Setjum á okkur súrefnisgrímuna áður en við björgum heiminum. Nú þarf hinn þögli meirihluti að láta í sér heyra Steindór Þórarinsson skrifar 15. september 2025 11:02 „Darkness cannot drive out darkness; only light can do that. Hate cannot drive out hate; only love can do that.“ Orð Martin Luther King Jr. eru ekki slagorð. Þau eru áætlun. Hann prédikaði þetta sem lifandi leið til að mæta ofbeldi án þess að verða að því sjálfur. Uppruninn er skýr: Loving Your Enemies og bókin Strength to Love frá 1963. Þetta er kjarninn sem við þurfum að byrja á, heima hjá okkur og í umræðunni allri. Hvað þýðir þetta í reynd. Hætta að rífast til að vinna. Hætta að hlusta til að svara. Byrja að hlusta til að skilja. Það felur ekki í sér að gefast upp á sannfæringu. Það þýðir að virða manneskjuna á móti og rýmið á milli. Hættum að „vinna“ rifrildi Rifrildi sækja skammvinnan sigur. Hann skilur eftir tapara í næsta herbergi og dýpri skotgröf í næstu umræðuskiptum. Þannig magnast hatrið. King varaði við þessu: Þegar við svörum hatri með hatri dekkjum við nóttina enn frekar. Ljósið er aðferð, ekki tilfinning. Þar byrjar friður. Gandhi sagði þetta afdráttarlaust: „I object to violence because, when it appears to do good, the good is only temporary; the evil it does is permanent.“ Þetta er ekki mýkt, heldur agi. Hann skrifaði þetta í Young India 21. maí 1925 til að minna á að „hinn skjóti sigur“ ofbeldis skilar varanlegum skaða. Hlustum til að skilja Við höfum vanið okkur á hraðan svarhraða. Fáar setningar eru jafn hættulegar og „ég ætla að stoppa þig hérna“. Við tökum út andrýmið sem trúnaður þarf. Móðir Teresa minnti á einfaldan upphafspunkt: „Love begins at home. And love to be true has to hurt.“ Hún sagði þetta í Osló 1979 og setti síðan áheyrendur í sameiginlega bæn um að „skilja frekar en að vera skilin“. Þetta er leiðbeining um samskipti, ekki eingöngu trúartexti. Að hlusta til að skilja er mælanlegt. Þú getur spurt til baka í eigin orðum áður en þú svarar. Þú getur gefið hinu sjónarhorninu stutta samantekt sem hinn aðilinn samþykkir. Þú getur valið að fresta niðurstöðu þar til tilfinningar hafa hjaðnað. Þetta eru litlar aðgerðir sem hemja stórt tjón. Samstaða í stað skotgrafa Morðið á Charlie Kirk í Orem í Utah 10. september 2025 er síðasta, skelfilega merkið um hvar við endum þegar hatur stýrir. Við megum ekki svara slíku með meira hatri. Upphaf friðar er að við sækjum aftur í mannlega reisn, jafnvel þegar við erum djúpt ósammála. Ísland þarf að verða aftur land friðar og sátta í verki. Það krefst tvíþættrar ábyrgðar. Í alþjóðasamfélaginu verðum við áfram að styðja mannréttindi, réttarríki og hjálparstarf. Heima fyrir verðum við að temja okkur málfar og aðferðir sem byggja brú, ekki víggirðingar. „Við styrkjum ekki rifrildi“ Við getum tekið skýra afstöðu án þess að æsa til átaka. Íslensk stjórnvöld hafa lagt samtals 11,5 milljarða króna til Úkraínu frá 24. febrúar 2022 til 28. febrúar 2025, þar af 5,8 milljarða til öryggis og varna. Hið sama tímabil inniheldur líka verulegan mannúðarstuðning og orkuviðgerðir. Þessar tölur þurfa að liggja skýrt fyrir þegar við ræðum næstu skref: Hvert fer krónan og hvaða árangri skilar hún. Mín afstaða er einföld. Við eigum að vera raddbærir talsmenn sátta, friðar og samvinnu. Þýðir það að gera ekki neitt. Nei. Það þýðir að hafa í forgangi mannúð, endurreisn, heilbrigðisþjónustu, sálrænan stuðning og uppbyggingu samfélagsstofnana. Við getum talað skýrt gegn hernaðarofbeldi og samt varið mannréttindi með verkefnum sem draga úr þjáningu og byggja upp getu fólks til að lifa í friði. Rökræða með