Þagnarbindindi: Er það lausn ríkisstjórnarinnar gagnvart þjóð sem hafnar hvalveiðum? Anahita Sahar Babaei skrifar 5. febrúar 2025 09:31 (english below) Ný ríkisstjórn hefur birt þingmálaskrá sína fyrir komandi þing, og þrátt fyrir yfir hundrað mál þá er ekki eitt sem snýst um hvali og hvalveiðar. Er þetta enn eitt „þagnarbindindið"? Enn ein umferð af því að hunsa vandann þar til það er of seint að bregðast við? Enn ein tilraunin til að skella skuldinni á fyrri stjórnir í stað þess að gera það sem þessi stjórn getur gert til að takast á við vandann? Eða er þetta endurtekning fyrri ríkisstjórnar —að ýta vandamálunum á undan sér og fresta ákvarðanatöku þar til næsti ráðherra tekur við? Að skaða viðkvæmar tegundir er aðför gegn náttúrunni. Og jafnvel þó þú sjáir það ekki þannig—hvar er stoltið í því að skaða þá sem eru viðkvæmir og ekki geta varið sig? Við höfum þegar misst 73% af líffræðilegri fjölbreytni á heimsvísu, og vísindamenn hafa ítrekað og með vaxandi þunga varað okkur við, að við séum komin að tímapunkti þar sem ekki verður aftur snúið. Í stað þess að grípa strax til aðgerða, verjum við ennþá 75 ára gamla löggjöf—löggjöf sem var skrifuð á tímum þegar við höfðum ekki þá þekkingu sem við höfum í dag, löggjöf sem hefur eins og margt sem ákveðið var á þeim tíma stuðlað að þeirri náttúru- og loftslagsvá sem við stöndum frammi fyrir í dag. Siðanefnd um velferð dýra á Íslandi hefur þegar staðfest að hvalveiðar séu ómannúðlegar. Alþjóðasamfélag vísindamanna hefur varað við því að þær ógni lífi á þessari plánetu. Ef það að endurskoða útgáfu leyfis sem veldur slíkum skaða er talið ólöglegt, hvað segir það þá um lögin okkar? Lög hafa þann tilgang að vernda líf—hvernig getum við þá varið löggjöf sem ógnar lífi og réttindum dýra og umhverfisins? Hvernig getur það verið að það að bjarga lífi sé lögfræðilegt vandamál, á meðan grimmdin og eyðileggingin er vernduð með löggjöf? Hversu miklu getum við leyft okkur að tapa til að hugnast örfáum aðilum? Á tíma mínum hér hef ég séð og dáðst að djúpri og rótgróinni sjálfstæðiskennd Íslendinga. En á sama tíma skil ég ekki hvernig það er mögulegt að örfáar manneskjur —sem hafa verið bendlaðar við ítrekaða hagsmunaárekstra og spillingu—hafa samt sem áður þau ítök að þau stjórna framtíð þessa lands og komandi kynslóða? Íslenska þjóðin hefur talað. Fólk hefur skrifað undir undirskriftalista, svarað könnunum, tjáð andstöðu sína og gert okkur það ljóst að meirihluti þjóðar vill að hvalveiðar hætti. Þjóðin á ekki skilið þrúgandi þögn frá þeim sem hafa völdin. Skrifum undir hér! Höfundur er listakona og aktívisti. —------------------------------------------------ Silent Treatment: Is This Really the Government’s Answer to a Nation That Rejects Whaling? The new government has published its parliamentary agenda, and once again, there is no mention of whales. Is this yet another silent treatment? Another round of buying time until it’s too late to act? Another attempt to shift blame onto past administrations instead of taking responsibility for what can and should be changed now? Or is this the same old strategy—kicking the can down the road and stalling until the next minister takes over? Harming vulnerable species is an attack on nature. And even if you don’t see it that way—where is the pride in harming the vulnerable? We have already lost 73% of global biodiversity, and scientists have repeatedly warned, with increasing urgency, that we are at the point of no return. And yet, instead of decisive action, we are still defending a 75-year-old law—a law written at a time when we lacked