Aukum faglegan stuðning í skólum borgarinnar Þorleifur Örn Gunnarsson skrifar 30. janúar 2022 08:01 Álag á kennara og starfsfólk skóla hefur verið mjög mikið síðan um áramótin eftir að veiran fór að herja á börnin í meira mæli. Ef við tökum eitt skref aftur á bak þá hefur álag reyndar verið mjög mikið allan þann tíma sem heimsfaraldurinn hefur geisað í þjóðfélaginu enda er kennarastéttin ein af hinum svokölluðu framlínustéttum. Kennarastéttin hefur svo sannarlega staðið sína plikt og eins og oftast hlaupið hraðar, leyst málin og tekið á sig þyngri byrðar - með öðrum orðum tekið að sér hlutverk vélstjórans í Verbúðinni sem þarf að láta dallinn ganga svo hægt sé að halda áfram að fiska - látið hlutina ganga upp. Tökum þá önnur tvö skref til baka og þá sjáum við stóru myndina þar sem viðvarandi álag á kennara hefur verið of mikið í alltof langan tíma. Reyndir kennarar vita að álagið hefur aukist gríðarlega síðustu fimmtán árin eða svo og margir tengja það við innleiðingu á skóla án aðgreiningar. Langflestir kennarar vilja kenna í skóla án aðgreiningar en honum verður að fylgja aukinn stuðningur við kennara og leiðbeinendur ef fyrirkomulagið á að ganga upp. Skóli án aðgreiningar krefst þess að innan skóla sé næg fagþekking til að mæta hverju barni þar sem það er hverju sinni. Kennarar hafa nefnilega tilhneigingu til að láta hlutina einfaldlega bara ganga upp. Aðstæður eru auðvitað mismunandi í skólum, hver bekkur er ólíkur öðrum en það er óhætt að fullyrða að margir kennarar eru að sligast undan ábyrgð. Kennarar munu seint bugast en breytinga er þörf. Hversu margir kennarar glíma nú við langvinna sjúkdóma vegna álags? Hversu margir einstaklingar með kennsluréttindi kjósa að vinna annars staðar en í skólum? Réttilega hefur nokkru púðri verið eytt í að fjölga kennaranemum, enda fer meðalaldur kennara hækkandi, en starfsaðstæður í skólum verða að stuðla að því að fólk vilji vinna þar. Metnaður hvers sveitarfélags á að vera að halda mannauði sínum og búa börnunum okkar framúrskarandi jarðveg til að vaxa og dafna. Sú ósanngjarna krafa hefur orðið til að kennarar séu sérfræðingar í öllu. Þetta bitnar fyrst og fremst á nemendum en einnig kennurum og foreldrum. Þann 26. janúar síðastliðinn skrifuðu tveir þroskaþjálfar og sérkennari frábæra grein, Skóli án aðgreiningar, sem ég tek heilshugar undir. Það verður „að auka til muna þverfaglega samvinnu þar sem ýmsir fagaðilar vinna saman að málefnum nemenda“, eins og þær Halldóra, Laufey og Unnur skrifa í grein sinni. Í grunnskólum hefur skapast stuðningsfulltrúa kerfi þar sem ófaglærðir einstaklingar koma inn sem stuðningur fyrir kennara og aðstoð fyrir nemendur með sérstakar námsþarfir. Þessir starfskraftar eiga það langoftast sameiginlegt að vera ungt fólk nýlega útskrifað úr framhaldsskóla, sumir með plön um að leggja í ferðalög aðrir að draga andann djúpt fyrir frekara nám. Nær allir stuðningsfulltrúar eru tímabundnir starfskraftar og hverfa á braut um leið og traust hefur