Ísland gjaldþrota vegna fatlaðs fólks? Alma Ýr Ingólfsdóttir skrifar 26. júní 2025 11:30 Samningur Sameinuðu þjóðanna um réttindi fatlaðs fólks (SRFF) snýst um mannréttindi. ÖBÍ réttindasamtök vilja enn einu sinni ítreka að SRFF er ekki félagsþjónustu- eða velferðarsamningur, þótt annað mætti skilja af umræðum undanfarinna vikna innan og utan veggja Alþingis. Hafa ber í huga að með lögfestingu er sveitarfélögum landsins ekki falin ný verkefni umfram þau sem þegar hafa verið fest í landslög. Önnur umræða um lögfestinguna hófst á Alþingi í gær og mátti þar greina stuðning flestra ræðumanna við málið. Þingmenn Framsóknarflokksins og Sjálfstæðisflokksins lýstu þó ítrekað yfir áhyggjum af kostnaði sem gæti fallið á sveitarfélög landsins vegna lögfestingarinnar og vísuðu þar til greiningar sem HLH-ráðgjöf vann fyrir Samtök sveitarfélaga á höfuðborgarsvæðinu. Gölluð greining Þótt það sé mikilvægt að byggja afstöðu sína á tölulegum gögnum vill ÖBÍ vekja athygli á að greiningin byggir á misskilningi um eðli SRFF og er um margt haldin göllum að mati samtakanna. Komist er að þeirri niðurstöðu í umræddri greiningu að lögfesting geti kostað sveitarfélög á milli 14,1 til 18,6 milljarða króna á ári. Þetta stenst ekki skoðun. ÖBÍ virðist sem hið háa kostnaðarmat greiningarinnar byggi aðallega á því að leggja saman kostnað við alla þá þjónustu sem einstaklingar á biðlistum bíða nú eftir. Þarna er alfarið um að ræða þjónustu sem hinu opinbera er þegar lögskylt að veita á grundvelli laga sem þegar eru í gildi. Það hefur ekkert með lögfestingu SRFF að gera. Niðurstöður greiningarinnar eru settar fram í nokkrum liðum. Gagnlegt væri að fara yfir þær niðurstöður sem vega efnislega þyngst, til þess að sýna fram á galla greiningarinnar og hvers vegna Alþingi ætti ekki að byggja afstöðu sína á henni. Skakkar niðurstöður „Skyldur og kröfur sveitarfélaga um uppbygging þjónustu hafa tekið mið af SRFF.“ SRFF var fullgiltur árið 2016 og með því skuldbatt Ísland sig til að innleiða ákvæði samningsins í íslensk lög og reglugerðir. Þar sem skyldur og kröfur sveitarfélaga um uppbyggingu þjónustu hafa þegar tekið mið af samningnum bendir ekkert til þess að kostnaður eigi að aukast við lögfestingu hans. „Biðlisti eftir sértækri búsetuþjónustu - Rúmlega 400 einstaklingar hafa sótt um slíka þjónustu - Áætlaður kostnaður er um 11, 8ma. kr. á ári.“ Um er ræða skyldur sem hvíla á hinu opinbera nú þegar, óháð lögfestingu samningsins. ÖBÍ ásamt Landssamtökunum Þroskahjálp höfðaði nýlega nokkur dómsmál þar sem krafist er bóta vegna biðar einstaklinga eftir sértæku húsnæði. Lögfesting SRFF myndi ekki breyta neinu hvað varðar grundvöll þessara mála enda bótaskylda í slíkum tilvikum hin sama eftir sem áður. „NPA - Áætlaður viðbótar kostnaður er um 2,3 ma. kr. á ári.“ Aftur, um er ræða skyldur sem hvíla á hinu opinbera nú þegar, óháð lögfestingu samningsins. Þessi kostnaður snýr frekar að viðbótarkostnaði vegna vanfjármögnunar ríkis og sveitarfélaga varðandi þessa þjónustu en SRFF. NPA samningar byggja á lögum nr. 38/2018 um þjónustu við fatlað fólk með langvarandi stuðningsþarfir og á reglugerð nr. 1250/2018 um notendastýrða persónulega aðstoð. „Fjölþættur vandi - Þjónusta við börn og fullorðna með fjölþættan vanda kallar á mannaflsþunga þjónustu. Áætlaður kostnaður erum 4,5 ma. kr. á ári.