Hvar stendur barnið mitt í námi? Helga Sigurrós Valgeirsdóttir skrifar 19. febrúar 2025 09:30 Stutta svarið er, ég veit það ekki. Ég er íbúi Kópavogs, næst stærsta sveitafélags landsins. Við fjölskyldan almennt stoltir Kópavogsbúar. Rekstur sveitafélags byggist alfarið á notkun á fé frá okkur íbúum, útsvarsgreiðendunum, og sem Kópavogsbúi geri ég þá kröfu að innviðir séu í lagi, götur mokaðar, ruslið hirt, við nýtum okkur þjónustu íþróttafélaganna og allt þetta. Ég veit að þetta er hellings batterí að reka og gera það vel. Ég er almennt þakklát fyrir að geta lagt mitt til samfélagsins í formi skatta og útsvarsgreiðslna og jafna þannig aðgengi allra að þjónustu en geri þá einföldu kröfu, að mér finnst, að fjármagninu séu varið á ábyrgan hátt og þær þjónustur sem ég nýti, eins og leik- og grunnskólastigið mæti þörfum barna minna. Á nýafstöðnu Viðskiptaþingi var umræðunni að miklu leyti varið í meðferð opinberra fjármuna. Það er mikilvægt að taka umræðuna um ábyrga meðferð skattfés enda erfitt að komast í umræðuna um framtíð og möguleika atvinnulífsins ef rekstrarumhverfið er ekki í lagi. En þetta verður á köflum aðeins eins og að fylgjast með þingsjónvarpinu, frasakennd umræða og hver er fyndnastur. Ferskan blæ, með áherslu á úrbætur frekar en þá stöðnun sem ríkir í pólitískri umræðu og sérstaklega umræðu um menntamál, mátti þó greina í erindi Ásdísar Kristjánsdóttur bæjarstjóra Kópavogs. Um leið og hún fór yfir marga hluti sem eru vel útfærðir í starfsemi sveitafélagsins þá kynnti hún metnaðarfull markmið um enn frekari úrbætur á menntakerfinu í Kópavogi en eins og þekkt er hefur núverandi meirihluti þar tekið leikskólamálin, farsællega, föstum tökum. Yfir 60% af útsvarstekjum bæjarbúa er varið í menntamál og það er ábyrgðarverk að þessu fjármagni sem frá okkur kemur sé varið á réttan hátt. Opinbera menntakerfið á Íslandi ætti að vera framúrskarandi á heimsvísu miðað við hlutfall tekna sem til þess fer, en svo er því miður ekki. Við ættum að geta borið okkur saman við sterkustu einkareknu kerfin miðað við þann kostnað sem af menntakerfinu fellur. Það er sjálfsögð krafa okkar foreldra að við vitum hvernig börnin okkar standa í námi og að þeir sem fara með fjármagnið okkar geti borið saman getu nemenda og skóla með umbótahugsun að leiðarljósi. Ég hef nýtt mér þjónustu grunnskóla í Kópavogi í 11 ár, og sakna þess mjög að hafa ekki betri yfirsýn yfir stöðu dætra mína í námi sem nú er stýrt með óskiljanlegum litakóðum og stöfum sem spanna breytt getubil. Mér minnistætt þegar ég var í grunnskóla og við rökræddum ítarlega hvort væri betra gott eða ágætt í hegðunareinkunn (slæmt og lélegt útskýrðu sig sjálf), en tölugildin í matseinkunum stóðu fyrir sínu, annaðhvort gekk manni vel eða þurfti að gera betur. Ég rakst harkalega á stöðu ágætlega gefinnar eldri dóttur minnar í námi þegar hún hóf nám í menntaskóla og í ljós kom að „Bé-in“ og plúsarnir voru nú ekki endilega að byggja undir alla þá þekkingu sem skólinn sem hún sækir nú gerði ráð fyrir að hún byggi yfir eftir grunnskóla. Svo heyrir maður af börnum sem koma úr „einkunnarverðbólgu“ skólum og fengu greiðastan aðgang að menntaskólakerfinu sem standa svo ekki keik og undir þeirri getu sem þau telja sig búa yfir. Þetta gerir engum greiða. Þær áskoranir sem grunnskólakerfið er að glíma við í dag eins og skortur á yfirsýn nemenda og foreldra á námsstöðu barna sem Ásdís leiddi svo vel inná Viðskiptaþingi. náði þess vegna eyrum