virðingu Rökræða er holl. Hún þarf ramma. Hér er ramminn sem virkar: Útskýra forsendur áður en fullyrðing er sett fram. Endurtaka mótrök andstæðings í sanngjarnri mynd áður en svarað er. Nota dæmi úr raunheimum, ekki skrum. Spyrja: Hvað gætu báðir deiluaðilar verið að misskilja? Spyrja í lokin: Hvað við getum samþykkt núna, þó lítið sé? Þetta er ekki „soft“. Þetta er vönduð aðferð til að ná niðurstöðu án þess að brjóta fólk. Þegar við kunnum þetta verður auðveldara að vera ósammála án þess að verða óvinir. Að vera sammála um að vera ósammála Ágreiningur er ekki bilun. Hann er eðlilegur í frjálsu samfélagi. En við þurfum að festa í menningu okkar, að ósamhljómur er ekki tilefni til mannorðsbrests eða útilokunar. Við getum sagt: „Hér stoppum við. Við erum ósammála. Við virðum hvort annað. Við höldum samt áfram að vinna saman þar sem hagsmunir skarast.“ Þetta er raunsæ áætlun sem dregur úr eitraðri tvískiptingu. Súrefnisgríman heima Við höfum nóg að gera hér heima. Laga gisin kerfi. Styrkja heilsugæslu og geðheilbrigði. Draga úr fátækt barna. Einfalda regluverk þar sem það þjónar ekki fólki. Þjónusta fólkið í landinu, sama hvaða kyn, húðlit, trú eða skoðanir. Það krefst minna af stórum yfirlýsingum og meira af litlum, stöðugum skrefum. Svo aftur að upphafinu: Ljós á móti myrkri. Ástin sem aðferð. Gandhi minnti á að ofbeldi virðist gera gagn í augnablik, en skaðinn lifir. King sýndi að eldur haturs slokknar ekki með meiri eldi. Móðir Teresa benti á að friður byrjar heima, í því sem við gerum hvert við annað dag hvern. Ef hinn þögli meirihluti talar nú skýrt, af virðingu og með aga, er hægt að snúa þessu. Það er okkar að byrja. Höfundur er Stofnandi Strax í dag og viðurkenndur markþjálfi. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Krónan úthlutar ekki byggingalóðum Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Öll börn eiga að geta tekið þátt Þorvaldur Davíð Kristjánsson Skoðun Þegar veikindi mæta vantrú Ingibjörg Isaksen Skoðun Óður til frábæra fólksins Jón Pétur Zimsen Skoðun Djíbútí norðursins Sæunn Gísladóttir Skoðun Fermingarbörn, sjálfsfróun og frjálslyndisfíkn Einar Baldvin Árnason Skoðun „Íslendingar elska fábjána og vona að þeir geti orðið ráðherrar“ Jakob Bragi Hannesson Skoðun Þegar sannleikurinn krefst vísinda – ekki tilfinninga Liv Åse Skarstad Skoðun Nærri 50 ára starf Jarðhitaskóla GRÓ hefur skilað miklum árangri Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir Skoðun Er það þjóðremba að vilja tala sama tungumál? Jasmina Vajzović Skoðun Skoðun Skoðun Ofbeldislaust ævikvöld Gestur Pálsson skrifar Skoðun Er það þjóðremba að vilja tala sama tungumál? Jasmina Vajzović skrifar Skoðun „Íslendingar elska fábjána og vona að þeir geti orðið ráðherrar“ Jakob Bragi Hannesson skrifar Skoðun Nærri 50 ára starf Jarðhitaskóla GRÓ hefur skilað miklum árangri Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Óður til frábæra fólksins Jón Pétur Zimsen skrifar Skoðun Djíbútí norðursins Sæunn Gísladóttir skrifar Skoðun Þegar veikindi mæta vantrú Ingibjörg Isaksen skrifar Skoðun Öll börn eiga að geta tekið þátt Þorvaldur Davíð Kristjánsson skrifar Skoðun Krónan úthlutar ekki byggingalóðum Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Þegar sannleikurinn krefst vísinda – ekki tilfinninga Liv Åse Skarstad skrifar Skoðun Fimm skipstjórar en engin við stýrið Þórdís Lóa Þórhallsdóttir skrifar Skoðun Fermingarbörn, sjálfsfróun og frjálslyndisfíkn Einar Baldvin Árnason skrifar Skoðun Ekki framfærsla í skilningi laga Eva Hauksdóttir skrifar Skoðun Bætt staða stúdenta - en verkefninu ekki lokið Kolbrún