Takið ákvörðunina Sóley Kaldal skrifar 15. september 2022 08:00 Manstu þegar gluggarnir heima hjá þér fóru að leka, ofninn bilaði og þú áttir von á einu barni til viðbótar svo það bráðvantaði annað herbergi - en þú beiðst bara í nokkur ár þangað til að málið leystist af sjálfu sér? Nei ekki ég heldur. Það er vegna þess að heimurinn virkar ekki þannig. Þvert á móti stækka vandamálin því lengur sem kosið er að vanrækja þau. Árið 2013 var Laugarnesskóli kominn í hámarksafkastagetu, hvort sem litið var til fjölda kennslustofa, mötuneytis, íþróttahúss eða aðstöðu starfsmanna. Skólinn sendi frá sér neyðarkall. Þéttingarstefna borgaryfirvalda í Laugarnesinu og algjörlega fyrirsjáanleg aukning barna í hverfinu (börn birtast jú ekki umheiminum í einu vetfangi við 6 ára aldurinn) var skýr ábending um nauðsyn aðgerða til að styrkja innviði skólastarfsins, en núna 9 árum seinna hafa borgaryfirvöld ekkert aðhafst. Börnunum hefur hins vegar haldið áfram að fjölga jafnt og þétt og fyrirséð er að sú þróun haldi áfram. Hver er þá staðan? Á meðan beðið er eftir Godot, nei ég meina Skóla- og frístundasviði, þá tapa nemendur Laugarnesskóla heilu kennslustundunum í hverri viku því þeir þurfa að ganga svo langt til að komast í íþróttir. Matsalurinn er eins og Látrabjarg og það er aðeins fyrir sérstaka hæfileika kokksins að reiddur er fram hádegismatur fyrir 568 börn úr eldhúsi sem er á pari við meðalheimiliseldhús. Verk- og listgreinakennsla lifir á hugmyndaauðgi og fjölhæfni kennara (jóga er listgrein er það ekki?) því húsnæði til hefðbundinnar verk- og listgreinakennslu annar engan veginn fjöldanum. Elsti bekkur skólans, 6. bekkur, getur ekki lengur verið í bekkjarkerfi og þau geta ekki einu sinni verið innan skólalóðarinnar. Þau læra nú í breytilegum námshópum í stúkunni á Laugardalsvelli. Það er óneitanlega kaldhæðnislegt að börnin sem sitja og læra stærðfræði í íþróttamannvirki fá ekki að stunda íþróttir í íþróttamannvirki. Svo ekki sé ótalið áralangt tómlæti borgarinnar gagnvart viðhaldi húsakynna skólans sem bæði er kominn til ára sinna og sinnir margfalt fleiri börnum en nokkru sinni var lagt upp með. Laugarnesið er sprungið. Leikskólarnir eru sprungnir, grunnskólarnir eru sprungnir, frístundin er sprungin og íþróttafélögin eru sprungin. Þetta er allt saman löngu sprungið og borgaryfirvöld vita það. Rétt eins og húseigandinn sem neitar að axla ábyrgð, þá hefur þetta sinnuleysi margfaldað vandann yfir árin. Vissulega hafa verið teknir fundir, gerðar greiningar, settir saman stýrihópar og rýniteymi en það er allt í orði og ekkert á borði. Skólastjórnendur og foreldrafélagið eru sífellt beðin um fleiri gögn og ályktanir og á einhverjum tímapunkti voru komnar átta mögulegar útfærslur til umbóta en nú hefur þeim verið fækkað niður í þrjár. Hvar strandar málið? Skóla- og frístundasvið hefur tekið sér vel á annað ár til að melta með sér þessar tillögur. Sem foreldri hefur maður á tilfinningunni að þessi tillögunálgun hafi verið nýtt til að drepa málinu á dreif. Tillögunum fylgdi hvorki kostnaðarmat né tímalína enda kjörið að láta fólk þrasa um illa skilgreindar hugmyndir til að tryggja að þau komist aldrei að niðurstöðu. „Af hverju byggja þau ekki bara við skólann?