Afglæpavæðing: Ákall hjúkrunarfræðings til stjórnvalda Elísabet Brynjarsdóttir skrifar 8. júní 2021 13:00 Það ríkir neyðarástand á Íslandi, þar sem á síðustu tíu árum voru árlega að meðaltali 16 lyfjatengd andlát hjá körlum og 13 hjá konum. Með öðrum orðum hafa 9,6 af hverjum 100.000 karlmönnum og 7,7 af hverjum 100.000 konum látist vegna lyfjaeitrana á þessum tíu árum. Ljóst er að núverandi nálgun og stefna í fíkniefnalöggjöf er ekki að skila árangri. Hvað er það sem hræðir okkur svo frá að viðurkenna að stríðið gegn fíkniefnum hefur tapast og nálgast þennan málaflokk upp á nýtt, út frá gagnreyndri þekkingu en ekki hræðslu? Staða skaðaminnkunar á Íslandi Erlendis hafa yfirvöld lýst yfir neyðarástandi vegna ofskammtana og dauðsfalla af völdum vímuefna. Viðbrögð við dauðsföllum og alvarlegum ofskömmtunum hafa helst verið á herðum skaðaminnkandi úrræða og neyðarskýla sem þjónusta jaðarsettasta hópinn – heimilislausa einstaklinga sem nota vímuefni um æð. Í Kanada hefur verið aukin áhersla á heilbrigðisþjónustu, skaðaminnkandi inngrip, frítt aðgengi að naloxone sem bjargar mannslífum frá ofskömmtunum ópíóða, neyslurými, vettvangsteymi og viðhaldsmeðferðir. Rannsóknir sýna og styðja við að slík inngrip koma í veg fyrir dauðsföll. Ísland er á svipaðri vegferð en skaðaminnkandi þjónusta hefur verið mest á herðum sjálfboðaliðasamtaka en er nú í auknum mæli að verða hluti af þjónustu hins opinbera. Undanfarin ár hefur skaðaminnkun verið áberandi hugtak í samfélagsumræðunni og miklar framfarir orðið í þágu mannúðar og mannréttinda. Ber þar hæst að nefna ný lög, ásamt reglugerð, um neyslurými. Löggjöfin heimilar loksins rekstur neyslurýma að fengnu samþykki Embættis landlæknis. Í umræðunni um neyslurými voru flest sammála um að slíkt rými væri mikilvægt, til þess að aðstoða einstaklinga sem notuðu í vímuefni í æð, útvega þeim öruggan stað undir handleiðslu heilbrigðisstarfsmanna þar sem markmiðið væri fyrst og fremst að koma í veg fyrir dauðsföll. Það er kjarni skaðaminnkunar – að koma í veg fyrir dauðsföll og lágmarka skaðann. Skaðinn af efnunum er sannarlega viðurkenndur og markmiðið er að lágmarka hann. Vímuefnavandi þróast í kjölfarið á áföllum og sársauka sem einstaklingar eiga erfitt með að dvelja við. Flóttinn undan sársaukanum á ekki að vera refsinæmur og valda enn meiri þjáningum. Frekar á að styðja við bakið á þeim einstaklingum sem hafa vímuefnavanda og aðstoða við að greiða úr honum. Bakslag í umræðunni? Í allri umræðu verður óhjákvæmilega bakslög. Í dag liggur fyrir Alþingi annað frumvarp heilbrigðisráðuneytis varðandi afglæpavæðingu neysluskammta ólöglegra vímuefna. Afglæpavæðingin er sett fram sem rökrétt næsta skref við neyslurými – varsla efnanna sem á að neyta í slíku rými á að vera afglæpavædd og er þetta skref tekið til að halda áfram stefnubreytingunni sem rætt er um að framan, að vímuefnavandi sé verkefni heilbrigðis- og velferðarkerfisins en ekki löggæsluyfirvalda og dómstóla. Er það í takt við alþjóðleg tilmæli stofnana á borð við Alþjóðaheilbrigðismálastofnunina (WHO) og Sameinuðu þjóðirnar. Sú