skapast milli þeirra og nemenda, þekking og reynsla hverfur á braut. Sumir þeirra halda í kennaranám og þá gleðjast kennarar iðulega. Þetta unga fólk er lífsnauðsynlegur stuðningur við nemendur og kennara í skólum en hæfni þeirra til að takast á við erfiðar aðstæður og flókinn vanda nemenda er mjög misjöfn. Þannig kannast flestir kennarar við að hafa fengið stórkostlega stuðningsfulltrúa sem auka gæði kennslunnar en einnig stuðningsfulltrúa sem auka hreinlega álagið á þá. Þetta fyrirkomulag er fullkomlega ósjálfbært og það er fáránleg krafa að reynslu minnsta starfsfólk grunnskólans eigi að vinna með þeim nemendum sem þurfa mesta aðstoð. Ég spyr mig að hversu miklu leyti hefur heilbrigðisvandamálum verið velt yfir á skólakerfið? Það er tveggja ára bið í greingarferli, barnið heldur samt skólagöngu sinni áfram. Barna- og unglingageðdeild Landspítalans er enn og aftur sprungin og mjög alvarlega veik börn líða fyrir það. Foreldrar veigra sér við því að leita til sálfræðinga vegna kostnaðar og/eða langs biðtíma. Talmeinafræðingar eru af skornum skammti og svo mætti áfram telja. En börnin mæta samt alltaf í skólana. Þar taka á móti þeim kennarar sem reyna sitt besta, reyna að láta hlutina ganga upp. Ríkið verður að greiða sveitarfélögum fyrir að taka að sér heilbrigðisþjónustu í skólum. Það er ekki í boði lengur að vanrækja stuðningskerfi barna og ætlast til kennararnir grípi alla bolta á sama tíma og þeir eiga að hlaupa hraðar. Við þurfum að hlusta á raddir fagfólks og fjölga faglærðum sérfræðingum í skólum til að aðstoða nemendur okkar betur og létta álagi af kennurum og öðru starfsfólki skólans. Ég tel þetta algjört forgangsmál til þess að bæta þjónustu, sporna gekk brottfalli og stuðla að nauðsynlegri nýliðun í kennarastéttinni á Íslandi. Höfundur er grunnskólakennari og býður sig fram í 5. sæti í flokksvali Samfylkingarinnar í Reykjavík Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Skoðun: Kosningar 2022 Reykjavík Skóla - og menntamál Samfylkingin Mest lesið Tár, kvár og kvennafrídagurinn Kristína Ösp Steinke Skoðun Við erum ekki eign annarra! Anna Lizzy Wichmann Skoðun Krafan sem kvennahreyfingin gleymdi Guðmundur Ingi Þóroddsson Skoðun Börn geta ekki beðið – krefjumst tafarlausra aðgerða! Elín H. Hinriksdóttir,Bóas Valdórsson,Árný Ingvarsdóttir,,Anna Lára Steindal,Alma Ýr Ingólfsdóttir Skoðun Rangfærslur og hræðsluáróður meirihluta sveitarstjórnar Grímsnes- og Grafningshrepps í nafni lýðræðis Ragna Ívarsdóttir,Guðrún Margrét Njálsdóttir,Þröstur Sverrisson Skoðun Skattaæfingar tengdar landbúnaðarstarfsemi Björn Bjarki Þorsteinsson Skoðun Enn einn dagur í baráttunni Ásta F. Flosadóttir Skoðun Afglæpavæðing veðmála Gunnar Pétur Haraldsson Skoðun Gleðilegan kvennafrídag og gleðilegt kvennaár Helena Hafþórsdóttir O’Connor Skoðun Hvað er svona merkilegt við það? Hópur starfsfólks Jafnlaunastofu Skoðun Skoðun Skoðun Hver er að væla? Guðríður Eldey Arnardóttir skrifar Skoðun Tár, kvár og kvennafrídagurinn