Hvar stendur barnið mitt í námi? Helga Sigurrós Valgeirsdóttir skrifar 19. febrúar 2025 09:30 Stutta svarið er, ég veit það ekki. Ég er íbúi Kópavogs, næst stærsta sveitafélags landsins. Við fjölskyldan almennt stoltir Kópavogsbúar. Rekstur sveitafélags byggist alfarið á notkun á fé frá okkur íbúum, útsvarsgreiðendunum, og sem Kópavogsbúi geri ég þá kröfu að innviðir séu í lagi, götur mokaðar, ruslið hirt, við nýtum okkur þjónustu íþróttafélaganna og allt þetta. Ég veit að þetta er hellings batterí að reka og gera það vel. Ég er almennt þakklát fyrir að geta lagt mitt til samfélagsins í formi skatta og útsvarsgreiðslna og jafna þannig aðgengi allra að þjónustu en geri þá einföldu kröfu, að mér finnst, að fjármagninu séu varið á ábyrgan hátt og þær þjónustur sem ég nýti, eins og leik- og grunnskólastigið mæti þörfum barna minna. Á nýafstöðnu Viðskiptaþingi var umræðunni að miklu leyti varið í meðferð opinberra fjármuna. Það er mikilvægt að taka umræðuna um ábyrga meðferð skattfés enda erfitt að komast í umræðuna um framtíð og möguleika atvinnulífsins ef rekstrarumhverfið er ekki í lagi. En þetta verður á köflum aðeins eins og að fylgjast með þingsjónvarpinu, frasakennd umræða og hver er fyndnastur. Ferskan blæ, með áherslu á úrbætur frekar en þá stöðnun sem ríkir í pólitískri umræðu og sérstaklega umræðu um menntamál, mátti þó greina í erindi Ásdísar Kristjánsdóttur bæjarstjóra Kópavogs. Um leið og hún fór yfir marga hluti sem eru vel útfærðir í starfsemi sveitafélagsins þá kynnti hún metnaðarfull markmið um enn frekari úrbætur á menntakerfinu í Kópavogi en eins og þekkt er hefur núverandi meirihluti þar tekið leikskólamálin, farsællega, föstum tökum. Yfir 60% af útsvarstekjum bæjarbúa er varið í menntamál og það er ábyrgðarverk að þessu fjármagni sem frá okkur kemur sé varið á réttan hátt. Opinbera menntakerfið á Íslandi ætti að vera framúrskarandi á heimsvísu miðað við hlutfall tekna sem til þess fer, en svo er því miður ekki. Við ættum að geta borið okkur saman við sterkustu einkareknu kerfin miðað við þann kostnað sem af menntakerfinu fellur. Það er sjálfsögð krafa okkar foreldra að við vitum hvernig börnin okkar standa í námi og að þeir sem fara með fjármagnið okkar geti borið saman getu nemenda og skóla með umbótahugsun að leiðarljósi. Ég hef nýtt mér þjónustu grunnskóla í Kópavogi í 11 ár, og sakna þess mjög að hafa ekki betri yfirsýn yfir stöðu dætra mína í námi sem nú er stýrt með óskiljanlegum litakóðum og stöfum sem spanna breytt getubil. Mér minnistætt þegar ég var í grunnskóla og við rökræddum ítarlega hvort væri betra gott eða ágætt í hegðunareinkunn (slæmt og lélegt útskýrðu sig sjálf), en tölugildin í matseinkunum stóðu fyrir sínu, annaðhvort gekk manni vel eða þurfti að gera betur. Ég rakst harkalega á stöðu ágætlega gefinnar eldri dóttur minnar í námi þegar hún hóf nám í menntaskóla og í ljós kom að „Bé-in“ og plúsarnir voru nú ekki endilega að byggja undir alla þá þekkingu sem skólinn sem hún sækir nú gerði ráð fyrir að hún byggi yfir eftir grunnskóla. Svo heyrir maður af börnum sem koma úr „einkunnarverðbólgu“ skólum og fengu greiðastan aðgang að menntaskólakerfinu sem standa svo ekki keik og undir þeirri getu sem þau telja sig búa yfir. Þetta gerir engum greiða. Þær áskoranir sem grunnskólakerfið er að glíma við í dag eins og skortur á yfirsýn nemenda og foreldra á námsstöðu barna sem Ásdís leiddi svo vel inná Viðskiptaþingi. náði þess vegna eyrum mínum. Núverandi forysta í Kópavogi hefur sett menntamálin á