Þunn lína milli orsaka og afleiðinga Valerio Gargiulo skrifar 25. mars 2024 08:30 Í flóknu efni mannlegra samskipta birtist hugtakið orsök og afleiðing í mörgum myndum, sem oftar en ekki sleppur við tafarlausan skilning. Þessi flókna hreyfing er sérstaklega áberandi í sumum gangverkum lífs okkar. Lýsandi dæmi um þetta vandamál er að finna í hernaðariðnaðinum og mótmælahringnum t.d. gegn stríði. Þegar verksmiðjur framleiða sprengjur og vopn skapar það atburðarás sem getur að lokum leitt til eyðileggingar og dauða. Viðbrögð friðarsinna finnast þó oft aðeins þegar þessi vopn eru notuð á vígvellinum, þegar hrikaleg áhrif sprenginga og annarra vopna eru þegar óafturkræf. Sprengja sem hefur verið framleidd verður fyrr eða síðar sprengd á einhverjum tímapunkti. Þessi yfirlýsing vekur mikilvæga sýn á hringrás ofbeldis og brýn þörf á að taka á rótum átakanna. Framleiðsla vopna skapar óhjákvæmilegt skilyrði fyrir notkun þeirra og kyndir undir hringrás ofbeldis sem getur leitt til hrikalegra afleiðinga. Þetta viðhorf vekur upp grundvallarspurningar um mátt mótmæla og möguleika þeirra til að hafa áhrif á gang mála. Ef friðarsinnar gripu fyrr inn í og einbeittu sér að rótum átakanna frekar en hörmulegum afleiðingum þeirra, gætu þeir í raun skipt máli? Sem svar við þessari spurningu koma fram nokkur sjónarmið. Sumir halda því fram að barátta við rótarsökina, vopnaiðnaðinn, sé skilvirkari til að koma í veg fyrir átök í framtíðinni og stuðla að friðarmenningu. Aðrir telja hins vegar að mótmæli gegn augljósari og skjótari áhrifum stríðs, svo sem tap á saklausum mannslífum, sé öflugri skírskotun til sameiginlegrar samvisku og grundvallarmannlegra gilda. Í raun og veru er lausnin ekki endilega fólgin í einni töfra lausn heldur frekar blandað af ólíkum skoðunum þar sem lausnin hefur einhvern ávinning. Alhliða og áhrifamikil mótmæli ættu að íhuga bæði orsakir og afleiðingar átakanna og viðurkenna mikilvægi þess að taka á báðum þáttum til að stuðla að þýðingarmiklum breytingum. Upp í hugann kemur atriði úr ítölskri kvikmynd þar sem söguhetjan sagði um stríð: "Peningar skapa stríð, stríð gerir eftirstríðstímabilið, eftirstríðstímabilið skapar svarta markaðinn, svarti markaðurinn endurgerir peninga, peningar endurgerir stríð. Í stríð eru allir í hættu, nema þeir sem vildu stríð." Höfundur er skáld, rithöfundur og þýðandi. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Valerio Gargiulo Mest lesið Tímabær rannsókn dómsmálaráðuneytisins Sigmundur Davíð Gunnlaugsson Skoðun Norska leiðin er fasismi Jón Frímann Jónsson Skoðun Um mýkt, menntun og von Sigurður Árni Reynisson Skoðun Umsókn krefst ákvörðunar – ekki ákalls Erna Bjarnadóttir Skoðun Hvammsvirkjun – Skyldur ráðherra og réttur samfélagsins Eggert Valur Guðmundsson Skoðun Íslenska stóðhryssan og Evrópa Hallgerður Ljósynja Hauksdóttir Skoðun Ævinlega þakkláti flóttamaðurinn Zeljka Kristín Klobucar Skoðun Hjálp, barnið mitt spilar Roblox! Kristín Magnúsdóttir Skoðun Höfum alla burði til þess Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Við þurfum ekki að loka landinu – við þurfum að opna augun Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Íslenska stóðhryssan og Evrópa Hallgerður Ljósynja Hauksdóttir skrifar Skoðun Hvammsvirkjun – Skyldur ráðherra og réttur samfélagsins Eggert Valur Guðmundsson skrifar Skoðun Norska leiðin er fasismi Jón Frímann Jónsson skrifar Skoðun Um mýkt, menntun og von Sigurður Árni Reynisson skrifar Skoðun Höfum alla burði til þess Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Tímabær rannsókn dómsmálaráðuneytisins Sigmundur Davíð Gunnlaugsson skrifar Skoðun Umsókn krefst ákvörðunar – ekki ákalls Erna Bjarnadóttir skrifar Skoðun Hjálp, barnið mitt spilar Roblox! Kristín Magnúsdóttir skrifar Skoðun Líkindi með guðstrú og djöflatrú Gunnar Björgvinsson skrifar Skoðun Ævinlega þakkláti flóttamaðurinn Zeljka Kristín Klobucar skrifar Skoðun Vér vesalingar Ingólfur Sverrisson skrifar Skoðun Leikrit Landsvirkjunar Snæbjörn Guðmundsson skrifar Skoðun Við þurfum ekki að loka landinu – við þurfum að opna augun Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Svona eða hinsegin, hvert okkar verður næst? Unnar Geir