Hvers virði erum við? Ágústa Árnadóttir skrifar 29. október 2024 23:31 Eftir að hafa greint hvernig við, sem samfélag, erum föst í ofbeldissambandi við kerfið sem átti að þjóna okkur, verðum við að staldra við og spyrja: Hvers virði erum við í raun? Hvert sem við lítum, sjáum við birtingarmyndir þessa kerfis – ótímabær dauðsföll, morð, ofbeldi innan fjölskyldna. Þetta eru ekki bara einstök sorgleg tilvik, heldur lýsing á samfélagi sem hefur brotnað niður. Kerfi sem hunsar raunverulegar þarfir fólksins, krefst stöðugrar framleiðslu og neyslu, en gleymir að manneskjan sjálf þarf stuðning, öryggi og kærleika. Í stað þess að skapa umhverfi þar sem fólk getur blómstrað, heldur samfélagsformið okkur í heljargreipum þar sem vonleysið þrífst og lífsneistinn dofnar. Hvers vegna er svona mikill sársauki í samfélaginu? Af hverju líður fólki svona illa? Er það ekki kerfið sjálft – þetta samfélagsform – sem gerir okkur nær ómögulegt að dafna? Allar þessar reglur, skyldur, kröfur og skuldir. Við erum stöðugt að hlaupa, vinna okkur til húðar bara til að komast af. Við borgum skatta, en sjáum enga áþreifanlegan ávinning fyrir okkur. Bankarnir taka stóran hluta af því sem við eigum í formi okurvaxta, og verðbólgan hækkar leiguverð, matvöruverð og aðrar lífsnauðsynjar á meðan launin okkar standa í stað. Lífið verður óbærilegt fyrir marga, og sumir finna enga undankomuleið. Kerfið hefur náð að kúga okkur svo lengi að við erum hætt að trúa því að það sé hægt að breyta þessu. Við erum hætt að kvarta, hætt að spyrja. Okkur er talið trú um að þetta „sé bara svona,“ og að við verðum að sætta okkur við hlutskiptið og halda áfram að keyra okkur út, í von um eitthvað betra – sem aldrei kemur. Börnin okkar taka þátt í þessum vítahring Þá komum við að börnunum okkar, næstu kynslóð sem mun erfa þessa vonlausu baráttu ef ekkert breytist. Þau koma til okkar í hreinleika, sakleysi og óspilltri sál. Ef samfélagið væri heilbrigt myndu þau blómstra, finna sinn innri styrk og ljóma í lífinu. En í stað þess skynja þau örvæntingu okkar og taka upp okkar byrðar. Börnin okkar, sem ættu að fá stuðning og kærleika, eru fljótlega sett í vél samkeppninnar og streitunnar, rétt eins og við. Þegar börnin sýna vanlíðan, sem þau óhjákvæmilega gera í þessum aðstæðum, bregst kerfið ekki við með samkennd. Þau verða, rétt eins og við, vandamál sem þarf að „laga“. En hvernig getur brotið kerfi lagað eitthvað? Hið raunverulega virði okkar Við höfum verið látin trúa því að virði okkar felist í því að viðhalda þessu kerfi – vinna, eyða, skulda, hlýða. En hvað ef við myndum átta okkur á því að þetta er ekki sannleikurinn? Hvað ef við myndum skilja að raunverulegt virði okkar liggur ekki í því að vera tannhjól í þessari vél? Að við erum miklu meira en neytendur og þegnar – við erum lifandi, skapandi manneskjur með ómælanlegt innra afl. Endurheimta virði okkar og breyta kerfinu Ef við byrjum að sjá okkar raunverulega virði – ef við gerum okkur grein fyrir því að við erum ekki bara hlekkir í keðju, heldur einstaklingar með óendanlega getu til að vaxa og elska – þá getur kerfið ekki haldið okkur niðri. Við erum ekki fædd til að þjóna kerfi sem byggir á hagsmunum örfárra. Við erum hér til að lifa lífi í umhverfi sem virðir okkur sem manneskjur, lífi sem nærir okkar innra afl og gerir okkur kleift að blómstra. Hvernig breytum við þessu ástandi? Það er hægt að breyta þessu