Þakkir til landlæknis Auðbjörg Reynisdóttir skrifar 4. janúar 2013 08:00 Loksins fékk ég svar við erindi mínu sem ég sendi Embætti landlæknis (EL) þann 13. mars 2012 kl. 17.13 þegar ég óskaði eftir upplýsingum um verkferla þegar kæra berst embættinu. Það kom mér á óvart að fá svar hér á síðum Fréttablaðsins þann 29.12. 2012. Grein landlæknis og Önnu Bjargar Aradóttur sviðsstjóra var reyndar ekki beint til mín heldur var hún sjálfsvörn eftir kröftuga grein Árna R. Árnasonar tveimur dögum áður. Ég sendi áðurnefnda fyrirspurn eftir að hafa kært fjögur mál til embættisins. Mig undraði að meðferð málanna væri með ólíkum hætti og vildi ég vita hvernig þetta ætti að vera. Nú hef ég loksins fengið svar og ljóst að ekkert málanna var unnið samkvæmt þeim verkferlum sem Geir og Anna lýsa í greininni með einni undantekningu þó. Í öllum tilvikum fékk ég bréf um að kæran hefði borist embættinu. Tvö málanna er ég að undirbúa fyrir umboðsmann Alþingis eftir langt ferðalag í ráðuneytinu. Ég kýs að hlífa lesendum við upptalningu mistaka embættisins í mínum málum en nefni eitt dæmi hér á eftir. Ég get með góðri samvisku tekið undir með Árna um að vinnubrögðum embættisins er verulega ábótavant í kærumálum. Áhugasamir geta sent mér línu á audbjorgreynis@gmail.com því ég er fús að upplýsa um það. Spennandi er að sjá hvort einhver frá embættinu hefur í raun hugrekki til að hafa samband og kynna sér eigin mistök.Smjaðursleg yfirlýsing Greinarhöfundar bjóða upp á uppbyggilega umræðu um störf embættisins og langar mig að nota tækifærið og halda áfram frá fyrri greinum mínum sem ég veit ekki betur en hafi verið á uppbyggilegum nótum. Landlæknir nefnir þverfaglegt teymi sem tekur við öllum kærum. Væri ekki snjallt að hafa umboðsmann sjúklinga þar inni? Hann þarf að hafa formlega aðkomu að umfjöllun um öryggi sjúklinga og ekki síst tryggja hagsmuni þeirra sem kæra. Samsetning teymisins skiptir máli og óháð staða þess verður að vera augljós, annars verður ekkert traust. Rannsóknin þarf einnig að vera trúverðugri en með bréfaskriftum milli kollega. Í mínum huga skapar alvörurannsókn meira traust og aðhald en smjaðursleg yfirlýsing landlæknis í lok greinarinnar. Þar reynir hann að fullvissa landsmenn um heilindi embættismanna og álitsgjafa sinna á sama tíma og hann ásakar Árna um að grafa undan trausti embættisins og jafnvel kennir honum um að gera álitsgjafa óstarfhæfa. Í mínum huga er þetta hvorki uppbyggileg né fagleg umræða. Réttur sjúklinga á ekki að vera háður heilindum starfsmanna. Þessi yfirlýsing landlæknis er því álíka innihaldsrík og Völuspáin.Ofbeldi og mannréttindabrot Ef embættið vill í raun og veru að skapa traust væri þá ekki betra að birta gögn um kærumál á sömu nótum og dómstólar gera í viðkvæmum málum er lúta að persónuvernd? Mér þætti eðlilegra að hafa störf svona teymis opinber til að skapa traust fremur en að hafa allt í þoku og enginn getur fjallað um hlutina á eðlilegan hátt. Í einu mála minna lítur út fyrir að bótaréttur hafi fyrnst á meðan embættið rannsakaði málið. Því velti ég fyrir mér hæfi lögfræðingsins í teyminu sem greinilega gætti