nálgun, að handtaka fólk og refsa því fyrir að nota vímuefni, virkar ekki og hefur oft og tíðum þveröfug áhrif: í stað þess að draga úr neyslu á vímuefnum og vernda fólk í viðkvæmri stöðu útsetur refsistefnan fólkinu fyrir aukinni hættu og skaða. Stefnan býr til hindranir í heilbrigðis- og velferðarkerfinu, eykur fordóma og veldur langvarandi hindrunum fyrir fólk sem notar vímuefni að fá atvinnu eða örugga búsetu. Bakslagið í umræðunni um afglæpavæðingu snýr að áhyggjum einstaklinga af því að með afglæpavæðingu og brotthvarfi frá refsistefnu séu send skilaboð um að sú neysla sé í lagi. Þá er mikilvægt að staldra við og líta á þann árangur sem þjóðin hefur náð í forvörnum gegn löglegum vímugjafa, sem er um leið álitin með þeim hættulegustu: áfengi. Skaðaminnkandi inngrip kemur ekki í staðinn fyrir aðrar aðgerðir en er mikilvægt samhliða öðrum inngripum á borð við forvarnir, meðferðir, endurhæfingu og heilbrigðisþjónustu. Þetta verður að haldast í hendur og við verðum að nálgast flókinn og fjölþættan vanda heildrænt. Skaðaminnkun á ekki að mæta afgangi í samfélaginu, hún á að greiða götur þeirra sem þurfa hvað mest á skaðaminnkandi inngripum að halda. Að stíga skrefið til fulls er nauðsynlegt til að koma í veg fyrir frekari dauðsföll – eina spurningin er hversu mörg þau þurfa að verða áður en við grípum inn í og skiptum um gír. Ákall hjúkrunarfræðings Sem hjúkrunarfræðingur sem hefur unnið í framlínunni í þessu neyðarástandi síðustu árin, orðið vitni að fjölmörgum dauðsföllum og séð með eigin augum skaðlegar og óafturkræfar afleiðingar sem refsistefnan hefur haft á skjólstæðinga mína, fjölskyldur þeirra og samfélagið í heild sinni veit ég fyrir víst að við verðum að þora breyta um nálgun. Afglæpavæðing er nauðsynlegt skref til þess að fjarlægja þær hindranir sem við höfum búið til fyrir umhyggju og stuðningi, minnka fordóma og mismunun, auka heilsu og samfélagslegan hagnað og vinna markvisst að réttlátara, jafnara og miskunnsamara samfélagi. Stefnur marka ekki bara framkvæmd laga heldur skapa líka það samfélag sem við búum í. Refsingar og refsistefna sendir frá sér ómannúðleg skilaboð og hefur margvíslegar félagslegar afleiðingar sem auka skaða og vanlíðan þeirra sem síst skyldi. Afglæpavæðing og aukinn stuðningur sendir frá sér skilaboð mannúðar og náungarkærleiks. Höfundur er hjúkrunarfræðingur. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Fíkn Heilbrigðismál Mest lesið 7 milljarða húsnæðisstuðningur afnuminn… en hvað kemur í staðinn? Vilhjálmur Hilmarsson Skoðun Eru starfsmenn þingflokks Samfylkingarinnar viljandi að afvegaleiða umræðu um samsköttun? Gunnar Ármannsson Skoðun Sólheimar í Grímsnesi – að gefnu tilefni Páll Sævar Garðarsson,Sigurður Örn Guðbjörnsson Skoðun Alþjóðlegur dagur þroskaþjálfa – vettvangur á tímamótum Laufey Elísabet Gissurardóttir Skoðun Mest lesnu orð á Íslandi Friðrik Björnsson Skoðun Eiga foreldrar í háskólanámi raunverulega jafnan aðgang að námi? Hrund Steinsdóttir Skoðun Ónýtir vegir – eina ferðina enn Sigþór Sigurðsson Skoðun Mikilvægi lágþröskulda þjónustu fyrir