“ spurði barnið og hefði getað sparað borgaryfirvöldum stórfé síðasta áratuginn, því augljósasti kosturinn er ennþá sá lang vænlegasti: Stækkið skólahúsnæðið! Það er tillaga nr. 1. Sú tillaga sem hagaðilar styðja eindregið. Að baki hinum tveimur tillögunum liggja engin kennslufræðileg, samfélagsleg eða borgarmenningarleg rök. Það er lágmark að slíkt liggi fyrir ef það á að stokka upp í fyrirkomulagi skólahalds sem hefur verið framúrskarandi áratugum saman. Á síðasta fundi ráðsins var því heitið að ákvörðun yrði tekin á næsta fundi þess sem er fyrirhugaður mánudaginn 19. september nk. Sérhver vegferð, sama hversu stór hún er, hefst á einu skrefi. Borgin hefur staðið á brúninni og þráskallast við að taka skrefið eins og hræddur ungi í hreiðri. Kæra Skóla- og frístundasvið, nú er mál að linni. Í guðanna bænum takið ákvörðun svo hægt sé að taka næstu skref í þessari mikilvægu vegferð. Laugarnesskóli er sögufrægur skóli, einn sá elsti í Reykjavík og bæði skólinn og sú menning sem þar hefur skapast er okkur íbúunum afar kær. Skólinn og allir aðstandendur hans hafa unnið vinnuna sína. Við biðjum ykkur um að vinna ykkar. Höfundur er foreldri í Laugarnesinu. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Skóla- og menntamál Grunnskólar Reykjavík Deilur um skólahald í Laugardal Mest lesið 7 milljarða húsnæðisstuðningur afnuminn… en hvað kemur í staðinn? Vilhjálmur Hilmarsson Skoðun Sólheimar í Grímsnesi – að gefnu tilefni Páll Sævar Garðarsson,Sigurður Örn Guðbjörnsson Skoðun Eru starfsmenn þingflokks Samfylkingarinnar viljandi að afvegaleiða umræðu um samsköttun? Gunnar Ármannsson Skoðun Alþjóðlegur dagur þroskaþjálfa – vettvangur á tímamótum Laufey Elísabet Gissurardóttir Skoðun Mest lesnu orð á Íslandi Friðrik Björnsson Skoðun Slæm innivist skerðir afköst og hækkar kostnað Ingibjörg Magnúsdóttir Skoðun Mikilvægi lágþröskulda þjónustu fyrir geðheilbrigði ungs fólks Eva Rós Ólafsdóttir Skoðun Eiga foreldrar í háskólanámi raunverulega jafnan aðgang að námi? Hrund Steinsdóttir Skoðun Ónýtir vegir – eina ferðina enn Sigþór Sigurðsson Skoðun Hafnarfjörður er bær sem styður við lífsgæði eldra fólks Valdimar Víðisson Skoðun Skoðun Skoðun Borgarhönnunarstefna, sú fyrsta sinnar tegundar í Reykjavík Dóra Björt Guðjónsdóttir skrifar Skoðun Hversu oft á að fresta framtíðinni? Erna Magnúsdóttir,Stefán Þórarinn Sigurðsson skrifar Skoðun Getur Ísland staðið fremst í heilsutækni? Arna Harðardóttir skrifar Skoðun Slæm innivist skerðir afköst og hækkar kostnað Ingibjörg Magnúsdóttir skrifar Skoðun Sólheimar í Grímsnesi – að gefnu tilefni Páll Sævar Garðarsson,Sigurður Örn Guðbjörnsson skrifar Skoðun Framtíð Íslands: Frá áli til gervigreindar – Tækifæri fimmtu iðnbyltingarinnar Sigvaldi Einarsson skrifar Skoðun Eiga foreldrar í háskólanámi raunverulega jafnan aðgang að námi? Hrund Steinsdóttir skrifar Skoðun Fjármál framhaldsskóla Róbert Ferdinandsson skrifar Skoðun Mikilvægi lágþröskulda þjónustu fyrir geðheilbrigði ungs fólks Eva Rós Ólafsdóttir skrifar Skoðun Varhugaverð sjónarmið eða raunsæ leið? Eggert Sigurbergsson skrifar Skoðun Dýrin skilin eftir í náttúruvá Linda Karen Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Skapandi leiðir í skóla- og frístundastarfi Kolbrún Þ. Pálsdóttir skrifar Skoðun Eru starfsmenn þingflokks Samfylkingarinnar viljandi að afvegaleiða umræðu um samsköttun? Gunnar Ármannsson skrifar Skoðun Reykjavík er meðal dreifðustu höfuðborga Evrópu Guðni Freyr Öfjörð skrifar Skoðun Verum öll tengd Sólrún Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Hafnarfjörður