Sögulegt mikilvægi þess að Sólveig Anna verði næsti formaður Eflingar! Júlíus Valdimarsson skrifar 12. febrúar 2022 22:31 Flestallir Íslendingar vita að með kosningu Sólveigar Önnu sem formanns Eflingar 2018 hófust nýir tímar í sögu verkalýðshreyfingarinnar og það kom „Vor í Verkó“! Nýleg saga segir okkur að með þessum tímamótum hófst bylting sem þegar hefur náð þeim árangri að að vekja þann sofandi risa sem Efling var orðin að og endurvekja félagið sem forystuafl í verkalýðsbaráttunni eins og forveri þess var undir nafni Verkamannafélagsins Dagsbrúnar fram yfir miðja síðustu öld. Svefnpillan sem svæfði hreyfinguna þessum langa svefni var gefin með samningsgerð verkalýðsfélaganna um stofnun almennu lífeyrissjóðina í maí 1969. Í þessum samningum gáfu verkalýðsfélagfélögin eftir upphaflega kröfu sína um að verkafólk skyldi hafa stjórn á sínum eigin sjóðum í skiptum fyrir jafna aðild að stjórn lífeyrissjóðanna á við atvinnurekendur. Með þessum afdrifaríku samningum voru örlögin ráðin. Verkalýðshreyfingin steig þarna sitt fyrsta skref í þá átt að breytast úr baráttusamtökum með hagsmuni verkafólksins að leiðarljósi yfir í að verða einn af aðaleigendum fyrirtækjanna, þessara sömu fyrirtækja og verkalýðsfélögin þurftu að semja við og berjast þannig sífellt við sinn eigin skugga við samningaborðið. Ég tók þátt í samningunum um lífeyrissjóðina 1969, þá 23ja ára gamall og nýorðinn framkvæmdastjóri Vinnumálasambands samvinnufélaganna, sem var samningsaðili við verkalýðsfélögin fyrir hönd SÍS – Sambands íslenskra samvinnufélaga og dótturfélaga þess, sem og fyrir hönd kaupfélaganna og atvinnureksturs á vegum þeirra um allt land. Ég var upplýstur um það þegar almennu lífeyrissjóðirnir héldu upp á 50 ára afmæli sitt 2019 að ég væri eini núlifandi fulltrúi atvinnurekenda sem hefðu skrifað upp á þennan samning. Af þessum ástæðum get ég upplýst frá fyrstu hendi að sú sögufölsun sem höfð hefur verið eftir Gylfa Arnbjörnssyni og fleirum í gegnum tíðina að verkalýðsfélögin hefðu samið um aðild atvinnurekenda að stjórnum lífeyrissjóðanna, vegna færni þeirra og þekkinar á fjármálum sem verkalýðsfélögin skorti, er einfaldlega ekki sönn. Verkalýðsfélögin settu fram skýra kröfu í samningunum 1969 um að verkafólkið hefði fulla stjórn yfir lífeyrisssjóðunum og fjármagni þeirra, enda höfðu verkalýðsfélögin ákveðið í þessum samningum að setja ekki fram neinar launakröfur en semja þess í stað um lífeyrissjóði í þágu félagsmanna sinna. Helsti talsmaður verkalýðsfélaganna og baráttumaður fyrir þessari kröfu var Eðvarð Sigurðsson, formaður verkamannafélagsins Dagsbrúnar eins og félagið hét þá og er forveri Eflingar. Eðvarð var gegnheill maður í verkalýðsbaráttunni auk þess að vera ógleymanlegur mannvinur og húmanisti. Hann útskýrði á sinn rólega og rökfasta hátt að þegar atvinnurekendur hefðu samið við verkalýðsfélögin um sjóðina í stað launahækkana þá þýddi það að þeir afsöluðu þesssu fjármagni í hendur verkalýðsfélaganna og félagsmanna þeirra sem ættu að sjá um ráðstöfun þess enda sjóðirnir ætlaðir í þágu þeirra. Mér eru sérstaklega minnistæð orð Eðvarðs Sigurðssonar sem hann lét falla í þessu sambandi í hita leiksins á göngunum þar sem samningarnir fóru fram. Þá sagði Eðvarð í heyranda hljóði og var mikið niðri fyrir: „Ef það er eitthvað atriði sem ég mun aldrei gefa eftir í þessum samningum þá er það krafan um að lífeyrissjóðirnir verði undir stjórn verkalýðsfélaganna.