Kurteisisgjafir Jón Sigurður Eyjólfsson skrifar 7. september 2011 11:00 Gjafir geta verið gríðarlega vandasamt fyrirbæri. Sá sem gefur eða þiggur getur orðið fastur í svo flóknu mynstri að það væri hrein guðsgjöf að losna úr því. Bolli Þorleiksson var með þetta á hreinu enda var það hans fyrsta verk, þegar hann var búinn að stinga undan Kjartani Ólafssyni, að bjóða þessum fóstbróður sínum og frænda hesta að gjöf. Hvað átti Kjartan að gera þá? Taka þá fegins hendi og segja: „Jæja, ég get þá alla vega riðið?“ Nei, það sjá það allir hversu flókið þetta getur verið. Ég hef það á tilfinningunni að gjafaskipti séu einfaldari á Íslandi nú á dögum, en hins vegar eru þau enn partur af svo flókinni fléttu hér í Andalúsíu að þau eru um það bil að fléttast mér um háls. Fyrir utan þessar gjafir sem við Íslendingar þekkjum að góðu einu eru hér gefnar eins konar kurteisisgjafir. Tilefnin eru nafnadagar, einfaldar heimsóknir, heimkoma eftir ferðalög og ótal önnur tilefni sem ég kann enn ekki skil á. Þetta gjafmildi hljómar ágætlega en þó myndi ég gefa mikið fyrir það að fá engar kurteisisgjafir og þurfa því ekkert að gefa nema þá þegar ég sé eitthvað sem ég tel alveg tilvalda gjöf fyrir einhvern jafnvel þótt tilefnið skorti. Fyrir það fyrsta þykir mér svo óhemju leiðinlegt að versla að ég er viss um að ég væri tíu árum yngri í hjarta mínu ef ég hefði aldrei þurft að kaupa kurteisisgjöf. Síðan eru þessar gjafir venjulega óttalegur hégómi og hálfgert rusl. Það er nefnilega eins og fólk vilji ekki gefa þér það sem þú hefur áhuga á heldur eitthvað sem þú átt að hafa áhuga á. Til dæmis gefur enginn mér vínflösku, sem þó er örugg leið til að gleðja Íslending. Geisladisk gefur ekki nokkur maður hér og hvað þá aðgöngumiða á nautaat eða í leikhús. Hins vegar finnst fólki alveg tilvalið að gefa eitthvert glingur, rándýrt bindi, slaufu eða ermahnappa og til að undirstrika andleysið fær maður líka eldhúsáhöld. Það versta af öllu er að ég er engu fundvísari á gjafir sem gleðja. Til dæmis færði ég einum félaga mínum brennivínsflösku þegar ég kom hingað um daginn úr Íslandsreisunni. Félaginn bauð mér inn í stofu. „Má ekki bjóða þér eitthvað að drekka?“ sagði hann svo og náði í brennivínsflöskuna sem ég gaf honum í fyrra. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Jón Sigurður Eyjólfsson Mest lesið 76 dagar Erlingur Sigvaldason Skoðun Á hvaða ári er Inga Sæland stödd? Snorri Másson Skoðun Húsnæðisbæturnar sem hurfu Ragnar Sigurður Kristjánsson Skoðun Sporin þín Valtýr Soffía Sigurðardóttir Skoðun Hoppað í drullipolli við hliðina á Snorra Mássyni. Um allskonar fólk, líka í Miðflokknum Ægir Lúðvíksson Skoðun Loftslagsverkfræði: Verkefni sem borgar sig ekki að láta bíða Snjólaug Árnadóttir,Páll Gunnarsson Skoðun Háskólaþorpið Bifröst og fólkið sem gleymdist Margrét Jónsdóttir Njarðvík Skoðun Draugagangur í Alaska Hannes Pétursson Skoðun Hunsuðu menntamálin – en ætla nú að bjarga þeim Sigurður Kári Harðarson Skoðun Ákall til KKÍ og íslensku íþróttahreyfingarinnar Ragnhildur Hólmgeirsdóttir,Oddný Björg Rafnsdóttir,Svanhildur Anja Ástþórsdóttir,Guðjón Magnússon,Margrét Rut Eddudóttir Skoðun