er bær sem styður við lífsgæði eldra fólks Valdimar Víðisson skrifar Skoðun Samræðulist í heimi gervigreindar Þórdís Hólm Filipsdóttir skrifar Skoðun Samræmt gæðanám eða einsleit kerfi? Bogi Ragnarsson skrifar Skoðun Ónýtir vegir – eina ferðina enn Sigþór Sigurðsson skrifar Skoðun 7 milljarða húsnæðisstuðningur afnuminn… en hvað kemur í staðinn? Vilhjálmur Hilmarsson skrifar Skoðun Alþjóðlegur dagur þroskaþjálfa – vettvangur á tímamótum Laufey Elísabet Gissurardóttir skrifar Skoðun Mest lesnu orð á Íslandi Friðrik Björnsson skrifar Skoðun Tími til kominn að styðja öll framúrskarandi ungmenni Karólína Helga Símonardóttir skrifar Skoðun Hvað með dansinn? Lilja Björk Haraldsdóttir skrifar Skoðun Mótórhjólasamtök á Íslandi – hvers vegna öll þessi læti? Helgi Gunnlaugsson skrifar Skoðun Viðhorf sem mótar veruleikann – inngilding á orði og á borði Sóldís Birta Reynisdóttir skrifar Skoðun „Mér sýnist Inga Sæland fá talsvert út úr þessu“ Sigurjón Arnórsson skrifar Skoðun Árangur hefst hér. Með þér. Guðrún Högnadóttir skrifar Skoðun Þegar lýðheilsa, lýðræði og loftslagið eru í húfi, ekki efla samstarf við Bandaríkin Davíð Aron Routley skrifar Skoðun Þjónusturof hefst í dag Hanna Birna Valdimarsdóttir skrifar Sjá meira
Manstu þegar gluggarnir heima hjá þér fóru að leka, ofninn bilaði og þú áttir von á einu barni til viðbótar svo það bráðvantaði annað herbergi - en þú beiðst bara í nokkur ár þangað til að málið leystist af sjálfu sér? Nei ekki ég heldur. Það er vegna þess að heimurinn virkar ekki þannig. Þvert á móti stækka vandamálin því lengur sem kosið er að vanrækja þau. Árið 2013 var Laugarnesskóli kominn í hámarksafkastagetu, hvort sem litið var til fjölda kennslustofa, mötuneytis, íþróttahúss eða aðstöðu starfsmanna. Skólinn sendi frá sér neyðarkall. Þéttingarstefna borgaryfirvalda í Laugarnesinu og algjörlega fyrirsjáanleg aukning barna í hverfinu (börn birtast jú ekki umheiminum í einu vetfangi við 6 ára aldurinn) var skýr ábending um nauðsyn aðgerða til að styrkja innviði skólastarfsins, en núna 9 árum seinna hafa borgaryfirvöld ekkert aðhafst. Börnunum hefur hins vegar haldið áfram að fjölga jafnt og þétt og fyrirséð er að sú þróun haldi áfram. Hver er þá staðan? Á meðan beðið er eftir Godot, nei ég meina Skóla- og frístundasviði, þá tapa nemendur Laugarnesskóla heilu kennslustundunum í hverri viku því þeir þurfa að ganga svo langt til að komast í íþróttir. Matsalurinn er eins og Látrabjarg og það er aðeins fyrir sérstaka hæfileika kokksins að reiddur er fram hádegismatur fyrir 568 börn úr eldhúsi sem er á pari við meðalheimiliseldhús. Verk- og listgreinakennsla lifir á hugmyndaauðgi og fjölhæfni kennara (jóga er listgrein er það ekki?) því húsnæði til hefðbundinnar verk- og listgreinakennslu annar engan veginn fjöldanum. Elsti bekkur skólans, 6. bekkur, getur ekki lengur verið í bekkjarkerfi og þau geta ekki einu sinni verið innan skólalóðarinnar. Þau læra nú í breytilegum námshópum í stúkunni á Laugardalsvelli. Það er óneitanlega kaldhæðnislegt að börnin sem sitja og læra stærðfræði í íþróttamannvirki fá ekki að stunda íþróttir í íþróttamannvirki. Svo ekki sé ótalið áralangt tómlæti borgarinnar gagnvart viðhaldi húsakynna skólans sem bæði er kominn til ára sinna og sinnir margfalt fleiri börnum en nokkru sinni var lagt upp með. Laugarnesið er sprungið. Leikskólarnir eru sprungnir, grunnskólarnir eru