Íslenskan mín er ekki nógu góð Alondra Silva Munoz skrifar 16. nóvember 2023 08:31 Til þín, íslenska.Flókna ástin mín.(Mis)skilið ástin mín.Ég elska þig enn og ég óttast þig.Þú yfirborð óöryggi mitt.En með þér er ég sterkari.Íslenskan mín.Þetta er með ást, til þín. Ég er með játningu. Mér finnst alltaf eins og íslenskan mín sé ekki nógu góð. Mér finnst hún ekki nógu góð fyrir vinnufund. Hún er ekki nógu góð fyrir spjall við leikskólakennarana. Hún er ekki nógu góð til að hitta vini. Mér finnst eins og íslenskan mín hafi ekki verið nógu góð til að ég gæti farið á borgarfundina þegar ég var kjörinn sem varaborgarfulltrúi. Mér finnst hæfileikar mínir ekki nógu góðir. Fyrir tveimur árum skrifaði ég hér grein þar sem ég skrifa um aðrar játningar um flókið samband mitt við íslenska tungu. Ég skammaðist mín fyrir að viðurkenna að ég flutti til Íslands því draumur minn var að læra þetta fallega, forna og flókna tungumál. Þetta tungumál sem er viðskeytamál, þetta algerlega gagnsæja kerfi sem gerir okkur kleift að búa til orð og orðatiltæki eins og: fjölþætts femínisma, hrutskyring, eða jafnvel “skítur gerist!”, bara með því að setja þau saman og samt er afraksturinn rökréttur. Það er það sem ég elska við íslensku, en það er líka svo miklu meira. Ég gæti eytt tímunum saman í að rifja upp sögur af þeim umfangsmiklu íslensku skáldsögum sem ég hef lesið, allt frá sígildum verkum eins og Laxness til samtímahöfunda eins og Auði Övu, sem er í algjöru uppáhaldi hjá mér, og til sífellt vinsælli glæpasagnahöfunda eins og Arnalds Indriðasonar. Ég gæti útskýrt fjöruga lagatexta upphafsára Moses Hightower, deilt ást minni á því að vangadansa við „Ég veit þú kemur“ eftir Elly Vilhjálms og hvernig ég sprenghlæ af húmor Hugleiks Dagssonar. Þessa dagana eyði ég frekar tíma í að finna hnyttin tíst á #íslenskatwitter. Jafnvel þó að mér finnist stundum eins og íslenskan mín sé ekki nógu góð segi ég við sjálfan mig: Ég er nóg og viðleitni mín skiptir máli. Tungumálakunnátta mín er í vinnslu og hún skilgreinir mig ekki. Þeir skilgreina ekki greind mína eða gildi mitt í þessu samfélagi. Ég er að ögra tungumálinu sjálfu, en ég er líka að skora á íslenskumælandi vegna þess að stundum er það ekki nógu gott fyrir mig heldur, svo ég þarf að leggja meira á mig. Ég flutti alla leið yfir heiminn til að elta þessa ást og ég mun ekki gefast upp. Nei, ekki núna. Þegar ég velti fyrir mér greininni sem ég skrifaði fyrir tveimur árum fannst mér hún ekki nógu góð, en síðar komst ég að því að hún var notuð í íslenskutímum við Háskóla Íslands. Þrátt fyrir fyrirvara mína á íslenskukunnáttu minni, sagði kollegi, eftir æsið samtal í veislu, öllum viðstöddum að ég væri altalandi. Það er áminning um að flókið íslenskunám fyrir útlendinga getur stundum einfaldlega verið eins og þær tilfinningar sem við öll upplifum – ótti við höfnun, að líða vandræðalega og að finnast maður vera ófullnægjandi. En stundum þurfum við bara að halda áfram og samþykkja þennan ófullkomleika. Þetta er auðvitað miklu auðveldara sagt en gert. Eins og margt annað íslenskt sem kona lærir er ég í mjög flóknu sambandi við ástina mína, íslenska tungu. Að læra nýtt tungumál sem fullorðinn innflytjandi getur verið svo lítillækkandi. Þú vilt geta lært tungumálið, þú vilt