mínum. Núverandi forysta í Kópavogi hefur sett menntamálin á dagskrá og sýnt í verki að það er hægt að hreyfa við menntakerfinu með skynsamlegum aðgerðum eins og árangurinn sýnir í leikskólamálum. Ég tek þeim áformum fagnandi að til standi að svari ákalli nemenda og foreldra að tryggja yfirsýn um námsstöðu barna með mælanlegu námsmati. Auðvitað eigum við foreldrar rétt á að vita hvar börnin okkar standa í námi. Þannig fáum við tækifæri til að stíga fastar inn með skólanum ef á þarf að halda eða hvetja til áframhaldandi góðs árangurs. Án árangursmælinga er erfitt fyrir nemendur, kennara og stjórnendur að bregðast við og bæta sig. Vel rekin kerfi og fyrirtæki byggja á markmiðasetningu og mælikvörðum sem starfsmenn og notendur þekkja og stefna að sama marki. Börnin okkar eiga rétt á menntun á heimsmælikvarða í okkar velferðarsamfélagi. Við útsvarsgreiðendur eigum rétt á heimsklassa menntakerfi miðað við það fjármagn sem til þess er varið en ekki botnskröpunar í Pisa. Við Kópavogsbúar eigum að sameinast um þessar breytingar og fagna umbótasinnuðum forsvarsmönnum sveitafélagsins okkar. Það styrkir samfélagið okkar, gerir eftirsóknarvert að flytja í bæjarfélagið okkar og styrkir alla okkar inniviði. Við eigum að hafa markmið um besta menntakerfi landsins. Það er gott að búa í Kópavogi en um leið er mikilvægt að byggja undir sterka framtíð Kópavogs og barnanna okkar. Höfundur er móðir og útsvarsgreiðandi í Kópavogi. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Skóla- og menntamál Kópavogur Grunnskólar Mest lesið „Mér sýnist Inga Sæland fá talsvert út úr þessu“ Sigurjón Arnórsson Skoðun Þjónusturof hefst í dag Hanna Birna Valdimarsdóttir Skoðun Spilavíti er og verður spilavíti Tryggvi Rúnar Brynjarsson Skoðun Eru stjórnarandstæðingar viljandi að misskilja samsköttun? Þórhallur Valur Benónýsson Skoðun Viðhorf sem mótar veruleikann – inngilding á orði og á borði Sóldís Birta Reynisdóttir Skoðun Verjum frelsið og mannréttindin Sigurjón Njarðarson Skoðun Þegar lýðheilsa, lýðræði og loftslagið eru í húfi, ekki efla samstarf við Bandaríkin Davíð Aron Routley Skoðun Mótórhjólasamtök á Íslandi – hvers vegna öll þessi læti? Helgi Gunnlaugsson Skoðun Hvað með dansinn? Lilja Björk Haraldsdóttir Skoðun Skortur á metnaði í loftslagsmálum Svandís Svavarsdóttir,Guðmundur Ingi Guðbrandsson Skoðun Skoðun Skoðun Tími til kominn að styðja öll framúrskarandi ungmenni Karólína Helga Símonardóttir skrifar Skoðun Hvað með dansinn? Lilja Björk Haraldsdóttir skrifar Skoðun Mótórhjólasamtök á Íslandi – hvers vegna öll þessi læti? Helgi Gunnlaugsson skrifar Skoðun Viðhorf sem mótar veruleikann – inngilding á orði og á borði Sóldís Birta Reynisdóttir skrifar Skoðun „Mér sýnist Inga Sæland fá talsvert út úr þessu“ Sigurjón Arnórsson skrifar Skoðun Árangur hefst hér. Með þér. Guðrún Högnadóttir skrifar Skoðun Þegar lýðheilsa, lýðræði og loftslagið eru í húfi, ekki efla samstarf við Bandaríkin Davíð Aron Routley skrifar Skoðun Þjónusturof hefst í dag Hanna Birna Valdimarsdóttir skrifar Skoðun Verjum frelsið og mannréttindin Sigurjón Njarðarson skrifar Skoðun Spilavíti er og verður spilavíti Tryggvi Rúnar Brynjarsson skrifar Skoðun Skortur á metnaði í loftslagsmálum Svandís Svavarsdóttir,Guðmundur Ingi Guðbrandsson skrifar Skoðun Eru stjórnarandstæðingar viljandi að misskilja samsköttun? Þórhallur Valur Benónýsson skrifar Skoðun Orðræða mótar menningu – og menningin mótar okkur öll Jóhanna Bárðardóttir skrifar Skoðun