Skoðun

Stærsta rán Íslandssögunnar

Samkvæmt úrskurði Mannréttindanefndar Sameinuðu þjóðanna brýtur núverandi kvótakerfi á mannréttindum okkar og er til þess fallið að hamla nýliðun og jöfnun í sjávarútvegi með óbreyttu fyrirkomulagi. Ísland hefur samþykkt og undirritað og fullgilt alþjóðasamning um borgaraleg og stjórnmálaleg réttindi til að virða úrskurðarvald mannréttindanefndarinnar í kærumálum um meint brot á samningum og skuldbundið sig að þjóðarrétti til að fylgja niðurstöðum hennar eftir. Úr Þskj. 575 – 339. Máli, 135. Löggjafarþing 2007 -2008.

Samfylkingin og VG lofuðu að innkalla gjafakvótann til LÍÚ þegar þeir kæmust til valda með 5% fyrningarleiðinni, loka ætti fyrir framsal og veðsetningu og setja fiskveiðiheimildir á markað. Kosningaloforð flokkanna var ekkert annað en skrumskæling og aðeins til þess fallið að blekkja almenning til að ná völdum. Því miður virðist margt benda til að stjórnmálamenn séu siðblindir og séu ekki að hugsa um almannahag, að minnsta kosti margir þeirra.

Það var enginn málefnaágreiningur um innköllun kvótans þegar flokkarnir tveir voru að reyna að komast til valda, þar sem stjórnarsáttmálinn gekk út á innköllun kvótans. Ef fram fer sem horfir stefnir í að ríkisstjórnin fremji einn stærsta glæp gagnvart þjóð sinni að standa ekki við kosningaloforð um innköllun kvótans. Lögum og reglum er hagrætt eftir hvað hentar best hverju sinni, og að eigin geðþótta til að réttlæta vafasamar ákvarðanir.

Foringjaræðið er algjört, sem sýnir sig best í því gegnum árin hvernig ákvörðunum og sýndarmennsku hjá flokksforingjum hefur verið háttað, t.d. með upphrópunum um að þeir ætli og geti kannski hugsað sér þetta svona og svona, jafnvel megi almenningur kjósa um fiskveiðistefnuna ef þeim skyldi þóknast það, eða eftir því hvernig þeir sjá þetta fyrir sér hverju sinni.

Það er með ólíkindum að ríkisstjórnin skyldi reyna að leysa kvótadeiluna með því að skipa í samningsnefnd sem oft er vitnað í fyrir hönd ríkisstjórnar Björn Val, sem er ekkert annað en málsvari Guðmundar Kristjánssonar í útgerðarfélaginu Brimi, og bæjarstýruna á Dalvík, Svanfríði Jónasdóttur, sem er málsvari Samherja, þar sem hagsmunatengsl virðast augljós hjá þeim báðum, enda var ekki mikil málefnaágreiningur hjá þeim að ná samkomulagi við LÍÚ þar sem allt á að vera eftir þeirra höfði.

Stjórnarformaður LÍÚ er útgerðarmaður en hann er einnig í umsvifamiklum hótelrekstri, hann fer kannski fram á að loka öllum gistiheimilum í landinu til að hámarka arðsemi hótela, sem í kjölfarið myndi hámarka arðsemi hans enn meira? Þetta mætti gera í ýmsum öðrum greinum með hagræði og arðsemi að leiðarljósi öllum til hagsbótar miðað við hvaða sýn þeir hafa og vilja sjá hlutina í.

Það hefur jafnt og þétt sigið á ógæfuhliðina hjá þjóðinni eftir að kvótakerfi var sett á 1983 og heilu byggðarlögin voru lögð í rúst með tilheyrandi skuldasöfnun, þar sem nýir ofurríkir sægreifar hafa skekkt alla samkeppnisstöðu með braski og framsali. Öðru hverju eru einn og einn skipsverji á ofurlaunum og aðrir hagsmunaaðilar í greininni, sem reyna að verja þetta svínarí með staðlausum óróðri.

Ríkisstjórnin fékk gott tækifæri til að laga þetta kerfi þegar Landsbankinn yfirtók ÚA af Brimi og seldi Samherja, að viðkomandi kvóti skyldi þá ekki vera innleystur og úthlutað til byggðarlaga sem hafa lítinn kvóta! Það er skiljanlegt að þeim útgerðarmönnum sem keyptu kvóta sé umbunað, en þó ekki þeim sem fengu kvótann mest allan gefins.

Sumir þykjast hafa keypt 90% kvótans og fengið 10% gefins, þó því sé oft öfugt farið. Þá hefði þeim mátt vera ljóst að þetta var sameiginleg auðlind þjóðarinnar sem átti ekki að selja eða veðsetja! Þetta núverandi kerfi er ekki betra en svo að það eru afskrifaðar skuldir hjá útgerðum um allt land upp á hundruð milljarða sem skattgreiðendur eiga svo að borga til að viðhalda þessum þjófnaði. Þetta kerfi á svo að reyna að réttlæta og endurnýja til næstu 23 ára ef ekki lengur.

Það er með ólíkindum að þessi norræna velferðarstjórn skuli ekki hafa séð sóma sinn í að draga saman útgjöld í utanríkismálum t.d. með því að loka sendiráðum og draga úr ferðakostnaði erlendis. Á sama tíma er þúsundum heimila að blæða út og dregið er saman í heilbrigðiskerfinu með lokunum, sem er til þess fallið að auka enn á hörmungar almennings. Það hefði verið hægt að lágmarka þessar aðhaldsaðgerðir ef stjórnvöld hefðu fylgt sínum kosningahugsjónum með veiðileyfagjaldi og innköllun kvótans, þar sem núverandi fiskveiðistefna er ekkert annað en þjófnaður og hryðjuverk við þjóðina, sem viðgengst helst í bananalýðveldi.




Skoðun

Sjá meira


×