Borgin okkar Guðrún Jónasdóttir skrifar 12. maí 2022 11:31 Hann er sennilega vandfundinn sá sem ekki þykir hugmyndin um göngugötu og vistgötu sjarmerandi. Möguleikinn á að geta setið úti og gætt sér á góðum mat í góðra manna hópi er nokkuð sem okkur öllum þykir eftirsóknarvert. Til að skapa þessa eftirsóknarverðu stemningu í Kvosinni hafa borgaryfirvöld lokað leiðum út á Lækjargötu. Þessi skipulagsbreyting hefur talsverð áhrif á nærliggjandi götur og sem íbúi í Garðastrætinu síðastliðin 20 ár tel ég mig geta lýst afleiðingunum. Í dag fer stór hluti af umferðinni úr Kvosinni fram hjá svefnherbergisgluggum íbúa Garðastrætisins. Þetta hefur alltaf verið róleg íbúðagata en með þessu hefur henni verið gefið nýtt hlutverk; sem stofnæð fyrir umferðina, þar á meðal atvinnuumferð úr Kvosinni. Án alls samráðs við íbúa götunnar! Samhliða því að laða fleiri gesti í miðbæinn hafa borgaryfirvöld markvisst fækkað bílastæðum, sérstaklega í atvinnugötum. Fleiri hundruð bílastæði hafa horfið af borgarlandi í miðbænum síðustu ár. Vissulega hafa bæst við fjölmörg stæði við Austurhöfn, sem er þó töluvert dýrari kostur. Hér í hverfinu er nánast ómögulegt að finna stæði eftir að gjaldskyldu lýkur. Á sama tíma eru undantekningarlaust fleiri en 60 stæði laus í bílahúsinu á Vesturgötu og fleiri en 700 stæði laus í öllum bílahúsunum í miðbænum. Þetta ástand sem lagt er á íbúðagötur er að öllu leyti tilbúið og frekar auðvelt að laga, t.d. með því að lengja gjaldskyldutímann í götunum, lækka verðið í bílahúsunum þegar aðsókn þar dregst saman og hafa þau opin allan sólarhringinn. Ég skora á borgaryfirvöld að svara af hverju bílahúsin fá að vera svona illa nýtt á meðan íbúar í nærliggjandi götum eiga í erfiðleikum með að finna sér bílastæði. Það er daglegur viðburður að bílar bakki og keyri upp einstefnugöturnar fyrir vestan Garðastræti til þess eins að ná í bílastæði. Þá staðreynd þekki ég alltof vel þar sem fyrir sex árum bakkaði bílstjóri einn í slíkum leiðangri upp Bárugötuna og keyrði á son minn. Sonur minn, fullorðinn einstaklingur, hefur síðan þá glímt við vandamál í baki, hálsi og höfði. Það þarf varla að spyrja sig að því hvað hefði gerst hefði bílstjórinn keyrt á eitt af þeim fjölmörgu börnum sem búa í götunni. Ef marka má svör Hjálmars Sveinssonar á íbúafundi í september 2016 telja borgaryfirvöld sig ekki bera neina ábyrgð á hvað íbúar og gestir bæjarins gera til þess að komast úr þessu skipulagsvölundarhúsi eða til að ná sér í ókeypis bílastæði. Sonur minn sat þann fund og lýsti bæði ástandinu í hverfinu og ákeyrslunni fyrir Hjálmari. Á síðasta ári samþykkti borgarráð breytingar á gjaldskrá íbúakorta. Með þeirri samþykkt var enn frekar aukið á mismunun á íbúum borgarinnar eftir búsetu. Árgjaldið á íbúakortum fór úr 8.000 kr. í 15.000 kr. fyrir visthæfar bifreiðar en í 30.000 kr. fyrir aðrar bifreiðar. Ástæðan fyrir breytingunum er sögð vera grænir hvatar í baráttunni gegn loftslagsbreytingum. Hversu mikil er alvaran í raun og veru í baráttunni gegn loftslagsbreytingum þegar þetta álag lendir einungis á brotabroti af íbúum borgarinnar, þ.e. íbúum sem búa á gjaldsvæðum? Menga bílar íbúa á gjaldsvæðunum meira en bílar íbúa utan þeirra? Af hverju eru engir grænir hvatar í gjaldskrá bílahúsanna? Það er vert að taka það fram að fólksbílaeign íbúa í 101 er ein sú minnsta í allri Reykjavík. Í ljósi þessarar miklu umhverfisvakningar mætti ætla að borgaryfirvöld myndu fagna íbúum sem lifa bíllausum lífsstíl. Þvert á móti! Ef sótt er um að bæta við nýrri séríbúð í húsi þá eru