Tilraunastarfsemi Alexandra Briem skrifar 25. nóvember 2019 08:30 Nú hefur verið samþykkt í Borgarstjórn tillaga meirihlutans um breytt fyrirkomulag skólahalds í Grafarvogi. Þar er lögð áhersla á að búa til öfluga skóla, í góðu samstarfi, sem geti staðið undir sér. Ekki bara rekstrarlega, heldur skapi líka þær félagslegu aðstæður að börn hafi mikið félagaval og möguleika á að mynda tengingar. Að mögulegt sé að ráða í stöður sérgreinakennara og sjá til þess að öflugt og fjölbreytt nám sé í boði. Unglingaskólinn sem verður í Vík verður rekinn á formerkjum nýsköpunarskóla með áherslu á frumkvöðlafræði, nemendalýðræði, val og valdeflingu. Þetta hefur verið kallað Tilraunastarfsemi. Og það má kannski segja í vissum skilningi. Við erum alltaf að reyna að búa til betri og betri lausnir, og hvernig ættum við að þróa þær og útfæra ef við erum ekki tilbúin að reyna slíkar hugmyndir í raunveruleikanum? En staðreyndin er að þessar breytingar byggjast ekki á getgátum eða pólitískri hentisemi, heldur tillögum fagfólks, sem byggist á reynslu og rannsóknum á skólastarfi. Við förum ekki í svona stórtækar breytingar án þess að það sé vel ígrundað. Ein af mínum áherslum í lífinu er ekki breytingar breytinganna vegna, en að viðurkenna þá staðreynd að breytingar séu eina leiðin til að bæta hluti sem eru ekki fullkomnir fyrir. Og ekkert í heiminum er fullkomið. Stundum mistakast breytingar, skila ekki tilætluðum árangri, eða hafa ófyrirséðar aukaverkanir. Svarið við því er ekki að hafna breytingum, heldur að vera tilbúin að breyta breytingunni aftur í framhaldinu til að bæta úr því. Jafnvel taka breytinguna til baka ef það sem upp kemur er þannig vaxið að ekki er hægt að leysa úr því öðruvísi. Ég er mun uppteknari af því að bæta hlutina en að halda í það sem við höfum, í því felst mín bjartsýni og framtíðarsýn. Ég trúi því að við höfum tækifæri til að búa til betri heim á hverjum degi. Það ber að gera af yfirvegun og ábyrgð, en ekki forðast af ótta við það sem gæti farið illa. Breytingar sem ráðist var í í Grafarvogi árið 2012 voru tilraun til þess að gera þetta betra. Þau sem það gerðu, gerðu það af vissri nauðsyn, en góðum hug þó. Sumt af því gekk vel, annað ekki. Íbúar upplifðu sig margir hlunnfarna og ýmislegt í útfærslunni hefur ekki gengið sem best. Það sem við erum að gera núna er einmitt til þess hugsað að bæta úr þeirri stöðu sem þarna er. Ein af lexíunum sem við lærðum af því sem gerðist 2012 var að samráð við skólasamfélagið og íbúa þurfti að vera betra og okkur þótti mikilvægt að meðtaka þann lærdóm. Þess vegna var ráðist í skipun starfshóps úr skólaráðum á svæðinu, skipuð fulltrúum foreldra, kennara, stjórnenda og með fullttingi sérfræðinga frá skóla og frístundasviði. Sá starfshópur fékk það hlutverk að kanna ítarlega viðhorf og væntingar samfélagsins, og það var gert með ítarlegri rýnihópavinnu, sem leitaði sjónarmiða nemenda, íbúa og kennara. Hópurinn átti líka að útfæra tillögur sem gætu bætt úr þeirri stöðu sem upp var komin í Kelduskóla-Korpu, en þegar þarna var komið voru einungis 59 nemendur skráðir í þann skóla. Það var farið yfir margar hugmyndir og fýsileiki þeirra metinn fordómalaust. Það var litið til sjónarmiða sem komu úr rýnihópunum og tillögur stýrihópsins byggðust á þeirra óumdeilda mati að taka þyrfti á aðstæðum í Kelduskóla-Korpu til að tryggja sem bestu félagslega og faglegu aðstæður, með hagsmuni barnanna að leiðarljósi. Það kom á daginn að hugmyndir um samrekstur með leikskóla hverfisins, eða fjölgun árganga í skólanum, myndu ekki duga til að ná þeim markmiðum, en að lokum voru tvær hugmyndir metnar fýsilegar af