“ Og enn á ný, um er ræða skyldur sem hvíla á hinu opinbera nú þegar, óháð lögfestingu samningsins. Í greiningunni segir enn fremur: „Það eru um 60 einstaklingar með flóknar stuðningsþarfir. Heildarkostnaður við þennan hóp er 4 ma. kr. Viðbótakostnaður -2.3, nettó kostnaður.“ Þetta dæmi hefur einfaldlega ekkert með lögfestingu SRFF að gera, þar sem þessi hópur á nú þegar rétt á viðkomandi þjónustu í samræmi við lög nr. 38/2018 um þjónustu við fatlað fólk með langvarandi stuðningsþarfir. Einnig segir í greiningunni: „Það eru um 40 börn með fjölþættan vanda. Heildarkostnaður þjónustu við þennan hóp er um 3,2 ma. kr. Viðbótakostnaður -2,2 ma. kr.“ Um þetta dæmi gildir það sama og tiltekið er hér að ofan, þetta hefur ekkert með SRFF að gera. Enn fremur bendir ÖBÍ á að ríkið tók nýlega yfir fjarrhagslega ábyrgð á þessum málaflokki frá sveitarfélögum, sbr. samkomulag milli ríkisins og Sambands íslenskra sveitarfélaga frá því í mars sl. Óljós framsetning Það vekur furðu að greiningin sem vísað er til, og er megingrundvöllur allrar andstöðu við lögfestingu SRFF, er sett fram á formi glærukynningar. Efni hennar og forsendur eru í samræmi við það settar fram í stikkorðum og ítarlega umfjöllun um forsendur eða rökstuðning fyrir niðurstöðunum er hvergi að finna. Fyrir vikið er grundvöllur niðurstaðnanna að mati ÖBÍ í besta falli óljós. Sem fyrr segir telur ÖBÍ niðurstöðurnar auk þess byggðar á misskilningi og haldnar verulegum göllum. Nei, Ísland verður ekki gjaldþrota Ísland verður ekki gjaldþrota við að lögfesta SRFF, enda er um mannréttindasamning að ræða, ekki nýja löggjöf um bætta félagsþjónustu. Lögfestingin miðar að því tryggja betur mannretttindi fatlaðs fólks en verið hefur. Haft var eftir höfundi greiningar HLH ráðgjafar í viðtali við mbl.is í upphafi mánaðar að lögfestingin muni þrengja að sveitarfélögunum um að mæta kröfum sem leiða af samningnum. Það geti leitt til þess að fólk höfði mál gegn sveitarfélagi, sem verði þá skaðabótaskylt. Raunin er hins vegar sú að SRFF er ekki félagsþjónustusamningur og þessi meinti aukni kostnaður sem greiningarhöfundur gefur sér forsendur um stafar af verkefnum sem nú þegar eru lögbundin. Skaðabótaskylda yrði óbreytt eftir sem áður þar sem verkefnin eru nú þegar lögbundin. Það hvort ríki og sveitarfélög þurfi að sinna betur þessum lögbundnu skyldum er svo allt annað umræðuefni (þar sem svarið er já, án nokkurs vafa). ÖBÍ réttindasamtök eru reiðubúin til samráðs og samtals um útfærslu á þeim lausnum. Lögum umræðuna Eins og hér hefur verið sýnt fram á er umræðan um lögfestingu SRFF á villigötum. Talað er um kostnað vegna þjónustu sem þegar er lögbundin, vísað er gagnrýnilaust til óljósra gagna og algjörs misskilnings virðist gæta á því hvert eðli SRFF er. Tíðræddur samningurvarðar mannréttindi, mannréttindi sem þegar eru staðar en hafa verið virt að vettugi þegar um ræðir fatlað fólk, slíkt myndi ekki líðast ef um ófatlað fólk væri að ræða. Upprunaleg ástæða fyrir gerð samningsins var sú staðreynd að fatlað fólk nýtur almennra mannréttinda