hagsmuna spítalans en ekki minna hagsmuna. Annar aðili í þessu teymi, jafnframt eini tengiliður embættisins við mig varðandi málið, var yfirmaður þeirra sem gerðu mistökin er leiddu son minn til dauða. Var hann kannski líka vanhæfur? Þótt ég viti lítið um lögfræði efast ég um að dómstólar geti byggt á niðurstöðu embættisins. Hver gætir réttar míns eiginlega? Ég get tekið undir margt með Árna sem upplifir sársaukafull mannréttindabrot af hálfu embættisins því sjálf upplifi ég þetta sem ofbeldi sem allt heilbrigðiskerfið stundar, lítilsvirðandi meðferð mála sem verður að breyta. Reynsla mín af samskiptum við EL, stjórnendur LSH, ráðuneytið og samtöl við aðra þolendur mistaka segja mér að það kostar blóð, svita og tár að ná fram rétti sínum. Þarna standa allir þétt saman og helgislepjan er óhugguleg. Nú er tími til að hlusta og horfa með hjartanu og gera breytingar til hagsbóta fyrir alla. Ég þakka landlækni fyrir upplýsingarnar og held áfram létt í spori inn í nýja árið þar sem þolendur mistaka munu sameinast um uppbyggilega umræðu og umbætur fyrir landsmenn alla. Ég býð spennt eftir svari landlæknis við öðrum erindum mínum. Við getum umborið mistök en ekki lítilsvirðingu og áhugaleysi fyrir því að gera betur. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Skoðun Mest lesið Byggjum fyrir eldra fólk, ekki ungt Ólafur Margeirsson Skoðun Hlustum í eitt skipti á foreldra Jón Pétur Zimsen Skoðun Hugleiðingar um ástandið fyrir botni Miðjarðarhafs Örn Sigurðsson Skoðun Stattu vörð um launin þín Davíð Aron Routley Skoðun Okkar lágkúrulega illska Lóa Hlín Hjálmtýsdóttir Skoðun Andaðu rólega elskan... Ester Hilmarsdóttir Skoðun Ég vildi óska þess að ég hefði hreinlega fengið krabbamein Íris Elfa Þorkelsdóttir Skoðun Eldri borgarar – áhrif aðildar að Evrópusambandinu (ESB) Þorvaldur Ingi Jónsson Skoðun Öndum rólega – á meðan húsið brennur Magnús Magnússon Skoðun Skólaskætingur Þórdís Kolbrún R. Gylfadóttir Skoðun Skoðun Skoðun Stattu vörð um launin þín Davíð Aron Routley skrifar Skoðun Byggjum fyrir eldra fólk, ekki ungt Ólafur Margeirsson skrifar Skoðun Hlustum í eitt skipti á foreldra Jón Pétur Zimsen skrifar Skoðun Hugleiðingar um ástandið fyrir botni Miðjarðarhafs Örn Sigurðsson skrifar Skoðun Heildstætt heilbrigðiskerfi – hagur okkar allra Alma D. Möller skrifar Skoðun Vanþekking eða vísvitandi blekkingar? Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun „I believe the children are our future…“ Karen Rúnarsdóttir skrifar Skoðun Mikilvægi félagasamtaka og magnað maraþon Þuríður Harpa Sigurðardóttir skrifar Skoðun Allt sem ég þarf að gera Dagbjartur Kristjánsson skrifar Skoðun Eldri borgarar – áhrif aðildar að Evrópusambandinu (ESB) Þorvaldur Ingi Jónsson skrifar Skoðun Meiri gæði og mun minni álögur - Hveragerðisleiðin í leikskólamálum Jóhanna Ýr Jóhannsdóttir,Sandra Sigurðardóttir,Dagný Sif Sigurbjörnsdóttir,Halldór Benjamín Hreinsson,Njörður Sigurðsson skrifar Skoðun Reykjavíkurborg stígur fyrsta skrefið í snjallvæðingu umferðarljósa! Einar Sveinbjörn Guðmundsson skrifar Skoðun Framtíðin í fyrsta sæti – mikilvægi forgangsröðunar á tillögum