þessi sömu borgaryfirvöld fljót að afhenda reikning upp á meira en tvær milljónir fyrir bílastæðagjaldi ef ekki er möguleiki á bílastæði á lóðinni. Það gjald ber að greiða þrátt fyrir að íbúðareigandinn ætli sér að vera einkar umhverfisvænn og lifa án einkabíls. Það skal tekið fram að íbúðareigandinn fær nákvæmlega ekkert fyrir greiðslu bílastæðagjaldsins. Bílastæði í íbúðagötunum voru fyrst og fremst hugsuð fyrir íbúa þeirra gatna. Í kringum 2004 var orðið erfitt að fá stæði hér í götunni og þá hófst gjaldskylda og jafnframt útgáfa íbúakortanna. Ástandið stórbatnaði. Áherslurnar hafa hins vegar algjörlega snúist við hjá núverandi borgaryfirvöldum og þar ríkir nú sú skoðun að ákveðnar íbúðagötur eigi að sjá gestum bæjarins fyrir bílastæðum. Það sem sýnir viðhorfsbreytinguna einna best er skýrsla sem unnin var fyrir borgaryfirvöld. Þar stendur að íbúarnir á gjaldsvæðunum borgi alltof lítið fyrir aðgang að stæðunum og að þeir njóti forréttinda að geta lagt fyrir utan heimili sín. Þrátt fyrir að mörg hverfi í Reykjavík séu þannig hönnuð að bílastæði séu á borgarlandi eru íbúar á gjaldsvæðunum þeir einu í Reykjavík sem ætlast er til að greiði sérstaklega fyrir mögulegan aðgang að þeim og mæti þar að auki samkeppni um þau. Þetta er bæði ósanngjarnt og hættulegt. Höfundur er íbúi í Garðastræti í Reykjavík. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Reykjavík Skoðun: Kosningar 2022 Sveitarstjórnarkosningar 2022 Mest lesið Nokkur orð um sérlausn í flugi Birna Sigrún Hallsdóttir,Hrafnhildur Bragadóttir Skoðun Draghi-skýrslan og veikleikar Íslands Pawel Bartoszek Skoðun Glerbrotin í ryksugupokanum Kristín Kolbeinsdóttir Skoðun Túrverkir og hitakóf – má ræða það í vinnunni? Já endilega! Katrín Björg Ríkarðsdóttir Skoðun Iðjuþjálfun í verki Þóra Leósdóttir Skoðun Átta mýtur klesstar inn í raunveruleikann - hvað er satt og hvað er logið um gervigreindina? Sigvaldi Einarsson Skoðun Geta öll dýrin í skóginum verið vinir? Steinar Bragi Sigurjónsson Skoðun Stóriðjutíminn á Íslandi er að renna sitt skeið Guðmundur Franklin Jónsson Skoðun Kirkjur og kynfræðsla Bjarni Karlsson Skoðun Að læra íslensku sem annað mál: ný brú milli íslensku og ensku Guðrún Nordal Skoðun Skoðun Skoðun Er þetta virkilega svarið frá Þjóðkirkjunni? – þegar barn þarf að flýja úr helgidóm Hilmar Kristinsson skrifar Skoðun Átta mýtur klesstar inn í raunveruleikann - hvað er satt og hvað er logið um gervigreindina? Sigvaldi Einarsson skrifar Skoðun Glerbrotin í ryksugupokanum Kristín Kolbeinsdóttir skrifar Skoðun Túrverkir og hitakóf – má ræða það í vinnunni? Já endilega! Katrín Björg Ríkarðsdóttir skrifar Skoðun Draghi-skýrslan og veikleikar Íslands Pawel Bartoszek skrifar Skoðun Nokkur orð um sérlausn í flugi Birna Sigrún Hallsdóttir,Hrafnhildur Bragadóttir skrifar Skoðun Geta öll dýrin í skóginum verið vinir? Steinar Bragi Sigurjónsson skrifar Skoðun Iðjuþjálfun í verki Þóra Leósdóttir skrifar Skoðun Mannfræðingar á atvinnumarkaði: opið bréf til íslenskra atvinnuveitenda Elísabet Dröfn Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Íbúðalán Landsbankans og fyrstu kaupendur Helgi Teitur Helgason skrifar Skoðun Að læra íslensku sem annað mál: ný brú milli íslensku og ensku Guðrún Nordal skrifar Skoðun Hamona Benedikt S. Benediktsson skrifar Skoðun Ógn og ofbeldi á vinnustöðum – hvað er til ráða Gísli Níls Einarsson skrifar Skoðun Lesum meira með börnunum okkar Steinn Jóhannsson skrifar Skoðun Kynjajafnrétti á ekki að stöðvast við hurð heilbrigðiskerfisins Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir skrifar Skoðun Stóriðjutíminn á Íslandi er að renna sitt skeið Guðmundur Franklin Jónsson skrifar Skoðun Núll mínútur og þrjátíuogeittþúsund Grétar Birgisson skrifar Skoðun Barnvæn borg byggist á traustu leikskólakerfi Stefán Pettersson skrifar Skoðun Kirkjur og kynfræðsla Bjarni Karlsson skrifar Skoðun Ójöfnuður í fjármögnun nýsköpunarverkefna Elinóra Inga Sigurðardóttir skrifar Skoðun „Dánaraðstoð er viðurkenning á sjálfræði sjúklings og mannlegri reisn” Ingrid Kuhlman skrifar Skoðun Þjóð án máls – hver þegir, hver fær að tala? Guðjón Heiðar Pálsson skrifar Skoðun Hvað vilja sumarbústaðaeigendur í Grímsnes- og Grafningshreppi? Bergdís Linda Kjartansdóttir skrifar Skoðun Lýðræði og samfélagsmiðlar Ása Berglind Hjálmarsdóttir skrifar Skoðun „Þú þarft ekki að skilja, bara virða“ Hanna Birna Valdimarsdóttir skrifar Skoðun Þetta er ekki tölfræði, heldu líf fólks Sandra B. Franks skrifar Skoðun Stjórnmálaklækir og hræsni Salvör Gullbrá Þórarinsdóttir skrifar Skoðun Samfélag sem stendur saman Benóný Valur Jakobsson skrifar Skoðun Er biðin á enda? Halla Thoroddsen skrifar Skoðun Lífsstílsvísindi og breytingaskeiðið Harpa Lind Hilmarsdóttir skrifar Sjá meira
Hann er sennilega vandfundinn sá sem ekki þykir hugmyndin um göngugötu og vistgötu sjarmerandi. Möguleikinn á að geta setið úti og gætt sér á góðum mat í góðra manna hópi er nokkuð sem okkur öllum þykir eftirsóknarvert. Til að skapa þessa eftirsóknarverðu stemningu í Kvosinni hafa borgaryfirvöld lokað leiðum út á Lækjargötu. Þessi skipulagsbreyting hefur talsverð áhrif á nærliggjandi götur og sem íbúi í Garðastrætinu síðastliðin 20 ár tel ég mig geta lýst afleiðingunum. Í dag fer stór hluti af umferðinni úr Kvosinni fram hjá svefnherbergisgluggum íbúa Garðastrætisins. Þetta hefur alltaf verið róleg íbúðagata en með þessu hefur henni verið gefið nýtt hlutverk; sem stofnæð fyrir umferðina, þar á meðal atvinnuumferð úr Kvosinni. Án alls samráðs við íbúa götunnar! Samhliða því að laða fleiri gesti í miðbæinn hafa borgaryfirvöld markvisst fækkað bílastæðum, sérstaklega í atvinnugötum. Fleiri hundruð bílastæði hafa horfið af borgarlandi í miðbænum síðustu ár. Vissulega hafa bæst við fjölmörg stæði við Austurhöfn, sem er þó töluvert dýrari kostur. Hér í hverfinu er nánast ómögulegt að finna stæði eftir að gjaldskyldu lýkur. Á sama tíma eru undantekningarlaust fleiri en 60 stæði laus í bílahúsinu á Vesturgötu og fleiri en 700 stæði laus í öllum bílahúsunum í miðbænum. Þetta ástand sem lagt er á íbúðagötur er að öllu leyti tilbúið og frekar auðvelt að laga, t.d. með því að lengja gjaldskyldutímann í götunum, lækka verðið í bílahúsunum þegar aðsókn þar dregst saman og hafa þau opin allan sólarhringinn. Ég skora á borgaryfirvöld að svara af hverju bílahúsin fá að vera svona illa nýtt á meðan íbúar í nærliggjandi götum eiga í erfiðleikum með að finna sér bílastæði. Það er daglegur viðburður að bílar bakki og keyri upp einstefnugöturnar fyrir vestan Garðastræti til þess eins að ná í bílastæði. Þá staðreynd þekki ég alltof vel þar sem fyrir sex árum bakkaði bílstjóri einn í slíkum leiðangri upp Bárugötuna og keyrði á son minn. Sonur minn, fullorðinn einstaklingur, hefur síðan þá glímt við vandamál í baki, hálsi og höfði. Það þarf varla að spyrja sig að því hvað hefði gerst hefði bílstjórinn keyrt á eitt af þeim fjölmörgu börnum sem búa í götunni. Ef marka má svör Hjálmars Sveinssonar á íbúafundi í september 2016 telja borgaryfirvöld sig ekki bera neina ábyrgð á hvað íbúar og gestir