dagskrá og sýnt í verki að það er hægt að hreyfa við menntakerfinu með skynsamlegum aðgerðum eins og árangurinn sýnir í leikskólamálum. Ég tek þeim áformum fagnandi að til standi að svari ákalli nemenda og foreldra að tryggja yfirsýn um námsstöðu barna með mælanlegu námsmati. Auðvitað eigum við foreldrar rétt á að vita hvar börnin okkar standa í námi. Þannig fáum við tækifæri til að stíga fastar inn með skólanum ef á þarf að halda eða hvetja til áframhaldandi góðs árangurs. Án árangursmælinga er erfitt fyrir nemendur, kennara og stjórnendur að bregðast við og bæta sig. Vel rekin kerfi og fyrirtæki byggja á markmiðasetningu og mælikvörðum sem starfsmenn og notendur þekkja og stefna að sama marki. Börnin okkar eiga rétt á menntun á heimsmælikvarða í okkar velferðarsamfélagi. Við útsvarsgreiðendur eigum rétt á heimsklassa menntakerfi miðað við það fjármagn sem til þess er varið en ekki botnskröpunar í Pisa. Við Kópavogsbúar eigum að sameinast um þessar breytingar og fagna umbótasinnuðum forsvarsmönnum sveitafélagsins okkar. Það styrkir samfélagið okkar, gerir eftirsóknarvert að flytja í bæjarfélagið okkar og styrkir alla okkar inniviði. Við eigum að hafa markmið um besta menntakerfi landsins. Það er gott að búa í Kópavogi en um leið er mikilvægt að byggja undir sterka framtíð Kópavogs og barnanna okkar. Höfundur er móðir og útsvarsgreiðandi í Kópavogi. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Skóla- og menntamál Kópavogur Grunnskólar Mest lesið 80.000 manna klóakrennsli í Dýrafjörð í boði Arctic Fish Jón Kaldal Skoðun Af hverju útiloka Ísrael frá Eurovision eins og Rússland? Stefán Jón Hafstein Skoðun Hvað er þetta græna? Karlinn er að spræna Jóhanna Jakobsdóttir Skoðun Að velja friðinn fram yfir réttlætið Þórdís Hólm Filipsdóttir Skoðun Af hverju er ekki 100 klst. málþóf á Alþingi um alvarlega stöðu barna? Grímur Atlason Skoðun Knattspyrna kvenna í hálfa öld – þakkir til Eggerts Magnússonar Ingibjörg Hinriksdóttir Skoðun Hver vill verða öryrki? Grétar Pétur Geirsson Skoðun „Þú verður aldrei nóg“ - Ástæður þess að kerfið bregst innflytjendum Ian McDonald Skoðun Heilbrigðisþjónusta á krossgötum? Einar Magnússon,Gunnar Alexander Ólafsson Skoðun Ofurgróði sjávarútvegs? – Hættið að afvegaleiða! Elliði Vignisson Skoðun Skoðun Skoðun Með skynsemina að vopni Anton Guðmundsson skrifar Skoðun Af hverju er ekki 100 klst. málþóf á Alþingi um alvarlega stöðu barna? Grímur Atlason skrifar Skoðun Knattspyrna kvenna í hálfa öld – þakkir til Eggerts Magnússonar Ingibjörg Hinriksdóttir skrifar Skoðun 80.000 manna klóakrennsli í Dýrafjörð í boði Arctic Fish Jón Kaldal skrifar Skoðun Malað dag eftir dag eftir dag Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir skrifar Skoðun Að velja friðinn fram yfir réttlætið Þórdís Hólm Filipsdóttir skrifar Skoðun Af nashyrningum og færni - hvernig sköpum við verðmæti til framtíðar? Guðrún Högnadóttir skrifar Skoðun Hvað er þetta græna? Karlinn er að spræna Jóhanna Jakobsdóttir skrifar Skoðun Heilbrigðisþjónusta á krossgötum? Einar Magnússon,Gunnar Alexander Ólafsson skrifar Skoðun Frestur til að skila athugasemdum við nýtt deiliskipulag Heiðmerkur að renna út Einar Sveinbjörn Guðmundsson skrifar Skoðun Stjórnarandstaðan hindrar kjarabætur Rúnar Sigurjónsson skrifar Skoðun Af hverju útiloka Ísrael frá Eurovision eins og Rússland? Stefán Jón Hafstein skrifar Skoðun Lífeyrir skal fylgja launum Jónína Björk Óskarsdóttir skrifar Skoðun Fánar, tákn og blómabreiður: „Enginn bjó á Íslandi fyrr en einhver