Eitt spilakort, betri spilamenning – er skaðaminnkandi Ingvar Örn Ingvarsson skrifar Skoðun Sameining sem eflir íslenskan landbúnað Egill Gautason skrifar Skoðun Konur sem stinga hvor aðra í bakið Sigríður Svanborgardóttir skrifar Skoðun Fjölbreytileiki er styrkleiki Guðmundur Ingi Kristinsson skrifar Skoðun Það er list að lifa með krabbameini Hlíf Steingrímsdóttir skrifar Skoðun Um kynjafræði og pólítík Hanna Björg Vilhjálmsdóttir skrifar Skoðun Við fylgjum þér frá getnaði til grafar Benedikt S. Benediktsson skrifar Skoðun Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir skrifar Skoðun Ef þið bara hefðuð séð heiminn út frá mínum augum: Börn & ADHD Stefán Þorri Helgason skrifar Skoðun 112. liðurinn í aðgerðaáætlun í menntamálum? Ingólfur Ásgeir Jóhannesson skrifar Skoðun Konur á örorku Sigríður Ingibjörg Ingadóttir,Steinunn Bragadóttir skrifar Skoðun Drambið okkar Júlíus Valsson skrifar Skoðun Við vitum Guðrún Jónsdóttir skrifar Skoðun Ekki sama hvaðan gott kemur Magnea Gná Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Börn í meðferð eiga rétt á fagfólki orð duga ekki lengur! Steindór Þórarinsson skrifar Skoðun Greindarskerðing eða ofurgáfur með gervigreind Björgmundur Örn Guðmundsson skrifar Skoðun Að hafa hemil á nýjum ófjármögnuðum útgjöldum er lykillinn að sjálfbærum rekstri sveitarfélaga Jón Ingi Hákonarson skrifar Sjá meira
Stutta svarið er, ég veit það ekki. Ég er íbúi Kópavogs, næst stærsta sveitafélags landsins. Við fjölskyldan almennt stoltir Kópavogsbúar. Rekstur sveitafélags byggist alfarið á notkun á fé frá okkur íbúum, útsvarsgreiðendunum, og sem Kópavogsbúi geri ég þá kröfu að innviðir séu í lagi, götur mokaðar, ruslið hirt, við nýtum okkur þjónustu íþróttafélaganna og allt þetta. Ég veit að þetta er hellings batterí að reka og gera það vel. Ég er almennt þakklát fyrir að geta lagt mitt til samfélagsins í formi skatta og útsvarsgreiðslna og jafna þannig aðgengi allra að þjónustu en geri þá einföldu kröfu, að mér finnst, að fjármagninu séu varið á ábyrgan hátt og þær þjónustur sem ég nýti, eins og leik- og grunnskólastigið mæti þörfum barna minna. Á nýafstöðnu Viðskiptaþingi var umræðunni að miklu leyti varið í meðferð opinberra fjármuna. Það er mikilvægt að taka umræðuna um ábyrga meðferð skattfés enda erfitt að komast í umræðuna um framtíð og möguleika atvinnulífsins ef rekstrarumhverfið er ekki í lagi. En þetta verður á köflum aðeins eins og að fylgjast með þingsjónvarpinu, frasakennd umræða og hver er fyndnastur. Ferskan blæ, með áherslu á úrbætur frekar en þá stöðnun sem ríkir í pólitískri umræðu og sérstaklega umræðu um menntamál, mátti þó greina í erindi Ásdísar Kristjánsdóttur bæjarstjóra Kópavogs. Um leið og hún fór yfir marga hluti sem eru vel útfærðir í starfsemi sveitafélagsins þá kynnti hún metnaðarfull markmið um enn frekari úrbætur á menntakerfinu í Kópavogi en eins og þekkt er hefur núverandi meirihluti þar tekið leikskólamálin, farsællega, föstum tökum. Yfir 60% af útsvarstekjum bæjarbúa er varið í menntamál og það er ábyrgðarverk að þessu fjármagni sem frá okkur kemur sé varið á réttan hátt. Opinbera menntakerfið á Íslandi ætti að vera framúrskarandi á heimsvísu miðað við hlutfall tekna sem til þess fer, en svo er því miður ekki. Við ættum að geta borið okkur saman við sterkustu einkareknu kerfin miðað við þann kostnað sem af menntakerfinu fellur. Það er sjálfsögð krafa okkar foreldra að við vitum hvernig börnin okkar standa í námi