„Sannleikurinn er ákjósanlegastur, en þó ekki ómissandi“ Heiðrún Lind Marteinsdóttir skrifar 11. febrúar 2021 13:32 Í fréttum Stöðvar tvö í gærkvöldi var fjallað um veiðigjald, en á liðnu ári var það 4,8 milljarðar króna. Fjárhæðin lá fyrir í upphafi árs og sú fjárhæð var í samræmi við það sem áætlað var í upphafi. Af einhverjum ástæðum þóttu þetta nú sérstök tíðindi og nauðsynlegt að veita varaformanni Viðreisnar víðfeðmt svigrúm til að ræða við fréttamann og þjóðina um þessi gömlu tíðindi. Það væri óskandi að fjölmiðlar fjölluðu sem oftast um veiðigjald í sjávarútvegi, enda gæti vönduð umfjöllun vonandi aukið skilning fólks á því hvaða verðmæti verða til í sjávarútvegi og hvernig arðinum er dreift. Fyrrgreind frétt Stöðvar tvö bar þess því miður engin merki og verður ekki annað séð en að fyrirsögnin á þessari grein hafi þar verið leiðarstefið. Í fréttinni var því haldið fram að álagning veiðigjaldsins hefði lækkað liðin ár. Þetta er rangt. Álagningin hefur verið óbreytt umliðin ár eða 33% af afkomu fiskveiða. Fjárhæðin hefur hins vegar tekið breytingum – enda tekur afkoma breytingum frá einu ári til annars. Í fréttinni var fjallað um hagnað einstakra fyrirtækja í sjávarútvegi árið 2019 og að veiðigjaldið væri „aðeins einn tíundi af hagnaði“. Þetta fannst fréttamanni og viðmælanda auðsýnlega of lágt. Þessi framsetning stenst ekki skoðun. Veiðigjald er gjald fyrir nýtingu sjávarauðlindar. Sá sem veiðir og selur fisk til vinnslu eða á fiskmarkaði nýtir auðlind og greiðir því nefnt gjald. Sá gjaldstofn sem veiðigjaldið byggist á er því afkoma af veiðum – ekki afkoma af fiskvinnslu eða sölu. Fiskvinnslur greiða ekki veiðigjald og sölufyrirtæki greiða ekki veiðigjald. Afkoma í slíkri starfsemi myndar því ekki stofn til álagningar veiðigjalds. Með því að bera veiðigjald saman við heildarhagnað sjávarútvegsfyrirtækja er því verið að þvæla inn afkomu fyrirtækjanna af starfsemi sem felst ekki í nýtingu auðlindar. Svo það sé enn á ný áréttað, þá greiðir sjávarútvegur þriðjung af afkomu fiskveiða í veiðigjald, líkt og lög bjóða, en ekki einn tíunda. Það hlýtur hver að sjá, að umræða í þessa veru er hvorki rétt né sanngjörn. Enda var henni kannski ekki ætlað að vera það. Ástæða þess að veiðigjald árið 2020 er lægra en það var árið 2018 og 2019 er vegna þess að afkoma í fiskveiðum árið 2018, sem veiðigjald árið 2020 byggist á, var einfaldlega léleg. Sterkt gengi krónu var þar stór áhrifavaldur. Á vef Hagstofunnar má meðal annars afla sér upplýsinga um að hreinn hagnaður fiskveiða (EBT) árið 2018 var tæplega 10 milljarðar króna, en árið 2019 var hann orðinn ríflega 20 milljarðar króna. Miklar sveiflur í áhættusömum rekstri skýra sveiflur í veiðigjaldi. Til frekari fróðleiks má einnig benda á nýlega grein eftir mig, sem birtist í Morgunblaðinu í janúar, um sveiflur í fjárhæð veiðigjalds: Varaformaður Viðreisnar, sem stefnir inn á Alþingi, lét það eftir sér að breyting á stjórnarskrá gæti fært þessi mál til betri vegar. Það kann að stafa af kunnáttuleysi