geðheilbrigði ungs fólks Eva Rós Ólafsdóttir Skoðun Reykjavík er meðal dreifðustu höfuðborga Evrópu Guðni Freyr Öfjörð Skoðun Hafnarfjörður er bær sem styður við lífsgæði eldra fólks Valdimar Víðisson Skoðun Skoðun Skoðun Slæm innivist skerðir afköst og hækkar kostnað Ingibjörg Magnúsdóttir skrifar Skoðun Sólheimar í Grímsnesi – að gefnu tilefni Páll Sævar Garðarsson,Sigurður Örn Guðbjörnsson skrifar Skoðun Framtíð Íslands: Frá áli til gervigreindar – Tækifæri fimmtu iðnbyltingarinnar Sigvaldi Einarsson skrifar Skoðun Eiga foreldrar í háskólanámi raunverulega jafnan aðgang að námi? Hrund Steinsdóttir skrifar Skoðun Fjármál framhaldsskóla Róbert Ferdinandsson skrifar Skoðun Mikilvægi lágþröskulda þjónustu fyrir geðheilbrigði ungs fólks Eva Rós Ólafsdóttir skrifar Skoðun Varhugaverð sjónarmið eða raunsæ leið? Eggert Sigurbergsson skrifar Skoðun Dýrin skilin eftir í náttúruvá Linda Karen Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Skapandi leiðir í skóla- og frístundastarfi Kolbrún Þ. Pálsdóttir skrifar Skoðun Eru starfsmenn þingflokks Samfylkingarinnar viljandi að afvegaleiða umræðu um samsköttun? Gunnar Ármannsson skrifar Skoðun Reykjavík er meðal dreifðustu höfuðborga Evrópu Guðni Freyr Öfjörð skrifar Skoðun Verum öll tengd Sólrún Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Hafnarfjörður er bær sem styður við lífsgæði eldra fólks Valdimar Víðisson skrifar Skoðun Samræðulist í heimi gervigreindar Þórdís Hólm Filipsdóttir skrifar Skoðun Samræmt gæðanám eða einsleit kerfi? Bogi Ragnarsson skrifar Skoðun Ónýtir vegir – eina ferðina enn Sigþór Sigurðsson skrifar Skoðun 7 milljarða húsnæðisstuðningur afnuminn… en hvað kemur í staðinn? Vilhjálmur Hilmarsson skrifar Skoðun Alþjóðlegur dagur þroskaþjálfa – vettvangur á tímamótum Laufey Elísabet Gissurardóttir skrifar Skoðun Mest lesnu orð á Íslandi Friðrik Björnsson skrifar Skoðun Tími til kominn að styðja öll framúrskarandi ungmenni Karólína Helga Símonardóttir skrifar Skoðun Hvað með dansinn? Lilja Björk Haraldsdóttir skrifar Skoðun Mótórhjólasamtök á Íslandi – hvers vegna öll þessi læti? Helgi Gunnlaugsson skrifar Skoðun Viðhorf sem mótar veruleikann – inngilding á orði og á borði Sóldís Birta Reynisdóttir skrifar Skoðun „Mér sýnist Inga Sæland fá talsvert út úr þessu“ Sigurjón Arnórsson skrifar Skoðun Árangur hefst hér. Með þér. Guðrún Högnadóttir skrifar Skoðun Þegar lýðheilsa, lýðræði og loftslagið eru í húfi, ekki efla samstarf við Bandaríkin Davíð Aron Routley skrifar Skoðun Þjónusturof hefst í dag Hanna Birna Valdimarsdóttir skrifar Skoðun Verjum frelsið og mannréttindin Sigurjón Njarðarson skrifar Skoðun Spilavíti er og verður spilavíti Tryggvi Rúnar Brynjarsson skrifar Skoðun Skortur á metnaði í loftslagsmálum Svandís Svavarsdóttir,Guðmundur Ingi Guðbrandsson skrifar Sjá meira
