„Hefur þú ekkert að gera?” Marta Wieczorek skrifar 12. nóvember 2024 07:16 Ég heyri þetta oft, sérstaklega þegar ég segi frá nýjustu hugmyndum eða verkefnum sem ég læt plata mig út í. Verkefnum sem hefur fjölgað mikið undanfarin ár. Jú, ég hef nóg að gera! Ég er fyrst og fremst þriggja barna móðir og eiginkona. Síðan er ég kennari - en ég hef lokið leik- og grunnskólakennarafræðum í háskóla, og tók tvö meistaranám í einu (eða í rauninni fjögur: ég er menntaður leikskólakennari með sérkennslu og grunnskólakennari með áherslu á sögufræði). Ég hef unnið á leikskóla í fjórtán ár en ákvað að sækja um starf sem kennari með íslensku sem annað tungumál í grunnskóla og það er þvílík breyting að fara úr leikskóla yfir á unglingastig. Það gengur þó vel að aðlagast - enda er þetta þriðja árið mitt í þessu starfi. Það væri tímafrekst að telja upp allt það ná, öll þau réttindanámskeið og alla þá endurmenntun sem ég hef sótt, en samt held ég áfram - ég er nú skráð í einn áfanga í HÍ sem mun klárast í desember. Frá árinu 2009 hef ég starfað hjá Pólska Skólanum í Reykjavík, þar sem ég er kenni sögufræði á laugardögum og ég hef auk þess verið þar aðstoðarskólastjóri frá árinu 2012. Síðan er ég fulltrúi Pólska Skólans í Móðurmáli - Samtökum um tvítyngi. Auk þess kenni ég íslensku fyrir nýkomin börn á mánudögum, en þetta verkefni fer fram á vegum Suðurmiðstöðvar. Fyrir tveimur árum bættist við hjá mér spennandi verkefni, sem hét Sendiherrar í Breiðholti en þar sem verkefnið dreifist víðar, breyttum við nafninu í Menningarsendiherrar. Markmiðin eru að tengja íslenska samfélagið og ólíka menningarhópa saman, vinna að auknu trausti, virðingu og þekkingu okkar á milli. Þetta finnst mér mikilvægt hlutverk - að brúa bil milli hópa, efla upplýsingaflæði og sameina samfélagið sem við erum öll að búa til saman. Mér finnst afar mikilvægt að kynna íslenska menning fyrir fólki með erlendan uppruna og þess vegna sé ég stundum um leiðsögn á pólsku í íslenskum söfnum. Ég bjó til texta fyrir sýninguna „Jól í Póllandi” sem var sýnd í Árbæjarsafninu fyrir nokkrum árum og ég reyni að deila með sem flestum og þýða allskonar upplýsingar um íslenskar hátíðir og viðburði. Já, ég hef svo sannarlega “ekkert” að gera… Þegar mér var tilkynnt að ég hefði verið valin Reykvíkingur ársins 2024 fyrir allt þetta ofangreinda “ekkert”, var það mikil viðurkenning og hvatning fyrir mig til að halda áfram og jafnvel gera meira fyrir aðra. Mér var sagt að nú þurfi ég að nota röddina mína Nú heyrist betur allt það sem ég get sagt af eigin reynslu. Um stöðu erlendra íbúa þessa lands sem eru að glíma við vaxandi húsnæðisvanda og háa vexti. Um börnin sem eru koma í skóla frá öðrum löndum eða bara frá öðru sveitarfélagi, eru að byggja traust og mynda tengsl í nýju umhverfi og skóla en þurfa að flytja aftur eða snúa aftur til síns heimalands því foreldrar þeirra hafa misst íbúðina vegna of hárrar leigu eða fengu synjun frá ríkinu, þó svo að aðlögun gangi vel og þeim langi að læra íslensku og búa í þessu fallegu landi. Kerfið þarf að vera fljótvirkara og skilvirkara. Um mikilvægi móðurmálskennslu sem er undirstaða íslensku og viðurkenning á kunnáttu annarra mála - það er enginn “mállaus”. Um krefjandi og versnandi aðstæður nemenda og kennara á öllum skólastigum - og þá á ég við öll börn, bæði íslensk börn og börn sem eru af erlendu bergi brotin. Um nauðsyn mikilvægra aðgerða í íslenskukennslu - og aftur: ég er að tala jafnvel um íslensk börn, sem nota ensku oft ómeðvitað. Um fjölda sérfræðinga með erlendan uppruna, sem vegna engrar eða grunnkunnáttu af íslensku tungumáli eru að starfa í störfum þar sem menntun þeirra nýtist ekki í staðinn fyrir að styðja