Gjafir geta verið gríðarlega vandasamt fyrirbæri. Sá sem gefur eða þiggur getur orðið fastur í svo flóknu mynstri að það væri hrein guðsgjöf að losna úr því. Bolli Þorleiksson var með þetta á hreinu enda var það hans fyrsta verk, þegar hann var búinn að stinga undan Kjartani Ólafssyni, að bjóða þessum fóstbróður sínum og frænda hesta að gjöf. Hvað átti Kjartan að gera þá? Taka þá fegins hendi og segja: „Jæja, ég get þá alla vega riðið?“ Nei, það sjá það allir hversu flókið þetta getur verið. Ég hef það á tilfinningunni að gjafaskipti séu einfaldari á Íslandi nú á dögum, en hins vegar eru þau enn partur af svo flókinni fléttu hér í Andalúsíu að þau eru um það bil að fléttast mér um háls. Fyrir utan þessar gjafir sem við Íslendingar þekkjum að góðu einu eru hér gefnar eins konar kurteisisgjafir. Tilefnin eru nafnadagar, einfaldar heimsóknir, heimkoma eftir ferðalög og ótal önnur tilefni sem ég kann enn ekki skil á. Þetta gjafmildi hljómar ágætlega en þó myndi ég gefa mikið fyrir það að fá engar kurteisisgjafir og þurfa því ekkert að gefa nema þá þegar ég sé eitthvað sem ég tel alveg tilvalda gjöf fyrir einhvern jafnvel þótt tilefnið skorti. Fyrir það fyrsta þykir mér svo óhemju leiðinlegt að versla að ég er viss um að ég væri tíu árum yngri í hjarta mínu ef ég hefði aldrei þurft að kaupa kurteisisgjöf. Síðan eru þessar gjafir venjulega óttalegur hégómi og hálfgert rusl. Það er nefnilega eins og fólk vilji ekki gefa þér það sem þú hefur áhuga á heldur eitthvað sem þú átt að hafa áhuga á. Til dæmis gefur enginn mér vínflösku, sem þó er örugg leið til að gleðja Íslending. Geisladisk gefur ekki nokkur maður hér og hvað þá aðgöngumiða á nautaat eða í leikhús. Hins vegar finnst fólki alveg tilvalið að gefa eitthvert glingur, rándýrt bindi, slaufu eða ermahnappa og til að undirstrika andleysið fær maður líka eldhúsáhöld. Það versta af öllu er að ég er engu fundvísari á gjafir sem gleðja. Til dæmis færði ég einum félaga mínum brennivínsflösku þegar ég kom hingað um daginn úr Íslandsreisunni. Félaginn bauð mér inn í stofu. „Má ekki bjóða þér eitthvað að drekka?“ sagði hann svo og náði í brennivínsflöskuna sem ég gaf honum í fyrra.
Hoppað í drullipolli við hliðina á Snorra Mássyni. Um allskonar fólk, líka í Miðflokknum Ægir Lúðvíksson Skoðun
Loftslagsverkfræði: Verkefni sem borgar sig ekki að láta bíða Snjólaug Árnadóttir,Páll Gunnarsson Skoðun
Ákall til KKÍ og íslensku íþróttahreyfingarinnar Ragnhildur Hólmgeirsdóttir,Oddný Björg Rafnsdóttir,Svanhildur Anja Ástþórsdóttir,Guðjón Magnússon,Margrét Rut Eddudóttir Skoðun
Hoppað í drullipolli við hliðina á Snorra Mássyni. Um allskonar fólk, líka í Miðflokknum Ægir Lúðvíksson Skoðun
Loftslagsverkfræði: Verkefni sem borgar sig ekki að láta bíða Snjólaug Árnadóttir,Páll Gunnarsson Skoðun
Ákall til KKÍ og íslensku íþróttahreyfingarinnar Ragnhildur Hólmgeirsdóttir,Oddný Björg Rafnsdóttir,Svanhildur Anja Ástþórsdóttir,Guðjón Magnússon,Margrét Rut Eddudóttir Skoðun