ástandi, en til þess þurfum við að sjá okkar raunverulega virði og vinna saman að lausnum sem gera samfélagið betra fyrir alla. Vaxtakjör sem virka fyrir almenning: Við þurfum að breyta leikreglum peningamarkaðarins svo almenningur fái sömu vaxtakjör og er í nágrannalöndunum. Minni ríkisafskipti og lægri skattar: Of mikil afskipti ríkisins og háir skattar valda því að fólk getur ekki lifað eins og það á skilið. Sjálfbær nýting auðlinda: Auðlindirnar sem við eigum saman eiga að nýtast þjóðinni, ekki fárra stórfyrirtækja. Aukin áhersla á einstaklingsfrelsi: Frelsi einstaklinga er grunnurinn að heilbrigðu samfélagi. Bætt heilbrigðisþjónusta og menntun: Börnin okkar eiga skilið góða menntun og aðgang að góðri heilbrigðisþjónustu. Niðurstaða Með þessum aðgerðum losnum við úr fjötrum kerfisins og sköpum samfélag sem setur manneskjuna, ekki hagkerfið, í forgrunn. Það er kominn tími til að við sjáum virði okkar, og breytum því hvernig samfélagið virkar – þannig að við fáum öll að lifa betra lífi. Höfundur er í 2.sæti Lýðræðisflokksins fyrir Norðvesturkjördæmi Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Lýðræðisflokkurinn Skoðun: Alþingiskosningar 2024 Börn og uppeldi Geðheilbrigði Mest lesið Ég þarf ekki að læra íslensku til að búa hérna Halla Hrund Logadóttir Skoðun Hvað vilja sumarbústaðaeigendur í Grímsnes- og Grafningshreppi? Bergdís Linda Kjartansdóttir Skoðun Kirkjur og kynfræðsla Bjarni Karlsson Skoðun Stóriðjutíminn á Íslandi er að renna sitt skeið Guðmundur Franklin Jónsson Skoðun Tár, kvár og kvennafrídagurinn Kristína Ösp Steinke Skoðun Lesum meira með börnunum okkar Steinn Jóhannsson Skoðun Kynjajafnrétti á ekki að stöðvast við hurð heilbrigðiskerfisins Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir Skoðun Íbúðalán Landsbankans og fyrstu kaupendur Helgi Teitur Helgason Skoðun Barnvæn borg byggist á traustu leikskólakerfi Stefán Pettersson Skoðun Mannfræðingar á atvinnumarkaði: opið bréf til íslenskra atvinnuveitenda Elísabet Dröfn Kristjánsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Geta öll dýrin í skóginum verið vinir? Steinar Bragi Sigurjónsson skrifar Skoðun Iðjuþjálfun í verki Þóra Leósdóttir skrifar Skoðun Mannfræðingar á atvinnumarkaði: opið bréf til íslenskra atvinnuveitenda Elísabet Dröfn Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Íbúðalán Landsbankans og fyrstu kaupendur Helgi Teitur Helgason skrifar Skoðun Að læra íslensku sem annað mál: ný brú milli íslensku og ensku Guðrún Nordal skrifar Skoðun Hamona Benedikt S. Benediktsson skrifar Skoðun Ógn og ofbeldi á vinnustöðum – hvað er til ráða Gísli Níls Einarsson skrifar Skoðun Lesum meira með börnunum okkar Steinn Jóhannsson skrifar Skoðun Kynjajafnrétti á ekki að stöðvast við hurð heilbrigðiskerfisins Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir skrifar Skoðun Stóriðjutíminn á Íslandi er að renna sitt skeið Guðmundur Franklin Jónsson skrifar Skoðun Núll mínútur og þrjátíuogeittþúsund Grétar Birgisson skrifar Skoðun Barnvæn borg byggist á traustu leikskólakerfi Stefán Pettersson skrifar Skoðun Kirkjur og kynfræðsla Bjarni Karlsson skrifar Skoðun Ójöfnuður í fjármögnun nýsköpunarverkefna Elinóra Inga Sigurðardóttir skrifar Skoðun „Dánaraðstoð er viðurkenning á sjálfræði sjúklings og mannlegri reisn” Ingrid Kuhlman skrifar Skoðun Þjóð án máls – hver þegir, hver fær að tala? Guðjón Heiðar Pálsson skrifar Skoðun