starfshópnum. Þessar tillögur voru sendar umhverfis og skipulagssviði til umsagnar, en þeirra niðurstaða, sem ég get staðfest með uppbyggingaáætlun borgarinnar og tímalínu á uppbyggingu borgarlínu til hliðsjónar, var að ekki væri fyrirséð að farið yrði í þéttingu byggðar í norðanverðum grafarvogi fyrr en samgöngur réðu við þann aukna fjölda, þegar borgarlínan nær út í spöng árið 2029. Því er einungist eftir ein tillaga sem var metin raunhæf, sem er sú sem við lögðum fram og samþykktum. Það þýðir ekki að ekki hafi verið farið í samráð, að ekki hafi verið hlustað, eða að öllum sé sama. Það þýðir bara að staðan var orðin mjög erfið, og þær lausnir sem fólk vildi gjarnan að væru fýsilegar reyndust ekki vera það. Samráð virkar ekki þannig að það sé bara hægt að segja að það hafi átt sér stað ef tiltekinn hagsmunahópur fær sínum vilja framgengt. En mikið mark var tekið á athugasemdum þeirra sem sendu inn umsagnir eða tölvupósta eða mættu á fundi, og skiluðu margar þeirra sér í loka útfærslu. Ferlið var mikilvægt og gerði niðurstöðuna betri. Og ef önnur raunhæf leið hefði fundist hefði það auðvitað verið frábært. Þá hefði verið úr einhverju að velja. Við erum ekki að biðja íbúa um að treysta okkur í blindni, heldur erum við að leggja það til að við sýnum þeim að okkur sé treystandi í verki, og biðjum bara um að vera metin að verðleikum þegar árangurinn fer að birtast. Það verður orðið ljóst vel tímanlega fyrir næstu kosningar. En í vissum skilningi er þetta er samt vissulega tilraun. Tilraun til að bæta úr ástandi sem fólk var ósátt við og bæta skólastarf. Tilraun til að eiga samráð. Tilraun til að vera betri.Höfundur er varaformaður skóla- og frístundaráðs Reykjavíkurborgar. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Borgarstjórn Lokun Kelduskóla, Korpu Reykjavík Skóla - og menntamál Mest lesið Inngilding – nýyrði sem enginn skilur? Miriam Petra Ómarsdóttir Awad Skoðun Vantar fleiri lyftara í heilbrigðiskerfið? Ragna Sigurðardóttir Skoðun Að sætta sig við brot á samkomulagi eða ekki Jón Ágúst Eyjólfsson Skoðun Afhendum raunverulegum eigendum hlut sinn í Íslandsbanka til jafns Sigmundur Davíð Gunnlaugsson Skoðun Geðheilbrigðismál og landsbyggðin Eydís Ásbjörnsdóttir Skoðun Vilja miklu stærra bákn Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Er píparinn þinn skattsvikari? Kristinn Karl Brynjarsson Skoðun Kæru smiðir, hárgreiðslufólk og píparar! Víðir Reynisson Skoðun Kosningar og ,ehf gatið‘ Róbert Farestveit Skoðun Kæra unga móðir Jóna Þórey Pétursdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Kæru smiðir, hárgreiðslufólk og píparar! Víðir Reynisson skrifar Skoðun Vilja miklu stærra bákn Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Vantar fleiri lyftara í heilbrigðiskerfið? Ragna Sigurðardóttir skrifar Skoðun Inngilding – nýyrði sem enginn skilur? Miriam Petra Ómarsdóttir Awad skrifar Skoðun Að sætta sig við brot á samkomulagi eða ekki Jón Ágúst Eyjólfsson skrifar Skoðun Afhendum raunverulegum eigendum hlut sinn í Íslandsbanka til jafns Sigmundur Davíð Gunnlaugsson skrifar Skoðun Geðheilbrigðismál og landsbyggðin Eydís Ásbjörnsdóttir skrifar Skoðun Er píparinn þinn skattsvikari? Kristinn Karl Brynjarsson skrifar Skoðun Frelsi til að búa þar sem þú vilt Sæunn Gísladóttir skrifar Skoðun Kosningar og ,ehf gatið‘ Róbert Farestveit skrifar Skoðun Grípum tækifærin og sköpum bjartari framtíð Ísak Leon Júlíusson skrifar Skoðun Kæra unga móðir Jóna Þórey Pétursdóttir skrifar Skoðun Niðurskurðarhnífnum beitt á skólana Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir skrifar Skoðun Verði þitt val, svo á jörðu sem á