bæjarins gera til þess að komast úr þessu skipulagsvölundarhúsi eða til að ná sér í ókeypis bílastæði. Sonur minn sat þann fund og lýsti bæði ástandinu í hverfinu og ákeyrslunni fyrir Hjálmari. Á síðasta ári samþykkti borgarráð breytingar á gjaldskrá íbúakorta. Með þeirri samþykkt var enn frekar aukið á mismunun á íbúum borgarinnar eftir búsetu. Árgjaldið á íbúakortum fór úr 8.000 kr. í 15.000 kr. fyrir visthæfar bifreiðar en í 30.000 kr. fyrir aðrar bifreiðar. Ástæðan fyrir breytingunum er sögð vera grænir hvatar í baráttunni gegn loftslagsbreytingum. Hversu mikil er alvaran í raun og veru í baráttunni gegn loftslagsbreytingum þegar þetta álag lendir einungis á brotabroti af íbúum borgarinnar, þ.e. íbúum sem búa á gjaldsvæðum? Menga bílar íbúa á gjaldsvæðunum meira en bílar íbúa utan þeirra? Af hverju eru engir grænir hvatar í gjaldskrá bílahúsanna? Það er vert að taka það fram að fólksbílaeign íbúa í 101 er ein sú minnsta í allri Reykjavík. Í ljósi þessarar miklu umhverfisvakningar mætti ætla að borgaryfirvöld myndu fagna íbúum sem lifa bíllausum lífsstíl. Þvert á móti! Ef sótt er um að bæta við nýrri séríbúð í húsi þá eru þessi sömu borgaryfirvöld fljót að afhenda reikning upp á meira en tvær milljónir fyrir bílastæðagjaldi ef ekki er möguleiki á bílastæði á lóðinni. Það gjald ber að greiða þrátt fyrir að íbúðareigandinn ætli sér að vera einkar umhverfisvænn og lifa án einkabíls. Það skal tekið fram að íbúðareigandinn fær nákvæmlega ekkert fyrir greiðslu bílastæðagjaldsins. Bílastæði í íbúðagötunum voru fyrst og fremst hugsuð fyrir íbúa þeirra gatna. Í kringum 2004 var orðið erfitt að fá stæði hér í götunni og þá hófst gjaldskylda og jafnframt útgáfa íbúakortanna. Ástandið stórbatnaði. Áherslurnar hafa hins vegar algjörlega snúist við hjá núverandi borgaryfirvöldum og þar ríkir nú sú skoðun að ákveðnar íbúðagötur eigi að sjá gestum bæjarins fyrir bílastæðum. Það sem sýnir viðhorfsbreytinguna einna best er skýrsla sem unnin var fyrir borgaryfirvöld. Þar stendur að íbúarnir á gjaldsvæðunum borgi alltof lítið fyrir aðgang að stæðunum og að þeir njóti forréttinda að geta lagt fyrir utan heimili sín. Þrátt fyrir að mörg hverfi í Reykjavík séu þannig hönnuð að bílastæði séu á borgarlandi eru íbúar á gjaldsvæðunum þeir einu í Reykjavík sem ætlast er til að greiði sérstaklega fyrir mögulegan aðgang að þeim og mæti þar að auki samkeppni um þau. Þetta er bæði ósanngjarnt og hættulegt. Höfundur er íbúi í Garðastræti í Reykjavík.
Átta mýtur klesstar inn í raunveruleikann - hvað er satt og hvað er logið um gervigreindina? Sigvaldi Einarsson Skoðun
Skoðun Er þetta virkilega svarið frá Þjóðkirkjunni? – þegar barn þarf að flýja úr helgidóm Hilmar Kristinsson skrifar
Skoðun Átta mýtur klesstar inn í raunveruleikann - hvað er satt og hvað er logið um gervigreindina? Sigvaldi Einarsson skrifar
Skoðun Túrverkir og hitakóf – má ræða það í vinnunni? Já endilega! Katrín Björg Ríkarðsdóttir skrifar
Skoðun Mannfræðingar á atvinnumarkaði: opið bréf til íslenskra atvinnuveitenda Elísabet Dröfn Kristjánsdóttir skrifar
Skoðun Kynjajafnrétti á ekki að stöðvast við hurð heilbrigðiskerfisins Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir skrifar
Skoðun „Dánaraðstoð er viðurkenning á sjálfræði sjúklings og mannlegri reisn” Ingrid Kuhlman skrifar
Skoðun Hvað vilja sumarbústaðaeigendur í Grímsnes- og Grafningshreppi? Bergdís Linda Kjartansdóttir skrifar
Átta mýtur klesstar inn í raunveruleikann - hvað er satt og hvað er logið um gervigreindina? Sigvaldi Einarsson Skoðun