og að þeir sem fara með fjármagnið okkar geti borið saman getu nemenda og skóla með umbótahugsun að leiðarljósi. Ég hef nýtt mér þjónustu grunnskóla í Kópavogi í 11 ár, og sakna þess mjög að hafa ekki betri yfirsýn yfir stöðu dætra mína í námi sem nú er stýrt með óskiljanlegum litakóðum og stöfum sem spanna breytt getubil. Mér minnistætt þegar ég var í grunnskóla og við rökræddum ítarlega hvort væri betra gott eða ágætt í hegðunareinkunn (slæmt og lélegt útskýrðu sig sjálf), en tölugildin í matseinkunum stóðu fyrir sínu, annaðhvort gekk manni vel eða þurfti að gera betur. Ég rakst harkalega á stöðu ágætlega gefinnar eldri dóttur minnar í námi þegar hún hóf nám í menntaskóla og í ljós kom að „Bé-in“ og plúsarnir voru nú ekki endilega að byggja undir alla þá þekkingu sem skólinn sem hún sækir nú gerði ráð fyrir að hún byggi yfir eftir grunnskóla. Svo heyrir maður af börnum sem koma úr „einkunnarverðbólgu“ skólum og fengu greiðastan aðgang að menntaskólakerfinu sem standa svo ekki keik og undir þeirri getu sem þau telja sig búa yfir. Þetta gerir engum greiða. Þær áskoranir sem grunnskólakerfið er að glíma við í dag eins og skortur á yfirsýn nemenda og foreldra á námsstöðu barna sem Ásdís leiddi svo vel inná Viðskiptaþingi. náði þess vegna eyrum mínum. Núverandi forysta í Kópavogi hefur sett menntamálin á dagskrá og sýnt í verki að það er hægt að hreyfa við menntakerfinu með skynsamlegum aðgerðum eins og árangurinn sýnir í leikskólamálum. Ég tek þeim áformum fagnandi að til standi að svari ákalli nemenda og foreldra að tryggja yfirsýn um námsstöðu barna með mælanlegu námsmati. Auðvitað eigum við foreldrar rétt á að vita hvar börnin okkar standa í námi. Þannig fáum við tækifæri til að stíga fastar inn með skólanum ef á þarf að halda eða hvetja til áframhaldandi góðs árangurs. Án árangursmælinga er erfitt fyrir nemendur, kennara og stjórnendur að bregðast við og bæta sig. Vel rekin kerfi og fyrirtæki byggja á markmiðasetningu og mælikvörðum sem starfsmenn og notendur þekkja og stefna að sama marki. Börnin okkar eiga rétt á menntun á heimsmælikvarða í okkar velferðarsamfélagi. Við útsvarsgreiðendur eigum rétt á heimsklassa menntakerfi miðað við það fjármagn sem til þess er varið en ekki botnskröpunar í Pisa. Við Kópavogsbúar eigum að sameinast um þessar breytingar og fagna umbótasinnuðum forsvarsmönnum sveitafélagsins okkar. Það styrkir samfélagið okkar, gerir eftirsóknarvert að flytja í bæjarfélagið okkar og styrkir alla okkar inniviði. Við eigum að hafa markmið um besta menntakerfi landsins. Það er gott að búa í Kópavogi en um leið er mikilvægt að byggja undir sterka framtíð Kópavogs og barnanna okkar. Höfundur er móðir og útsvarsgreiðandi í Kópavogi.
Þegar lýðheilsa, lýðræði og loftslagið eru í húfi, ekki efla samstarf við Bandaríkin Davíð Aron Routley Skoðun
Skoðun Viðhorf sem mótar veruleikann – inngilding á orði og á borði Sóldís Birta Reynisdóttir skrifar
Skoðun Þegar lýðheilsa, lýðræði og loftslagið eru í húfi, ekki efla samstarf við Bandaríkin Davíð Aron Routley skrifar
Skoðun Eru stjórnarandstæðingar viljandi að misskilja samsköttun? Þórhallur Valur Benónýsson skrifar
Skoðun Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir skrifar
Skoðun Að hafa hemil á nýjum ófjármögnuðum útgjöldum er lykillinn að sjálfbærum rekstri sveitarfélaga Jón Ingi Hákonarson skrifar
Þegar lýðheilsa, lýðræði og loftslagið eru í húfi, ekki efla samstarf við Bandaríkin Davíð Aron Routley Skoðun