varaformannsins á stjórnskipunarlögum, að hann skuli halda slíku fram. En staðreyndin er þessi: Gjaldtaka af nýtingu sjávarauðlindarinnar hefur ekkert með stjórnarskrá að gera. Ef löggjafinn vill breyta gjaldtökunni, þá hefur hann til þess fullt vald – og hann hefur raunar oftsinnis breytt gjaldtöku af nýtingu sjávarauðlindarinnar allt frá því hún var sett á árið 2004. Ekki síður vakti athygli sú staðhæfing varaformanns Viðreisnar, að reynsla nágrannalanda gæfi betri raun en sú íslenska. Stutta svarið við þessari rangfærslu er sú að engin þjóð nýtur víðlíka arðs af sjávarauðlindinni og sú íslenska. Auðlindagjald er aðeins einn þáttur, en heildarverðmætið sem samfélagið allt nýtur góðs af hlýtur að vera hinn eini rétti mælikvarði. Þar undir falla meðal annars tekjuskattur, aflagjald, há framleiðni fjármagns og vinnuafls, aukin nýting og vinnsla hráefnis, margföldunaráhrif í tengdum greinum í tækni og nýsköpun, góð og vel launuð störf allt árið um kring, auk hins títtnefnda veiðigjalds. Varaformaður Viðreisnar lét raunar hafa eftir sér í viðtali árið 2017, að enginn sjávarútvegur í heiminum hafi skapað meiri verðmæti úr hráefni en íslenskur sjávarútvegur. Nú virðist hann hafa numið áður óþekkt nágrannaland. Það væri sannanlega gagnlegt að heyra af þesum merkilega landafundi, en fréttamaður spurði auðvitað einskis. Við varaformaður Viðreisnar erum vafalaust sammála um, að hin ágallalausa leið til sértækrar skattlagningar af nýtingu sjávarauðlindar er ekki til. Þetta er einfaldlega snúið. Við höfum rætt þessi mál oftsinnis og náðum, að ég taldi, ágætum samhljóm um það hvaða agnúa mætti sníða af aðferðinni þegar breytingar voru til meðferðar á Alþingi fyrir ríflega tveimur árum. Sjálfur hefur varaformaður Viðreisnar látið hafa eftir sér, í áðurgreindu viðtali árið 2017, að menn hafi séð töluverðum ofsjónum yfir hagnaði í sjávarútvegi og að veiðigjald verði aldrei neinn meiriháttar tekjustofn fyrir ríkið. Nú heyrist mér að varaformaðurinn hafi fengið aðra og áður óþekkta sýn á þessa hluti. Mönnum er að sjálfsögðu frjálst að skipta um skoðun, en það hefði verið gagnlegt að heyra hvað hafi valdið þessum sinnaskiptum, en fréttamaður spurði enn á ný einskis. Það er sjálfsagt að óska varaformanni Viðreisnar velfarnaðar í vegferðinni framundan; úr Háskóla Íslands inn á Alþingi. Ábyrgð þeirra sem veljast á þing er mikil og mannlegt er að skrika fótur við og við. Mesta trausts njóta hins vegar þeir sem samkvæmir eru sjálfum sér. Höfundur er framkvæmdastjóri Samtaka fyrirtækja í sjávarútvegi. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Heiðrún Lind Marteinsdóttir Sjávarútvegur Mest lesið Allt að helmingslíkur á eyðingu byggðar á Íslandi Sigurður Loftur Thorlacius Skoðun Dæmisaga úr raunveruleikanum Sigurður F. Sigurðarson Skoðun Betri stjórnvöld, ekki meiri stjórnvöld Sigríður María Egilsdóttir Skoðun Hin marguntöluðu orkuskipti í bílaflota landsmanna Þorgeir R. Valsson Skoðun Ný Ölfusárbrú – af hverju svona brú? Guðmundur Valur Guðmundsson Skoðun Ábendingar