Kristína Ösp Steinke skrifar Skoðun Skattaæfingar tengdar landbúnaðarstarfsemi Björn Bjarki Þorsteinsson skrifar Skoðun Konan - Vinnan - Kjörin í 40 ár Sara Björg Sigurðardóttir skrifar Skoðun Rangfærslur og hræðsluáróður meirihluta sveitarstjórnar Grímsnes- og Grafningshrepps í nafni lýðræðis Ragna Ívarsdóttir,Guðrún Margrét Njálsdóttir,Þröstur Sverrisson skrifar Skoðun Íslenskur her og íslensk leyniþjónusta Steingrímur Jónsson skrifar Skoðun Er jafnrétti fyrir allar? Anna Bergþórsdóttir skrifar Skoðun Ættu konur að fara í háskólanám? Lísa Margrét Gunnarsdóttir,Íris Björk Ágústsdóttir skrifar Skoðun Enn einn dagur í baráttunni Ásta F. Flosadóttir skrifar Skoðun Verðmætasköpunarlaust haust Jón Gunnarsson skrifar Skoðun Enginn grunnur fyrir nýju starfsleyfi Ísteka Rósa Líf Darradóttir,Guðrún Scheving Thorsteinsson skrifar Skoðun Krafan sem kvennahreyfingin gleymdi Guðmundur Ingi Þóroddsson skrifar Skoðun Börn geta ekki beðið – krefjumst tafarlausra aðgerða! Elín H. Hinriksdóttir,Bóas Valdórsson,Árný Ingvarsdóttir,,Anna Lára Steindal,Alma Ýr Ingólfsdóttir skrifar Skoðun Einfaldar lausnir á vaxtamálavanda bankanna Guðmundur Ásgeirsson skrifar Skoðun Sættum okkur ekki við óbreytt ástand - tillögur Sjálfstæðisflokksins um úrbætur Diljá Mist Einarsdóttir skrifar Skoðun Hvað er sköpun í skólastarfi? Bryngeir Valdimarsson skrifar Skoðun Afglæpavæðing veðmála Gunnar Pétur Haraldsson skrifar Skoðun Gleðilegan kvennafrídag og gleðilegt kvennaár Helena Hafþórsdóttir O’Connor skrifar Skoðun Sterkara námslánakerfi – raunveruleg framför fyrir námsmenn París Anna Bergmann,Sigurður Kári Harðarson skrifar Skoðun Konur Íslands og alþjóðakerfið í takt Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Hvað er svona merkilegt við það? Hópur starfsfólks Jafnlaunastofu skrifar Skoðun Við erum ekki eign annarra! Anna Lizzy Wichmann skrifar Skoðun Sameinuðu þjóðirnar 80 ára: Framtíðin er okkar Eva Harðardóttir skrifar Skoðun Til hamingju með 24. október Þorbjörg S. Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Enn er verk að vinna – upprætum ofbeldi á vinnustöðum Brynhildur Heiðar- og Ómarsdóttir skrifar Skoðun Samstaða - afl sem breytir samfélaginu Heiða Björg Hilmarsdóttir skrifar Skoðun Einu sinni enn Álfhildur Leifsdóttir,Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir skrifar Skoðun Skuggahliðar á þéttingu byggðar Þórarinn Hjaltason skrifar Skoðun Er ofbeldi gagnvart eldri borgurum vandamál á Íslandi? Björn Snæbjörnsson,Sigurður Ágúst Sigurðsson skrifar Skoðun Jöfn skipting skulda og eigna í sambúð Sævar Þór Jónsson skrifar Sjá meira