“ Samningarnir voru langir og strangir og ég veit ekki hvað endanlega gerðist innan stóru samninganefndar ASÍ þar þar sem öll verkalýðsfélögin tóku þátt, en svo fór að lokum að samkomulag náðist um að fjöldi stjórnarmanna i lífeyrissjóðunum yrði jafn eins og raunin varð þannig að viðhorf Eðvarðs hefur þar verið borið ofurliði.“ Ég nefni þennan pistil minn; „Sögulegt mikilvægi þess að Sólveig Anna verði næsti formaður Eflingar.“ Skýringin á því að ég staðhæfi um þetta „sögulega mikilvægi“ er að í Sólveigu Önnu sé ég þann eldmóð og baráttustyrk sem maður skynjaði hjá Eðvarði og ýmsum öðrum af þeim baráttujöxlum verkalýðshreyfingarinnar sem ég kynntist í starfi mínu fyrir Vinnumálasambandið fyrr á árum. Eins og ég nefndi í upphafi tókst henni í formannstíð sinni eftir kosningarnar í Eflingu 2018 ásamt harðsnúnum félagsmönnum Eflingar að snúa leiknum við og gera félagið að raunverulegu baráttutæki fyrir hagsmunum í þágu félagsfólksins. Ef það var nauðsynlegt 2018 þá er sú nauðsyn jafnvel enn brýnni núna. Ég hvet því félagsfólk Eflingar að taka þátt í yfirstandandi kosningum innan félagsins og kjósa Baráttulistann X-B!! Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Ólga innan Eflingar Stéttarfélög Mest lesið Halldór 23.8.2025 Halldór Heildstætt heilbrigðiskerfi – hagur okkar allra Alma D. Möller Skoðun Vanþekking eða vísvitandi blekkingar? Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun „I believe the children are our future…“ Karen Rúnarsdóttir Skoðun Andaðu rólega elskan... Ester Hilmarsdóttir Skoðun Skólaskætingur Þórdís Kolbrún R. Gylfadóttir Skoðun Er Akureyri að missa háskólann sinn? Aðalbjörn Jóhannsson Skoðun Ég vildi óska þess að ég hefði hreinlega fengið krabbamein Íris Elfa Þorkelsdóttir Skoðun Eldri borgarar – áhrif aðildar að Evrópusambandinu (ESB) Þorvaldur Ingi Jónsson Skoðun Þéttingarstefnan hefur brugðist og Dóra breytir um umræðuefni Aðalsteinn Haukur Sverrisson Skoðun Skoðun Skoðun Heildstætt heilbrigðiskerfi – hagur okkar allra Alma D. Möller skrifar Skoðun Vanþekking eða vísvitandi blekkingar? Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun „I believe the children are our future…“ Karen Rúnarsdóttir skrifar Skoðun Mikilvægi félagasamtaka og magnað maraþon Þuríður Harpa Sigurðardóttir skrifar Skoðun Allt sem ég þarf að gera Dagbjartur Kristjánsson skrifar Skoðun Eldri borgarar – áhrif aðildar að Evrópusambandinu (ESB) Þorvaldur Ingi Jónsson skrifar Skoðun Meiri gæði og mun minni álögur - Hveragerðisleiðin í leikskólamálum Jóhanna Ýr Jóhannsdóttir,Sandra Sigurðardóttir,Dagný Sif Sigurbjörnsdóttir,Halldór Benjamín Hreinsson,Njörður Sigurðsson skrifar Skoðun Reykjavíkurborg stígur fyrsta skrefið í snjallvæðingu umferðarljósa! Einar Sveinbjörn Guðmundsson skrifar Skoðun Framtíðin í fyrsta sæti – mikilvægi forgangsröðunar á tillögum Kópavogsbæjar í grunnskólamálum Sigrún Ólöf Ingólfsdóttir skrifar Skoðun Notkun ökklabanda Guðmundur Ingi Þóroddsson skrifar Skoðun Skólaskætingur Þórdís Kolbrún R. Gylfadóttir skrifar Skoðun Þéttingarstefnan