Varlega skal farið í að „skipta um þjóð í þjóðinni“: Seinni saga Einar G Harðarson skrifar 18. janúar 2024 07:01 Ég starfaði í Afríku á árunum 1992-1998. Þessi saga fjallar um innflutning á fólki til nýs lands en af öðrum toga en fyrri grein en fjallar hún um að skipta um þjóð í þjóðinni. Rak ég fiskvinnslufyrirtæki í Úganda. Þá voru ekki margir hvítir menn í landinu og töldust þeir í hundruðum frekar en þúsundum. Flestir voru það sem kallað er xpatriots eða Xpats menn sem komu til starfa til að sinna sérhæfðum störfum sem vantaði hæfa stjórnendur til. Stýrði þetta hvíta fólk fyrirtækjum oft af stærri gráðu og má þar nefna verksmiðjur Coca Cola og þess háttar. Undirritaður rak fiskvinnslufyrirtæki við Viktoríuvatn og hafði upp í 500 manns í vinnu. Húsnæði var með 3000 fm vinnslugólfi. Öll tæki og aðbúnaður var fyrsta flokks og bátar voru 14 talsins. Vinnslugetan var 35 - 50 tonn á dag. Þess skal getið að upp úr Viktoríuvatni koma árlega um 500 þúsund tonn af Nílarkarfa á ári. Fallegur, bragðgóður hvítur fiskur. Útflutningur var mikill og 80% hans er seldur ferskur til Evrópu. Ég var þarna í um sjö ár og fékk því góða yfirsýn yfir þá þróun sem átti sér stað í þjóðfélaginu. Frægt er að Ídi Amin gerði erlenda borgara útlæga úr Úganda um árin í kring um 1970. Hann rak alla úr landi og úthlutaði verslunum, heildsölu fyrirtækjum og verksmiðjum til heimamanna frá Úganda. Ástæðan fyrir því að hvítir menn og Indverjar ráku í einhverjum mæli fyrirtækin í Úganda var sú að innfæddir voru ekki vanir rekstri og kunnu ekki aðferðir viðskiptanna og þær kröfur sem gerðar eru til rekstrarhæfis. Smásöluverslun, innflutningur og minni fyrirtæki gengu ágætlega. Þegar kom að útflutningi, sérstaklega á matvöru til t.d. Evrópu breyttust allar heilbrigðiskröfur og staðlar. Eftir þessa aðför Ídi Amin á svo skömmum tíma að innviðum landsins dvínaði geta innfæddra til t.d. til hreinlætis og að viðhalda útflutnings fyrirtækjum. Þegar ég kom til Úganda árið 1992 var fátt um hvítt fólk og það hélt hópinn nokkuð vel með t.d. frægum bresku hefðum, svo sem klúbbar o.fl. sem héldu þessum hóp saman. Flest allir aðrir voru Uganda eða Afríkubúar. Eftir þjóðarhreinsunin í Rúanda árið 1994 (sem hafði áhrif á allt og ég fór ekki varhluta af) beindust sjónir alheimsins að Afríku og sérstaklega þeim löndum sem liggja að Rúanda, t.d. Úganda. Viðræður hófust um að skila eigum þeirra aðila sem höfðu verið teknar af Idi Amin til réttra eigenda. Í mörgum tilvikum voru fyrri eigendur fallnir frá en erfingjar voru því orðnir eigendur þessara eigna. Margar af þessum eignum á borð við stærri fyrirtæki höfðu lagst í eyði og niðurníðslu en einhverjar leifar voru þó eftir. Viðhald og þekking á rekstri stærri fyrirtækja var lítil. Eftir að samningum lauk með dyggri aðkomu Bandaríkjastjórnar með fjárframlögum voru eignirnar afhentar lögmætum eigendum. Fyrst á eftir kom einn og einn Indverji til að kanna málin, en af þeim höfðu flestar eignir verið teknar. Smám saman fjölgaði Indverjum og í lokin bárust fullar flugvélar til landsins. Hálfur ættbálkur þeirra sem fyrst komu til að athuga með eignirnar var að koma til að taka við. Niðurstaðan breytti landslagi þjóðarinnar. Indverjar flæmdu flesta verslunareigendur og eigendur annarra fyrirtækja í burtu og tóku yfir rekstur þeirra. Indverjarnir þóttu harðir húsbændur og tilvera innfæddra versnaði til muna. Hagur Úgandabúa versnaði verulega. Þegar ég kom til Úganda var talið að um 20 milljón manns byggi í landinu en nú er mannfjöldinn þar talin vera um 40 milljónir. Þess má einnig geta að Indverjum fjölgar um 400 þúsund á viku. Ein Íslensk þjóð í hverri viku allt árið. Hugsanlega var ástæða fyrir hendi að Idi Amin vildi losna við þetta yfirgangssama fólk og rak það þess vegna úr landi. Höfundur er löggiltur fasteignasali. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Úganda Sjávarútvegur Indland Rúanda Einar G. Harðarson Tengdar fréttir ONE um allan heim Rafmyntina ONE er nú að finna í 194 löndum og telur milljónir notenda og tólf milljónir reikninga. Hagkerfi hefur því myndast. Myntin byggir á því í kjölinn að fara eftir öllum reglum, reglugerðum og lögum í hverju því landi sem myntin er í. 5. janúar 2024 10:01 Að mála mynd af borg er allt annað en að byggja borg Munurinn á rafmyntinni ONE, One Ecosystem (OES) og öðrum rafmyntum má líkja saman á þann hátt að mála mynd eða byggja borg. 3. janúar 2024 08:01 Ísland eftir 100 ár Fyrir tíu þúsund árum, voru þúsundir samfélaga á jörðinni. Í dag eru hundrað níutíu og fimm þjóðir. Línuritið er skýrt. Samkvæmt þessari þróun verður mannkynið eftir rúm tvö hundruð ár aðeins ein þjóð. Það hljómar einkennilega og einnig sem langur tími en barn sem fæðist í dag getur átt barnabarn sem mun lifa áramótin 2250. 16. september 2023 14:01 Mest lesið Smábátar eru framtíðin, segir David Attenborough Kjartan Sveinsson Skoðun Orðskrípið sem bjarga á veiðigjaldinu Ólafur Adolfsson Skoðun Hvað er verið að leiðrétta? Gabríel Ingimarsson,Sverrir Páll Einarsson,Alexander Hauksson,Ingvar Þóroddsson,María Ellen Steingrimsdóttir,Oddgeir Páll Georgsson,Ingunn Rós Kristjánsdóttir Skoðun Óvandaður og einhliða fréttaflutningur RÚV af stríðinu á Gaza Birgir Finnsson Skoðun Hallarekstur í Hafnarfirði Jón Ingi Hákonarson Skoðun Yfirgnæfandi meirihluti vill þjóðaratkvæði Jón Steindór Valdimarsson Skoðun Túlkun er ekkert að fara – en hvað ætlum við að gera með hana? Birna Ragnheiðardóttir Imsland Skoðun Hvers konar Evrópuríki viljum við vera? Magnús Árni Skjöld Magnússon Skoðun Efnahagslegur hagvöxtur þýðir ekki endilega samfélagslegur hagvöxtur Davíð Routley Skoðun Börn innan seilingar Árni Guðmundsson Skoðun Skoðun Skoðun Sigurður Ingi í mikilli mótsögn við sjálfan sig! Magnús Guðmundsson skrifar Skoðun Vetrarvirkjanir Sigurður Ingi Friðleifsson skrifar Skoðun Yfirgnæfandi meirihluti vill þjóðaratkvæði Jón Steindór Valdimarsson skrifar Skoðun Smábátar eru framtíðin, segir David Attenborough Kjartan Sveinsson skrifar Skoðun Leiðrétting veiðigjalda mun skila sér í bættum innviðum Arna Lára Jónsdóttir skrifar Skoðun Hvað er verið að leiðrétta? Gabríel Ingimarsson,Sverrir Páll Einarsson,Alexander Hauksson,Ingvar Þóroddsson,María Ellen Steingrimsdóttir,Oddgeir Páll Georgsson,Ingunn Rós Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Efnahagslegur hagvöxtur þýðir ekki endilega samfélagslegur hagvöxtur Davíð Routley skrifar Skoðun Börn innan seilingar Árni Guðmundsson skrifar Skoðun Hallarekstur í Hafnarfirði Jón Ingi Hákonarson skrifar Skoðun Hvers konar Evrópuríki viljum við vera? Magnús Árni Skjöld Magnússon skrifar Skoðun Orðskrípið sem bjarga á veiðigjaldinu Ólafur Adolfsson skrifar Skoðun Túlkun er ekkert að fara – en hvað ætlum við að gera með hana? Birna Ragnheiðardóttir Imsland skrifar Skoðun Hagsmunir heildarinnar - Kafli tvö: Eiskrandi kröfur Hannes Örn Blandon skrifar Skoðun Palestína