the knowledge we have today, a law that has contributed to the environmental crisis we now face. The ethical review board in Iceland has already confirmed that whaling is inhumane. The global scientific community has warned that it threatens life on this planet. If taking away a license that enables such harm is considered illegal, then what does that say about our laws? Laws are meant to protect life—so how did we end up tangled in rules that now threaten it? How is it possible that saving lives is seen as a legal problem, while cruelty is protected by legislation? How much more can we afford to lose for the benefit of a select few? In my time here, I have come to admire Iceland’s deep-rooted sense of independence. And yet, how is it possible that a handful of people—whose conflicts of interest and ties to corruption have been exposed time and again—are still the ones deciding the future of this nation and the generations to come? The Icelandic people have spoken. They have signed petitions, voiced their opposition, and made it clear: the majority wants whaling to end. What they do not deserve is more silence from those in power. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Hvalveiðar Ríkisstjórn Kristrúnar Frostadóttur Mest lesið Land rutt fyrir þúsundir íbúða í Úlfarsárdal Ragnar Þór Ingólfsson Skoðun Er þetta virkilega svarið frá Þjóðkirkjunni? – þegar barn þarf að flýja úr helgidóm Hilmar Kristinsson Skoðun Hver er þessi Davíð Oddsson? Daði Freyr Ólafsson Skoðun Hugsanlega löglegt, en siðlaust og grimmt — af hundsráni í GOGG Kristinn Ka. Nína Sigríðarson Skoðun Lýðræði eða hópeinelti? Margrét Pétursdóttir,Þórarinn Haraldsson,Þórdís Guðjónsdóttir,Sigurveig Benediktsdóttir Skoðun Öryggisgæslu í Mjódd, núna, takk fyrir! Helgi Áss Grétarsson Skoðun Skattaferðalandið Ísland Björn Ragnarsson Skoðun Hvað gerir brjóstakrabbamein að ólæknandi brjóstakrabbameini? Helga Tryggvadóttir,Ólöf Kristjana Bjarnadóttir Skoðun Þjóðkirkjan engu svarar – hylur sig í fræðilegri þoku Hilmar Kristinsson Skoðun „Lánin hækka – framtíðin minnkar“ Sveinn Óskar Sigurðsson Skoðun Skoðun Skoðun $€tjum í$lensku á (mat) $€ðilinn! Ólafur Guðsteinn Kristjánsson skrifar Skoðun Minna tal, meiri uppbygging Guðrún Hafsteinsdóttir skrifar Skoðun Tvöföld mismunun kvenna í hópi innflytjenda Sigríður Ingibjörg Ingadóttir,Steinunn Bragadóttir skrifar Skoðun Ný nálgun – sama markmið: Heimili fyrir fólkið í borginni Heiða Björg Hilmisdóttir skrifar Skoðun Geymt en ekki gleymt Ástþór Ólafsson skrifar Skoðun Tækni og ungmenni: Hvar liggur ábyrgðin og hvað getum við gert? Stefán Þorri Helgason skrifar Skoðun Hvað gerir brjóstakrabbamein að ólæknandi brjóstakrabbameini? Helga Tryggvadóttir,Ólöf Kristjana Bjarnadóttir skrifar Skoðun „Lánin hækka – framtíðin minnkar“ Sveinn Óskar Sigurðsson skrifar Skoðun Hey Pawels í harðindunum Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Land rutt fyrir þúsundir íbúða í Úlfarsárdal Ragnar Þór Ingólfsson skrifar Skoðun Dýrmæt þjóðfélagsgerð Eva Björk Valdimarsdóttir skrifar Skoðun Hver er þessi Davíð Oddsson? Daði Freyr Ólafsson skrifar Skoðun Hugsanlega löglegt, en siðlaust og grimmt — af hundsráni í GOGG Kristinn Ka. Nína Sigríðarson skrifar Skoðun Þjóðkirkjan engu svarar – hylur sig í fræðilegri þoku Hilmar Kristinsson skrifar Skoðun Borgarstefna kallar á aðgerðir og fjármagn Ásthildur Sturludóttir skrifar Skoðun Skjáheimsókn getur dimmu í dagsljós breytt Auður Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Eru álverin á Íslandi útlensk? Guðríður Eldey Arnardóttir skrifar Skoðun Öryggisgæslu