hefur brugðist og Dóra breytir um umræðuefni Aðalsteinn Haukur Sverrisson skrifar Skoðun Ný sókn í menntamálum Guðmundur Ari Sigurjónsson skrifar Skoðun Þjóðarmorð, fálmandi mjálm eða aðgerðir? Viðar Hreinsson skrifar Skoðun Vin í eyðimörkinni – almenningsbókasöfn borgarinnar Sanna Magdalena Mörtudóttir skrifar Skoðun Er Akureyri að missa háskólann sinn? Aðalbjörn Jóhannsson skrifar Skoðun Tíu staðreyndir um alvarlegustu kvenréttindakrísu heims Stella Samúelsdóttir skrifar Skoðun Ég vildi óska þess að ég hefði hreinlega fengið krabbamein Íris Elfa Þorkelsdóttir skrifar Skoðun Mestu aularnir í Vetrarbrautinni Kári Helgason skrifar Skoðun Fjárfestum í fyrsta bekk, frekar en fangelsum Hjördís Eva Þórðardóttir skrifar Skoðun Eftirlíking vitundar og hætturnar sem henni fylgja Þorsteinn Siglaugsson skrifar Skoðun Andaðu rólega elskan... Ester Hilmarsdóttir skrifar Skoðun Gagnvirkni líkama og vitundar til heilbrigðis Þórdís Hólm Filipsdóttir skrifar Skoðun Nýjar lausnir í kennslu – gamlar hindranir Bogi Ragnarsson skrifar Skoðun Kópavogsleiðinn Ragnar Þór Pétursson skrifar Skoðun Samstarf sem skilar raunverulegum loftslagsaðgerðum Nótt Thorberg skrifar Skoðun Lærum að lesa og reikna Jón Pétur Zimsen skrifar Skoðun Loforðið sem borgarstjóri gleymdi Magnea Gná Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Kristrún, það er bannað að plata Snorri Másson skrifar Skoðun Öndunaræfingar í boði SFS Vala Árnadóttir skrifar Sjá meira
Flestallir Íslendingar vita að með kosningu Sólveigar Önnu sem formanns Eflingar 2018 hófust nýir tímar í sögu verkalýðshreyfingarinnar og það kom „Vor í Verkó“! Nýleg saga segir okkur að með þessum tímamótum hófst bylting sem þegar hefur náð þeim árangri að að vekja þann sofandi risa sem Efling var orðin að og endurvekja félagið sem forystuafl í verkalýðsbaráttunni eins og forveri þess var undir nafni Verkamannafélagsins Dagsbrúnar fram yfir miðja síðustu öld. Svefnpillan sem svæfði hreyfinguna þessum langa svefni var gefin með samningsgerð verkalýðsfélaganna um stofnun almennu lífeyrissjóðina í maí 1969. Í þessum samningum gáfu verkalýðsfélagfélögin eftir upphaflega kröfu sína um að verkafólk skyldi hafa stjórn á sínum eigin sjóðum í skiptum fyrir jafna aðild að stjórn lífeyrissjóðanna á við atvinnurekendur. Með þessum afdrifaríku samningum voru örlögin ráðin. Verkalýðshreyfingin steig þarna sitt fyrsta skref í þá átt að breytast úr baráttusamtökum með hagsmuni verkafólksins að leiðarljósi yfir í að verða einn af aðaleigendum fyrirtækjanna, þessara sömu fyrirtækja og verkalýðsfélögin þurftu að semja við og berjast þannig sífellt við sinn eigin skugga við samningaborðið. Ég tók þátt í samningunum um lífeyrissjóðina 1969, þá 23ja ára gamall og nýorðinn framkvæmdastjóri Vinnumálasambands samvinnufélaganna, sem var samningsaðili við verkalýðsfélögin fyrir hönd SÍS – Sambands íslenskra samvinnufélaga og dótturfélaga þess, sem og fyrir hönd kaupfélaganna og atvinnureksturs á vegum þeirra um allt land. Ég var upplýstur um það þegar almennu lífeyrissjóðirnir héldu upp á 50 ára afmæli sitt 2019 að ég væri eini núlifandi fulltrúi atvinnurekenda sem hefðu skrifað upp á þennan samning. Af þessum ástæðum get ég upplýst frá fyrstu hendi að sú