Það ríkir neyðarástand á Íslandi, þar sem á síðustu tíu árum voru árlega að meðaltali 16 lyfjatengd andlát hjá körlum og 13 hjá konum. Með öðrum orðum hafa 9,6 af hverjum 100.000 karlmönnum og 7,7 af hverjum 100.000 konum látist vegna lyfjaeitrana á þessum tíu árum. Ljóst er að núverandi nálgun og stefna í fíkniefnalöggjöf er ekki að skila árangri. Hvað er það sem hræðir okkur svo frá að viðurkenna að stríðið gegn fíkniefnum hefur tapast og nálgast þennan málaflokk upp á nýtt, út frá gagnreyndri þekkingu en ekki hræðslu? Staða skaðaminnkunar á Íslandi Erlendis hafa yfirvöld lýst yfir neyðarástandi vegna ofskammtana og dauðsfalla af völdum vímuefna. Viðbrögð við dauðsföllum og alvarlegum ofskömmtunum hafa helst verið á herðum skaðaminnkandi úrræða og neyðarskýla sem þjónusta jaðarsettasta hópinn – heimilislausa einstaklinga sem nota vímuefni um æð. Í Kanada hefur verið aukin áhersla á heilbrigðisþjónustu, skaðaminnkandi inngrip, frítt aðgengi að naloxone sem bjargar mannslífum frá ofskömmtunum ópíóða, neyslurými, vettvangsteymi og viðhaldsmeðferðir. Rannsóknir sýna og styðja við að slík inngrip koma í veg fyrir dauðsföll. Ísland er á svipaðri vegferð en skaðaminnkandi þjónusta hefur verið mest á herðum sjálfboðaliðasamtaka en er nú í auknum mæli að verða hluti af þjónustu hins opinbera. Undanfarin ár hefur skaðaminnkun verið áberandi hugtak í samfélagsumræðunni og miklar framfarir orðið í þágu mannúðar og mannréttinda. Ber þar hæst að nefna ný lög, ásamt reglugerð, um neyslurými. Löggjöfin heimilar loksins rekstur neyslurýma að fengnu samþykki Embættis landlæknis. Í umræðunni um neyslurými voru flest sammála um að slíkt rými væri mikilvægt, til þess að aðstoða einstaklinga sem notuðu í vímuefni í æð, útvega þeim öruggan stað undir handleiðslu heilbrigðisstarfsmanna þar sem markmiðið væri fyrst og fremst að koma í veg fyrir dauðsföll. Það er kjarni skaðaminnkunar – að koma í veg fyrir dauðsföll og lágmarka skaðann. Skaðinn af efnunum er sannarlega viðurkenndur og markmiðið er að lágmarka hann. Vímuefnavandi þróast í kjölfarið á áföllum og sársauka sem einstaklingar eiga erfitt með að dvelja við. Flóttinn undan sársaukanum á ekki að vera refsinæmur og valda enn meiri þjáningum. Frekar á að styðja við bakið á þeim einstaklingum sem hafa vímuefnavanda og aðstoða við að greiða úr honum. Bakslag í umræðunni? Í allri umræðu verður óhjákvæmilega bakslög. Í dag liggur fyrir Alþingi annað frumvarp heilbrigðisráðuneytis varðandi afglæpavæðingu neysluskammta ólöglegra vímuefna. Afglæpavæðingin er sett fram sem rökrétt næsta skref við neyslurými – varsla efnanna sem á að neyta í slíku rými á að vera afglæpavædd og er þetta skref tekið til að halda áfram stefnubreytingunni sem rætt er um að framan, að vímuefnavandi sé verkefni heilbrigðis- og velferðarkerfisins en ekki löggæsluyfirvalda og dómstóla. Er það í takt við alþjóðleg tilmæli stofnana á borð við Alþjóðaheilbrigðismálastofnunina (WHO) og Sameinuðu þjóðirnar. Sú nálgun, að handtaka fólk og refsa því fyrir að nota vímuefni, virkar ekki og hefur oft og tíðum þveröfug áhrif: í stað þess að draga úr neyslu á vímuefnum og vernda fólk í viðkvæmri stöðu útsetur refsistefnan fólkinu fyrir aukinni hættu og skaða. Stefnan býr til hindranir í heilbrigðis- og velferðarkerfinu, eykur fordóma og veldur langvarandi hindrunum fyrir fólk sem