóðernishreinsun, byggingu ólöglegra landnemabyggða og að víkka út eigið landsvæði er ekki byggt á gyðingdómi heldur pólitískri hugsjón zíonisma og hugmyndinni um „Stór-Ísrael“ (Eretz Israel). Þessar hugmyndir eiga ekki rétt á sér samkvæmt alþjóðalögum, stjórnmálasögu eða flestum afbrigðum gyðingdóms eða menningu gyðinga. Zíonismi er pólitísk hreyfing sem er alls ekki studd af öllum gyðingum í heiminum. Raunveruleg gyðingaandúð er sú tilraun að tileinka öllum gyðingum hugmyndafræði sem margir þeirra telja alls ekki í anda þeirra félagshyggju og samhygðar sem gyðingdómur boðar. Fjölmargir þeirra sem börðust gegn aðskilnaðarstefnunni í Suður-Afríku, þar á meðal erkibiskupinn Desmond Tutu og forsetinn fyrrverandi, Nelson Mandela, hafa lýst því yfir að alþjóðlega sniðgönguherferðin gegn aðskilnaðarstjórninni hafði mikil áhrif. Sniðgangan hjálpaði við að kollvarpa kerfinu í Suður-Afríku með friðsömum hætti í gegnum samningaviðræður, í stað þess að beita þyrfti ofbeldi. Með því að svara ákallinu um sniðgöngu geta einstaklingar um allan heim stutt Palestínumenn í baráttu sinni fyrir frelsi, mannréttindum og réttlæti. Með því að taka virkan þátt í sniðgöngu leggjum við okkar að mörkum á friðsamlegan hátt til að stöðva hið yfirgripsmikla og ríkisskipulagða ofbeldi sem Ísraelar beita daglega í Palestínu og hafa gert undanfarin 60 ár. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Sema Erla Serdar Mest lesið Hvers vegna var Úlfar rekinn? Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Að apa eða skapa Rósa Dögg Ægisdóttir Skoðun Eru forsætisráðherra og ríkisstjórn hrædd við vilja fólksins; lýðræðið? Ole Anton Bieltvedt Skoðun Að reyna að „tímasetja“ markaðinn - er það góð strategía? Baldvin Ingi Sigurðsson Skoðun Lífsnauðsynlegt aðgengi Bryndís Haraldsdóttir Skoðun Þegar við ætluðum að hitta Farage - Á Ísland að ganga í ESB? Sveinn Ólafsson Skoðun Ríkisstjórnin ræðst gegn ferðaþjónustu bænda Lilja Rannveig Sigurgeirsdóttir Skoðun Sama steypan Ingólfur Sverrisson Skoðun Ofbeldi gagnvart eldra fólki Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir Skoðun Hagnaðurinn sem við afsölum okkur: Af hverju salan á Íslandsbanka er samfélagslegt glapræði Karl Héðinn Kristjánsson Skoðun Skoðun Skoðun Ríkisstjórnin ræðst gegn ferðaþjónustu bænda Lilja Rannveig Sigurgeirsdóttir skrifar Skoðun Að apa eða skapa Rósa Dögg Ægisdóttir skrifar Skoðun Að reyna að „tímasetja“ markaðinn - er það góð strategía? Baldvin Ingi Sigurðsson skrifar Skoðun Lífsnauðsynlegt aðgengi Bryndís Haraldsdóttir skrifar Skoðun Hvers vegna var Úlfar rekinn? Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Eru forsætisráðherra og ríkisstjórn hrædd við vilja fólksins; lýðræðið? Ole Anton Bieltvedt skrifar Skoðun Þegar við ætluðum að hitta Farage - Á Ísland að ganga í ESB? Sveinn Ólafsson skrifar Skoðun Sama steypan Ingólfur Sverrisson skrifar Skoðun Ofbeldi gagnvart eldra fólki Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir skrifar Skoðun Að taka ekki mark á sjálfum sér Kristinn Karl Brynjarsson skrifar Skoðun Betri borg Alexandra Briem skrifar Skoðun Að eiga sæti við borðið Grímur Grímsson skrifar Skoðun Hagnaðurinn sem við afsölum okkur: Af hverju salan á Íslandsbanka er samfélagslegt glapræði Karl Héðinn Kristjánsson skrifar Skoðun Íþróttir eru lykilinn Willum Þór Þórsson skrifar Skoðun Framtíð safna í ferðaþjónustu Guðrún D. Whitehead skrifar Skoðun Munu Ísraelsmenn sprengja bifreið páfa í loft upp? Einar Baldvin Árnason skrifar Skoðun Að skapa framtíð úr fortíð Anna Hildur Hildibrandsdóttir skrifar Skoðun Tími til umbóta í byggingareftirliti Sigurður