Halldórsdóttir,Lísa Margrét Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Evra vs. króna. Áhugaverð viðbrögð við ótrúlegum vaxtamun Dagur B. Eggertsson skrifar Skoðun Hverjar eru hinar raunverulegu afætur? Karl Héðinn Kristjánsson skrifar Skoðun Vændi og opin umræða Guðmundur Ingi Þóroddsson skrifar Skoðun Jesú er hot! Þorsteinn Jakob Klemenzson skrifar Skoðun Kíkt í húsnæðispakkann Björn Brynjúlfur Björnsson skrifar Skoðun Óbærilegur ómöguleiki íslenskrar krónu Guðbrandur Einarsson skrifar Skoðun Íslenskir Trumpistar Andri Þorvarðarson skrifar Skoðun „Sofðu rótt í alla nótt“ – Um stöðu íslenskunnar, lestrarmenningu og ákall til okkar sjálfra Gunnar Már Gunnarsson skrifar Skoðun Í hvað á orkan að fara? Hallgrímur Óskarsson skrifar Skoðun Vegatálmar á skólagöngunni Birna Þórarinsdóttir skrifar Skoðun Þegar Evrópa fer á hnén og kallar það vináttu Steinunn Ólína Þorsteinsdóttir skrifar Skoðun Hvað var RÚV að hvítþvo – og til hvers? Hilmar Kristinsson skrifar Skoðun Stjórnvöld mega ekki klúðra nýju vaxtaviðmiði Bogi Ragnarsson skrifar Skoðun Að vera húsbyggjandi Hilmar Freyr Gunnarsson skrifar Skoðun Hærri vörugjöld, lægri samkeppnishæfni Arnar Þór Hafsteinsson skrifar Skoðun Að einfalda veruleikann og breyta öllu í pólitískt fóður Martha Árnadóttir skrifar Sjá meira
„Darkness cannot drive out darkness; only light can do that. Hate cannot drive out hate; only love can do that.“ Orð Martin Luther King Jr. eru ekki slagorð. Þau eru áætlun. Hann prédikaði þetta sem lifandi leið til að mæta ofbeldi án þess að verða að því sjálfur. Uppruninn er skýr: Loving Your Enemies og bókin Strength to Love frá 1963. Þetta er kjarninn sem við þurfum að byrja á, heima hjá okkur og í umræðunni allri. Hvað þýðir þetta í reynd. Hætta að rífast til að vinna. Hætta að hlusta til að svara. Byrja að hlusta til að skilja. Það felur ekki í sér að gefast upp á sannfæringu. Það þýðir að virða manneskjuna á móti og rýmið á milli. Hættum að „vinna“ rifrildi Rifrildi sækja skammvinnan sigur. Hann skilur eftir tapara í næsta herbergi og dýpri skotgröf í næstu umræðuskiptum. Þannig magnast hatrið. King varaði við þessu: Þegar við svörum hatri með hatri dekkjum við nóttina enn frekar. Ljósið er aðferð, ekki tilfinning. Þar byrjar friður. Gandhi sagði þetta afdráttarlaust: „I object to violence because, when it appears to do good, the good is only temporary; the evil it does is permanent.“ Þetta er ekki mýkt, heldur agi. Hann skrifaði þetta í Young India 21. maí 1925 til að minna á að „hinn skjóti sigur“ ofbeldis skilar varanlegum skaða. Hlustum til að skilja Við höfum vanið okkur á hraðan svarhraða. Fáar setningar eru jafn hættulegar og „ég ætla að stoppa þig hérna“. Við tökum út andrýmið sem trúnaður þarf. Móðir Teresa minnti á einfaldan upphafspunkt: „Love begins at home. And love to be true has to hurt.“ Hún sagði þetta í Osló 1979 og setti síðan áheyrendur í sameiginlega bæn um að „skilja frekar en að vera skilin“. Þetta er leiðbeining um samskipti, ekki eingöngu trúartexti. Að hlusta til að skilja er mælanlegt. Þú getur spurt til baka í eigin orðum áður en þú svarar. Þú getur gefið hinu sjónarhorninu stutta samantekt sem hinn aðilinn samþykkir. Þú getur valið að fresta niðurstöðu þar til tilfinningar hafa hjaðnað. Þetta eru litlar aðgerðir sem hemja stórt tjón. Samstaða í stað skotgrafa Morðið á Charlie Kirk í Orem í Utah 10. september 2025 er síðasta, skelfilega merkið um hvar við endum þegar hatur stýrir. Við megum ekki svara slíku með meira hatri. Upphaf friðar er að við sækjum aftur í mannlega reisn, jafnvel þegar við erum djúpt