Þá er skrattanum skemmt Ole Anton Bieltvedt skrifar 7. nóvember 2022 10:00 Á dögunum birtist frétt í norska ríkissjónvarpinu, NRK, um að elgkálfur hefði fundist ráfandi við þjóðveg með sundurskotið trýni. Hafði skot farið í gegnum höfuðið, fyrir neðan augu, og spýttist blóð út, í báðar áttir, þegar dýrið andaði. Sótti veiðihundur að dýrinu, sem reyndi af veikum mætti að sparka frá sér glefsandi hundinn. Ekkert sást eða heyrðist til veiðimanna. Þegar vegfarendur seint og síðar meir náðu í veiðistjóra, var loks hægt að aflífa blessað dýrið. Embættismaður, sem fer með veiðistjórn í þessu héraði, upplýsti NRK, að skjóta ætti elgi og aðra veiðbráð í brjósthol, lungu- eða hjartasvæði, bannað væri að skjóta í höfuð, háls eða afturhluta búks, hvað þá fætur. En, hverslu vel vilja eða geta veiðimenn farið eftir því!? Sumir nota líka áfengi í veiðiferðalögum, og eru misvel á sig komnir við veiðar. Þá hlakkar í skrattanum. Þessi litla og ljóta saga, um ofsóknir, meiðingar og limlestingar á saklausu og varnarlausu dýri, sem ekkert hafði sér til sakar unnið, hér líka ungviði, sýnir vel, hvað raunverulega gerist við veiðar villra dýra. Annað hvort fá getulitlir veiðimenn veiðileyfi, peningurinn gildir, eða þá hleypur skrattinn í veiðimenn, þegar þeir telja bráð vera að sleppa, og er þá bara skotið einhvers staðar á eða í blessað dýrið. Tilfinningin fyrir velferð þess á núllinu. Auðvitað hafa þeir menn, sem liggja í því að ofsækja og særa eða drepa, saklaus og varnaraus dýr, að gamni sínu - oftast er engin þörf til staðar, menn kalla þetta einfaldlega sport og skemmtun - enga tilfinningu fyrir þessum lífverðum, þó að þær séu spendýr, eins og við, með sama margþætta andlega og líkamlega tilfinningalífið, eins og við. Ég hef líkt þessu ofsóknaræði, þessari drápshneigð veiðimanna, drápslosta, algjöra virðingarleysi við aðra lífveru, við krabbamein í sálinni. NRK átti samtal við dýralækni og prófessor í framhaldi af ofangreindri frétt. Er hans skoðun sú, að 1.200 elgir séu séu særðir og limlestir á ári í Noregi, án þess að drepast strax Undirrituðum varð hugsað til hreindýraveiða á Íslandi, þegar hann skoðaði þetta hörmungarmál frá Noregi. Það er sjálfgefið, að ekki er gangur veiðimála betri hér. Alls konar fólk, líka konur, sækja í þessar veiðar, ekki allt burðamikið, en oft þarf það að fara yfir erfiðan fjallveg, skriður og ófærð, til að komast að bráð. Hverjir eru þá kraftar til að hitta vel, beint í lungu eða hjarta, úr 100-200 metra fjarlægð, drepa strax!? Oft fylgja kálfar kúm, þétt og náið. Skyldi það ekki líka gerast hér, að kálfur fái skot í höfuð eða fót, háls eða afturmjöð, með heiftarlegum áverkum og kvölum, án þess að drepast strax!? Þessar veiðar eru ljótar og ómennskar, hvernig sem á þær er litið, en veiðimenn og stjórnvöld finna alltaf einhverja leið til að réttæta þær og leyfa. Sportið og skemmtunin er það, sem gildir! Umhverfisráðherra sjálfur montaði sig af því afreki, að hafa drepið saklaust og varnalaust hreindýr, með mynd á netinu; situr þar útblásinn í framan af stolti og gleði yfir dauðu dýrinu. Og, nú neitar hanna að gefa upp, hvort hann hafi haldið áfram þessu óyndis sporti, eftir