í mun minna mæli en ófatlað fólk. Sem dæmi má nefna að 11. gr. samningsins, sem kveður á um skyldu til að tryggja vernd og öryggi fatlaðs fólks þegar hættuástand ríkir, byggir á þeirri staðreynd að fatlað fólk er fjórum sinnum líklegra en ófatlað fólk til að láta lífið þegar hættuástand á borð við náttúruhamfarir skapast. Annað dæmi, sem hefur ekkert með félagsþjónustu eða aukinn kostnað að gera, birtist í 6. gr. samningsins og varðar ofbeldi gagnvart fötluðum konum og stúlkum. Fatlaðar konur og stúlkur eru mun líklegri en ófatlaðar konur og stúlkur til þess að sæta hvers kyns ofbeldi og mismunun og með samningnum er reynt að jafna stöðu fatlaðra kvenna við ófatlaðar. ÖBÍ minnir á að Alþingi hefur unnið að lögfestingu SRFF til langs tíma. Efni og áhrif samningsins hafa að sama skapi legið fyrir. Alþingi samþykkti hinn 20. mars 2024 þingsályktun um landsáætlun í málefnum fatlaðs fólks fyrir árin 2024-2027 og á meðal aðgerða í áætluninni var lögfesting SRFF. Hinn 4. júlí 2024 samþykkti Alþingi lög um Mannréttindastofnun Íslands en fyrirhuguð lögfesting SRFF var á meðal helstu ástæðna fyrir því að hafist var handa við gerð frumvarps um stofnunina. Frumvarp um lögfestingu SRFF var lagt fram af ríkisstjórn Framsóknarflokks, Sjálfstæðisflokks og Vinstri grænna á síðasta löggjafarþingi. Það sætir því mikilli furðu að þingmenn tveggja þeirra flokka telji ástæðu til að standa í vegi fyrir lögfestingu samningsins nú á þessari stundu. Þá vekur það athygli í allri umræðunni að meiri áhyggjur lúta að því að sveitarfélögin muni ekki ráða við þær auknu kröfur sem fylgja eiga lögfestingunni frekar en áhyggjur af því að sveitarfélögin hafa vanrækt lögbundnar skyldur sínar árum saman. Hvorugt á þó við um lögfestinguna sem slíka. ÖBÍ réttindasamtök kalla eftir málefnalegri umræðu um lögfestingu SRFF sem byggir á staðreyndum og ítrekar ÖBÍ mikilvægi þess að hann verði lögfestur. ÖBÍ skorar á þingmenn alla að styðja við lögfestinguna, afgreiða hana fyrir þinglok og standa með fötluðu fólki. Höfundur er formaður ÖBÍ réttindasamtaka. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Alma Ýr Ingólfsdóttir Málefni fatlaðs fólks Sameinuðu þjóðirnar Mannréttindi Mest lesið Ísrael á ekki heima á gleðileikum evrópskra sjónvarpsstöðva sem starfa í almannaþágu Stefán Jón Hafstein Skoðun Mótum framtíðina saman Jónína Hauksdóttir ,Magnús Þór Jónsson Skoðun Eru vegir fyrir ferðamenn mikilvægari en vegir fyrir fólk sem býr hér? Petrína Þórunn Jónsdóttir Skoðun Magga Stína! Helga Völundardóttir Skoðun Íslenskir flóttamenn - í okkar eigin landi Gunnar Magnús Diego Skoðun Vísindi, hugvit og seigla – hugsum stórt og svo stærra! Sandra Mjöll Jónsdóttir-Buch Skoðun Slæm innivist skerðir afköst og hækkar kostnað Ingibjörg Magnúsdóttir Skoðun Er Evrópa á villigötum? Efnahagsleg hnignun kallar á róttæka endurskoðun Eggert Sigurbergsson Skoðun Samræmd nálgun að öryggi og skilvirkni á ytri landamærum - Innleiðing EES á Íslandi Arngrímur Guðmundsson Skoðun Svindl eða sjálfsvernd? Sigurður Árni Reynisson Skoðun Skoðun Skoðun Eru vegir fyrir ferðamenn mikilvægari en vegir fyrir fólk sem býr hér? Petrína Þórunn Jónsdóttir skrifar Skoðun Er Evrópa á