í Mjódd, núna, takk fyrir! Helgi Áss Grétarsson skrifar Skoðun Erum við ennþá hrædd við Davíð Oddsson? Magnús Árni Skjöld Magnússon skrifar Skoðun Saman getum við komið í veg fyrir slag Alma D. Möller skrifar Skoðun Lýðræði eða hópeinelti? Margrét Pétursdóttir,Þórarinn Haraldsson,Þórdís Guðjónsdóttir,Sigurveig Benediktsdóttir skrifar Skoðun Blóðtaka er ekki landbúnaður Guðrún Scheving Thorsteinsson,Rósa Líf Darradóttir skrifar Skoðun Svar til stjórnunarlegs ábyrgðarmanns frá Keflavík Soffía Sigurðardóttir skrifar Skoðun Ríkisstjórnin ræðst gegn launafólki og atvinnulausum Finnbjörn A. Hermannson skrifar Skoðun 764/O9A: Kannt þú að vernda barnið á netinu? Anna Bergþórsdóttir skrifar Skoðun Opinberir starfsmenn kjósa síður áminningarskyldu Ísak Einar Rúnarsson skrifar Skoðun Einkavæðing orkunnar, skattasniðganga og lífeyrissjóðir Ögmundur Jónasson skrifar Skoðun Er gervigreindarprestur trúlaus eða trúaður? Björgmundur Örn Guðmundsson skrifar Skoðun Skattaferðalandið Ísland Björn Ragnarsson skrifar Skoðun Til hamingju Víkingur Heiðar! Halla Hrund Logadóttir skrifar Sjá meira
(english below) Ný ríkisstjórn hefur birt þingmálaskrá sína fyrir komandi þing, og þrátt fyrir yfir hundrað mál þá er ekki eitt sem snýst um hvali og hvalveiðar. Er þetta enn eitt „þagnarbindindið"? Enn ein umferð af því að hunsa vandann þar til það er of seint að bregðast við? Enn ein tilraunin til að skella skuldinni á fyrri stjórnir í stað þess að gera það sem þessi stjórn getur gert til að takast á við vandann? Eða er þetta endurtekning fyrri ríkisstjórnar —að ýta vandamálunum á undan sér og fresta ákvarðanatöku þar til næsti ráðherra tekur við? Að skaða viðkvæmar tegundir er aðför gegn náttúrunni. Og jafnvel þó þú sjáir það ekki þannig—hvar er stoltið í því að skaða þá sem eru viðkvæmir og ekki geta varið sig? Við höfum þegar misst 73% af líffræðilegri fjölbreytni á heimsvísu, og vísindamenn hafa ítrekað og með vaxandi þunga varað okkur við, að við séum komin að tímapunkti þar sem ekki verður aftur snúið. Í stað þess að grípa strax til aðgerða, verjum við ennþá 75 ára gamla löggjöf—löggjöf sem var skrifuð á tímum þegar við höfðum ekki þá þekkingu sem við höfum í dag, löggjöf sem hefur eins og margt sem ákveðið var á þeim tíma stuðlað að þeirri náttúru- og loftslagsvá sem við stöndum frammi fyrir í dag. Siðanefnd um velferð dýra á Íslandi hefur þegar staðfest að hvalveiðar séu ómannúðlegar. Alþjóðasamfélag vísindamanna hefur varað við því að þær ógni lífi á þessari plánetu. Ef það að endurskoða útgáfu leyfis sem veldur slíkum skaða er talið ólöglegt, hvað segir það þá um lögin okkar? Lög hafa þann tilgang að vernda líf—hvernig getum við þá varið löggjöf sem ógnar lífi og réttindum dýra og umhverfisins? Hvernig getur það verið að það að bjarga lífi sé lögfræðilegt vandamál, á meðan grimmdin og eyðileggingin er vernduð með löggjöf? Hversu miklu getum við leyft okkur að tapa til að hugnast örfáum aðilum? Á tíma mínum hér hef ég séð og dáðst að djúpri og rótgróinni sjálfstæðiskennd Íslendinga. En á sama tíma skil ég ekki hvernig það er mögulegt að örfáar manneskjur —sem hafa verið bendlaðar við ítrekaða hagsmunaárekstra og spillingu—hafa samt sem áður þau ítök að þau stjórna framtíð þessa lands og komandi kynslóða? Íslenska þjóðin hefur talað. Fólk hefur skrifað undir undirskriftalista, svarað könnunum, tjáð andstöðu sína og gert okkur það ljóst að meirihluti þjóðar vill að hvalveiðar hætti. Þjóðin á ekki skilið þrúgandi þögn frá þeim sem hafa völdin. Skrifum undir hér! Höfundur er listakona og aktívisti. —------------------------------------------------ Silent Treatment: Is This Really the Government’s Answer to a Nation That Rejects Whaling? The new government has published its parliamentary agenda, and once again, there is no mention of whales. Is this yet another silent treatment? Another round of buying time until it’s too late to act? Another attempt to shift blame onto past administrations instead of taking responsibility for what can and should be changed now? Or is this the same old strategy—kicking the can down the road and stalling until the next minister takes over? Harming vulnerable species is an attack on nature. And even if you don’t see it that way—where is the pride in harming the vulnerable? We have already lost 73% of global biodiversity, and scientists have repeatedly warned, with increasing urgency, that we are at the point of no return. And yet, instead of decisive action, we are still defending a 75-year-old law—a law written at a time when we lacked the knowledge we have today, a law that has contributed to the environmental crisis we now face. The ethical review board in Iceland has already confirmed that whaling is inhumane. The global scientific community has warned that it threatens life on this planet. If taking away a license that enables such harm is considered illegal, then what does that say about our laws? Laws are meant to protect life—so how did we end up tangled in rules that now threaten it? How is it possible that saving lives is seen as a legal problem, while cruelty is protected by legislation? How much more can we afford to lose for the benefit of a select few? In my time here, I have come to admire Iceland’s deep-rooted sense of independence. And yet, how is it possible that a handful of people—whose conflicts of interest and ties to corruption have been exposed time and again—are still the ones deciding the future of this nation and the generations to come? The Icelandic people have spoken. They have signed petitions, voiced their opposition, and made it clear: the majority wants whaling to end. What they do not deserve is more silence from those in power.
Er þetta virkilega svarið frá Þjóðkirkjunni? – þegar barn þarf að flýja úr helgidóm Hilmar Kristinsson Skoðun
Hugsanlega löglegt, en siðlaust og grimmt — af hundsráni í GOGG Kristinn Ka. Nína Sigríðarson Skoðun
Lýðræði eða hópeinelti? Margrét Pétursdóttir,Þórarinn Haraldsson,Þórdís Guðjónsdóttir,Sigurveig Benediktsdóttir Skoðun
Hvað gerir brjóstakrabbamein að ólæknandi brjóstakrabbameini? Helga Tryggvadóttir,Ólöf Kristjana Bjarnadóttir Skoðun
Skoðun Tvöföld mismunun kvenna í hópi innflytjenda Sigríður Ingibjörg Ingadóttir,Steinunn Bragadóttir skrifar
Skoðun Tækni og ungmenni: Hvar liggur ábyrgðin og hvað getum við gert? Stefán Þorri Helgason skrifar
Skoðun Hvað gerir brjóstakrabbamein að ólæknandi brjóstakrabbameini? Helga Tryggvadóttir,Ólöf Kristjana Bjarnadóttir skrifar
Skoðun Hugsanlega löglegt, en siðlaust og grimmt — af hundsráni í GOGG Kristinn Ka. Nína Sigríðarson skrifar
Skoðun Lýðræði eða hópeinelti? Margrét Pétursdóttir,Þórarinn Haraldsson,Þórdís Guðjónsdóttir,Sigurveig Benediktsdóttir skrifar
Er þetta virkilega svarið frá Þjóðkirkjunni? – þegar barn þarf að flýja úr helgidóm Hilmar Kristinsson Skoðun
Hugsanlega löglegt, en siðlaust og grimmt — af hundsráni í GOGG Kristinn Ka. Nína Sigríðarson Skoðun
Lýðræði eða hópeinelti? Margrét Pétursdóttir,Þórarinn Haraldsson,Þórdís Guðjónsdóttir,Sigurveig Benediktsdóttir Skoðun
Hvað gerir brjóstakrabbamein að ólæknandi brjóstakrabbameini? Helga Tryggvadóttir,Ólöf Kristjana Bjarnadóttir Skoðun