Kópavogsbæjar í grunnskólamálum Sigrún Ólöf Ingólfsdóttir skrifar Skoðun Notkun ökklabanda Guðmundur Ingi Þóroddsson skrifar Skoðun Skólaskætingur Þórdís Kolbrún R. Gylfadóttir skrifar Skoðun Þéttingarstefnan hefur brugðist og Dóra breytir um umræðuefni Aðalsteinn Haukur Sverrisson skrifar Skoðun Ný sókn í menntamálum Guðmundur Ari Sigurjónsson skrifar Skoðun Þjóðarmorð, fálmandi mjálm eða aðgerðir? Viðar Hreinsson skrifar Skoðun Vin í eyðimörkinni – almenningsbókasöfn borgarinnar Sanna Magdalena Mörtudóttir skrifar Skoðun Er Akureyri að missa háskólann sinn? Aðalbjörn Jóhannsson skrifar Skoðun Tíu staðreyndir um alvarlegustu kvenréttindakrísu heims Stella Samúelsdóttir skrifar Skoðun Ég vildi óska þess að ég hefði hreinlega fengið krabbamein Íris Elfa Þorkelsdóttir skrifar Skoðun Mestu aularnir í Vetrarbrautinni Kári Helgason skrifar Skoðun Fjárfestum í fyrsta bekk, frekar en fangelsum Hjördís Eva Þórðardóttir skrifar Skoðun Eftirlíking vitundar og hætturnar sem henni fylgja Þorsteinn Siglaugsson skrifar Skoðun Andaðu rólega elskan... Ester Hilmarsdóttir skrifar Skoðun Gagnvirkni líkama og vitundar til heilbrigðis Þórdís Hólm Filipsdóttir skrifar Skoðun Nýjar lausnir í kennslu – gamlar hindranir Bogi Ragnarsson skrifar Skoðun Kópavogsleiðinn Ragnar Þór Pétursson skrifar Skoðun Samstarf sem skilar raunverulegum loftslagsaðgerðum Nótt Thorberg skrifar Sjá meira
Loksins fékk ég svar við erindi mínu sem ég sendi Embætti landlæknis (EL) þann 13. mars 2012 kl. 17.13 þegar ég óskaði eftir upplýsingum um verkferla þegar kæra berst embættinu. Það kom mér á óvart að fá svar hér á síðum Fréttablaðsins þann 29.12. 2012. Grein landlæknis og Önnu Bjargar Aradóttur sviðsstjóra var reyndar ekki beint til mín heldur var hún sjálfsvörn eftir kröftuga grein Árna R. Árnasonar tveimur dögum áður. Ég sendi áðurnefnda fyrirspurn eftir að hafa kært fjögur mál til embættisins. Mig undraði að meðferð málanna væri með ólíkum hætti og vildi ég vita hvernig þetta ætti að vera. Nú hef ég loksins fengið svar og ljóst að ekkert málanna var unnið samkvæmt þeim verkferlum sem Geir og Anna lýsa í greininni með einni undantekningu þó. Í öllum tilvikum fékk ég bréf um að kæran hefði borist embættinu. Tvö málanna er ég að undirbúa fyrir umboðsmann Alþingis eftir langt ferðalag í ráðuneytinu. Ég kýs að hlífa lesendum við upptalningu mistaka embættisins í mínum málum en nefni eitt dæmi hér á eftir. Ég get með góðri samvisku tekið undir með Árna um að vinnubrögðum embættisins er verulega ábótavant í kærumálum. Áhugasamir geta sent mér línu á audbjorgreynis@gmail.com því ég er fús að upplýsa um það. Spennandi er að sjá hvort einhver frá embættinu hefur í raun hugrekki til að hafa samband og kynna sér eigin mistök.Smjaðursleg yfirlýsing Greinarhöfundar bjóða upp á uppbyggilega umræðu um störf embættisins og langar mig að nota tækifærið og halda áfram frá fyrri greinum mínum sem ég veit ekki betur en hafi verið á uppbyggilegum nótum. Landlæknir nefnir þverfaglegt teymi sem tekur við öllum kærum. Væri ekki snjallt að hafa umboðsmann sjúklinga þar inni? Hann þarf að hafa formlega