himni Halldóra Lillý Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Öryggis annarra vegna… Ingunn Björnsdóttir skrifar Skoðun Verðmæti leikskólans Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir skrifar Skoðun Íslenskur landbúnaður er ekki aðeins arfleifð heldur líka framtíð okkar Íslendinga Halla Hrund Logadóttir skrifar Skoðun Vítahringur ofbeldis og áfalla Paola Cardenas skrifar Skoðun Heilbrigð sál í hraustum líkama Lilja Rafney Magnúsdóttir skrifar Skoðun Að segja bara eitthvað Hulda María Magnúsdóttir skrifar Skoðun Litlu fyrirtækin – kerfishyggja og skattlagning Eiríkur S. Svavarsson skrifar Skoðun „Þörfin fyrir nýtt upphaf: Af hverju hrista þarf upp í stjórnmálum“ Sigurður Hólmar Jóhannesson skrifar Skoðun Reiknileikni Sambandsins Ragnar Þór Pétursson skrifar Skoðun Vegurinn heim Tinna Rún Snorradóttir skrifar Skoðun Framsókn setur heimilin í fyrsta sæti Sigurður Ingi Jóhannsson skrifar Skoðun Allt mannanna verk - orkuöryggi á Íslandi Ingibjörg Isaksen skrifar Skoðun Hvert er planið? Þorleifur Hallbjörn Ingólfsson skrifar Skoðun Íslenskan heldur velli Stefán Atli Rúnarsson,Jóhann F K Arinbjarnarson skrifar Skoðun Einstaklingur á undir högg að sækja í dómsmáli við hinn sterka Jörgen Ingimar Hansson skrifar Skoðun Ný gömul menntastefna Thelma Rut Haukdal Magnúsdóttir skrifar Sjá meira
Nú hefur verið samþykkt í Borgarstjórn tillaga meirihlutans um breytt fyrirkomulag skólahalds í Grafarvogi. Þar er lögð áhersla á að búa til öfluga skóla, í góðu samstarfi, sem geti staðið undir sér. Ekki bara rekstrarlega, heldur skapi líka þær félagslegu aðstæður að börn hafi mikið félagaval og möguleika á að mynda tengingar. Að mögulegt sé að ráða í stöður sérgreinakennara og sjá til þess að öflugt og fjölbreytt nám sé í boði. Unglingaskólinn sem verður í Vík verður rekinn á formerkjum nýsköpunarskóla með áherslu á frumkvöðlafræði, nemendalýðræði, val og valdeflingu. Þetta hefur verið kallað Tilraunastarfsemi. Og það má kannski segja í vissum skilningi. Við erum alltaf að reyna að búa til betri og betri lausnir, og hvernig ættum við að þróa þær og útfæra ef við erum ekki tilbúin að reyna slíkar hugmyndir í raunveruleikanum? En staðreyndin er að þessar breytingar byggjast ekki á getgátum eða pólitískri hentisemi, heldur tillögum fagfólks, sem byggist á reynslu og rannsóknum á skólastarfi. Við förum ekki í svona stórtækar breytingar án þess að það sé vel ígrundað. Ein af mínum áherslum í lífinu er ekki breytingar breytinganna vegna, en að viðurkenna þá staðreynd að breytingar séu eina leiðin til að bæta hluti sem eru ekki fullkomnir fyrir. Og ekkert í heiminum er fullkomið. Stundum mistakast breytingar, skila ekki tilætluðum árangri, eða hafa ófyrirséðar aukaverkanir. Svarið við því er ekki að hafna breytingum, heldur að vera tilbúin að breyta breytingunni aftur í framhaldinu til að bæta úr því. Jafnvel taka breytinguna til baka ef það sem upp kemur er þannig vaxið að ekki er hægt að leysa úr því öðruvísi. Ég er mun uppteknari af því að bæta hlutina en að halda í það sem við höfum, í því felst mín bjartsýni og framtíðarsýn. Ég trúi því að við höfum tækifæri til að búa til betri heim á hverjum degi. Það ber að gera af yfirvegun og ábyrgð, en ekki forðast af ótta við það sem gæti farið illa. Breytingar sem ráðist var í í Grafarvogi árið 2012 voru tilraun til þess að gera þetta betra. Þau sem það gerðu, gerðu það af vissri nauðsyn, en góðum hug þó. Sumt af því gekk vel, annað ekki. Íbúar upplifðu sig margir hlunnfarna og ýmislegt í útfærslunni hefur ekki gengið sem best. Það sem við erum að gera núna er einmitt til þess hugsað að bæta úr