Unnarsson skrifar Skoðun Reynisfjara og mannréttindasáttmáli Evrópu Róbert R. Spanó skrifar Skoðun Að hlúa að foreldrum: Forvörn sem skiptir máli Áróra Huld Bjarnadóttir skrifar Skoðun Ákall til íslenskra stjórnmálamanna Magnús Árni Skjöld Magnússon skrifar Skoðun Þurfum við virkilega „leyniþjónustu”? Helen Ólafsdóttir skrifar Skoðun Byrjað á öfugum enda! Hjálmtýr Heiðdal skrifar Skoðun Væri ekki hlaupið út aftur Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Gervigreind fyrir alla — en fyrir hvern í raun? Sigvaldi Einarsson skrifar Skoðun Hefur ítrekað hótað okkur áður Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Þjóðaratkvæðagreiðsla vegna umsóknar um aðild að ESB er stjórnsýslugrín! Júlíus Valsson skrifar Skoðun Bandaríkin voru alltaf vondi kallinn Karl Héðinn Kristjánsson skrifar Skoðun Erum við á leiðinni í hnífavesti? Davíð Bergmann skrifar Skoðun Ákall til umhverfis-, orku- og loftslagsráðherra að standa við gefin loforð Laura Sólveig Lefort Scheefer,Snorri Hallgrímsson,Sigurlaug Eir Beck Þórsdóttir,Jóhanna Malen Skúladóttir,Ida Karólína Harris,Antonia Hamann,Julien Nayet-Pelletier skrifar Skoðun Kæfandi klámhögg sveitarstjóra Jón Trausti Reynisson skrifar Skoðun Klár fyrir Verslunarmannahelgina? Ágúst Mogensen skrifar Skoðun Vegið að börnum í pólitískri aðför að ferðaþjónustunni Einar Freyr Elínarson skrifar Skoðun Hið tæra illa Gunnar Hólmsteinn Ársælsson skrifar Sjá meira
Í flóknu efni mannlegra samskipta birtist hugtakið orsök og afleiðing í mörgum myndum, sem oftar en ekki sleppur við tafarlausan skilning. Þessi flókna hreyfing er sérstaklega áberandi í sumum gangverkum lífs okkar. Lýsandi dæmi um þetta vandamál er að finna í hernaðariðnaðinum og mótmælahringnum t.d. gegn stríði. Þegar verksmiðjur framleiða sprengjur og vopn skapar það atburðarás sem getur að lokum leitt til eyðileggingar og dauða. Viðbrögð friðarsinna finnast þó oft aðeins þegar þessi vopn eru notuð á vígvellinum, þegar hrikaleg áhrif sprenginga og annarra vopna eru þegar óafturkræf. Sprengja sem hefur verið framleidd verður fyrr eða síðar sprengd á einhverjum tímapunkti. Þessi yfirlýsing vekur mikilvæga sýn á hringrás ofbeldis og brýn þörf á að taka á rótum átakanna. Framleiðsla vopna skapar óhjákvæmilegt skilyrði fyrir notkun þeirra og kyndir undir hringrás ofbeldis sem getur leitt til hrikalegra afleiðinga. Þetta viðhorf vekur upp grundvallarspurningar um mátt mótmæla og möguleika þeirra til að hafa áhrif á gang mála. Ef friðarsinnar gripu fyrr inn í og einbeittu sér að rótum átakanna frekar en hörmulegum afleiðingum þeirra, gætu þeir í raun skipt máli? Sem svar við þessari spurningu koma fram nokkur sjónarmið. Sumir halda því fram að barátta við rótarsökina, vopnaiðnaðinn, sé skilvirkari til að koma í veg fyrir átök í framtíðinni og stuðla að friðarmenningu. Aðrir telja hins vegar að mótmæli gegn augljósari og skjótari áhrifum stríðs, svo sem tap á saklausum mannslífum, sé öflugri skírskotun til sameiginlegrar samvisku og grundvallarmannlegra gilda. Í raun og veru er lausnin ekki endilega fólgin í einni töfra lausn heldur frekar blandað af ólíkum skoðunum þar sem lausnin hefur einhvern ávinning. Alhliða og áhrifamikil mótmæli ættu að íhuga bæði orsakir og afleiðingar átakanna og viðurkenna mikilvægi þess að taka á báðum þáttum til að stuðla að þýðingarmiklum breytingum. Upp í hugann kemur atriði úr ítölskri kvikmynd þar sem söguhetjan sagði um stríð: "Peningar skapa stríð, stríð gerir eftirstríðstímabilið, eftirstríðstímabilið skapar svarta markaðinn, svarti markaðurinn endurgerir peninga, peningar endurgerir stríð. Í stríð eru allir í hættu, nema þeir sem vildu stríð." Höfundur er skáld, rithöfundur og þýðandi.
Skoðun Við þurfum ekki að loka landinu – við þurfum að opna augun Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir skrifar
Skoðun Þjóðaratkvæðagreiðsla vegna umsóknar um aðild að ESB er stjórnsýslugrín! Júlíus Valsson skrifar
Skoðun Ákall til umhverfis-, orku- og loftslagsráðherra að standa við gefin loforð Laura Sólveig Lefort Scheefer,Snorri Hallgrímsson,Sigurlaug Eir Beck Þórsdóttir,Jóhanna Malen Skúladóttir,Ida Karólína Harris,Antonia Hamann,Julien Nayet-Pelletier skrifar