Sameinuðu þjóðanna um hvað betur megi fara í mannréttindamálum á Íslandi Þórhallur Guðmundsson Skoðun Verstu kennarar í heimi Gígja Bjargardóttir Skoðun Hvar er stjarna Framsóknarflokksins í síðustu kosningum núna? „Barnaverndarpáfinn“! Davíð Bergmann Skoðun Hvenær ætlarðu að flytja heim? Jón Þór Kristjánsson Skoðun Friðhelgar fótboltabullur Hjálmtýr Heiðdal Skoðun Skoðun Skoðun Allt að helmingslíkur á eyðingu byggðar á Íslandi Sigurður Loftur Thorlacius skrifar Skoðun Dæmisaga úr raunveruleikanum Sigurður F. Sigurðarson skrifar Skoðun Hin marguntöluðu orkuskipti í bílaflota landsmanna Þorgeir R. Valsson skrifar Skoðun Betri stjórnvöld, ekki meiri stjórnvöld Sigríður María Egilsdóttir skrifar Skoðun Ábendingar Sameinuðu þjóðanna um hvað betur megi fara í mannréttindamálum á Íslandi Þórhallur Guðmundsson skrifar Skoðun Blóðmeramálið til umboðsmanns Árni Stefán Árnason skrifar Skoðun Meira fyrir minna: Bætt nýting opinberra fjármuna Álfrún Tryggvadóttir skrifar Skoðun Ný Ölfusárbrú – af hverju svona brú? Guðmundur Valur Guðmundsson skrifar Skoðun Friðhelgar fótboltabullur Hjálmtýr Heiðdal skrifar Skoðun Sex af níu flokkum á móti hvalveiðum Valgerður Árnadóttir skrifar Skoðun Allt fyrir listina Brynhildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Tryggjum nýliðun bændastéttarinnar Þórdís Bjarnleifsdóttir skrifar Skoðun Óskalisti minn SIgurlín Margrét Sigurðardóttir skrifar Skoðun Aukin stuðningur við ferðasjóð íþróttafélaga dregur úr ójöfnuði Hannes S. Jónsson skrifar Skoðun Það er þetta með traustið Helga Sigrún Harðardóttir skrifar Skoðun Plan Samfylkingar: Svona náum við niður vöxtunum Jóhann Páll Jóhannsson skrifar Skoðun 6000 íbúðirnar sem vantar - í boði borgarinnar Áslaug Arna Sigurbjörnsdóttir skrifar Skoðun Samvinnufélög - sóknarfæri á húsnæðismarkaði? Elín H. Jónsdóttir,Guðrún Johnsen skrifar Skoðun Kæri oddviti Samfylkingarnar í Reykjavíkurkjördæmi suður Kristinn Karl Brynjarsson skrifar Skoðun Það er enginn á vakt Áslaug Ýr Hjartardóttir skrifar Skoðun Svalur, Valur og Hvalur Þorvaldur Logason skrifar Skoðun Opið bréf til samninganefnda KÍ og SÍS Guðrún Eik Skúladóttir skrifar Skoðun Ungt fólk og þörfin fyrir skjótar aðgerðir í menntun Fannar Logi Waldorff Sigurðsson skrifar Skoðun Mikilvægasta launaviðtalið Bessí Þóra Jónsdóttir skrifar Skoðun Leikskólaverkfall - slæmur draumur Jóhanna Dröfn Stefánsdóttir skrifar Skoðun Burt með baráttusöngva úr virkjunarkafla stóriðjustefnunnar Andrés Ingi Jónsson skrifar Skoðun Örugg skref Samfylkingar í geðheilbrigðismálum Alma Möller,Elín Anna Baldursdóttir,Sævar Már Gústavsson skrifar Skoðun Meiri árangur…fyrir útvalda Aðalheiður Marta Steindórsdóttir skrifar Skoðun Ertu karlmaður á miðjum aldri á breytingarskeiðinu? Gunnar Dan Wiium skrifar Skoðun Hvenær ætlarðu að flytja heim? Jón Þór Kristjánsson skrifar Sjá meira