kom“ Meyvant Þórólfsson skrifar Skoðun Hvernig er staða lesblindra á Íslandi? Guðmundur S. Johnsen skrifar Skoðun Sakar aðra um það sem hún gerir sjálf Sigurjón Þórðarson skrifar Skoðun „Þú verður aldrei nóg“ - Ástæður þess að kerfið bregst innflytjendum Ian McDonald skrifar Skoðun Rafbíllinn er ekki bara umhverfisvænn – hann er líka hagkvæmari Óskar Páll Þorgilsson skrifar Skoðun Ofurgróði sjávarútvegs? – Hættið að afvegaleiða! Elliði Vignisson skrifar Skoðun Laun kvenna og karla í aðildarfélögum ASÍ og BSRB árið 2024 Sigríður Ingibjörg Ingadóttir,Steinunn Bragadóttir skrifar Skoðun „Fáum við einkunn fyrir þetta?“ Hulda Dögg Proppé skrifar Skoðun Hrossakjöt, hroki og hleypidómar Kristján Logason skrifar Skoðun Sjávarútvegur er undirstöðuatvinnuvegur – ekki einangruð tekjulind Kristinn Karl Brynjarsson skrifar Skoðun Að byggja upp á Bakka Hjálmar Bogi Hafliðason skrifar Skoðun Fiskeldi og samfélagsábyrgð Eyjólfur Ármannsson skrifar Skoðun Pólitískt raunsæi og utanríkisstefna Íslands Ragnar Anthony Antonsson Gambrell skrifar Skoðun Vorstjarnan hans Gunnars Smára? Guðbergur Egill Eyjólfsson skrifar Skoðun Fylgið fór vegna fullveldismáls Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Er Ísrael ennþá útvalin þjóð Guðs? Ómar Torfason skrifar Skoðun Flokkurinn hans Gunnars Smára? Guðbergur Egill Eyjólfsson skrifar Sjá meira
Stutta svarið er, ég veit það ekki. Ég er íbúi Kópavogs, næst stærsta sveitafélags landsins. Við fjölskyldan almennt stoltir Kópavogsbúar. Rekstur sveitafélags byggist alfarið á notkun á fé frá okkur íbúum, útsvarsgreiðendunum, og sem Kópavogsbúi geri ég þá kröfu að innviðir séu í lagi, götur mokaðar, ruslið hirt, við nýtum okkur þjónustu íþróttafélaganna og allt þetta. Ég veit að þetta er hellings batterí að reka og gera það vel. Ég er almennt þakklát fyrir að geta lagt mitt til samfélagsins í formi skatta og útsvarsgreiðslna og jafna þannig aðgengi allra að þjónustu en geri þá einföldu kröfu, að mér finnst, að fjármagninu séu varið á ábyrgan hátt og þær þjónustur sem ég nýti, eins og leik- og grunnskólastigið mæti þörfum barna minna. Á nýafstöðnu Viðskiptaþingi var umræðunni að miklu leyti varið í meðferð opinberra fjármuna. Það er mikilvægt að taka umræðuna um ábyrga meðferð skattfés enda erfitt að komast í umræðuna um framtíð og möguleika atvinnulífsins ef rekstrarumhverfið er ekki í lagi. En þetta verður á köflum aðeins eins og að fylgjast með þingsjónvarpinu, frasakennd umræða og hver er fyndnastur. Ferskan blæ, með áherslu á úrbætur frekar en þá stöðnun sem ríkir í pólitískri umræðu og sérstaklega umræðu um menntamál, mátti þó greina í erindi Ásdísar Kristjánsdóttur bæjarstjóra Kópavogs. Um leið og hún fór yfir marga hluti sem eru vel útfærðir í starfsemi sveitafélagsins þá kynnti hún metnaðarfull markmið um enn frekari úrbætur á menntakerfinu í Kópavogi en eins og þekkt er hefur núverandi meirihluti þar tekið leikskólamálin, farsællega, föstum tökum. Yfir 60% af útsvarstekjum bæjarbúa er varið í menntamál og það er ábyrgðarverk að þessu fjármagni sem frá okkur kemur sé varið á réttan hátt. Opinbera menntakerfið á Íslandi ætti að vera framúrskarandi á heimsvísu miðað við hlutfall tekna sem til þess fer, en svo er því miður ekki. Við ættum að geta borið okkur saman við sterkustu einkareknu kerfin miðað við þann kostnað sem af menntakerfinu fellur. Það er sjálfsögð krafa okkar foreldra að við vitum hvernig börnin okkar standa í námi og að þeir sem fara með fjármagnið okkar geti borið saman getu nemenda og