villigötum? Efnahagsleg hnignun kallar á róttæka endurskoðun Eggert Sigurbergsson skrifar Skoðun Samræmd nálgun að öryggi og skilvirkni á ytri landamærum - Innleiðing EES á Íslandi Arngrímur Guðmundsson skrifar Skoðun Íslenskir flóttamenn - í okkar eigin landi Gunnar Magnús Diego skrifar Skoðun Ísrael á ekki heima á gleðileikum evrópskra sjónvarpsstöðva sem starfa í almannaþágu Stefán Jón Hafstein skrifar Skoðun Mótum framtíðina saman Jónína Hauksdóttir ,Magnús Þór Jónsson skrifar Skoðun Leikskóli þarf meira en þak og veggi. Kópavogsmódelið og Akureyrarleiðin sem leið að aukinni velferð barna Anna Elísa Hreiðarsdóttir,Svava Björg Mörk skrifar Skoðun Jákvæð áhrif dánaraðstoðar á sorgarferli aðstandenda og umönnunaraðila í Viktoríuríki í Ástralíu Ingrid Kuhlman skrifar Skoðun Kæra Epli, skilur þú mig? Lilja Dögg Jónsdóttir skrifar Skoðun Þorgerður og erlendu dómstólarnir Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Barnafjölskyldur í Reykjavík eiga betra skilið Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Lyftum umræðunni á örlítið hærra plan Jóna Hlíf Halldórsdóttir skrifar Skoðun Lykillinn að hamingju og heilbrigði Auður Kjartansdóttir skrifar Skoðun Staða bænda styrkt Hanna Katrín Friðriksson skrifar Skoðun Transumræðan og ruglið um fjölda kynja Einar Steingrímsson skrifar Skoðun Leikskólar eru ekki munaður Íris Eva Gísladóttir skrifar Skoðun Vísindarannsóknir og þróun – til umhugsunar í tiltekt Þorgerður J. Einarsdóttir skrifar Skoðun 752 dánir vegna geðheilsuvanda – enginn vegna fjölþáttaógnar Grímur Atlason skrifar Skoðun Foreldrar þurfa bara að vera duglegri Björg Magnúsdóttir skrifar Skoðun Kópavogsmódelið – sveigjanleiki á pappír, en álag á foreldrar í raun og veru Örn Arnarson skrifar Skoðun Dýrkeypt eftirlitsleysi Lilja Björk Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Uppgjöf Reykjavíkurborgar í leikskólamálum Finnbjörn A. Hermannsson,Sonja Ýr Þorbergsdóttir skrifar Skoðun Svindl eða sjálfsvernd? Sigurður Árni Reynisson skrifar Skoðun Magga Stína! Helga Völundardóttir skrifar Skoðun Mannauðurinn á vinnustaðnum þarf góða innivist til að dafna Ásta Logadóttir skrifar Skoðun Þetta er námið sem lifir áfram Bryngeir Valdimarsson skrifar Skoðun Árborg - spennandi kostur fyrir öll Guðný Björk Pálmadóttir skrifar Skoðun Tökum á glæpahópum af meiri þunga Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Minntist ekkert á Evrópusambandið Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Hugsum stórt í skipulags- og samgöngumálum Hilmar Ingimundarson skrifar Sjá meira
Samningur Sameinuðu þjóðanna um réttindi fatlaðs fólks (SRFF) snýst um mannréttindi. ÖBÍ réttindasamtök vilja enn einu sinni ítreka að SRFF er ekki félagsþjónustu- eða velferðarsamningur, þótt annað mætti skilja af umræðum undanfarinna vikna innan og utan veggja Alþingis. Hafa ber í huga að með lögfestingu er sveitarfélögum landsins ekki falin ný verkefni umfram þau sem þegar hafa verið fest í landslög. Önnur umræða um lögfestinguna hófst á Alþingi í gær og mátti þar greina stuðning flestra ræðumanna við málið. Þingmenn Framsóknarflokksins og Sjálfstæðisflokksins lýstu þó ítrekað yfir áhyggjum af kostnaði sem gæti