Í fréttum Stöðvar tvö í gærkvöldi var fjallað um veiðigjald, en á liðnu ári var það 4,8 milljarðar króna. Fjárhæðin lá fyrir í upphafi árs og sú fjárhæð var í samræmi við það sem áætlað var í upphafi. Af einhverjum ástæðum þóttu þetta nú sérstök tíðindi og nauðsynlegt að veita varaformanni Viðreisnar víðfeðmt svigrúm til að ræða við fréttamann og þjóðina um þessi gömlu tíðindi. Það væri óskandi að fjölmiðlar fjölluðu sem oftast um veiðigjald í sjávarútvegi, enda gæti vönduð umfjöllun vonandi aukið skilning fólks á því hvaða verðmæti verða til í sjávarútvegi og hvernig arðinum er dreift. Fyrrgreind frétt Stöðvar tvö bar þess því miður engin merki og verður ekki annað séð en að fyrirsögnin á þessari grein hafi þar verið leiðarstefið. Í fréttinni var því haldið fram að álagning veiðigjaldsins hefði lækkað liðin ár. Þetta er rangt. Álagningin hefur verið óbreytt umliðin ár eða 33% af afkomu fiskveiða. Fjárhæðin hefur hins vegar tekið breytingum – enda tekur afkoma breytingum frá einu ári til annars. Í fréttinni var fjallað um hagnað einstakra fyrirtækja í sjávarútvegi árið 2019 og að veiðigjaldið væri „aðeins einn tíundi af hagnaði“. Þetta fannst fréttamanni og viðmælanda auðsýnlega of lágt. Þessi framsetning stenst ekki skoðun. Veiðigjald er gjald fyrir nýtingu sjávarauðlindar. Sá sem veiðir og selur fisk til vinnslu eða á fiskmarkaði nýtir auðlind og greiðir því nefnt gjald. Sá gjaldstofn sem veiðigjaldið byggist á er því afkoma af veiðum – ekki afkoma af fiskvinnslu eða sölu. Fiskvinnslur greiða ekki veiðigjald og sölufyrirtæki greiða ekki veiðigjald. Afkoma í slíkri starfsemi myndar því ekki stofn til álagningar veiðigjalds. Með því að bera veiðigjald saman við heildarhagnað sjávarútvegsfyrirtækja er því verið að þvæla inn afkomu fyrirtækjanna af starfsemi sem felst ekki í nýtingu auðlindar. Svo það sé enn á ný áréttað, þá greiðir sjávarútvegur þriðjung af afkomu fiskveiða í veiðigjald, líkt og lög bjóða, en ekki einn tíunda. Það hlýtur hver að sjá, að umræða í þessa veru er hvorki rétt né sanngjörn. Enda var henni kannski ekki ætlað að vera það. Ástæða þess að veiðigjald árið 2020 er lægra en það var árið 2018 og 2019 er vegna þess að afkoma í fiskveiðum árið 2018, sem veiðigjald árið 2020 byggist á, var einfaldlega léleg. Sterkt gengi krónu var þar stór áhrifavaldur. Á vef Hagstofunnar má meðal annars afla sér upplýsinga um að hreinn hagnaður fiskveiða (EBT) árið 2018 var tæplega 10 milljarðar króna, en árið 2019 var hann orðinn ríflega 20 milljarðar króna. Miklar sveiflur í áhættusömum rekstri skýra sveiflur í veiðigjaldi. Til frekari fróðleiks má einnig benda á nýlega grein eftir mig, sem birtist í Morgunblaðinu í janúar, um sveiflur í fjárhæð veiðigjalds: Varaformaður Viðreisnar, sem stefnir inn á Alþingi, lét það eftir sér að breyting á stjórnarskrá gæti fært þessi mál til betri vegar. Það kann að stafa af kunnáttuleysi varaformannsins á stjórnskipunarlögum, að hann skuli halda slíku fram. En staðreyndin er þessi: Gjaldtaka af nýtingu sjávarauðlindarinnar hefur ekkert með stjórnarskrá að gera. Ef löggjafinn vill breyta gjaldtökunni, þá hefur hann til þess fullt vald – og hann hefur raunar oftsinnis breytt gjaldtöku