Hvað vilja sumarbústaðaeigendur í Grímsnes- og Grafningshreppi? Bergdís Linda Kjartansdóttir skrifar Skoðun Lýðræði og samfélagsmiðlar Ása Berglind Hjálmarsdóttir skrifar Skoðun „Þú þarft ekki að skilja, bara virða“ Hanna Birna Valdimarsdóttir skrifar Skoðun Þetta er ekki tölfræði, heldu líf fólks Sandra B. Franks skrifar Skoðun Stjórnmálaklækir og hræsni Salvör Gullbrá Þórarinsdóttir skrifar Skoðun Samfélag sem stendur saman Benóný Valur Jakobsson skrifar Skoðun Er biðin á enda? Halla Thoroddsen skrifar Skoðun Lífsstílsvísindi og breytingaskeiðið Harpa Lind Hilmarsdóttir skrifar Skoðun Hærri skattar á ferðamenn draga úr tekjum ríkissjóðs Þórir Garðarsson skrifar Skoðun Ég þarf ekki að læra íslensku til að búa hérna Halla Hrund Logadóttir skrifar Skoðun Ósýnilegu bjargráð lögreglumannsins Sigurður Árni Reynisson skrifar Skoðun Allt á einum stað – framtíð stafrænnar þjónustu ríkis og sveitarfélaga Einar Sveinbjörn Guðmundsson skrifar Skoðun Óttast Þorgerður úrskurð EFTA-dómstólsins? Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Jafnréttisþjóðin sem gleymdi dansinum Brogan Davison,Pétur Ármannsson skrifar Sjá meira
Eftir að hafa greint hvernig við, sem samfélag, erum föst í ofbeldissambandi við kerfið sem átti að þjóna okkur, verðum við að staldra við og spyrja: Hvers virði erum við í raun? Hvert sem við lítum, sjáum við birtingarmyndir þessa kerfis – ótímabær dauðsföll, morð, ofbeldi innan fjölskyldna. Þetta eru ekki bara einstök sorgleg tilvik, heldur lýsing á samfélagi sem hefur brotnað niður. Kerfi sem hunsar raunverulegar þarfir fólksins, krefst stöðugrar framleiðslu og neyslu, en gleymir að manneskjan sjálf þarf stuðning, öryggi og kærleika. Í stað þess að skapa umhverfi þar sem fólk getur blómstrað, heldur samfélagsformið okkur í heljargreipum þar sem vonleysið þrífst og lífsneistinn dofnar. Hvers vegna er svona mikill sársauki í samfélaginu? Af hverju líður fólki svona illa? Er það ekki kerfið sjálft – þetta samfélagsform – sem gerir okkur nær ómögulegt að dafna? Allar þessar reglur, skyldur, kröfur og skuldir. Við erum stöðugt að hlaupa, vinna okkur til húðar bara til að komast af. Við borgum skatta, en sjáum enga áþreifanlegan ávinning fyrir okkur. Bankarnir taka stóran hluta af því sem við eigum í formi okurvaxta, og verðbólgan hækkar leiguverð, matvöruverð og aðrar lífsnauðsynjar á meðan launin okkar standa í stað. Lífið verður óbærilegt fyrir marga, og sumir finna enga undankomuleið. Kerfið hefur náð að kúga okkur svo lengi að við erum hætt að trúa því að það sé hægt að breyta þessu. Við erum hætt að kvarta, hætt að spyrja. Okkur er talið trú um að þetta „sé bara svona,“ og að við verðum að sætta okkur við hlutskiptið og halda áfram að keyra okkur út, í von um eitthvað betra – sem aldrei kemur. Börnin okkar taka þátt í þessum vítahring Þá komum við að börnunum okkar, næstu kynslóð sem mun erfa þessa vonlausu baráttu ef ekkert breytist. Þau koma til okkar í hreinleika, sakleysi og óspilltri sál. Ef samfélagið væri heilbrigt myndu þau blómstra, finna sinn innri styrk og ljóma í lífinu. En í stað þess skynja þau örvæntingu okkar og taka upp okkar byrðar. Börnin okkar, sem ættu að fá stuðning og kærleika, eru fljótlega sett í vél samkeppninnar og streitunnar, rétt eins og við. Þegar börnin sýna vanlíðan, sem þau óhjákvæmilega gera í þessum aðstæðum, bregst kerfið ekki við með samkennd. Þau verða, rétt