fallið á sveitarfélög landsins vegna lögfestingarinnar og vísuðu þar til greiningar sem HLH-ráðgjöf vann fyrir Samtök sveitarfélaga á höfuðborgarsvæðinu. Gölluð greining Þótt það sé mikilvægt að byggja afstöðu sína á tölulegum gögnum vill ÖBÍ vekja athygli á að greiningin byggir á misskilningi um eðli SRFF og er um margt haldin göllum að mati samtakanna. Komist er að þeirri niðurstöðu í umræddri greiningu að lögfesting geti kostað sveitarfélög á milli 14,1 til 18,6 milljarða króna á ári. Þetta stenst ekki skoðun. ÖBÍ virðist sem hið háa kostnaðarmat greiningarinnar byggi aðallega á því að leggja saman kostnað við alla þá þjónustu sem einstaklingar á biðlistum bíða nú eftir. Þarna er alfarið um að ræða þjónustu sem hinu opinbera er þegar lögskylt að veita á grundvelli laga sem þegar eru í gildi. Það hefur ekkert með lögfestingu SRFF að gera. Niðurstöður greiningarinnar eru settar fram í nokkrum liðum. Gagnlegt væri að fara yfir þær niðurstöður sem vega efnislega þyngst, til þess að sýna fram á galla greiningarinnar og hvers vegna Alþingi ætti ekki að byggja afstöðu sína á henni. Skakkar niðurstöður „Skyldur og kröfur sveitarfélaga um uppbygging þjónustu hafa tekið mið af SRFF.“ SRFF var fullgiltur árið 2016 og með því skuldbatt Ísland sig til að innleiða ákvæði samningsins í íslensk lög og reglugerðir. Þar sem skyldur og kröfur sveitarfélaga um uppbyggingu þjónustu hafa þegar tekið mið af samningnum bendir ekkert til þess að kostnaður eigi að aukast við lögfestingu hans. „Biðlisti eftir sértækri búsetuþjónustu - Rúmlega 400 einstaklingar hafa sótt um slíka þjónustu - Áætlaður kostnaður er um 11, 8ma. kr. á ári.“ Um er ræða skyldur sem hvíla á hinu opinbera nú þegar, óháð lögfestingu samningsins. ÖBÍ ásamt Landssamtökunum Þroskahjálp höfðaði nýlega nokkur dómsmál þar sem krafist er bóta vegna biðar einstaklinga eftir sértæku húsnæði. Lögfesting SRFF myndi ekki breyta neinu hvað varðar grundvöll þessara mála enda bótaskylda í slíkum tilvikum hin sama eftir sem áður. „NPA - Áætlaður viðbótar kostnaður er um 2,3 ma. kr. á ári.“ Aftur, um er ræða skyldur sem hvíla á hinu opinbera nú þegar, óháð lögfestingu samningsins. Þessi kostnaður snýr frekar að viðbótarkostnaði vegna vanfjármögnunar ríkis og sveitarfélaga varðandi þessa þjónustu en SRFF. NPA samningar byggja á lögum nr. 38/2018 um þjónustu við fatlað fólk með langvarandi stuðningsþarfir og á reglugerð nr. 1250/2018 um notendastýrða persónulega aðstoð. „Fjölþættur vandi - Þjónusta við börn og fullorðna með fjölþættan vanda kallar á mannaflsþunga þjónustu. Áætlaður kostnaður erum 4,5 ma. kr. á ári.“ Og enn á ný, um er ræða skyldur sem hvíla á hinu opinbera nú þegar, óháð lögfestingu samningsins. Í greiningunni segir enn fremur: „Það eru um 60 einstaklingar með flóknar stuðningsþarfir. Heildarkostnaður við þennan hóp er 4 ma. kr. Viðbótakostnaður -2.3, nettó kostnaður.“ Þetta dæmi hefur einfaldlega ekkert með lögfestingu SRFF að gera, þar sem þessi hópur á nú þegar rétt á viðkomandi þjónustu í samræmi við lög nr. 38/2018 um þjónustu við fatlað fólk með langvarandi stuðningsþarfir. Einnig segir í greiningunni: „Það eru um 40 börn með fjölþættan vanda. Heildarkostnaður þjónustu við þennan hóp er um 3,2 ma. kr. Viðbótakostnaður -2,2 ma. kr.