aðkomu að umfjöllun um öryggi sjúklinga og ekki síst tryggja hagsmuni þeirra sem kæra. Samsetning teymisins skiptir máli og óháð staða þess verður að vera augljós, annars verður ekkert traust. Rannsóknin þarf einnig að vera trúverðugri en með bréfaskriftum milli kollega. Í mínum huga skapar alvörurannsókn meira traust og aðhald en smjaðursleg yfirlýsing landlæknis í lok greinarinnar. Þar reynir hann að fullvissa landsmenn um heilindi embættismanna og álitsgjafa sinna á sama tíma og hann ásakar Árna um að grafa undan trausti embættisins og jafnvel kennir honum um að gera álitsgjafa óstarfhæfa. Í mínum huga er þetta hvorki uppbyggileg né fagleg umræða. Réttur sjúklinga á ekki að vera háður heilindum starfsmanna. Þessi yfirlýsing landlæknis er því álíka innihaldsrík og Völuspáin.Ofbeldi og mannréttindabrot Ef embættið vill í raun og veru að skapa traust væri þá ekki betra að birta gögn um kærumál á sömu nótum og dómstólar gera í viðkvæmum málum er lúta að persónuvernd? Mér þætti eðlilegra að hafa störf svona teymis opinber til að skapa traust fremur en að hafa allt í þoku og enginn getur fjallað um hlutina á eðlilegan hátt. Í einu mála minna lítur út fyrir að bótaréttur hafi fyrnst á meðan embættið rannsakaði málið. Því velti ég fyrir mér hæfi lögfræðingsins í teyminu sem greinilega gætti hagsmuna spítalans en ekki minna hagsmuna. Annar aðili í þessu teymi, jafnframt eini tengiliður embættisins við mig varðandi málið, var yfirmaður þeirra sem gerðu mistökin er leiddu son minn til dauða. Var hann kannski líka vanhæfur? Þótt ég viti lítið um lögfræði efast ég um að dómstólar geti byggt á niðurstöðu embættisins. Hver gætir réttar míns eiginlega? Ég get tekið undir margt með Árna sem upplifir sársaukafull mannréttindabrot af hálfu embættisins því sjálf upplifi ég þetta sem ofbeldi sem allt heilbrigðiskerfið stundar, lítilsvirðandi meðferð mála sem verður að breyta. Reynsla mín af samskiptum við EL, stjórnendur LSH, ráðuneytið og samtöl við aðra þolendur mistaka segja mér að það kostar blóð, svita og tár að ná fram rétti sínum. Þarna standa allir þétt saman og helgislepjan er óhugguleg. Nú er tími til að hlusta og horfa með hjartanu og gera breytingar til hagsbóta fyrir alla. Ég þakka landlækni fyrir upplýsingarnar og held áfram létt í spori inn í nýja árið þar sem þolendur mistaka munu sameinast um uppbyggilega umræðu og umbætur fyrir landsmenn alla. Ég býð spennt eftir svari landlæknis við öðrum erindum mínum. Við getum umborið mistök en ekki lítilsvirðingu og áhugaleysi fyrir því að gera betur.
Skoðun Meiri gæði og mun minni álögur - Hveragerðisleiðin í leikskólamálum Jóhanna Ýr Jóhannsdóttir,Sandra Sigurðardóttir,Dagný Sif Sigurbjörnsdóttir,Halldór Benjamín Hreinsson,Njörður Sigurðsson skrifar
Skoðun Reykjavíkurborg stígur fyrsta skrefið í snjallvæðingu umferðarljósa! Einar Sveinbjörn Guðmundsson skrifar
Skoðun Framtíðin í fyrsta sæti – mikilvægi forgangsröðunar á tillögum Kópavogsbæjar í grunnskólamálum Sigrún Ólöf Ingólfsdóttir skrifar
Skoðun Þéttingarstefnan hefur brugðist og Dóra breytir um umræðuefni Aðalsteinn Haukur Sverrisson skrifar