Ingi Jóhannsson skrifar Skoðun Stærð er ekki mæld í sentimetrum Sigmar Guðmundsson skrifar Skoðun Áður en íslenskan leysist upp Gamithra Marga skrifar Skoðun Lögfræðingurinn sem gleymdi tilgangi laga Sigríður Svanborgardóttir skrifar Skoðun Þétting byggðar – nokkur mistök gjaldfella ekki stefnuna Samúel Torfi Pétursson skrifar Skoðun Breyta lífum til hins betra eða dvelja áfram í hýðum síns vetra? Tómas Ellert Tómasson skrifar Skoðun Hverjum þjónar nýsköpunin? Halldóra Mogensen skrifar Skoðun Heilbrigðisráðherra og stjórn VIRK hafa brugðist okkur Eden Frost Kjartansbur skrifar Skoðun Þegar ríkið fer á sjóinn Svanur Guðmundsson skrifar Skoðun Íbúðarhúsnæði sem heimili fólks Kristján Þórður Snæbjarnarson skrifar Skoðun Íslenskumælandi hjúkrunarfræðingar Guðbjörg Pálsdóttir skrifar Skoðun Heilbrigðisstarfsfólk eru ekki skotmörk Elísabet Herdísar Brynjarsdóttir,Hildur Harðardóttir,Tryggvi Egilsson,Sunna Snædal,Yousef Tamimi,Örvar Gunnarsson skrifar Skoðun Leiðrétting veiðigjalda og varðstaðan um sérhagsmuni Árni Rúnar Þorvaldsson skrifar Sjá meira
Fyrir rúmum tveimur mánuðum var hreyfingin BDS Ísland – Sniðganga fyrir Palestínu, stofnuð hér á landi, en tilgangur hreyfingarinnar er að svara alþjóðlegu ákalli Palestínumanna um sniðgöngu á ísraelskri framleiðslu og þvingunum gagnvart ísraelskum stjórnvöldum þar til að réttindi Palestínumanna verða virt að fullu í samræmi við alþjóðalög. Því verður ekki neitað að um tilfinningamál er að ræða, en hér er verið að kynna til leiks nýja aðferð til þess að hafa áhrif á deilu sem hefur staðið yfir í meira en sextíu ár og einkennst af átökum, ofbeldi, blóði og sorg, kostað tugi þúsunda manna lífið og eyðilagt landsvæði, heimili og framtíð barna á átakasvæðum. Það er því eðlilegt að fólk taki afstöðu til deilunnar, sé jafnvel hliðhollara einum deiluaðilanum en öðrum og sé ósammála um aðferðir og jafnvel mögulegar lausnir á deilunni. Opinber umræða á að vera af hinu góða. Öll eigum við rétt á að hafa okkar skoðanir og við eigum að geta deilt um mismunandi afstöðu til mála og málefna á opinberum vettvangi. Umræðan á að vera málefnaleg og byggjast á staðreyndum og rökum, en því miður fer umræðan oft fljótt frá einmitt því, yfir í að vera byggð á tilfinningum, og oft eru tilfinningarnar fljótar að leiða fólk í ógöngur. Þar sem við í BDS Ísland höfum orðið vör við hið síðarnefnda frá ákveðnum hópi sem hefur tekið sig saman til að berjast gegn hreyfingunni og sérstaklega meðlimum hennar á ansi óvandaðan hátt, þá skrifum við þessa grein í þeirri von að hægt sé að klára umræðuna um stefnu og inntak BDS hreyfingarinnar í eitt skipti fyrir öll svo við getum farið að einbeita okkur að því að berjast fyrir mannréttindum og frelsi Palestínumanna. Sniðganga er friðsamleg aðferð sem miðar að því að tjá siðferðislega og pólitíska vanþóknun á viðvarandi aðgerðum einstaklinga eða stofnana sem skaða aðra. Þannig felur sniðganga í sér að draga til baka stuðning, siðferðislegan og/eða efnislegan, við þær persónur eða stofnanir sem eru að skaða aðra, svo lengi sem viðkomandi reynir að viðhalda núverandi ástandi. Sniðganga er ekki algengt pólitískt verkfæri heldur er hún taktísk aðferð sem nota á undir sérstökum kringumstæðum og því er sniðganga yfirleitt notuð þegar aðrar leiðir til þess að hafa áhrif á hegðun þeirra sem verið er að sniðganga hverju sinni, hafa verið fullreyndar. Sniðganga getur eingöngu verið áhrifarík í ákveðnum aðstæðum, sem eiga við Ísrael að flestu ef ekki öllu leyti. Sniðganga byggist á friðsamlegum reglum og hafnar úrræðum sem innihalda ofbeldisverk. Í upphafi sniðgöngunnar gegn