að hann varð umhverfisráherra og hefur þá eiðsvörðu skyldu, að verja og vernda villt dýr, náttúru og lífríki landsins. Þorir hann ekki að standa við og fyrir sínum gjörðum!? Skv. veiðiskýrslum fyrir hreindýr sumarið 2018, höfðu 33 þeirra dýra, sem þá voru drepin, verið skotin áður. Voru með gömul skotsár. Ekki er líklegt, að öll slík mál séu færð til bókar, og ekki eru þau dýr talin með, sem komast særð undan veiðimanni, til að deyja drottni sínum í einsemd og kvalræði. Náttúran tekur hræ ótrúlega hratt. Skv. útreikningum prófessorsins norska, yfirfært á hreindýr hér, má ætla að 100-150 dýr séu særð og limlest árlega hér, án þessa að drepast strax. Ekki verður um hreinveiðar á Íslandi fjallað, án þess að rifja það upp, að skv. skýrslum Náttúrustofu Austurlands, sem á stóran þátt í að leyfa og stjórna hreinveiðum hér, en ætla má, að tekjur Austfirðinga af hreindýraveiðum nemi 150-200 milljónum á ári, má telja, að um 600 hreinkálfar hafi farist veturinn 2018-2019, að mestu vega þess, að búið var að drepa mæður þeirra, en á því er byrjað 1. ágúst, þegar yngstu kálfar eru rétt 7-8 vikna. Yfirdýralæknir og Fagráð um velferð dýra, vill þó griðatíma fyrir kálfana meðan kýr eru mylkar. Í 20 vikur, fram til loka október. En slíkum óþarfa griðatíma fyrir kálfana hafna veiðimen og ráherra alfarið. Þá er skrattanum skemmt. Höfundur er samfélagsrýnir og dýraverndarsinni. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Ole Anton Bieltvedt Mest lesið Þegar móðir mín kvaddi okkur fyrir einu ári síðan í dag Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun Þegar ómennskan vitnar í lög Bubbi Morthens Skoðun Þessi stórskrítnu norm í óbarnvænu samfélagi Sólveig María Svavarsdóttir Skoðun Góðan daginn, ég ætla að fá … ENGLISH PLEASE! Ólafur Guðsteinn Kristjánsson Skoðun Um vaxtahækkanir og verð á hveiti Haukur Skúlason Skoðun Álit Einhverfupaunksins um ABA meðferð og kennslu á Íslandi Sigrún Ósk Stefánsdóttir Skoðun Kenningar úr gildi svo að kirkjan þarf að komast á annað stig Matthildur Björnsdóttir Skoðun Þeir borga sem nota! Tómas Kristjánsson Skoðun Samkennd samfélags Guðrún Karls Helgudóttir Skoðun Umhyggja - hvað er það? Árný Ingvarsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Kenningar úr gildi svo að kirkjan þarf að komast á annað stig Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Dansaðu vindur Berglind Ósk Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Þessi stórskrítnu norm í óbarnvænu samfélagi Sólveig María Svavarsdóttir skrifar Skoðun Um vaxtahækkanir og verð á hveiti Haukur Skúlason skrifar Skoðun Öryggi byggir á mönnun og launum Jórunn Frímannsdóttir skrifar Skoðun Álit Einhverfupaunksins um ABA meðferð og kennslu á Íslandi Sigrún Ósk Stefánsdóttir skrifar Skoðun Mammon hefur náð lífeyrissjóðum á sitt band Halla Signý Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Forgangsorkan verður ekki skert Tinna Traustadóttir skrifar Skoðun Umhyggja - hvað er það? Árný Ingvarsdóttir skrifar Skoðun „Við höfðum öll rangt fyrir okkur“ Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Akureyrarbær greiðir götu kvennaathvarfs á Akureyri eins og kostur er Ásthildur