skóla með umbótahugsun að leiðarljósi. Ég hef nýtt mér þjónustu grunnskóla í Kópavogi í 11 ár, og sakna þess mjög að hafa ekki betri yfirsýn yfir stöðu dætra mína í námi sem nú er stýrt með óskiljanlegum litakóðum og stöfum sem spanna breytt getubil. Mér minnistætt þegar ég var í grunnskóla og við rökræddum ítarlega hvort væri betra gott eða ágætt í hegðunareinkunn (slæmt og lélegt útskýrðu sig sjálf), en tölugildin í matseinkunum stóðu fyrir sínu, annaðhvort gekk manni vel eða þurfti að gera betur. Ég rakst harkalega á stöðu ágætlega gefinnar eldri dóttur minnar í námi þegar hún hóf nám í menntaskóla og í ljós kom að „Bé-in“ og plúsarnir voru nú ekki endilega að byggja undir alla þá þekkingu sem skólinn sem hún sækir nú gerði ráð fyrir að hún byggi yfir eftir grunnskóla. Svo heyrir maður af börnum sem koma úr „einkunnarverðbólgu“ skólum og fengu greiðastan aðgang að menntaskólakerfinu sem standa svo ekki keik og undir þeirri getu sem þau telja sig búa yfir. Þetta gerir engum greiða. Þær áskoranir sem grunnskólakerfið er að glíma við í dag eins og skortur á yfirsýn nemenda og foreldra á námsstöðu barna sem Ásdís leiddi svo vel inná Viðskiptaþingi. náði þess vegna eyrum mínum. Núverandi forysta í Kópavogi hefur sett menntamálin á dagskrá og sýnt í verki að það er hægt að hreyfa við menntakerfinu með skynsamlegum aðgerðum eins og árangurinn sýnir í leikskólamálum. Ég tek þeim áformum fagnandi að til standi að svari ákalli nemenda og foreldra að tryggja yfirsýn um námsstöðu barna með mælanlegu námsmati. Auðvitað eigum við foreldrar rétt á að vita hvar börnin okkar standa í námi. Þannig fáum við tækifæri til að stíga fastar inn með skólanum ef á þarf að halda eða hvetja til áframhaldandi góðs árangurs. Án árangursmælinga er erfitt fyrir nemendur, kennara og stjórnendur að bregðast við og bæta sig. Vel rekin kerfi og fyrirtæki byggja á markmiðasetningu og mælikvörðum sem starfsmenn og notendur þekkja og stefna að sama marki. Börnin okkar eiga rétt á menntun á heimsmælikvarða í okkar velferðarsamfélagi. Við útsvarsgreiðendur eigum rétt á heimsklassa menntakerfi miðað við það fjármagn sem til þess er varið en ekki botnskröpunar í Pisa. Við Kópavogsbúar eigum að sameinast um þessar breytingar og fagna umbótasinnuðum forsvarsmönnum sveitafélagsins okkar. Það styrkir samfélagið okkar, gerir eftirsóknarvert að flytja í bæjarfélagið okkar og styrkir alla okkar inniviði. Við eigum að hafa markmið um besta menntakerfi landsins. Það er gott að búa í Kópavogi en um leið er mikilvægt að byggja undir sterka framtíð Kópavogs og barnanna okkar. Höfundur er móðir og útsvarsgreiðandi í Kópavogi.
Skoðun Af hverju er ekki 100 klst. málþóf á Alþingi um alvarlega stöðu barna? Grímur Atlason skrifar
Skoðun Knattspyrna kvenna í hálfa öld – þakkir til Eggerts Magnússonar Ingibjörg Hinriksdóttir skrifar
Skoðun Af nashyrningum og færni - hvernig sköpum við verðmæti til framtíðar? Guðrún Högnadóttir skrifar
Skoðun Frestur til að skila athugasemdum við nýtt deiliskipulag Heiðmerkur að renna út Einar Sveinbjörn Guðmundsson skrifar
Skoðun Fánar, tákn og blómabreiður: „Enginn bjó á Íslandi fyrr en einhver kom“ Meyvant Þórólfsson skrifar
Skoðun Rafbíllinn er ekki bara umhverfisvænn – hann er líka hagkvæmari Óskar Páll Þorgilsson skrifar
Skoðun Laun kvenna og karla í aðildarfélögum ASÍ og BSRB árið 2024 Sigríður Ingibjörg Ingadóttir,Steinunn Bragadóttir skrifar
Skoðun Sjávarútvegur er undirstöðuatvinnuvegur – ekki einangruð tekjulind Kristinn Karl Brynjarsson skrifar