“ Um þetta dæmi gildir það sama og tiltekið er hér að ofan, þetta hefur ekkert með SRFF að gera. Enn fremur bendir ÖBÍ á að ríkið tók nýlega yfir fjarrhagslega ábyrgð á þessum málaflokki frá sveitarfélögum, sbr. samkomulag milli ríkisins og Sambands íslenskra sveitarfélaga frá því í mars sl. Óljós framsetning Það vekur furðu að greiningin sem vísað er til, og er megingrundvöllur allrar andstöðu við lögfestingu SRFF, er sett fram á formi glærukynningar. Efni hennar og forsendur eru í samræmi við það settar fram í stikkorðum og ítarlega umfjöllun um forsendur eða rökstuðning fyrir niðurstöðunum er hvergi að finna. Fyrir vikið er grundvöllur niðurstaðnanna að mati ÖBÍ í besta falli óljós. Sem fyrr segir telur ÖBÍ niðurstöðurnar auk þess byggðar á misskilningi og haldnar verulegum göllum. Nei, Ísland verður ekki gjaldþrota Ísland verður ekki gjaldþrota við að lögfesta SRFF, enda er um mannréttindasamning að ræða, ekki nýja löggjöf um bætta félagsþjónustu. Lögfestingin miðar að því tryggja betur mannretttindi fatlaðs fólks en verið hefur. Haft var eftir höfundi greiningar HLH ráðgjafar í viðtali við mbl.is í upphafi mánaðar að lögfestingin muni þrengja að sveitarfélögunum um að mæta kröfum sem leiða af samningnum. Það geti leitt til þess að fólk höfði mál gegn sveitarfélagi, sem verði þá skaðabótaskylt. Raunin er hins vegar sú að SRFF er ekki félagsþjónustusamningur og þessi meinti aukni kostnaður sem greiningarhöfundur gefur sér forsendur um stafar af verkefnum sem nú þegar eru lögbundin. Skaðabótaskylda yrði óbreytt eftir sem áður þar sem verkefnin eru nú þegar lögbundin. Það hvort ríki og sveitarfélög þurfi að sinna betur þessum lögbundnu skyldum er svo allt annað umræðuefni (þar sem svarið er já, án nokkurs vafa). ÖBÍ réttindasamtök eru reiðubúin til samráðs og samtals um útfærslu á þeim lausnum. Lögum umræðuna Eins og hér hefur verið sýnt fram á er umræðan um lögfestingu SRFF á villigötum. Talað er um kostnað vegna þjónustu sem þegar er lögbundin, vísað er gagnrýnilaust til óljósra gagna og algjörs misskilnings virðist gæta á því hvert eðli SRFF er. Tíðræddur samningurvarðar mannréttindi, mannréttindi sem þegar eru staðar en hafa verið virt að vettugi þegar um ræðir fatlað fólk, slíkt myndi ekki líðast ef um ófatlað fólk væri að ræða. Upprunaleg ástæða fyrir gerð samningsins var sú staðreynd að fatlað fólk nýtur almennra mannréttinda í mun minna mæli en ófatlað fólk. Sem dæmi má nefna að 11. gr. samningsins, sem kveður á um skyldu til að tryggja vernd og öryggi fatlaðs fólks þegar hættuástand ríkir, byggir á þeirri staðreynd að fatlað fólk er fjórum sinnum líklegra en ófatlað fólk til að láta lífið þegar hættuástand á borð við náttúruhamfarir skapast. Annað dæmi, sem hefur ekkert með félagsþjónustu eða aukinn kostnað að gera, birtist í 6. gr. samningsins og varðar ofbeldi gagnvart fötluðum konum og stúlkum. Fatlaðar konur og stúlkur eru mun líklegri en ófatlaðar konur og stúlkur til þess að sæta hvers kyns ofbeldi og mismunun og með samningnum er reynt að jafna stöðu fatlaðra kvenna við ófatlaðar. ÖBÍ minnir á að Alþingi hefur