Svar við pistli Jakobs Inga Jakobsson Fóstureyðingar, femínismi og mæðrahyggja! Karólína Helga Símonardóttir skrifar 18. desember 2015 12:00 Sæll Jakob Ingi Ég hef ákveðið að setjast niður og svara pistli þínum sem birtist á Vísir.is fimmtudaginn 17. Desember. Að öllum líkindum er ég ekki sú eina sem svara þér, og vona jafnframt að við séum fleiri sem svörum þér. Það getur vel verið að fóstureyðingar séu feminískar og það er að mínu mati ekki neikvætt enda er þetta fullkomlega réttur konunnar. Hvers vegna? Því skal ég svara, bæði út frá eigin reynslu sem kona og líka út frá staðreyndum. Fyrst vil ég nefna að fóstur er fóstur, en ekki barn. Samkvæmt lögum um ráðgjöf og fræðslu varðandi kynlíf og barneignir og um fóstureyðingar og ófrjósemisaðgerðir nr. 25/1975 þá er fóstureyðing læknisaðgerð og fóstureyðing er aðeins leyfð áður en fóstur verður lífvænlegt. Í sömu lögum er mælst til þess að fóstureyðingar séu gerðar fyrir 12. viku, flestar eru gerðar á þeim tíma. Leyfðar eru fóstureyðingar seinna á meðgöngu ef um mjög sérstök tilfelli er að ræða sem eru rökstudd af skýrum og greinilegum læknisfræðilegum ástæðum. Það er aldrei auðveld eða léttvæg ákvörðun kvenna að fara í fóstureyðingu. Þetta er tilfinningarússíbani og engin kona þyrfti að fara í gegnum þessa reynslu en þær eiga samt að hafa val til þess. Vegna þess að við búum í frjálslyndu lýðræðissamfélagi og eigum að fá val. Fjöldi landa heimila fóstureyðingar á meðan enn eru lönd sem gefa konum ekki þetta frelsi. Helstu ástæðurnar fyrir því að fóstureyðingar eru leyfðar er meðal annars til þess að vernda líkamlega heilsu konunnar, til þess að vernda andlega heilsu konunnar, sökum fjárhagslegrar og/eða félagslegrar stöðu (United Nations, 2013). Í þeim löndum þar sem fóstureyðingar eru ekki leyfðar tíðkast þær samt sem áður (Guðbjörg Edda Hermannsdóttir, Inga María Vilhjálmsdóttir og Jóhanna Hjartardóttir, 2003) í aðstæðum sem eru ekki viðunandi og jafnvel hættulegar. Og jafnvel enn minni líkur á að karlmaðurinn sé upplýstur þá. Þegar þú talar um ábyrgðina á kynlífinu, þar eru líka tvær hliðar á peningnum, karlmaðurinn ber líka ábyrgð á að gang úr skugga um að getnaðarvörnin sé að virka. Þú þarft ekki, eða annar karlmaður að lána líkama þinn í níu mánuði með öllu því sem þar fylgir. Þá kemur þetta persónulega, það er ekki „bara“ að vera óléttur og eignast barn. Það tekur á líkamann að ganga með barn, í líkamanum verða miklar breytingar. Hormónarússíbaninn fer á fullt, margar konur upplifa vanlíðan á meðan á meðgöngunni stendur, bæði andlega og líkamlega. Það á ekki að neyða neina konu til þess að ganga í gegnum meðgöngu því það er ekki sjálfgefið að öllum konum finnist þetta frábært. Auðvitað ætti réttur karlmannsins að vera meiri, jafnrétti fer í báðar áttir. En væri ekki nær þá að skoða sterkari réttarstöðu karlmannsins þegar fóstrið er orðið að barni? Það er ekki karlmannsins að setja líkama konunnar í gíslingu ef hún er ekki tilbúin til þess. Ég hef gengið með þrjú börn, ég elska öll þessi þrjú börn mín. Meðgöngurnar hafa verið mjög erfiðar, andlega hliðin vinnur ekki vel með þessu hormónaflæði sem fer um líkamann. Í hvert skipti sem ég vissi að ég væri ólétt þá kveið mig fyrir næstu mánuðum. Ég átti ekki við líkamleg heilsufarsvandamál að stríða á meðgöngunum en andlega hliðin mín er greinilega ekki gert til þess að ganga með barn. Allar meðgöngurnar voru þaul ræddar, skipulagðar og undirbúnar. Hefði ég orðið ólétt án undirbúnings, án stuðnings eða án aðstoðar, þá er ég ekki viss hvort ég hefði getað farið í