Sturludóttir skrifar Skoðun Þegar móðir mín kvaddi okkur fyrir einu ári síðan í dag Gísli Hvanndal Jakobsson skrifar Skoðun Íþróttahreyfingin og gerviverktaka Ástþór Jón Ragnheiðarson skrifar Skoðun Tölum um tilfinningar Amanda Ásdís Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Óttinn við íslensku rafkrónuna Birna Guðný Björnsdóttir skrifar Skoðun Áskorun til Sjúkratrygginga Íslands – hugsum í lausnum Björn Bjarki Þorsteinsson skrifar Skoðun Afnemum launamisrétti Guðmundur Ingi Guðbrandsson skrifar Skoðun Hvað hefur Ísland gert? Katla Þorvaldsdóttir skrifar Skoðun Viðhorf almennings og neytenda til sjálfbærnimála fyrirtækja og stofnana skiptir miklu máli Soffía Sigurgeirsdóttir,Trausti Haraldsson skrifar Skoðun Ýmislegt um rafmagnsbíla og reiðhjól Valur Elli Valsson skrifar Skoðun Taugatýpísk forréttindi Mamiko Dís Ragnarsdóttir skrifar Skoðun Hver er ég og hvert er ég að fara? Ellý Tómasdóttir skrifar Skoðun Þeir borga sem nota! Tómas Kristjánsson skrifar Skoðun Að hjálpa fólki að standa á eigin fótum Jón Þór Kristjánsson skrifar Skoðun Samkennd samfélags Guðrún Karls Helgudóttir skrifar Skoðun „Heimferða- og fylgdadeild“ Eiríkur Rögnvaldsson skrifar Skoðun Til varnar mennsku kúgarans Hans Alexander Margrétarson Hansen skrifar Skoðun Þegar ómennskan vitnar í lög Bubbi Morthens skrifar Skoðun Engum til sóma Sigmar Guðmundsson skrifar Skoðun Góðan daginn, ég ætla að fá … ENGLISH PLEASE! Ólafur Guðsteinn Kristjánsson skrifar Sjá meira
Á dögunum birtist frétt í norska ríkissjónvarpinu, NRK, um að elgkálfur hefði fundist ráfandi við þjóðveg með sundurskotið trýni. Hafði skot farið í gegnum höfuðið, fyrir neðan augu, og spýttist blóð út, í báðar áttir, þegar dýrið andaði. Sótti veiðihundur að dýrinu, sem reyndi af veikum mætti að sparka frá sér glefsandi hundinn. Ekkert sást eða heyrðist til veiðimanna. Þegar vegfarendur seint og síðar meir náðu í veiðistjóra, var loks hægt að aflífa blessað dýrið. Embættismaður, sem fer með veiðistjórn í þessu héraði, upplýsti NRK, að skjóta ætti elgi og aðra veiðbráð í brjósthol, lungu- eða hjartasvæði, bannað væri að skjóta í höfuð, háls eða afturhluta búks, hvað þá fætur. En, hverslu vel vilja eða geta veiðimenn farið eftir því!? Sumir nota líka áfengi í veiðiferðalögum, og eru misvel á sig komnir við veiðar. Þá hlakkar í skrattanum. Þessi litla og ljóta saga, um ofsóknir, meiðingar og limlestingar á saklausu og varnarlausu dýri, sem ekkert hafði sér til sakar unnið, hér líka ungviði, sýnir vel, hvað raunverulega gerist við veiðar villra dýra. Annað hvort fá getulitlir veiðimenn veiðileyfi, peningurinn gildir, eða þá hleypur skrattinn í veiðimenn, þegar þeir telja bráð vera að sleppa, og er þá bara skotið einhvers staðar á eða í blessað dýrið. Tilfinningin fyrir velferð þess á núllinu. Auðvitað hafa þeir menn, sem liggja í því að ofsækja og særa eða drepa, saklaus og varnaraus dýr, að gamni sínu - oftast er engin þörf til staðar, menn kalla þetta einfaldlega sport og skemmtun - enga tilfinningu fyrir þessum lífverðum, þó að þær séu spendýr, eins og við, með sama margþætta andlega og líkamlega tilfinningalífið, eins og við. Ég hef líkt