íslenskt samfélag með þekkingu og fagmennsku sinni og læra íslensku samhliða. Um biðlista hjá sérfræðingum, eftir greiningum, eftir læknisþjónustu og þjónustu almennt. Um þau ótrúlegu skilaboð sem ungt fólk fær þegar það sér aðgerðarleysi lögreglunnar og yfirvalda þegar um víðtækan þjófnað er að ræða, eða þegar grunaðir sakborningar eru látnir lausir úr gæsluvarðhaldi og sakfelldir ganga lausir, jafnvel þeir sem dæmdir eru af dómstólum fyrir morð. Þetta eru skilaboð um að hér geti maður gert hvað sem maður vill án afleiðinga og refsinga. Veggspjöld með yfirstrikaðan hníf eru ekki nóg – það þarf að virða lög og reglur. Þetta hef ég sjálf upplifað og heyrt frá íslenskum og erlendum viðmælendum. Það verður að tala um þessi atriði, því þetta á við um okkur öll. „Hefur þú ekkert að gera??“ Jú, ég hef mikið að gera og ef ég fæ tækifæri að gera enn meira fyrir fleira fólk og til að vera rödd þeirra sem fáir vilja hlusta á -þá segiég bara já, takk! Ég er ég í framboði fyrir Flokk Fólksins af því það er ekkert mikilvægara en fólk. Því hér eru leiðtogar sem eru traustsins verðir og hafa kraft til að athafna sig og hafa hugmyndir um hvernig eigi að leysa þessi vandamál. Því tíminn fyrir breytingar er núna, sum mál geta ekki beðið lengur! Ég þekki nokkra frábæra einstaklinga frá öðrum flokkum og ég á fulla trú á því að við viljum og getum öll unnið saman í þágu sameiginlegs þjóðfélags með traust og virðingu að leiðarljósi. Áfram Ísland. Það er komið að þér. Höfundur er í 2. sæti lista Flokk Fólksins í Reykjavíkurkjördæmi norður. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Skoðun: Alþingiskosningar 2024 Flokkur fólksins Mest lesið Transumræðan og ruglið um fjölda kynja Einar Steingrímsson Skoðun 752 dánir vegna geðheilsuvanda – enginn vegna fjölþáttaógnar Grímur Atlason Skoðun Foreldrar þurfa bara að vera duglegri Björg Magnúsdóttir Skoðun Magga Stína! Helga Völundardóttir Skoðun Leikskólar eru ekki munaður Íris Eva Gísladóttir Skoðun Uppgjöf Reykjavíkurborgar í leikskólamálum Finnbjörn A. Hermannsson,Sonja Ýr Þorbergsdóttir Skoðun Kópavogsmódelið – sveigjanleiki á pappír, en álag á foreldrar í raun og veru Örn Arnarson Skoðun Dýrkeypt eftirlitsleysi Lilja Björk Guðmundsdóttir Skoðun Minntist ekkert á Evrópusambandið Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Svindl eða sjálfsvernd? Sigurður Árni Reynisson Skoðun Skoðun Skoðun Lykillinn að hamingju og heilbrigði skrifar Skoðun Staða bænda styrkt Hanna Katrín Friðriksson skrifar Skoðun Transumræðan og ruglið um fjölda kynja Einar Steingrímsson skrifar Skoðun Leikskólar eru ekki munaður Íris Eva Gísladóttir skrifar Skoðun Vísindarannsóknir og þróun – til umhugsunar í tiltekt Þorgerður J. Einarsdóttir skrifar Skoðun 752 dánir vegna geðheilsuvanda – enginn vegna fjölþáttaógnar Grímur Atlason skrifar Skoðun Foreldrar þurfa bara að vera duglegri Björg Magnúsdóttir skrifar Skoðun Kópavogsmódelið – sveigjanleiki á pappír, en álag á foreldrar í raun og veru Örn Arnarson skrifar Skoðun Dýrkeypt eftirlitsleysi Lilja Björk Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Uppgjöf Reykjavíkurborgar í leikskólamálum Finnbjörn A. Hermannsson,Sonja Ýr Þorbergsdóttir skrifar Skoðun Svindl eða sjálfsvernd? Sigurður Árni Reynisson skrifar Skoðun Magga Stína! Helga Völundardóttir skrifar Skoðun Mannauðurinn á vinnustaðnum þarf góða innivist til að dafna Ásta Logadóttir skrifar Skoðun Þetta er námið sem lifir áfram Bryngeir Valdimarsson skrifar Skoðun Árborg - spennandi kostur fyrir öll Guðný Björk Pálmadóttir skrifar Skoðun Tökum á glæpahópum af meiri þunga Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Minntist ekkert á