gegnum þær vitandi hvernig meðganga fer með mig. En ég get svo sem ekki svarað fyrir það núna. Ég virði konur eins og Jóhönnu Ýr Jónsdóttir sem gekk í gegnum meðgönguna og gaf barnið sitt til ættleiðingar, hún er greinilega sterk sál. Ég hugsa það sé ekkert auðveldara að fara í gegnum það ferli frekar en að fara í fóstureyðingu. En það var hennar val, hún fékk tækifæri til þess að setjast niður og taka upplýsta ákvörðun fyrir sig og í þessu tilfelli fyrir barnið. konur verða fá að hafa valið. Ég hef fylgt vinkonum mínum í gegnum þetta ferli, engin af þeim gerði það af léttúð eða ánægju. Þær fóru allar á fund hjá félagsráðgjafa. Gáfu sér góðan tíma til þess að taka ákvörðunina vegna þess að ákvörðunin fylgir þeim alla ævi. Mér finnst þetta vera í höndum konunnar að upplýsa karlmanninn um aðstæðurnar eða ákvörðunina og mér finnst það sjálfsagt að hann fái að vera með en hann hefur ekki rétt á að neyða hana til að ganga með barn sem hún er ekki andlega, líkamlega eða félagslega tilbúin til. Ég vil að konur hafi alltaf rétt á því að ráða yfir eigin líkama, hvort sem það eigi að vera einkamál eða ekki þá er það þeim í sjálf val sett að ákveða það. Eins og þú segir, það er ekki karlinn sem þarf að ganga í gegnum þessar 42 +/- vikur og öllu sem því fylgir. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Skoðun Karólína Helga Símonardóttir Tengdar fréttir Fóstureyðingar, femínismi og mæðrahyggja! Hér eru reifuð málefnaleg sjónarmið um það hvort rétt sé að konur geti tekið einhliða ákvarðanir um eyðingu fósturs sem er afleiðing getnaðar við það sem við köllum „eðlilegar“ aðstæður! 17. desember 2015 07:00 Mest lesið Þegar móðir mín kvaddi okkur fyrir einu ári síðan í dag Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun Þegar ómennskan vitnar í lög Bubbi Morthens Skoðun Davíð Oddsson stendur ekki við eigin ritsjórnarstefnu - Þolir og birtir ekki gagnrýni á eigin skrif Ole Anton Bieltvedt Skoðun Framlengjum séreignarleiðina til að vernda heimilin Vilhjálmur Hilmarsson Skoðun Líf án ótta og gjöfin í andlegri vakningu Birna Guðný Björnsdóttir Skoðun Álit Einhverfupaunksins um ABA meðferð og kennslu á Íslandi Sigrún Ósk Stefánsdóttir Skoðun Búðu til pláss – fyrir öll börn Birna Þórarinsdóttir Skoðun Áherslur ráðherra skipta máli Heimir Örn Árnason Skoðun Snúum hjólunum áfram Andrés Ingi Jónsson Skoðun Þessi stórskrítnu norm í óbarnvænu samfélagi Sólveig María Svavarsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Ef Trump tapar kosningunum… Jun Þór Morikawa skrifar Skoðun Viðskiptaþvinganir gegn Ísrael Steinunn Þóra Árnadóttir skrifar Skoðun Áherslur ráðherra skipta máli Heimir Örn Árnason skrifar Skoðun Snúum hjólunum áfram Andrés Ingi Jónsson skrifar Skoðun Búðu til pláss – fyrir öll börn Birna Þórarinsdóttir skrifar Skoðun Davíð Oddsson stendur ekki við eigin ritsjórnarstefnu - Þolir og birtir ekki gagnrýni á eigin skrif Ole Anton Bieltvedt skrifar Skoðun Framlengjum séreignarleiðina til að vernda heimilin Vilhjálmur Hilmarsson skrifar Skoðun Líf án ótta og gjöfin í andlegri vakningu Birna Guðný Björnsdóttir skrifar Skoðun Kenningar úr gildi svo að kirkjan þarf að komast á annað stig Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Dansaðu vindur Berglind Ósk Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Þessi stórskrítnu norm í óbarnvænu samfélagi Sólveig María Svavarsdóttir skrifar Skoðun Um vaxtahækkanir og verð á hveiti Haukur Skúlason skrifar Skoðun Öryggi byggir á mönnun og launum Jórunn Frímannsdóttir skrifar Skoðun Álit Einhverfupaunksins um ABA