aðskilnaðarstefnunni í Suður-Afríku mætti hreyfingin miklu mótlæti víða um heim. Flokkur Nelson Mandela, Afríska þjóðarráðið, var tengdur við kommúnisma og hryðjuverkastarfsemi og því þótti mikil áhætta að styðja baráttu hans til að byrja með. Með svipuðum hætti hefur baráttan fyrir réttindum almennra borgara í Palestínu oft verið ranglega túlkuð sem stuðningur við hryðjuverkastarfsemi, en BDS Ísland hefur aldrei og mun aldrei styðja við slíka starfsemi. Þeir sem tjá sig opinberlega um gjörðir Ísraelsríkis eru oftar en ekki gagnrýndir og ómálefnaleg rök eru notuð gegn þeim þar sem þeim er tileinkaður stuðningur við hryðjuverkasamtök og hugsunarhátt byggðan á gyðingaandúð, sem á ekkert skylt við þau rök sem notuð eru gegn stefnu Ísraelsríkis. Gagnrýni á Ísrael og opinberar umræður um stefnu ísraelskra stjórnvalda eru með slíkum aðferðum oftast þaggaðar niður fljótt, en fæstir nenna að láta bendla sig við hryðjuverkastarfsemi og gyðingahatur til lengri tíma. BDS Ísland hafnar því að Ísraelsríki og stuðningsmenn geti notað stimpla eins og „gyðingahatur!“ að vild til þess að koma sér undan málefnalegri umræðu og gagnrýni. Staðreyndin er sú að stjórnvöld í Ísrael halda því fram að stefna þeirra sé í samræmi við vilja allra gyðinga. Að stuðla að aðskilnaði, standa á bak við hernám, þjóðernishreinsun, byggingu ólöglegra landnemabyggða og að víkka út eigið landsvæði er ekki byggt á gyðingdómi heldur pólitískri hugsjón zíonisma og hugmyndinni um „Stór-Ísrael“ (Eretz Israel). Þessar hugmyndir eiga ekki rétt á sér samkvæmt alþjóðalögum, stjórnmálasögu eða flestum afbrigðum gyðingdóms eða menningu gyðinga. Zíonismi er pólitísk hreyfing sem er alls ekki studd af öllum gyðingum í heiminum. Raunveruleg gyðingaandúð er sú tilraun að tileinka öllum gyðingum hugmyndafræði sem margir þeirra telja alls ekki í anda þeirra félagshyggju og samhygðar sem gyðingdómur boðar. Fjölmargir þeirra sem börðust gegn aðskilnaðarstefnunni í Suður-Afríku, þar á meðal erkibiskupinn Desmond Tutu og forsetinn fyrrverandi, Nelson Mandela, hafa lýst því yfir að alþjóðlega sniðgönguherferðin gegn aðskilnaðarstjórninni hafði mikil áhrif. Sniðgangan hjálpaði við að kollvarpa kerfinu í Suður-Afríku með friðsömum hætti í gegnum samningaviðræður, í stað þess að beita þyrfti ofbeldi. Með því að svara ákallinu um sniðgöngu geta einstaklingar um allan heim stutt Palestínumenn í baráttu sinni fyrir frelsi, mannréttindum og réttlæti. Með því að taka virkan þátt í sniðgöngu leggjum við okkar að mörkum á friðsamlegan hátt til að stöðva hið yfirgripsmikla og ríkisskipulagða ofbeldi sem Ísraelar beita daglega í Palestínu og hafa gert undanfarin 60 ár.
Eru forsætisráðherra og ríkisstjórn hrædd við vilja fólksins; lýðræðið? Ole Anton Bieltvedt Skoðun
Hagnaðurinn sem við afsölum okkur: Af hverju salan á Íslandsbanka er samfélagslegt glapræði Karl Héðinn Kristjánsson Skoðun
Skoðun Eru forsætisráðherra og ríkisstjórn hrædd við vilja fólksins; lýðræðið? Ole Anton Bieltvedt skrifar
Skoðun Hagnaðurinn sem við afsölum okkur: Af hverju salan á Íslandsbanka er samfélagslegt glapræði Karl Héðinn Kristjánsson skrifar
Skoðun Breyta lífum til hins betra eða dvelja áfram í hýðum síns vetra? Tómas Ellert Tómasson skrifar
Skoðun Heilbrigðisstarfsfólk eru ekki skotmörk Elísabet Herdísar Brynjarsdóttir,Hildur Harðardóttir,Tryggvi Egilsson,Sunna Snædal,Yousef Tamimi,Örvar Gunnarsson skrifar
Eru forsætisráðherra og ríkisstjórn hrædd við vilja fólksins; lýðræðið? Ole Anton Bieltvedt Skoðun
Hagnaðurinn sem við afsölum okkur: Af hverju salan á Íslandsbanka er samfélagslegt glapræði Karl Héðinn Kristjánsson Skoðun