Fólk í sárum veldur tárum Árni Sigurðsson skrifar 6. september 2025 10:30 Í litlu landi er langrækni og gömul sár sérstaklega hættuleg. Það sem byrjar sem lítil gremja getur smám saman orðið að eitri sem smitar samtalið, eyðir trausti og veldur nýjum sárum. Við sjáum þetta í hatursorðræðu, í deilum á samfélagsmiðlum, jafnvel í fjölskyldum og vinahópum. Kjarni málsins er einfaldur: Fólk í sárum veldur tárum. Sá sem hefur ekki unnið úr eigin sársauka beinir honum ómeðvitað áfram til annarra. Hringrás sársaukans: Sár → reiði → biturð → árásir. Óleyst áföll í einstaklingum verða að óleysanlegum átökum í samfélaginu. Þegar við þegjum um sárin, magnast þau. Þegar við kennum öðrum um, breiðast þau. Svo lengi sem þessi hringrás heldur áfram munu ný sár og leiðindi opnast aftur og aftur. Lausnin er einföld, en ekki auðveld: Fyrirgefa. Ekki til að réttlæta órétt heldur til að losa sjálfa/n þig úr hlekkjum við fortíðina. Gleyma. Ekki með því að þurrka út minninguna heldur með því að neita að endurlifa sársaukann daglega. Halda áfram. Lífið krefst áframhalds. Sá sem festist í sárunum verður sjálfur að þeim sem veldur tárum. Smæð landsins, styrkur lausnarinnar: Ísland er lítið samfélag. Við rekumst á hvert annað aftur og aftur. Þess vegna er enn mikilvægara að læra listina að sleppa. Það er ekki veikleiki heldur styrkur. Ef við ætlum að byggja upp traust, samstöðu og jákvætt samfélag þá verðum við að velja að brjóta hringrásina. Fyrirgefning er ekki aðeins einkamál – hún er samfélagslegt öryggisnet. Kærleikur er kjarkur: Fólk í sárum veldur tárum. En fólk sem lærir að fyrirgefa, gleyma og halda áfram – það skapar nýtt svigrúm þar sem sameining vegur þyngra en sundrung. Það er okkar val. Og tíminn til að velja er núna. 🙏 Höfundur er fyrrum framkvæmdastjóri Stjórnunarfélags Íslands Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Árni Sigurðsson Mest lesið Ég þarf ekki að læra íslensku til að búa hérna Halla Hrund Logadóttir Skoðun Þarf að hemja hina ofurríku? Fastir pennar Hvað vilja sumarbústaðaeigendur í Grímsnes- og Grafningshreppi? Bergdís Linda Kjartansdóttir Skoðun Tár, kvár og kvennafrídagurinn Kristína Ösp Steinke Skoðun Landsbyggðin án háskóla? Ketill Sigurður Jóelsson Skoðun „Þú þarft ekki að skilja, bara virða“ Hanna Birna Valdimarsdóttir Skoðun Enn einn dagur í baráttunni Ásta F. Flosadóttir Skoðun Jöfn skipting skulda og eigna í sambúð Sævar Þór Jónsson Skoðun Ef eitthvað væri að marka Bjarna Gunnar Smári Egilsson Skoðun Ég á þetta ég má þetta Arnar Atlason Skoðun Skoðun Skoðun „Dánaraðstoð er viðurkenning á sjálfræði sjúklings og mannlegri reisn” Ingrid Kuhlman skrifar Skoðun Þjóð án máls – hver þegir, hver fær að tala? Guðjón Heiðar Pálsson skrifar Skoðun Hvað vilja sumarbústaðaeigendur í Grímsnes- og Grafningshreppi? Bergdís Linda Kjartansdóttir skrifar Skoðun Lýðræði og samfélagsmiðlar Ása Berglind Hjálmarsdóttir skrifar Skoðun „Þú þarft ekki að skilja, bara virða“ Hanna Birna Valdimarsdóttir skrifar Skoðun Þetta er ekki tölfræði, heldu líf fólks Sandra B. Franks skrifar Skoðun Stjórnmálaklækir og hræsni Salvör Gullbrá Þórarinsdóttir skrifar Skoðun Samfélag sem stendur saman Benóný Valur Jakobsson skrifar Skoðun Er biðin á enda? Halla Thoroddsen skrifar Skoðun Lífsstílsvísindi og breytingaskeiðið Harpa Lind Hilmarsdóttir skrifar Skoðun Hærri skattar á ferðamenn draga úr tekjum ríkissjóðs Þórir Garðarsson skrifar Skoðun Ég þarf ekki að læra íslensku til að búa hérna Halla Hrund Logadóttir skrifar Skoðun Ósýnilegu bjargráð lögreglumannsins Sigurður Árni Reynisson skrifar Skoðun Allt á einum stað – framtíð stafrænnar þjónustu ríkis og sveitarfélaga Einar Sveinbjörn Guðmundsson skrifar Skoðun Óttast Þorgerður úrskurð EFTA-dómstólsins? Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Jafnréttisþjóðin sem gleymdi dansinum Brogan Davison,Pétur Ármannsson skrifar Skoðun Hver er að væla? Guðríður Eldey Arnardóttir skrifar Skoðun Tár, kvár og kvennafrídagurinn Kristína Ösp Steinke skrifar Skoðun Skattaæfingar tengdar landbúnaðarstarfsemi Björn Bjarki Þorsteinsson skrifar Skoðun Konan - Vinnan - Kjörin í 40 ár Sara Björg Sigurðardóttir skrifar Skoðun Rangfærslur og hræðsluáróður meirihluta sveitarstjórnar Grímsnes- og Grafningshrepps í nafni lýðræðis Ragna Ívarsdóttir,Guðrún Margrét Njálsdóttir,Þröstur Sverrisson skrifar Skoðun Íslenskur her og íslensk leyniþjónusta Steingrímur Jónsson skrifar Skoðun Er jafnrétti fyrir allar? Anna Bergþórsdóttir skrifar Skoðun Ættu konur að fara í háskólanám? Lísa Margrét Gunnarsdóttir,Íris Björk Ágústsdóttir skrifar Skoðun Enn einn dagur í baráttunni Ásta F. Flosadóttir skrifar Skoðun Verðmætasköpunarlaust haust Jón Gunnarsson skrifar Skoðun Enginn grunnur fyrir nýju starfsleyfi Ísteka Rósa Líf Darradóttir,Guðrún Scheving Thorsteinsson skrifar Skoðun Krafan sem kvennahreyfingin gleymdi Guðmundur Ingi Þóroddsson skrifar Skoðun Börn geta ekki beðið – krefjumst tafarlausra aðgerða! Elín H. Hinriksdóttir,Bóas Valdórsson,Árný Ingvarsdóttir,,Anna Lára Steindal,Alma Ýr Ingólfsdóttir skrifar Skoðun Einfaldar lausnir á vaxtamálavanda bankanna Guðmundur Ásgeirsson skrifar Sjá meira
Í litlu landi er langrækni og gömul sár sérstaklega hættuleg. Það sem byrjar sem lítil gremja getur smám saman orðið að eitri sem smitar samtalið, eyðir trausti og veldur nýjum sárum. Við sjáum þetta í hatursorðræðu, í deilum á samfélagsmiðlum, jafnvel í fjölskyldum og vinahópum. Kjarni málsins er einfaldur: Fólk í sárum veldur tárum. Sá sem hefur ekki unnið úr eigin sársauka beinir honum ómeðvitað áfram til annarra. Hringrás sársaukans: Sár → reiði → biturð → árásir. Óleyst áföll í einstaklingum verða að óleysanlegum átökum í samfélaginu. Þegar við þegjum um sárin, magnast þau. Þegar við kennum öðrum um, breiðast þau. Svo lengi sem þessi hringrás heldur áfram munu ný sár og leiðindi opnast aftur og aftur. Lausnin er einföld, en ekki auðveld: Fyrirgefa. Ekki til að réttlæta órétt heldur til að losa sjálfa/n þig úr hlekkjum við fortíðina. Gleyma. Ekki með því að þurrka út minninguna heldur með því að neita að endurlifa sársaukann daglega. Halda áfram. Lífið krefst áframhalds. Sá sem festist í sárunum verður sjálfur að þeim sem veldur tárum. Smæð landsins, styrkur lausnarinnar: Ísland er lítið samfélag. Við rekumst á hvert annað aftur og aftur. Þess vegna er enn mikilvægara að læra listina að sleppa. Það er ekki veikleiki heldur styrkur. Ef við ætlum að byggja upp traust, samstöðu og jákvætt samfélag þá verðum við að velja að brjóta hringrásina. Fyrirgefning er ekki aðeins einkamál – hún er samfélagslegt öryggisnet. Kærleikur er kjarkur: Fólk í sárum veldur tárum. En fólk sem lærir að fyrirgefa, gleyma og halda áfram – það skapar nýtt svigrúm þar sem sameining vegur þyngra en sundrung. Það er okkar val. Og tíminn til að velja er núna. 🙏 Höfundur er fyrrum framkvæmdastjóri Stjórnunarfélags Íslands
Hvað vilja sumarbústaðaeigendur í Grímsnes- og Grafningshreppi? Bergdís Linda Kjartansdóttir Skoðun
Skoðun „Dánaraðstoð er viðurkenning á sjálfræði sjúklings og mannlegri reisn” Ingrid Kuhlman skrifar
Skoðun Hvað vilja sumarbústaðaeigendur í Grímsnes- og Grafningshreppi? Bergdís Linda Kjartansdóttir skrifar
Skoðun Allt á einum stað – framtíð stafrænnar þjónustu ríkis og sveitarfélaga Einar Sveinbjörn Guðmundsson skrifar
Skoðun Rangfærslur og hræðsluáróður meirihluta sveitarstjórnar Grímsnes- og Grafningshrepps í nafni lýðræðis Ragna Ívarsdóttir,Guðrún Margrét Njálsdóttir,Þröstur Sverrisson skrifar
Skoðun Enginn grunnur fyrir nýju starfsleyfi Ísteka Rósa Líf Darradóttir,Guðrún Scheving Thorsteinsson skrifar
Skoðun Börn geta ekki beðið – krefjumst tafarlausra aðgerða! Elín H. Hinriksdóttir,Bóas Valdórsson,Árný Ingvarsdóttir,,Anna Lára Steindal,Alma Ýr Ingólfsdóttir skrifar
Hvað vilja sumarbústaðaeigendur í Grímsnes- og Grafningshreppi? Bergdís Linda Kjartansdóttir Skoðun