sprungnir, frístundin er sprungin og íþróttafélögin eru sprungin. Þetta er allt saman löngu sprungið og borgaryfirvöld vita það. Rétt eins og húseigandinn sem neitar að axla ábyrgð, þá hefur þetta sinnuleysi margfaldað vandann yfir árin. Vissulega hafa verið teknir fundir, gerðar greiningar, settir saman stýrihópar og rýniteymi en það er allt í orði og ekkert á borði. Skólastjórnendur og foreldrafélagið eru sífellt beðin um fleiri gögn og ályktanir og á einhverjum tímapunkti voru komnar átta mögulegar útfærslur til umbóta en nú hefur þeim verið fækkað niður í þrjár. Hvar strandar málið? Skóla- og frístundasvið hefur tekið sér vel á annað ár til að melta með sér þessar tillögur. Sem foreldri hefur maður á tilfinningunni að þessi tillögunálgun hafi verið nýtt til að drepa málinu á dreif. Tillögunum fylgdi hvorki kostnaðarmat né tímalína enda kjörið að láta fólk þrasa um illa skilgreindar hugmyndir til að tryggja að þau komist aldrei að niðurstöðu. „Af hverju byggja þau ekki bara við skólann?“ spurði barnið og hefði getað sparað borgaryfirvöldum stórfé síðasta áratuginn, því augljósasti kosturinn er ennþá sá lang vænlegasti: Stækkið skólahúsnæðið! Það er tillaga nr. 1. Sú tillaga sem hagaðilar styðja eindregið. Að baki hinum tveimur tillögunum liggja engin kennslufræðileg, samfélagsleg eða borgarmenningarleg rök. Það er lágmark að slíkt liggi fyrir ef það á að stokka upp í fyrirkomulagi skólahalds sem hefur verið framúrskarandi áratugum saman. Á síðasta fundi ráðsins var því heitið að ákvörðun yrði tekin á næsta fundi þess sem er fyrirhugaður mánudaginn 19. september nk. Sérhver vegferð, sama hversu stór hún er, hefst á einu skrefi. Borgin hefur staðið á brúninni og þráskallast við að taka skrefið eins og hræddur ungi í hreiðri. Kæra Skóla- og frístundasvið, nú er mál að linni. Í guðanna bænum takið ákvörðun svo hægt sé að taka næstu skref í þessari mikilvægu vegferð. Laugarnesskóli er sögufrægur skóli, einn sá elsti í Reykjavík og bæði skólinn og sú menning sem þar hefur skapast er okkur íbúunum afar kær. Skólinn og allir aðstandendur hans hafa unnið vinnuna sína. Við biðjum ykkur um að vinna ykkar. Höfundur er foreldri í Laugarnesinu.
Eru starfsmenn þingflokks Samfylkingarinnar viljandi að afvegaleiða umræðu um samsköttun? Gunnar Ármannsson Skoðun
Skoðun Borgarhönnunarstefna, sú fyrsta sinnar tegundar í Reykjavík Dóra Björt Guðjónsdóttir skrifar
Skoðun Sólheimar í Grímsnesi – að gefnu tilefni Páll Sævar Garðarsson,Sigurður Örn Guðbjörnsson skrifar
Skoðun Framtíð Íslands: Frá áli til gervigreindar – Tækifæri fimmtu iðnbyltingarinnar Sigvaldi Einarsson skrifar
Skoðun Eiga foreldrar í háskólanámi raunverulega jafnan aðgang að námi? Hrund Steinsdóttir skrifar
Skoðun Eru starfsmenn þingflokks Samfylkingarinnar viljandi að afvegaleiða umræðu um samsköttun? Gunnar Ármannsson skrifar
Skoðun 7 milljarða húsnæðisstuðningur afnuminn… en hvað kemur í staðinn? Vilhjálmur Hilmarsson skrifar
Skoðun Alþjóðlegur dagur þroskaþjálfa – vettvangur á tímamótum Laufey Elísabet Gissurardóttir skrifar
Skoðun Viðhorf sem mótar veruleikann – inngilding á orði og á borði Sóldís Birta Reynisdóttir skrifar
Skoðun Þegar lýðheilsa, lýðræði og loftslagið eru í húfi, ekki efla samstarf við Bandaríkin Davíð Aron Routley skrifar
Eru starfsmenn þingflokks Samfylkingarinnar viljandi að afvegaleiða umræðu um samsköttun? Gunnar Ármannsson Skoðun