ekki vera útundan án þess að skilja hvað er að gerast í kringum þig. Þú vilt ekki missa sjálfsmynd þína í því ferli og það að hafa byrjendaþekkingu á erlendu tungumáli getur látið þér líða eins og þú hafir enga stjórn. Það sem hefur ekki breyst síðan ég skrifaði fyrir tveimur árum er sú tilfinning að ég hafi ekkert þýðingarmikiðtil málana að leggja á degi íslenskrar tungu. Tungumál, eins og flest annað, er ekki hægt að þröngva upp á fólk; löngunin til að læra og brjótast út úr skelinni verður að koma innan frá, en við þurfum líka að vera tillitssöm og hafa samúð með nemendum málsins. Ég get aðeins talað fyrir mína reynslu, en það tók mig töluverðan tíma, eftir mikin utanaðkomandi þrýsting, mismunun, ósanngjarnar ályktanir, lokaðar dyr, fordæmingu en einnig eftir mikinn skilning, þrautseigju og þolinmæði frá ástinni minni Helga, kennurum mínum, vinum, samstarfsfélögum, ókunnugum, og frá sjálfum mér, að komast á það stig að finnast íslenskan mín nógu góð. Íslenskan mín er ekki fullunnin vara og mun aldrei verða það. Ég er að vinna í þessu, en meðan ég geri það er ég jafnframt að bæta íslenskuna. Gleðilegan dag íslenskrar tungu, kæru vinir. Höfundur er innflytjandi á Íslandi frá Chile sem nemur íslenskt mál. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Íslensk tunga Mest lesið Ég þarf ekki að læra íslensku til að búa hérna Halla Hrund Logadóttir Skoðun Halldór 25.10.2025 Halldór Ósýnilegu bjargráð lögreglumannsins Sigurður Árni Reynisson Skoðun Lífsstílsvísindi og breytingaskeiðið Harpa Lind Hilmarsdóttir Skoðun Stjórnmálaklækir og hræsni Salvör Gullbrá Þórarinsdóttir Skoðun Óttast Þorgerður úrskurð EFTA-dómstólsins? Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun „Þú þarft ekki að skilja, bara virða“ Hanna Birna Valdimarsdóttir Skoðun Tár, kvár og kvennafrídagurinn Kristína Ösp Steinke Skoðun Er biðin á enda? Halla Thoroddsen Skoðun Hærri skattar á ferðamenn draga úr tekjum ríkissjóðs Þórir Garðarsson Skoðun Skoðun Skoðun Hvað vilja sumarbústaðaeigendur í Grímsnes- og Grafningshreppi? Bergdís Linda Kjartansdóttir skrifar Skoðun Lýðræði og samfélagsmiðlar Ása Berglind Hjálmarsdóttir skrifar Skoðun „Þú þarft ekki að skilja, bara virða“ Hanna Birna Valdimarsdóttir skrifar Skoðun Þetta er ekki tölfræði, heldu líf fólks Sandra B. Franks skrifar Skoðun Stjórnmálaklækir og hræsni Salvör Gullbrá Þórarinsdóttir skrifar Skoðun Samfélag sem stendur saman Benóný Valur Jakobsson skrifar Skoðun Er biðin á enda? Halla Thoroddsen skrifar Skoðun Lífsstílsvísindi og breytingaskeiðið Harpa Lind Hilmarsdóttir skrifar Skoðun Hærri skattar á ferðamenn draga úr tekjum ríkissjóðs Þórir Garðarsson skrifar Skoðun Ég þarf ekki að læra íslensku til að búa hérna Halla Hrund Logadóttir skrifar Skoðun Ósýnilegu bjargráð lögreglumannsins Sigurður Árni Reynisson skrifar Skoðun Allt á einum stað – framtíð stafrænnar þjónustu ríkis og sveitarfélaga Einar Sveinbjörn Guðmundsson skrifar Skoðun Óttast Þorgerður úrskurð EFTA-dómstólsins? Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Jafnréttisþjóðin sem gleymdi dansinum Brogan Davison,Pétur Ármannsson skrifar Skoðun Hver er að væla? Guðríður Eldey Arnardóttir skrifar Skoðun Tár, kvár og kvennafrídagurinn Kristína Ösp Steinke skrifar Skoðun Skattaæfingar tengdar landbúnaðarstarfsemi Björn Bjarki Þorsteinsson skrifar Skoðun Konan - Vinnan - Kjörin í 40 ár Sara Björg Sigurðardóttir skrifar Skoðun Rangfærslur og hræðsluáróður meirihluta sveitarstjórnar Grímsnes- og Grafningshrepps í nafni lýðræðis Ragna Ívarsdóttir,Guðrún Margrét Njálsdóttir,Þröstur Sverrisson skrifar Skoðun Íslenskur her og íslensk leyniþjónusta Steingrímur Jónsson skrifar Skoðun Er jafnrétti fyrir allar? Anna Bergþórsdóttir skrifar Skoðun Ættu konur að fara í háskólanám? Lísa Margrét Gunnarsdóttir,Íris Björk Ágústsdóttir skrifar Skoðun Enn einn dagur í baráttunni Ásta F. Flosadóttir skrifar Skoðun Verðmætasköpunarlaust haust Jón Gunnarsson skrifar Skoðun Enginn grunnur fyrir nýju starfsleyfi Ísteka Rósa Líf Darradóttir,Guðrún Scheving Thorsteinsson skrifar Skoðun Krafan sem kvennahreyfingin gleymdi Guðmundur Ingi Þóroddsson skrifar Skoðun Börn geta ekki beðið – krefjumst tafarlausra aðgerða! Elín H. Hinriksdóttir,Bóas Valdórsson,Árný Ingvarsdóttir,,Anna Lára Steindal,Alma Ýr Ingólfsdóttir skrifar Skoðun Einfaldar lausnir á vaxtamálavanda bankanna Guðmundur Ásgeirsson skrifar Skoðun Sættum okkur ekki við óbreytt ástand - tillögur Sjálfstæðisflokksins um úrbætur Diljá Mist Einarsdóttir skrifar Skoðun Hvað er sköpun í skólastarfi? Bryngeir Valdimarsson skrifar Sjá meira
Til þín, íslenska.Flókna ástin mín.(Mis)skilið ástin mín.Ég elska þig enn og ég óttast þig.Þú yfirborð óöryggi mitt.En með þér er ég sterkari.Íslenskan mín.Þetta er með ást, til þín. Ég er með játningu. Mér finnst alltaf eins og íslenskan mín sé ekki nógu góð. Mér finnst hún ekki nógu góð fyrir vinnufund. Hún er ekki nógu góð fyrir spjall við leikskólakennarana. Hún er ekki nógu góð til að hitta vini. Mér finnst eins og íslenskan mín hafi ekki verið nógu góð til að ég gæti farið á borgarfundina þegar ég var kjörinn sem varaborgarfulltrúi. Mér finnst hæfileikar mínir ekki nógu góðir. Fyrir tveimur árum skrifaði ég hér grein þar sem ég skrifa um aðrar játningar um flókið samband mitt við íslenska tungu. Ég skammaðist mín fyrir að viðurkenna að ég flutti til Íslands því draumur minn var að læra þetta fallega, forna og flókna tungumál. Þetta tungumál sem er viðskeytamál, þetta algerlega gagnsæja kerfi sem gerir okkur kleift að búa til orð og orðatiltæki eins og: fjölþætts femínisma, hrutskyring, eða jafnvel “skítur gerist!”, bara með því að setja þau saman og samt er afraksturinn rökréttur. Það er það sem ég elska við íslensku, en það er líka svo miklu meira. Ég gæti eytt tímunum saman í að rifja upp sögur af þeim umfangsmiklu íslensku skáldsögum sem ég hef lesið, allt frá sígildum verkum eins og Laxness til samtímahöfunda eins og Auði Övu, sem er í algjöru uppáhaldi hjá mér, og til sífellt vinsælli glæpasagnahöfunda eins og Arnalds Indriðasonar. Ég gæti útskýrt fjöruga lagatexta upphafsára Moses Hightower, deilt ást minni á því að vangadansa við „Ég veit þú kemur“ eftir Elly Vilhjálms og hvernig ég sprenghlæ af húmor Hugleiks Dagssonar. Þessa dagana eyði ég frekar tíma í að finna hnyttin tíst á #íslenskatwitter. Jafnvel þó að mér finnist stundum eins og íslenskan mín sé ekki nógu góð segi ég við sjálfan mig: Ég er nóg og viðleitni mín skiptir máli. Tungumálakunnátta mín er í vinnslu og hún skilgreinir mig ekki. Þeir