ósammála. Ísland þarf að verða aftur land friðar og sátta í verki. Það krefst tvíþættrar ábyrgðar. Í alþjóðasamfélaginu verðum við áfram að styðja mannréttindi, réttarríki og hjálparstarf. Heima fyrir verðum við að temja okkur málfar og aðferðir sem byggja brú, ekki víggirðingar. „Við styrkjum ekki rifrildi“ Við getum tekið skýra afstöðu án þess að æsa til átaka. Íslensk stjórnvöld hafa lagt samtals 11,5 milljarða króna til Úkraínu frá 24. febrúar 2022 til 28. febrúar 2025, þar af 5,8 milljarða til öryggis og varna. Hið sama tímabil inniheldur líka verulegan mannúðarstuðning og orkuviðgerðir. Þessar tölur þurfa að liggja skýrt fyrir þegar við ræðum næstu skref: Hvert fer krónan og hvaða árangri skilar hún. Mín afstaða er einföld. Við eigum að vera raddbærir talsmenn sátta, friðar og samvinnu. Þýðir það að gera ekki neitt. Nei. Það þýðir að hafa í forgangi mannúð, endurreisn, heilbrigðisþjónustu, sálrænan stuðning og uppbyggingu samfélagsstofnana. Við getum talað skýrt gegn hernaðarofbeldi og samt varið mannréttindi með verkefnum sem draga úr þjáningu og byggja upp getu fólks til að lifa í friði. Rökræða með virðingu Rökræða er holl. Hún þarf ramma. Hér er ramminn sem virkar: Útskýra forsendur áður en fullyrðing er sett fram. Endurtaka mótrök andstæðings í sanngjarnri mynd áður en svarað er. Nota dæmi úr raunheimum, ekki skrum. Spyrja: Hvað gætu báðir deiluaðilar verið að misskilja? Spyrja í lokin: Hvað við getum samþykkt núna, þó lítið sé? Þetta er ekki „soft“. Þetta er vönduð aðferð til að ná niðurstöðu án þess að brjóta fólk. Þegar við kunnum þetta verður auðveldara að vera ósammála án þess að verða óvinir. Að vera sammála um að vera ósammála Ágreiningur er ekki bilun. Hann er eðlilegur í frjálsu samfélagi. En við þurfum að festa í menningu okkar, að ósamhljómur er ekki tilefni til mannorðsbrests eða útilokunar. Við getum sagt: „Hér stoppum við. Við erum ósammála. Við virðum hvort annað. Við höldum samt áfram að vinna saman þar sem hagsmunir skarast.“ Þetta er raunsæ áætlun sem dregur úr eitraðri tvískiptingu. Súrefnisgríman heima Við höfum nóg að gera hér heima. Laga gisin kerfi. Styrkja heilsugæslu og geðheilbrigði. Draga úr fátækt barna. Einfalda regluverk þar sem það þjónar ekki fólki. Þjónusta fólkið í landinu, sama hvaða kyn, húðlit, trú eða skoðanir. Það krefst minna af stórum yfirlýsingum og meira af litlum, stöðugum skrefum. Svo aftur að upphafinu: Ljós á móti myrkri. Ástin sem aðferð. Gandhi minnti á að ofbeldi virðist gera gagn í augnablik, en skaðinn lifir. King sýndi að eldur haturs slokknar ekki með meiri eldi. Móðir Teresa benti á að friður byrjar heima, í því sem við gerum hvert við annað dag hvern. Ef hinn þögli meirihluti talar nú skýrt, af virðingu og með aga, er hægt að snúa þessu. Það er okkar að byrja. Höfundur er Stofnandi Strax í dag og viðurkenndur markþjálfi.
Nærri 50 ára starf Jarðhitaskóla GRÓ hefur skilað miklum árangri Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir Skoðun
Skoðun „Íslendingar elska fábjána og vona að þeir geti orðið ráðherrar“ Jakob Bragi Hannesson skrifar
Skoðun Nærri 50 ára starf Jarðhitaskóla GRÓ hefur skilað miklum árangri Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir skrifar
Skoðun Bætt staða stúdenta - en verkefninu ekki lokið Kolbrún Halldórsdóttir,Lísa Margrét Gunnarsdóttir skrifar
Skoðun „Sofðu rótt í alla nótt“ – Um stöðu íslenskunnar, lestrarmenningu og ákall til okkar sjálfra Gunnar Már Gunnarsson skrifar
Nærri 50 ára starf Jarðhitaskóla GRÓ hefur skilað miklum árangri Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir Skoðun