þeirri stöðu sem þarna er. Ein af lexíunum sem við lærðum af því sem gerðist 2012 var að samráð við skólasamfélagið og íbúa þurfti að vera betra og okkur þótti mikilvægt að meðtaka þann lærdóm. Þess vegna var ráðist í skipun starfshóps úr skólaráðum á svæðinu, skipuð fulltrúum foreldra, kennara, stjórnenda og með fullttingi sérfræðinga frá skóla og frístundasviði. Sá starfshópur fékk það hlutverk að kanna ítarlega viðhorf og væntingar samfélagsins, og það var gert með ítarlegri rýnihópavinnu, sem leitaði sjónarmiða nemenda, íbúa og kennara. Hópurinn átti líka að útfæra tillögur sem gætu bætt úr þeirri stöðu sem upp var komin í Kelduskóla-Korpu, en þegar þarna var komið voru einungis 59 nemendur skráðir í þann skóla. Það var farið yfir margar hugmyndir og fýsileiki þeirra metinn fordómalaust. Það var litið til sjónarmiða sem komu úr rýnihópunum og tillögur stýrihópsins byggðust á þeirra óumdeilda mati að taka þyrfti á aðstæðum í Kelduskóla-Korpu til að tryggja sem bestu félagslega og faglegu aðstæður, með hagsmuni barnanna að leiðarljósi. Það kom á daginn að hugmyndir um samrekstur með leikskóla hverfisins, eða fjölgun árganga í skólanum, myndu ekki duga til að ná þeim markmiðum, en að lokum voru tvær hugmyndir metnar fýsilegar af starfshópnum. Þessar tillögur voru sendar umhverfis og skipulagssviði til umsagnar, en þeirra niðurstaða, sem ég get staðfest með uppbyggingaáætlun borgarinnar og tímalínu á uppbyggingu borgarlínu til hliðsjónar, var að ekki væri fyrirséð að farið yrði í þéttingu byggðar í norðanverðum grafarvogi fyrr en samgöngur réðu við þann aukna fjölda, þegar borgarlínan nær út í spöng árið 2029. Því er einungist eftir ein tillaga sem var metin raunhæf, sem er sú sem við lögðum fram og samþykktum. Það þýðir ekki að ekki hafi verið farið í samráð, að ekki hafi verið hlustað, eða að öllum sé sama. Það þýðir bara að staðan var orðin mjög erfið, og þær lausnir sem fólk vildi gjarnan að væru fýsilegar reyndust ekki vera það. Samráð virkar ekki þannig að það sé bara hægt að segja að það hafi átt sér stað ef tiltekinn hagsmunahópur fær sínum vilja framgengt. En mikið mark var tekið á athugasemdum þeirra sem sendu inn umsagnir eða tölvupósta eða mættu á fundi, og skiluðu margar þeirra sér í loka útfærslu. Ferlið var mikilvægt og gerði niðurstöðuna betri. Og ef önnur raunhæf leið hefði fundist hefði það auðvitað verið frábært. Þá hefði verið úr einhverju að velja. Við erum ekki að biðja íbúa um að treysta okkur í blindni, heldur erum við að leggja það til að við sýnum þeim að okkur sé treystandi í verki, og biðjum bara um að vera metin að verðleikum þegar árangurinn fer að birtast. Það verður orðið ljóst vel tímanlega fyrir næstu kosningar. En í vissum skilningi er þetta er samt vissulega tilraun. Tilraun til að bæta úr ástandi sem fólk var ósátt við og bæta skólastarf. Tilraun til að eiga samráð. Tilraun til að vera betri.Höfundur er varaformaður skóla- og frístundaráðs Reykjavíkurborgar.
Afhendum raunverulegum eigendum hlut sinn í Íslandsbanka til jafns Sigmundur Davíð Gunnlaugsson Skoðun
Skoðun Afhendum raunverulegum eigendum hlut sinn í Íslandsbanka til jafns Sigmundur Davíð Gunnlaugsson skrifar
Skoðun Íslenskur landbúnaður er ekki aðeins arfleifð heldur líka framtíð okkar Íslendinga Halla Hrund Logadóttir skrifar
Skoðun „Þörfin fyrir nýtt upphaf: Af hverju hrista þarf upp í stjórnmálum“ Sigurður Hólmar Jóhannesson skrifar
Skoðun Einstaklingur á undir högg að sækja í dómsmáli við hinn sterka Jörgen Ingimar Hansson skrifar
Afhendum raunverulegum eigendum hlut sinn í Íslandsbanka til jafns Sigmundur Davíð Gunnlaugsson Skoðun