Álag á kennara og starfsfólk skóla hefur verið mjög mikið síðan um áramótin eftir að veiran fór að herja á börnin í meira mæli. Ef við tökum eitt skref aftur á bak þá hefur álag reyndar verið mjög mikið allan þann tíma sem heimsfaraldurinn hefur geisað í þjóðfélaginu enda er kennarastéttin ein af hinum svokölluðu framlínustéttum. Kennarastéttin hefur svo sannarlega staðið sína plikt og eins og oftast hlaupið hraðar, leyst málin og tekið á sig þyngri byrðar - með öðrum orðum tekið að sér hlutverk vélstjórans í Verbúðinni sem þarf að láta dallinn ganga svo hægt sé að halda áfram að fiska - látið hlutina ganga upp. Tökum þá önnur tvö skref til baka og þá sjáum við stóru myndina þar sem viðvarandi álag á kennara hefur verið of mikið í alltof langan tíma. Reyndir kennarar vita að álagið hefur aukist gríðarlega síðustu fimmtán árin eða svo og margir tengja það við innleiðingu á skóla án aðgreiningar. Langflestir kennarar vilja kenna í skóla án aðgreiningar en honum verður að fylgja aukinn stuðningur við kennara og leiðbeinendur ef fyrirkomulagið á að ganga upp. Skóli án aðgreiningar krefst þess að innan skóla sé næg fagþekking til að mæta hverju barni þar sem það er hverju sinni. Kennarar hafa nefnilega tilhneigingu til að láta hlutina einfaldlega bara ganga upp. Aðstæður eru auðvitað mismunandi í skólum, hver bekkur er ólíkur öðrum en það er óhætt að fullyrða að margir kennarar eru að sligast undan ábyrgð. Kennarar munu seint bugast en breytinga er þörf. Hversu margir kennarar glíma nú við langvinna sjúkdóma vegna álags? Hversu margir einstaklingar með kennsluréttindi kjósa að vinna annars staðar en í skólum? Réttilega hefur nokkru púðri verið eytt í að fjölga kennaranemum, enda fer meðalaldur kennara hækkandi, en starfsaðstæður í skólum verða að stuðla að því að fólk vilji vinna þar. Metnaður hvers sveitarfélags á að vera að halda mannauði sínum og búa börnunum okkar framúrskarandi jarðveg til að vaxa og dafna. Sú ósanngjarna krafa hefur orðið til að kennarar séu sérfræðingar í öllu. Þetta bitnar fyrst og fremst á nemendum en einnig kennurum og foreldrum. Þann 26. janúar síðastliðinn skrifuðu tveir þroskaþjálfar og sérkennari frábæra grein, Skóli án aðgreiningar, sem ég tek heilshugar undir. Það verður „að auka til muna þverfaglega samvinnu þar sem ýmsir fagaðilar vinna saman að málefnum nemenda“, eins og þær Halldóra, Laufey og Unnur skrifa í grein sinni. Í grunnskólum hefur skapast stuðningsfulltrúa kerfi þar sem ófaglærðir einstaklingar koma inn sem stuðningur fyrir kennara og aðstoð fyrir nemendur með sérstakar námsþarfir. Þessir starfskraftar eiga það langoftast sameiginlegt að vera ungt fólk nýlega útskrifað úr framhaldsskóla, sumir með plön um að leggja í ferðalög aðrir að draga andann djúpt fyrir frekara nám. Nær allir stuðningsfulltrúar eru tímabundnir starfskraftar og hverfa á braut um leið og traust hefur skapast milli þeirra og nemenda, þekking og reynsla hverfur á braut. Sumir þeirra halda í kennaranám og þá gleðjast kennarar iðulega. Þetta unga fólk er lífsnauðsynlegur stuðningur við nemendur og kennara í skólum en hæfni þeirra til að takast á við erfiðar aðstæður og flókinn vanda nemenda er mjög misjöfn. Þannig kannast flestir kennarar við að hafa fengið stórkostlega stuðningsfulltrúa sem auka gæði kennslunnar en einnig stuðningsfulltrúa sem auka hreinlega álagið á þá. Þetta