þessu ofsóknaræði, þessari drápshneigð veiðimanna, drápslosta, algjöra virðingarleysi við aðra lífveru, við krabbamein í sálinni. NRK átti samtal við dýralækni og prófessor í framhaldi af ofangreindri frétt. Er hans skoðun sú, að 1.200 elgir séu séu særðir og limlestir á ári í Noregi, án þess að drepast strax Undirrituðum varð hugsað til hreindýraveiða á Íslandi, þegar hann skoðaði þetta hörmungarmál frá Noregi. Það er sjálfgefið, að ekki er gangur veiðimála betri hér. Alls konar fólk, líka konur, sækja í þessar veiðar, ekki allt burðamikið, en oft þarf það að fara yfir erfiðan fjallveg, skriður og ófærð, til að komast að bráð. Hverjir eru þá kraftar til að hitta vel, beint í lungu eða hjarta, úr 100-200 metra fjarlægð, drepa strax!? Oft fylgja kálfar kúm, þétt og náið. Skyldi það ekki líka gerast hér, að kálfur fái skot í höfuð eða fót, háls eða afturmjöð, með heiftarlegum áverkum og kvölum, án þess að drepast strax!? Þessar veiðar eru ljótar og ómennskar, hvernig sem á þær er litið, en veiðimenn og stjórnvöld finna alltaf einhverja leið til að réttæta þær og leyfa. Sportið og skemmtunin er það, sem gildir! Umhverfisráðherra sjálfur montaði sig af því afreki, að hafa drepið saklaust og varnalaust hreindýr, með mynd á netinu; situr þar útblásinn í framan af stolti og gleði yfir dauðu dýrinu. Og, nú neitar hanna að gefa upp, hvort hann hafi haldið áfram þessu óyndis sporti, eftir að hann varð umhverfisráherra og hefur þá eiðsvörðu skyldu, að verja og vernda villt dýr, náttúru og lífríki landsins. Þorir hann ekki að standa við og fyrir sínum gjörðum!? Skv. veiðiskýrslum fyrir hreindýr sumarið 2018, höfðu 33 þeirra dýra, sem þá voru drepin, verið skotin áður. Voru með gömul skotsár. Ekki er líklegt, að öll slík mál séu færð til bókar, og ekki eru þau dýr talin með, sem komast særð undan veiðimanni, til að deyja drottni sínum í einsemd og kvalræði. Náttúran tekur hræ ótrúlega hratt. Skv. útreikningum prófessorsins norska, yfirfært á hreindýr hér, má ætla að 100-150 dýr séu særð og limlest árlega hér, án þessa að drepast strax. Ekki verður um hreinveiðar á Íslandi fjallað, án þess að rifja það upp, að skv. skýrslum Náttúrustofu Austurlands, sem á stóran þátt í að leyfa og stjórna hreinveiðum hér, en ætla má, að tekjur Austfirðinga af hreindýraveiðum nemi 150-200 milljónum á ári, má telja, að um 600 hreinkálfar hafi farist veturinn 2018-2019, að mestu vega þess, að búið var að drepa mæður þeirra, en á því er byrjað 1. ágúst, þegar yngstu kálfar eru rétt 7-8 vikna. Yfirdýralæknir og Fagráð um velferð dýra, vill þó griðatíma fyrir kálfana meðan kýr eru mylkar. Í 20 vikur, fram til loka október. En slíkum óþarfa griðatíma fyrir kálfana hafna veiðimen og ráherra alfarið. Þá er skrattanum skemmt. Höfundur er samfélagsrýnir og dýraverndarsinni.
Skoðun Álit Einhverfupaunksins um ABA meðferð og kennslu á Íslandi Sigrún Ósk Stefánsdóttir skrifar
Skoðun Akureyrarbær greiðir götu kvennaathvarfs á Akureyri eins og kostur er Ásthildur Sturludóttir skrifar
Skoðun Viðhorf almennings og neytenda til sjálfbærnimála fyrirtækja og stofnana skiptir miklu máli Soffía Sigurgeirsdóttir,Trausti Haraldsson skrifar