er að verja sig, ekki öfugt Stefán Guðbrandsson skrifar Skoðun Óvandaður og einhliða fréttaflutningur RÚV af stríðinu á Gaza Birgir Finnsson skrifar Skoðun Lýðræði á ystu nöf: Hver er afstaða unga fólksins? Jonas Hammer skrifar Skoðun Hvað ef ég hjóla bara í vinnuna? Eiríkur Búi Halldórsson skrifar Skoðun Litlu ljósin á Gaza Guðbrandur Einarsson skrifar Skoðun Ekki leiðrétting heldur skattahækkun: Afstaða Sjálfstæðisflokksins er skýr Guðrún Hafsteinsdóttir skrifar Skoðun Staðreyndir eða „mér finnst“ Birta Karen Tryggvadóttir skrifar Skoðun Fjármagna áfram hernað Rússlands Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Frídagar í klemmu Jón Júlíus Karlsson skrifar Skoðun Fasteignaviðskipti – tímabært að endurskoða leikreglurnar? Hlynur Júlísson skrifar Skoðun Í skugga kerfis sem brást! Harpa Hildiberg Böðvarsdóttir skrifar Skoðun Jöfn vernd fyrir öll börn í veröldinni Gunnar Hersveinn skrifar Skoðun Helför Palestínumanna í beinni útsendingu – viljum við vera samsek? Ólafur Ingólfsson skrifar Skoðun Byggð í Norðvesturkjördæmi: lífæð framtíðar Íslands Ragnar Rögnvaldsson skrifar Skoðun Hverju hef ég stjórn á? Álfheiður Ingólfsdóttir skrifar Skoðun Metnaður eða metnaðarleysi? Sumarrós Sigurðardóttir skrifar Skoðun „Þetta er allt í vinnslu“ María Pétursdóttir skrifar Sjá meira
Ég starfaði í Afríku á árunum 1992-1998. Þessi saga fjallar um innflutning á fólki til nýs lands en af öðrum toga en fyrri grein en fjallar hún um að skipta um þjóð í þjóðinni. Rak ég fiskvinnslufyrirtæki í Úganda. Þá voru ekki margir hvítir menn í landinu og töldust þeir í hundruðum frekar en þúsundum. Flestir voru það sem kallað er xpatriots eða Xpats menn sem komu til starfa til að sinna sérhæfðum störfum sem vantaði hæfa stjórnendur til. Stýrði þetta hvíta fólk fyrirtækjum oft af stærri gráðu og má þar nefna verksmiðjur Coca Cola og þess háttar. Undirritaður rak fiskvinnslufyrirtæki við Viktoríuvatn og hafði upp í 500 manns í vinnu. Húsnæði var með 3000 fm vinnslugólfi. Öll tæki og aðbúnaður var fyrsta flokks og bátar voru 14 talsins. Vinnslugetan var 35 - 50 tonn á dag. Þess skal getið að upp úr Viktoríuvatni koma árlega um 500 þúsund tonn af Nílarkarfa á ári. Fallegur, bragðgóður hvítur fiskur. Útflutningur var mikill og 80% hans er seldur ferskur til Evrópu. Ég var þarna í um sjö ár og fékk því góða yfirsýn yfir þá þróun sem átti sér stað í þjóðfélaginu. Frægt er að Ídi Amin gerði erlenda borgara útlæga úr Úganda um árin í kring um 1970. Hann rak alla úr landi og úthlutaði verslunum, heildsölu fyrirtækjum og verksmiðjum til heimamanna frá Úganda. Ástæðan fyrir því að hvítir menn og Indverjar ráku í einhverjum mæli fyrirtækin í Úganda var sú að innfæddir voru ekki vanir rekstri og kunnu ekki aðferðir viðskiptanna og þær kröfur sem gerðar eru til rekstrarhæfis. Smásöluverslun, innflutningur og minni fyrirtæki gengu ágætlega. Þegar kom að útflutningi, sérstaklega á matvöru til t.d. Evrópu breyttust allar heilbrigðiskröfur og staðlar. Eftir þessa aðför Ídi Amin á svo skömmum tíma að innviðum landsins dvínaði geta innfæddra til t.d. til hreinlætis og að viðhalda útflutnings fyrirtækjum. Þegar ég kom til Úganda árið 1992 var fátt um hvítt fólk og það hélt hópinn nokkuð vel með t.d. frægum bresku hefðum, svo sem klúbbar o.fl. sem héldu þessum hóp saman. Flest allir aðrir voru Uganda eða Afríkubúar. Eftir þjóðarhreinsunin í Rúanda árið 1994 (sem hafði áhrif á allt og ég fór ekki