sögufölsun sem höfð hefur verið eftir Gylfa Arnbjörnssyni og fleirum í gegnum tíðina að verkalýðsfélögin hefðu samið um aðild atvinnurekenda að stjórnum lífeyrissjóðanna, vegna færni þeirra og þekkinar á fjármálum sem verkalýðsfélögin skorti, er einfaldlega ekki sönn. Verkalýðsfélögin settu fram skýra kröfu í samningunum 1969 um að verkafólkið hefði fulla stjórn yfir lífeyrisssjóðunum og fjármagni þeirra, enda höfðu verkalýðsfélögin ákveðið í þessum samningum að setja ekki fram neinar launakröfur en semja þess í stað um lífeyrissjóði í þágu félagsmanna sinna. Helsti talsmaður verkalýðsfélaganna og baráttumaður fyrir þessari kröfu var Eðvarð Sigurðsson, formaður verkamannafélagsins Dagsbrúnar eins og félagið hét þá og er forveri Eflingar. Eðvarð var gegnheill maður í verkalýðsbaráttunni auk þess að vera ógleymanlegur mannvinur og húmanisti. Hann útskýrði á sinn rólega og rökfasta hátt að þegar atvinnurekendur hefðu samið við verkalýðsfélögin um sjóðina í stað launahækkana þá þýddi það að þeir afsöluðu þesssu fjármagni í hendur verkalýðsfélaganna og félagsmanna þeirra sem ættu að sjá um ráðstöfun þess enda sjóðirnir ætlaðir í þágu þeirra. Mér eru sérstaklega minnistæð orð Eðvarðs Sigurðssonar sem hann lét falla í þessu sambandi í hita leiksins á göngunum þar sem samningarnir fóru fram. Þá sagði Eðvarð í heyranda hljóði og var mikið niðri fyrir: „Ef það er eitthvað atriði sem ég mun aldrei gefa eftir í þessum samningum þá er það krafan um að lífeyrissjóðirnir verði undir stjórn verkalýðsfélaganna.“ Samningarnir voru langir og strangir og ég veit ekki hvað endanlega gerðist innan stóru samninganefndar ASÍ þar þar sem öll verkalýðsfélögin tóku þátt, en svo fór að lokum að samkomulag náðist um að fjöldi stjórnarmanna i lífeyrissjóðunum yrði jafn eins og raunin varð þannig að viðhorf Eðvarðs hefur þar verið borið ofurliði.“ Ég nefni þennan pistil minn; „Sögulegt mikilvægi þess að Sólveig Anna verði næsti formaður Eflingar.“ Skýringin á því að ég staðhæfi um þetta „sögulega mikilvægi“ er að í Sólveigu Önnu sé ég þann eldmóð og baráttustyrk sem maður skynjaði hjá Eðvarði og ýmsum öðrum af þeim baráttujöxlum verkalýðshreyfingarinnar sem ég kynntist í starfi mínu fyrir Vinnumálasambandið fyrr á árum. Eins og ég nefndi í upphafi tókst henni í formannstíð sinni eftir kosningarnar í Eflingu 2018 ásamt harðsnúnum félagsmönnum Eflingar að snúa leiknum við og gera félagið að raunverulegu baráttutæki fyrir hagsmunum í þágu félagsfólksins. Ef það var nauðsynlegt 2018 þá er sú nauðsyn jafnvel enn brýnni núna. Ég hvet því félagsfólk Eflingar að taka þátt í yfirstandandi kosningum innan félagsins og kjósa Baráttulistann X-B!!
Skoðun Meiri gæði og mun minni álögur - Hveragerðisleiðin í leikskólamálum Jóhanna Ýr Jóhannsdóttir,Sandra Sigurðardóttir,Dagný Sif Sigurbjörnsdóttir,Halldór Benjamín Hreinsson,Njörður Sigurðsson skrifar
Skoðun Reykjavíkurborg stígur fyrsta skrefið í snjallvæðingu umferðarljósa! Einar Sveinbjörn Guðmundsson skrifar
Skoðun Framtíðin í fyrsta sæti – mikilvægi forgangsröðunar á tillögum Kópavogsbæjar í grunnskólamálum Sigrún Ólöf Ingólfsdóttir skrifar
Skoðun Þéttingarstefnan hefur brugðist og Dóra breytir um umræðuefni Aðalsteinn Haukur Sverrisson skrifar