af nýtingu sjávarauðlindarinnar allt frá því hún var sett á árið 2004. Ekki síður vakti athygli sú staðhæfing varaformanns Viðreisnar, að reynsla nágrannalanda gæfi betri raun en sú íslenska. Stutta svarið við þessari rangfærslu er sú að engin þjóð nýtur víðlíka arðs af sjávarauðlindinni og sú íslenska. Auðlindagjald er aðeins einn þáttur, en heildarverðmætið sem samfélagið allt nýtur góðs af hlýtur að vera hinn eini rétti mælikvarði. Þar undir falla meðal annars tekjuskattur, aflagjald, há framleiðni fjármagns og vinnuafls, aukin nýting og vinnsla hráefnis, margföldunaráhrif í tengdum greinum í tækni og nýsköpun, góð og vel launuð störf allt árið um kring, auk hins títtnefnda veiðigjalds. Varaformaður Viðreisnar lét raunar hafa eftir sér í viðtali árið 2017, að enginn sjávarútvegur í heiminum hafi skapað meiri verðmæti úr hráefni en íslenskur sjávarútvegur. Nú virðist hann hafa numið áður óþekkt nágrannaland. Það væri sannanlega gagnlegt að heyra af þesum merkilega landafundi, en fréttamaður spurði auðvitað einskis. Við varaformaður Viðreisnar erum vafalaust sammála um, að hin ágallalausa leið til sértækrar skattlagningar af nýtingu sjávarauðlindar er ekki til. Þetta er einfaldlega snúið. Við höfum rætt þessi mál oftsinnis og náðum, að ég taldi, ágætum samhljóm um það hvaða agnúa mætti sníða af aðferðinni þegar breytingar voru til meðferðar á Alþingi fyrir ríflega tveimur árum. Sjálfur hefur varaformaður Viðreisnar látið hafa eftir sér, í áðurgreindu viðtali árið 2017, að menn hafi séð töluverðum ofsjónum yfir hagnaði í sjávarútvegi og að veiðigjald verði aldrei neinn meiriháttar tekjustofn fyrir ríkið. Nú heyrist mér að varaformaðurinn hafi fengið aðra og áður óþekkta sýn á þessa hluti. Mönnum er að sjálfsögðu frjálst að skipta um skoðun, en það hefði verið gagnlegt að heyra hvað hafi valdið þessum sinnaskiptum, en fréttamaður spurði enn á ný einskis. Það er sjálfsagt að óska varaformanni Viðreisnar velfarnaðar í vegferðinni framundan; úr Háskóla Íslands inn á Alþingi. Ábyrgð þeirra sem veljast á þing er mikil og mannlegt er að skrika fótur við og við. Mesta trausts njóta hins vegar þeir sem samkvæmir eru sjálfum sér. Höfundur er framkvæmdastjóri Samtaka fyrirtækja í sjávarútvegi.
Ábendingar Sameinuðu þjóðanna um hvað betur megi fara í mannréttindamálum á Íslandi Þórhallur Guðmundsson Skoðun
Hvar er stjarna Framsóknarflokksins í síðustu kosningum núna? „Barnaverndarpáfinn“! Davíð Bergmann Skoðun
Skoðun Ábendingar Sameinuðu þjóðanna um hvað betur megi fara í mannréttindamálum á Íslandi Þórhallur Guðmundsson skrifar
Skoðun Kæri oddviti Samfylkingarnar í Reykjavíkurkjördæmi suður Kristinn Karl Brynjarsson skrifar
Skoðun Örugg skref Samfylkingar í geðheilbrigðismálum Alma Möller,Elín Anna Baldursdóttir,Sævar Már Gústavsson skrifar
Ábendingar Sameinuðu þjóðanna um hvað betur megi fara í mannréttindamálum á Íslandi Þórhallur Guðmundsson Skoðun
Hvar er stjarna Framsóknarflokksins í síðustu kosningum núna? „Barnaverndarpáfinn“! Davíð Bergmann Skoðun