skilgreina ekki greind mína eða gildi mitt í þessu samfélagi. Ég er að ögra tungumálinu sjálfu, en ég er líka að skora á íslenskumælandi vegna þess að stundum er það ekki nógu gott fyrir mig heldur, svo ég þarf að leggja meira á mig. Ég flutti alla leið yfir heiminn til að elta þessa ást og ég mun ekki gefast upp. Nei, ekki núna. Þegar ég velti fyrir mér greininni sem ég skrifaði fyrir tveimur árum fannst mér hún ekki nógu góð, en síðar komst ég að því að hún var notuð í íslenskutímum við Háskóla Íslands. Þrátt fyrir fyrirvara mína á íslenskukunnáttu minni, sagði kollegi, eftir æsið samtal í veislu, öllum viðstöddum að ég væri altalandi. Það er áminning um að flókið íslenskunám fyrir útlendinga getur stundum einfaldlega verið eins og þær tilfinningar sem við öll upplifum – ótti við höfnun, að líða vandræðalega og að finnast maður vera ófullnægjandi. En stundum þurfum við bara að halda áfram og samþykkja þennan ófullkomleika. Þetta er auðvitað miklu auðveldara sagt en gert. Eins og margt annað íslenskt sem kona lærir er ég í mjög flóknu sambandi við ástina mína, íslenska tungu. Að læra nýtt tungumál sem fullorðinn innflytjandi getur verið svo lítillækkandi. Þú vilt geta lært tungumálið, þú vilt ekki vera útundan án þess að skilja hvað er að gerast í kringum þig. Þú vilt ekki missa sjálfsmynd þína í því ferli og það að hafa byrjendaþekkingu á erlendu tungumáli getur látið þér líða eins og þú hafir enga stjórn. Það sem hefur ekki breyst síðan ég skrifaði fyrir tveimur árum er sú tilfinning að ég hafi ekkert þýðingarmikiðtil málana að leggja á degi íslenskrar tungu. Tungumál, eins og flest annað, er ekki hægt að þröngva upp á fólk; löngunin til að læra og brjótast út úr skelinni verður að koma innan frá, en við þurfum líka að vera tillitssöm og hafa samúð með nemendum málsins. Ég get aðeins talað fyrir mína reynslu, en það tók mig töluverðan tíma, eftir mikin utanaðkomandi þrýsting, mismunun, ósanngjarnar ályktanir, lokaðar dyr, fordæmingu en einnig eftir mikinn skilning, þrautseigju og þolinmæði frá ástinni minni Helga, kennurum mínum, vinum, samstarfsfélögum, ókunnugum, og frá sjálfum mér, að komast á það stig að finnast íslenskan mín nógu góð. Íslenskan mín er ekki fullunnin vara og mun aldrei verða það. Ég er að vinna í þessu, en meðan ég geri það er ég jafnframt að bæta íslenskuna. Gleðilegan dag íslenskrar tungu, kæru vinir. Höfundur er innflytjandi á Íslandi frá Chile sem nemur íslenskt mál.
Skoðun Hvað vilja sumarbústaðaeigendur í Grímsnes- og Grafningshreppi? Bergdís Linda Kjartansdóttir skrifar
Skoðun Allt á einum stað – framtíð stafrænnar þjónustu ríkis og sveitarfélaga Einar Sveinbjörn Guðmundsson skrifar
Skoðun Rangfærslur og hræðsluáróður meirihluta sveitarstjórnar Grímsnes- og Grafningshrepps í nafni lýðræðis Ragna Ívarsdóttir,Guðrún Margrét Njálsdóttir,Þröstur Sverrisson skrifar
Skoðun Enginn grunnur fyrir nýju starfsleyfi Ísteka Rósa Líf Darradóttir,Guðrún Scheving Thorsteinsson skrifar
Skoðun Börn geta ekki beðið – krefjumst tafarlausra aðgerða! Elín H. Hinriksdóttir,Bóas Valdórsson,Árný Ingvarsdóttir,,Anna Lára Steindal,Alma Ýr Ingólfsdóttir skrifar
Skoðun Sættum okkur ekki við óbreytt ástand - tillögur Sjálfstæðisflokksins um úrbætur Diljá Mist Einarsdóttir skrifar