eins og við, vandamál sem þarf að „laga“. En hvernig getur brotið kerfi lagað eitthvað? Hið raunverulega virði okkar Við höfum verið látin trúa því að virði okkar felist í því að viðhalda þessu kerfi – vinna, eyða, skulda, hlýða. En hvað ef við myndum átta okkur á því að þetta er ekki sannleikurinn? Hvað ef við myndum skilja að raunverulegt virði okkar liggur ekki í því að vera tannhjól í þessari vél? Að við erum miklu meira en neytendur og þegnar – við erum lifandi, skapandi manneskjur með ómælanlegt innra afl. Endurheimta virði okkar og breyta kerfinu Ef við byrjum að sjá okkar raunverulega virði – ef við gerum okkur grein fyrir því að við erum ekki bara hlekkir í keðju, heldur einstaklingar með óendanlega getu til að vaxa og elska – þá getur kerfið ekki haldið okkur niðri. Við erum ekki fædd til að þjóna kerfi sem byggir á hagsmunum örfárra. Við erum hér til að lifa lífi í umhverfi sem virðir okkur sem manneskjur, lífi sem nærir okkar innra afl og gerir okkur kleift að blómstra. Hvernig breytum við þessu ástandi? Það er hægt að breyta þessu ástandi, en til þess þurfum við að sjá okkar raunverulega virði og vinna saman að lausnum sem gera samfélagið betra fyrir alla. Vaxtakjör sem virka fyrir almenning: Við þurfum að breyta leikreglum peningamarkaðarins svo almenningur fái sömu vaxtakjör og er í nágrannalöndunum. Minni ríkisafskipti og lægri skattar: Of mikil afskipti ríkisins og háir skattar valda því að fólk getur ekki lifað eins og það á skilið. Sjálfbær nýting auðlinda: Auðlindirnar sem við eigum saman eiga að nýtast þjóðinni, ekki fárra stórfyrirtækja. Aukin áhersla á einstaklingsfrelsi: Frelsi einstaklinga er grunnurinn að heilbrigðu samfélagi. Bætt heilbrigðisþjónusta og menntun: Börnin okkar eiga skilið góða menntun og aðgang að góðri heilbrigðisþjónustu. Niðurstaða Með þessum aðgerðum losnum við úr fjötrum kerfisins og sköpum samfélag sem setur manneskjuna, ekki hagkerfið, í forgrunn. Það er kominn tími til að við sjáum virði okkar, og breytum því hvernig samfélagið virkar – þannig að við fáum öll að lifa betra lífi. Höfundur er í 2.sæti Lýðræðisflokksins fyrir Norðvesturkjördæmi
Hvað vilja sumarbústaðaeigendur í Grímsnes- og Grafningshreppi? Bergdís Linda Kjartansdóttir Skoðun
Kynjajafnrétti á ekki að stöðvast við hurð heilbrigðiskerfisins Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir Skoðun
Mannfræðingar á atvinnumarkaði: opið bréf til íslenskra atvinnuveitenda Elísabet Dröfn Kristjánsdóttir Skoðun
Skoðun Mannfræðingar á atvinnumarkaði: opið bréf til íslenskra atvinnuveitenda Elísabet Dröfn Kristjánsdóttir skrifar
Skoðun Kynjajafnrétti á ekki að stöðvast við hurð heilbrigðiskerfisins Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir skrifar
Skoðun „Dánaraðstoð er viðurkenning á sjálfræði sjúklings og mannlegri reisn” Ingrid Kuhlman skrifar
Skoðun Hvað vilja sumarbústaðaeigendur í Grímsnes- og Grafningshreppi? Bergdís Linda Kjartansdóttir skrifar
Skoðun Allt á einum stað – framtíð stafrænnar þjónustu ríkis og sveitarfélaga Einar Sveinbjörn Guðmundsson skrifar
Hvað vilja sumarbústaðaeigendur í Grímsnes- og Grafningshreppi? Bergdís Linda Kjartansdóttir Skoðun
Kynjajafnrétti á ekki að stöðvast við hurð heilbrigðiskerfisins Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir Skoðun
Mannfræðingar á atvinnumarkaði: opið bréf til íslenskra atvinnuveitenda Elísabet Dröfn Kristjánsdóttir Skoðun