fyrirkomulag er fullkomlega ósjálfbært og það er fáránleg krafa að reynslu minnsta starfsfólk grunnskólans eigi að vinna með þeim nemendum sem þurfa mesta aðstoð. Ég spyr mig að hversu miklu leyti hefur heilbrigðisvandamálum verið velt yfir á skólakerfið? Það er tveggja ára bið í greingarferli, barnið heldur samt skólagöngu sinni áfram. Barna- og unglingageðdeild Landspítalans er enn og aftur sprungin og mjög alvarlega veik börn líða fyrir það. Foreldrar veigra sér við því að leita til sálfræðinga vegna kostnaðar og/eða langs biðtíma. Talmeinafræðingar eru af skornum skammti og svo mætti áfram telja. En börnin mæta samt alltaf í skólana. Þar taka á móti þeim kennarar sem reyna sitt besta, reyna að láta hlutina ganga upp. Ríkið verður að greiða sveitarfélögum fyrir að taka að sér heilbrigðisþjónustu í skólum. Það er ekki í boði lengur að vanrækja stuðningskerfi barna og ætlast til kennararnir grípi alla bolta á sama tíma og þeir eiga að hlaupa hraðar. Við þurfum að hlusta á raddir fagfólks og fjölga faglærðum sérfræðingum í skólum til að aðstoða nemendur okkar betur og létta álagi af kennurum og öðru starfsfólki skólans. Ég tel þetta algjört forgangsmál til þess að bæta þjónustu, sporna gekk brottfalli og stuðla að nauðsynlegri nýliðun í kennarastéttinni á Íslandi. Höfundur er grunnskólakennari og býður sig fram í 5. sæti í flokksvali Samfylkingarinnar í Reykjavík
Börn geta ekki beðið – krefjumst tafarlausra aðgerða! Elín H. Hinriksdóttir,Bóas Valdórsson,Árný Ingvarsdóttir,,Anna Lára Steindal,Alma Ýr Ingólfsdóttir Skoðun
Rangfærslur og hræðsluáróður meirihluta sveitarstjórnar Grímsnes- og Grafningshrepps í nafni lýðræðis Ragna Ívarsdóttir,Guðrún Margrét Njálsdóttir,Þröstur Sverrisson Skoðun
Skoðun Rangfærslur og hræðsluáróður meirihluta sveitarstjórnar Grímsnes- og Grafningshrepps í nafni lýðræðis Ragna Ívarsdóttir,Guðrún Margrét Njálsdóttir,Þröstur Sverrisson skrifar
Skoðun Enginn grunnur fyrir nýju starfsleyfi Ísteka Rósa Líf Darradóttir,Guðrún Scheving Thorsteinsson skrifar
Skoðun Börn geta ekki beðið – krefjumst tafarlausra aðgerða! Elín H. Hinriksdóttir,Bóas Valdórsson,Árný Ingvarsdóttir,,Anna Lára Steindal,Alma Ýr Ingólfsdóttir skrifar
Skoðun Sættum okkur ekki við óbreytt ástand - tillögur Sjálfstæðisflokksins um úrbætur Diljá Mist Einarsdóttir skrifar
Skoðun Sterkara námslánakerfi – raunveruleg framför fyrir námsmenn París Anna Bergmann,Sigurður Kári Harðarson skrifar
Skoðun Enn er verk að vinna – upprætum ofbeldi á vinnustöðum Brynhildur Heiðar- og Ómarsdóttir skrifar
Skoðun Er ofbeldi gagnvart eldri borgurum vandamál á Íslandi? Björn Snæbjörnsson,Sigurður Ágúst Sigurðsson skrifar
Börn geta ekki beðið – krefjumst tafarlausra aðgerða! Elín H. Hinriksdóttir,Bóas Valdórsson,Árný Ingvarsdóttir,,Anna Lára Steindal,Alma Ýr Ingólfsdóttir Skoðun
Rangfærslur og hræðsluáróður meirihluta sveitarstjórnar Grímsnes- og Grafningshrepps í nafni lýðræðis Ragna Ívarsdóttir,Guðrún Margrét Njálsdóttir,Þröstur Sverrisson Skoðun