Evrópusambandið Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Hugsum stórt í skipulags- og samgöngumálum Hilmar Ingimundarson skrifar Skoðun Eitt eilífðar smáblóm Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Betri mönnun er lykillinn Skúli Helgason,Sabine Leskopf skrifar Skoðun Borgarhönnunarstefna, sú fyrsta sinnar tegundar í Reykjavík Dóra Björt Guðjónsdóttir skrifar Skoðun Hversu oft á að fresta framtíðinni? Erna Magnúsdóttir,Stefán Þórarinn Sigurðsson skrifar Skoðun Getur Ísland staðið fremst í heilsutækni? Arna Harðardóttir skrifar Skoðun Slæm innivist skerðir afköst og hækkar kostnað Ingibjörg Magnúsdóttir skrifar Skoðun Sólheimar í Grímsnesi – að gefnu tilefni Páll Sævar Garðarsson,Sigurður Örn Guðbjörnsson skrifar Skoðun Framtíð Íslands: Frá áli til gervigreindar – Tækifæri fimmtu iðnbyltingarinnar Sigvaldi Einarsson skrifar Skoðun Eiga foreldrar í háskólanámi raunverulega jafnan aðgang að námi? Hrund Steinsdóttir skrifar Skoðun Fjármál framhaldsskóla Róbert Ferdinandsson skrifar Skoðun Mikilvægi lágþröskulda þjónustu fyrir geðheilbrigði ungs fólks Eva Rós Ólafsdóttir skrifar Skoðun Varhugaverð sjónarmið eða raunsæ leið? Eggert Sigurbergsson skrifar Sjá meira
Ég heyri þetta oft, sérstaklega þegar ég segi frá nýjustu hugmyndum eða verkefnum sem ég læt plata mig út í. Verkefnum sem hefur fjölgað mikið undanfarin ár. Jú, ég hef nóg að gera! Ég er fyrst og fremst þriggja barna móðir og eiginkona. Síðan er ég kennari - en ég hef lokið leik- og grunnskólakennarafræðum í háskóla, og tók tvö meistaranám í einu (eða í rauninni fjögur: ég er menntaður leikskólakennari með sérkennslu og grunnskólakennari með áherslu á sögufræði). Ég hef unnið á leikskóla í fjórtán ár en ákvað að sækja um starf sem kennari með íslensku sem annað tungumál í grunnskóla og það er þvílík breyting að fara úr leikskóla yfir á unglingastig. Það gengur þó vel að aðlagast - enda er þetta þriðja árið mitt í þessu starfi. Það væri tímafrekst að telja upp allt það ná, öll þau réttindanámskeið og alla þá endurmenntun sem ég hef sótt, en samt held ég áfram - ég er nú skráð í einn áfanga í HÍ sem mun klárast í desember. Frá árinu 2009 hef ég starfað hjá Pólska Skólanum í Reykjavík, þar sem ég er kenni sögufræði á laugardögum og ég hef auk þess verið þar aðstoðarskólastjóri frá árinu 2012. Síðan er ég fulltrúi Pólska Skólans í Móðurmáli - Samtökum um tvítyngi. Auk þess kenni ég íslensku fyrir nýkomin börn á mánudögum, en þetta verkefni fer fram á vegum Suðurmiðstöðvar. Fyrir tveimur árum bættist við hjá mér spennandi verkefni, sem hét Sendiherrar í Breiðholti en þar sem verkefnið dreifist víðar, breyttum við nafninu í Menningarsendiherrar. Markmiðin eru að tengja íslenska samfélagið og ólíka menningarhópa saman, vinna að auknu trausti, virðingu og þekkingu okkar á milli. Þetta finnst mér mikilvægt hlutverk - að brúa bil milli hópa, efla upplýsingaflæði og sameina samfélagið sem við erum öll að búa til saman. Mér finnst afar mikilvægt að kynna íslenska menning fyrir fólki með erlendan uppruna og þess vegna sé ég stundum um leiðsögn á pólsku í íslenskum söfnum. Ég bjó til texta fyrir sýninguna „Jól í Póllandi” sem var sýnd í Árbæjarsafninu fyrir nokkrum árum og ég reyni að deila með sem flestum og þýða allskonar upplýsingar um íslenskar hátíðir og viðburði. Já, ég hef svo sannarlega “ekkert” að gera… Þegar mér var tilkynnt að ég hefði verið valin Reykvíkingur ársins 2024 fyrir allt þetta ofangreinda “ekkert”, var það mikil viðurkenning og hvatning fyrir mig til að halda áfram og jafnvel gera meira fyrir aðra. Mér var sagt að nú þurfi ég að nota röddina mína Nú heyrist betur allt það sem ég get sagt af eigin reynslu. Um stöðu erlendra íbúa þessa