meðferð og kennslu á Íslandi Sigrún Ósk Stefánsdóttir skrifar Skoðun Mammon hefur náð lífeyrissjóðum á sitt band Halla Signý Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Forgangsorkan verður ekki skert Tinna Traustadóttir skrifar Skoðun Umhyggja - hvað er það? Árný Ingvarsdóttir skrifar Skoðun „Við höfðum öll rangt fyrir okkur“ Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Akureyrarbær greiðir götu kvennaathvarfs á Akureyri eins og kostur er Ásthildur Sturludóttir skrifar Skoðun Þegar móðir mín kvaddi okkur fyrir einu ári síðan í dag Gísli Hvanndal Jakobsson skrifar Skoðun Íþróttahreyfingin og gerviverktaka Ástþór Jón Ragnheiðarson skrifar Skoðun Tölum um tilfinningar Amanda Ásdís Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Óttinn við íslensku rafkrónuna Birna Guðný Björnsdóttir skrifar Skoðun Áskorun til Sjúkratrygginga Íslands – hugsum í lausnum Björn Bjarki Þorsteinsson skrifar Skoðun Afnemum launamisrétti Guðmundur Ingi Guðbrandsson skrifar Skoðun Hvað hefur Ísland gert? Katla Þorvaldsdóttir skrifar Skoðun Viðhorf almennings og neytenda til sjálfbærnimála fyrirtækja og stofnana skiptir miklu máli Soffía Sigurgeirsdóttir,Trausti Haraldsson skrifar Skoðun Ýmislegt um rafmagnsbíla og reiðhjól Valur Elli Valsson skrifar Skoðun Taugatýpísk forréttindi Mamiko Dís Ragnarsdóttir skrifar Skoðun Hver er ég og hvert er ég að fara? Ellý Tómasdóttir skrifar Sjá meira
Sæll Jakob Ingi Ég hef ákveðið að setjast niður og svara pistli þínum sem birtist á Vísir.is fimmtudaginn 17. Desember. Að öllum líkindum er ég ekki sú eina sem svara þér, og vona jafnframt að við séum fleiri sem svörum þér. Það getur vel verið að fóstureyðingar séu feminískar og það er að mínu mati ekki neikvætt enda er þetta fullkomlega réttur konunnar. Hvers vegna? Því skal ég svara, bæði út frá eigin reynslu sem kona og líka út frá staðreyndum. Fyrst vil ég nefna að fóstur er fóstur, en ekki barn. Samkvæmt lögum um ráðgjöf og fræðslu varðandi kynlíf og barneignir og um fóstureyðingar og ófrjósemisaðgerðir nr. 25/1975 þá er fóstureyðing læknisaðgerð og fóstureyðing er aðeins leyfð áður en fóstur verður lífvænlegt. Í sömu lögum er mælst til þess að fóstureyðingar séu gerðar fyrir 12. viku, flestar eru gerðar á þeim tíma. Leyfðar eru fóstureyðingar seinna á meðgöngu ef um mjög sérstök tilfelli er að ræða sem eru rökstudd af skýrum og greinilegum læknisfræðilegum ástæðum. Það er aldrei auðveld eða léttvæg ákvörðun kvenna að fara í fóstureyðingu. Þetta er tilfinningarússíbani og engin kona þyrfti að fara í gegnum þessa reynslu en þær eiga samt að hafa val til þess. Vegna þess að við búum í frjálslyndu lýðræðissamfélagi og eigum að fá val. Fjöldi landa heimila fóstureyðingar á meðan enn eru lönd sem gefa konum ekki þetta frelsi. Helstu ástæðurnar fyrir því að fóstureyðingar eru leyfðar er meðal annars til þess að vernda líkamlega heilsu konunnar, til þess að vernda andlega heilsu konunnar, sökum fjárhagslegrar og/eða félagslegrar stöðu (United Nations, 2013). Í þeim löndum þar sem fóstureyðingar eru ekki leyfðar tíðkast þær samt sem áður (Guðbjörg Edda Hermannsdóttir, Inga María Vilhjálmsdóttir og Jóhanna Hjartardóttir, 2003) í aðstæðum sem eru ekki viðunandi og jafnvel hættulegar. Og jafnvel enn minni líkur á að karlmaðurinn sé upplýstur þá. Þegar þú talar um ábyrgðina á kynlífinu, þar eru líka tvær hliðar á peningnum, karlmaðurinn ber líka ábyrgð á að gang úr skugga um að getnaðarvörnin sé að virka. Þú þarft ekki, eða annar karlmaður að lána líkama þinn í níu mánuði með öllu því sem þar