unnið að lögfestingu SRFF til langs tíma. Efni og áhrif samningsins hafa að sama skapi legið fyrir. Alþingi samþykkti hinn 20. mars 2024 þingsályktun um landsáætlun í málefnum fatlaðs fólks fyrir árin 2024-2027 og á meðal aðgerða í áætluninni var lögfesting SRFF. Hinn 4. júlí 2024 samþykkti Alþingi lög um Mannréttindastofnun Íslands en fyrirhuguð lögfesting SRFF var á meðal helstu ástæðna fyrir því að hafist var handa við gerð frumvarps um stofnunina. Frumvarp um lögfestingu SRFF var lagt fram af ríkisstjórn Framsóknarflokks, Sjálfstæðisflokks og Vinstri grænna á síðasta löggjafarþingi. Það sætir því mikilli furðu að þingmenn tveggja þeirra flokka telji ástæðu til að standa í vegi fyrir lögfestingu samningsins nú á þessari stundu. Þá vekur það athygli í allri umræðunni að meiri áhyggjur lúta að því að sveitarfélögin muni ekki ráða við þær auknu kröfur sem fylgja eiga lögfestingunni frekar en áhyggjur af því að sveitarfélögin hafa vanrækt lögbundnar skyldur sínar árum saman. Hvorugt á þó við um lögfestinguna sem slíka. ÖBÍ réttindasamtök kalla eftir málefnalegri umræðu um lögfestingu SRFF sem byggir á staðreyndum og ítrekar ÖBÍ mikilvægi þess að hann verði lögfestur. ÖBÍ skorar á þingmenn alla að styðja við lögfestinguna, afgreiða hana fyrir þinglok og standa með fötluðu fólki. Höfundur er formaður ÖBÍ réttindasamtaka.
Ísrael á ekki heima á gleðileikum evrópskra sjónvarpsstöðva sem starfa í almannaþágu Stefán Jón Hafstein Skoðun
Eru vegir fyrir ferðamenn mikilvægari en vegir fyrir fólk sem býr hér? Petrína Þórunn Jónsdóttir Skoðun
Er Evrópa á villigötum? Efnahagsleg hnignun kallar á róttæka endurskoðun Eggert Sigurbergsson Skoðun
Samræmd nálgun að öryggi og skilvirkni á ytri landamærum - Innleiðing EES á Íslandi Arngrímur Guðmundsson Skoðun
Skoðun Eru vegir fyrir ferðamenn mikilvægari en vegir fyrir fólk sem býr hér? Petrína Þórunn Jónsdóttir skrifar
Skoðun Er Evrópa á villigötum? Efnahagsleg hnignun kallar á róttæka endurskoðun Eggert Sigurbergsson skrifar
Skoðun Samræmd nálgun að öryggi og skilvirkni á ytri landamærum - Innleiðing EES á Íslandi Arngrímur Guðmundsson skrifar
Skoðun Ísrael á ekki heima á gleðileikum evrópskra sjónvarpsstöðva sem starfa í almannaþágu Stefán Jón Hafstein skrifar
Skoðun Leikskóli þarf meira en þak og veggi. Kópavogsmódelið og Akureyrarleiðin sem leið að aukinni velferð barna Anna Elísa Hreiðarsdóttir,Svava Björg Mörk skrifar
Skoðun Jákvæð áhrif dánaraðstoðar á sorgarferli aðstandenda og umönnunaraðila í Viktoríuríki í Ástralíu Ingrid Kuhlman skrifar
Skoðun Kópavogsmódelið – sveigjanleiki á pappír, en álag á foreldrar í raun og veru Örn Arnarson skrifar
Skoðun Uppgjöf Reykjavíkurborgar í leikskólamálum Finnbjörn A. Hermannsson,Sonja Ýr Þorbergsdóttir skrifar
Ísrael á ekki heima á gleðileikum evrópskra sjónvarpsstöðva sem starfa í almannaþágu Stefán Jón Hafstein Skoðun
Eru vegir fyrir ferðamenn mikilvægari en vegir fyrir fólk sem býr hér? Petrína Þórunn Jónsdóttir Skoðun
Er Evrópa á villigötum? Efnahagsleg hnignun kallar á róttæka endurskoðun Eggert Sigurbergsson Skoðun
Samræmd nálgun að öryggi og skilvirkni á ytri landamærum - Innleiðing EES á Íslandi Arngrímur Guðmundsson Skoðun