notar vímuefni að fá atvinnu eða örugga búsetu. Bakslagið í umræðunni um afglæpavæðingu snýr að áhyggjum einstaklinga af því að með afglæpavæðingu og brotthvarfi frá refsistefnu séu send skilaboð um að sú neysla sé í lagi. Þá er mikilvægt að staldra við og líta á þann árangur sem þjóðin hefur náð í forvörnum gegn löglegum vímugjafa, sem er um leið álitin með þeim hættulegustu: áfengi. Skaðaminnkandi inngrip kemur ekki í staðinn fyrir aðrar aðgerðir en er mikilvægt samhliða öðrum inngripum á borð við forvarnir, meðferðir, endurhæfingu og heilbrigðisþjónustu. Þetta verður að haldast í hendur og við verðum að nálgast flókinn og fjölþættan vanda heildrænt. Skaðaminnkun á ekki að mæta afgangi í samfélaginu, hún á að greiða götur þeirra sem þurfa hvað mest á skaðaminnkandi inngripum að halda. Að stíga skrefið til fulls er nauðsynlegt til að koma í veg fyrir frekari dauðsföll – eina spurningin er hversu mörg þau þurfa að verða áður en við grípum inn í og skiptum um gír. Ákall hjúkrunarfræðings Sem hjúkrunarfræðingur sem hefur unnið í framlínunni í þessu neyðarástandi síðustu árin, orðið vitni að fjölmörgum dauðsföllum og séð með eigin augum skaðlegar og óafturkræfar afleiðingar sem refsistefnan hefur haft á skjólstæðinga mína, fjölskyldur þeirra og samfélagið í heild sinni veit ég fyrir víst að við verðum að þora breyta um nálgun. Afglæpavæðing er nauðsynlegt skref til þess að fjarlægja þær hindranir sem við höfum búið til fyrir umhyggju og stuðningi, minnka fordóma og mismunun, auka heilsu og samfélagslegan hagnað og vinna markvisst að réttlátara, jafnara og miskunnsamara samfélagi. Stefnur marka ekki bara framkvæmd laga heldur skapa líka það samfélag sem við búum í. Refsingar og refsistefna sendir frá sér ómannúðleg skilaboð og hefur margvíslegar félagslegar afleiðingar sem auka skaða og vanlíðan þeirra sem síst skyldi. Afglæpavæðing og aukinn stuðningur sendir frá sér skilaboð mannúðar og náungarkærleiks. Höfundur er hjúkrunarfræðingur.
Eru starfsmenn þingflokks Samfylkingarinnar viljandi að afvegaleiða umræðu um samsköttun? Gunnar Ármannsson Skoðun
Skoðun Sólheimar í Grímsnesi – að gefnu tilefni Páll Sævar Garðarsson,Sigurður Örn Guðbjörnsson skrifar
Skoðun Framtíð Íslands: Frá áli til gervigreindar – Tækifæri fimmtu iðnbyltingarinnar Sigvaldi Einarsson skrifar
Skoðun Eiga foreldrar í háskólanámi raunverulega jafnan aðgang að námi? Hrund Steinsdóttir skrifar
Skoðun Eru starfsmenn þingflokks Samfylkingarinnar viljandi að afvegaleiða umræðu um samsköttun? Gunnar Ármannsson skrifar
Skoðun 7 milljarða húsnæðisstuðningur afnuminn… en hvað kemur í staðinn? Vilhjálmur Hilmarsson skrifar
Skoðun Alþjóðlegur dagur þroskaþjálfa – vettvangur á tímamótum Laufey Elísabet Gissurardóttir skrifar
Skoðun Viðhorf sem mótar veruleikann – inngilding á orði og á borði Sóldís Birta Reynisdóttir skrifar
Skoðun Þegar lýðheilsa, lýðræði og loftslagið eru í húfi, ekki efla samstarf við Bandaríkin Davíð Aron Routley skrifar
Eru starfsmenn þingflokks Samfylkingarinnar viljandi að afvegaleiða umræðu um samsköttun? Gunnar Ármannsson Skoðun