fylgir. Þá kemur þetta persónulega, það er ekki „bara“ að vera óléttur og eignast barn. Það tekur á líkamann að ganga með barn, í líkamanum verða miklar breytingar. Hormónarússíbaninn fer á fullt, margar konur upplifa vanlíðan á meðan á meðgöngunni stendur, bæði andlega og líkamlega. Það á ekki að neyða neina konu til þess að ganga í gegnum meðgöngu því það er ekki sjálfgefið að öllum konum finnist þetta frábært. Auðvitað ætti réttur karlmannsins að vera meiri, jafnrétti fer í báðar áttir. En væri ekki nær þá að skoða sterkari réttarstöðu karlmannsins þegar fóstrið er orðið að barni? Það er ekki karlmannsins að setja líkama konunnar í gíslingu ef hún er ekki tilbúin til þess. Ég hef gengið með þrjú börn, ég elska öll þessi þrjú börn mín. Meðgöngurnar hafa verið mjög erfiðar, andlega hliðin vinnur ekki vel með þessu hormónaflæði sem fer um líkamann. Í hvert skipti sem ég vissi að ég væri ólétt þá kveið mig fyrir næstu mánuðum. Ég átti ekki við líkamleg heilsufarsvandamál að stríða á meðgöngunum en andlega hliðin mín er greinilega ekki gert til þess að ganga með barn. Allar meðgöngurnar voru þaul ræddar, skipulagðar og undirbúnar. Hefði ég orðið ólétt án undirbúnings, án stuðnings eða án aðstoðar, þá er ég ekki viss hvort ég hefði getað farið í gegnum þær vitandi hvernig meðganga fer með mig. En ég get svo sem ekki svarað fyrir það núna. Ég virði konur eins og Jóhönnu Ýr Jónsdóttir sem gekk í gegnum meðgönguna og gaf barnið sitt til ættleiðingar, hún er greinilega sterk sál. Ég hugsa það sé ekkert auðveldara að fara í gegnum það ferli frekar en að fara í fóstureyðingu. En það var hennar val, hún fékk tækifæri til þess að setjast niður og taka upplýsta ákvörðun fyrir sig og í þessu tilfelli fyrir barnið. konur verða fá að hafa valið. Ég hef fylgt vinkonum mínum í gegnum þetta ferli, engin af þeim gerði það af léttúð eða ánægju. Þær fóru allar á fund hjá félagsráðgjafa. Gáfu sér góðan tíma til þess að taka ákvörðunina vegna þess að ákvörðunin fylgir þeim alla ævi. Mér finnst þetta vera í höndum konunnar að upplýsa karlmanninn um aðstæðurnar eða ákvörðunina og mér finnst það sjálfsagt að hann fái að vera með en hann hefur ekki rétt á að neyða hana til að ganga með barn sem hún er ekki andlega, líkamlega eða félagslega tilbúin til. Ég vil að konur hafi alltaf rétt á því að ráða yfir eigin líkama, hvort sem það eigi að vera einkamál eða ekki þá er það þeim í sjálf val sett að ákveða það. Eins og þú segir, það er ekki karlinn sem þarf að ganga í gegnum þessar 42 +/- vikur og öllu sem því fylgir.
Fóstureyðingar, femínismi og mæðrahyggja! Hér eru reifuð málefnaleg sjónarmið um það hvort rétt sé að konur geti tekið einhliða ákvarðanir um eyðingu fósturs sem er afleiðing getnaðar við það sem við köllum „eðlilegar“ aðstæður! 17. desember 2015 07:00
Davíð Oddsson stendur ekki við eigin ritsjórnarstefnu - Þolir og birtir ekki gagnrýni á eigin skrif Ole Anton Bieltvedt Skoðun
Skoðun Davíð Oddsson stendur ekki við eigin ritsjórnarstefnu - Þolir og birtir ekki gagnrýni á eigin skrif Ole Anton Bieltvedt skrifar
Skoðun Álit Einhverfupaunksins um ABA meðferð og kennslu á Íslandi Sigrún Ósk Stefánsdóttir skrifar
Skoðun Akureyrarbær greiðir götu kvennaathvarfs á Akureyri eins og kostur er Ásthildur Sturludóttir skrifar
Skoðun Viðhorf almennings og neytenda til sjálfbærnimála fyrirtækja og stofnana skiptir miklu máli Soffía Sigurgeirsdóttir,Trausti Haraldsson skrifar
Davíð Oddsson stendur ekki við eigin ritsjórnarstefnu - Þolir og birtir ekki gagnrýni á eigin skrif Ole Anton Bieltvedt Skoðun