lands sem eru að glíma við vaxandi húsnæðisvanda og háa vexti. Um börnin sem eru koma í skóla frá öðrum löndum eða bara frá öðru sveitarfélagi, eru að byggja traust og mynda tengsl í nýju umhverfi og skóla en þurfa að flytja aftur eða snúa aftur til síns heimalands því foreldrar þeirra hafa misst íbúðina vegna of hárrar leigu eða fengu synjun frá ríkinu, þó svo að aðlögun gangi vel og þeim langi að læra íslensku og búa í þessu fallegu landi. Kerfið þarf að vera fljótvirkara og skilvirkara. Um mikilvægi móðurmálskennslu sem er undirstaða íslensku og viðurkenning á kunnáttu annarra mála - það er enginn “mállaus”. Um krefjandi og versnandi aðstæður nemenda og kennara á öllum skólastigum - og þá á ég við öll börn, bæði íslensk börn og börn sem eru af erlendu bergi brotin. Um nauðsyn mikilvægra aðgerða í íslenskukennslu - og aftur: ég er að tala jafnvel um íslensk börn, sem nota ensku oft ómeðvitað. Um fjölda sérfræðinga með erlendan uppruna, sem vegna engrar eða grunnkunnáttu af íslensku tungumáli eru að starfa í störfum þar sem menntun þeirra nýtist ekki í staðinn fyrir að styðja íslenskt samfélag með þekkingu og fagmennsku sinni og læra íslensku samhliða. Um biðlista hjá sérfræðingum, eftir greiningum, eftir læknisþjónustu og þjónustu almennt. Um þau ótrúlegu skilaboð sem ungt fólk fær þegar það sér aðgerðarleysi lögreglunnar og yfirvalda þegar um víðtækan þjófnað er að ræða, eða þegar grunaðir sakborningar eru látnir lausir úr gæsluvarðhaldi og sakfelldir ganga lausir, jafnvel þeir sem dæmdir eru af dómstólum fyrir morð. Þetta eru skilaboð um að hér geti maður gert hvað sem maður vill án afleiðinga og refsinga. Veggspjöld með yfirstrikaðan hníf eru ekki nóg – það þarf að virða lög og reglur. Þetta hef ég sjálf upplifað og heyrt frá íslenskum og erlendum viðmælendum. Það verður að tala um þessi atriði, því þetta á við um okkur öll. „Hefur þú ekkert að gera??“ Jú, ég hef mikið að gera og ef ég fæ tækifæri að gera enn meira fyrir fleira fólk og til að vera rödd þeirra sem fáir vilja hlusta á -þá segiég bara já, takk! Ég er ég í framboði fyrir Flokk Fólksins af því það er ekkert mikilvægara en fólk. Því hér eru leiðtogar sem eru traustsins verðir og hafa kraft til að athafna sig og hafa hugmyndir um hvernig eigi að leysa þessi vandamál. Því tíminn fyrir breytingar er núna, sum mál geta ekki beðið lengur! Ég þekki nokkra frábæra einstaklinga frá öðrum flokkum og ég á fulla trú á því að við viljum og getum öll unnið saman í þágu sameiginlegs þjóðfélags með traust og virðingu að leiðarljósi. Áfram Ísland. Það er komið að þér. Höfundur er í 2. sæti lista Flokk Fólksins í Reykjavíkurkjördæmi norður.
Uppgjöf Reykjavíkurborgar í leikskólamálum Finnbjörn A. Hermannsson,Sonja Ýr Þorbergsdóttir Skoðun
Kópavogsmódelið – sveigjanleiki á pappír, en álag á foreldrar í raun og veru Örn Arnarson Skoðun
Skoðun Kópavogsmódelið – sveigjanleiki á pappír, en álag á foreldrar í raun og veru Örn Arnarson skrifar
Skoðun Uppgjöf Reykjavíkurborgar í leikskólamálum Finnbjörn A. Hermannsson,Sonja Ýr Þorbergsdóttir skrifar
Skoðun Borgarhönnunarstefna, sú fyrsta sinnar tegundar í Reykjavík Dóra Björt Guðjónsdóttir skrifar
Skoðun Sólheimar í Grímsnesi – að gefnu tilefni Páll Sævar Garðarsson,Sigurður Örn Guðbjörnsson skrifar
Skoðun Framtíð Íslands: Frá áli til gervigreindar – Tækifæri fimmtu iðnbyltingarinnar Sigvaldi Einarsson skrifar
Skoðun Eiga foreldrar í háskólanámi raunverulega jafnan aðgang að námi? Hrund Steinsdóttir skrifar
Uppgjöf Reykjavíkurborgar í leikskólamálum Finnbjörn A. Hermannsson,Sonja Ýr Þorbergsdóttir Skoðun
Kópavogsmódelið – sveigjanleiki á pappír, en álag á foreldrar í raun og veru Örn Arnarson Skoðun