varhluta af) beindust sjónir alheimsins að Afríku og sérstaklega þeim löndum sem liggja að Rúanda, t.d. Úganda. Viðræður hófust um að skila eigum þeirra aðila sem höfðu verið teknar af Idi Amin til réttra eigenda. Í mörgum tilvikum voru fyrri eigendur fallnir frá en erfingjar voru því orðnir eigendur þessara eigna. Margar af þessum eignum á borð við stærri fyrirtæki höfðu lagst í eyði og niðurníðslu en einhverjar leifar voru þó eftir. Viðhald og þekking á rekstri stærri fyrirtækja var lítil. Eftir að samningum lauk með dyggri aðkomu Bandaríkjastjórnar með fjárframlögum voru eignirnar afhentar lögmætum eigendum. Fyrst á eftir kom einn og einn Indverji til að kanna málin, en af þeim höfðu flestar eignir verið teknar. Smám saman fjölgaði Indverjum og í lokin bárust fullar flugvélar til landsins. Hálfur ættbálkur þeirra sem fyrst komu til að athuga með eignirnar var að koma til að taka við. Niðurstaðan breytti landslagi þjóðarinnar. Indverjar flæmdu flesta verslunareigendur og eigendur annarra fyrirtækja í burtu og tóku yfir rekstur þeirra. Indverjarnir þóttu harðir húsbændur og tilvera innfæddra versnaði til muna. Hagur Úgandabúa versnaði verulega. Þegar ég kom til Úganda var talið að um 20 milljón manns byggi í landinu en nú er mannfjöldinn þar talin vera um 40 milljónir. Þess má einnig geta að Indverjum fjölgar um 400 þúsund á viku. Ein Íslensk þjóð í hverri viku allt árið. Hugsanlega var ástæða fyrir hendi að Idi Amin vildi losna við þetta yfirgangssama fólk og rak það þess vegna úr landi. Höfundur er löggiltur fasteignasali.
ONE um allan heim Rafmyntina ONE er nú að finna í 194 löndum og telur milljónir notenda og tólf milljónir reikninga. Hagkerfi hefur því myndast. Myntin byggir á því í kjölinn að fara eftir öllum reglum, reglugerðum og lögum í hverju því landi sem myntin er í. 5. janúar 2024 10:01
Að mála mynd af borg er allt annað en að byggja borg Munurinn á rafmyntinni ONE, One Ecosystem (OES) og öðrum rafmyntum má líkja saman á þann hátt að mála mynd eða byggja borg. 3. janúar 2024 08:01
Ísland eftir 100 ár Fyrir tíu þúsund árum, voru þúsundir samfélaga á jörðinni. Í dag eru hundrað níutíu og fimm þjóðir. Línuritið er skýrt. Samkvæmt þessari þróun verður mannkynið eftir rúm tvö hundruð ár aðeins ein þjóð. Það hljómar einkennilega og einnig sem langur tími en barn sem fæðist í dag getur átt barnabarn sem mun lifa áramótin 2250. 16. september 2023 14:01
Hvað er verið að leiðrétta? Gabríel Ingimarsson,Sverrir Páll Einarsson,Alexander Hauksson,Ingvar Þóroddsson,María Ellen Steingrimsdóttir,Oddgeir Páll Georgsson,Ingunn Rós Kristjánsdóttir Skoðun
Skoðun Hvað er verið að leiðrétta? Gabríel Ingimarsson,Sverrir Páll Einarsson,Alexander Hauksson,Ingvar Þóroddsson,María Ellen Steingrimsdóttir,Oddgeir Páll Georgsson,Ingunn Rós Kristjánsdóttir skrifar
Skoðun Efnahagslegur hagvöxtur þýðir ekki endilega samfélagslegur hagvöxtur Davíð Routley skrifar
Skoðun Túlkun er ekkert að fara – en hvað ætlum við að gera með hana? Birna Ragnheiðardóttir Imsland skrifar
Skoðun Ekki leiðrétting heldur skattahækkun: Afstaða Sjálfstæðisflokksins er skýr Guðrún Hafsteinsdóttir skrifar
Skoðun Helför Palestínumanna í beinni útsendingu – viljum við vera samsek? Ólafur Ingólfsson skrifar
Hvað er verið að leiðrétta? Gabríel Ingimarsson,Sverrir Páll Einarsson,Alexander Hauksson,Ingvar Þóroddsson,María Ellen Steingrimsdóttir,Oddgeir Páll Georgsson,Ingunn Rós Kristjánsdóttir Skoðun