Dansað til að gleyma Berglind Pétursdóttir skrifar 22. júní 2015 07:00 Ég fæddist með svo stórkostlegar ristar að ég var send í ballett um leið og ég gat staðið óstudd. Var reyndar eina stelpan í ballett sem átti ekki ballettpils. Og stundum gleymdist að sækja mig í ballett. En það er önnur saga og lengri, sem foreldrar mínir mega hafa á samviskunni. Tuttugu árum seinna rankaði ég við mér og áttaði mig á því að ég var ennþá í dansnámi. Best að vinna sem dansari, hugsaði ég þá með mér, reimaði á mig dansskóna og skráði mig í Félag íslenskra listdansara. Að vinna sem dansari hljómar örugglega eins og draumur í eyrum einhverra. Að vakna og renna sér ofan í legghlífarnar, fá sér avókadósneið og dansa svo til að gleyma þangað til maður man ekki neitt. Þessi lífssýn er mikill misskilningur. Sértu sjálfstætt starfandi dansari, sem er sífellt algengara starf, þá eyðirðu um það bil 80% lífs þíns fyrir framan tölvuna að skrifa skýrslur og umsóknir til þess að réttlæta hverja einustu krónu sem þér er veitt til að fjármagna stórkostlega list. Starfir þú innan vébanda ríkisrekins dansflokks sinnirðu oft starfi verkfæris einhvers sárþjáðs danshöfundar sem tekur innibyrgða reiði sína úr æsku út á þér. Og þú þjösnast á líkama þínum út í eitt, allan daginn, alla daga. Og ferð svo heim og herðir sultaról fjölskyldunnar fyrir svefninn. Byrjunarlaun dansara í Íslenska dansflokknum eru nefnilega 240 þúsund krónur. Og það er nýbúið að hækka þau, voru nefnilega 215 þúsund kall, hvorki meira né minna. Þeir sem haldast í djobbinu eru augljóslega ekki þar peninganna vegna. Þetta er fólk með hreina ástríðu fyrir list sinni. Viljum við útrýma slíkri stétt? Alls, alls ekki. Mér finnst að við ættum að borga listafólkinu almennileg laun fyrir vinnuna sína. Hún er mikilvæg fyrir samfélag okkar. Höfundur er með háskólagráðu í samtímadansi. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Bakþankar Berglind Pétursdóttir Mest lesið Allt að helmingslíkur á eyðingu byggðar á Íslandi Sigurður Loftur Thorlacius Skoðun Dæmisaga úr raunveruleikanum Sigurður F. Sigurðarson Skoðun Betri stjórnvöld, ekki meiri stjórnvöld Sigríður María Egilsdóttir Skoðun Hin marguntöluðu orkuskipti í bílaflota landsmanna Þorgeir R. Valsson Skoðun Ný Ölfusárbrú – af hverju svona brú? Guðmundur Valur Guðmundsson Skoðun Ábendingar Sameinuðu þjóðanna um hvað betur megi fara í mannréttindamálum á Íslandi Þórhallur Guðmundsson Skoðun Verstu kennarar í heimi Gígja Bjargardóttir Skoðun Hvenær ætlarðu að flytja heim? Jón Þór Kristjánsson Skoðun Friðhelgar fótboltabullur Hjálmtýr Heiðdal Skoðun Hvar er stjarna Framsóknarflokksins í síðustu kosningum núna? „Barnaverndarpáfinn“! Davíð Bergmann Skoðun
Ég fæddist með svo stórkostlegar ristar að ég var send í ballett um leið og ég gat staðið óstudd. Var reyndar eina stelpan í ballett sem átti ekki ballettpils. Og stundum gleymdist að sækja mig í ballett. En það er önnur saga og lengri, sem foreldrar mínir mega hafa á samviskunni. Tuttugu árum seinna rankaði ég við mér og áttaði mig á því að ég var ennþá í dansnámi. Best að vinna sem dansari, hugsaði ég þá með mér, reimaði á mig dansskóna og skráði mig í Félag íslenskra listdansara. Að vinna sem dansari hljómar örugglega eins og draumur í eyrum einhverra. Að vakna og renna sér ofan í legghlífarnar, fá sér avókadósneið og dansa svo til að gleyma þangað til maður man ekki neitt. Þessi lífssýn er mikill misskilningur. Sértu sjálfstætt starfandi dansari, sem er sífellt algengara starf, þá eyðirðu um það bil 80% lífs þíns fyrir framan tölvuna að skrifa skýrslur og umsóknir til þess að réttlæta hverja einustu krónu sem þér er veitt til að fjármagna stórkostlega list. Starfir þú innan vébanda ríkisrekins dansflokks sinnirðu oft starfi verkfæris einhvers sárþjáðs danshöfundar sem tekur innibyrgða reiði sína úr æsku út á þér. Og þú þjösnast á líkama þínum út í eitt, allan daginn, alla daga. Og ferð svo heim og herðir sultaról fjölskyldunnar fyrir svefninn. Byrjunarlaun dansara í Íslenska dansflokknum eru nefnilega 240 þúsund krónur. Og það er nýbúið að hækka þau, voru nefnilega 215 þúsund kall, hvorki meira né minna. Þeir sem haldast í djobbinu eru augljóslega ekki þar peninganna vegna. Þetta er fólk með hreina ástríðu fyrir list sinni. Viljum við útrýma slíkri stétt? Alls, alls ekki. Mér finnst að við ættum að borga listafólkinu almennileg laun fyrir vinnuna sína. Hún er mikilvæg fyrir samfélag okkar. Höfundur er með háskólagráðu í samtímadansi.
Ábendingar Sameinuðu þjóðanna um hvað betur megi fara í mannréttindamálum á Íslandi Þórhallur Guðmundsson Skoðun
Hvar er stjarna Framsóknarflokksins í síðustu kosningum núna? „Barnaverndarpáfinn“! Davíð Bergmann Skoðun
Ábendingar Sameinuðu þjóðanna um hvað betur megi fara í mannréttindamálum á Íslandi Þórhallur Guðmundsson Skoðun
Hvar er stjarna Framsóknarflokksins í síðustu kosningum núna? „Barnaverndarpáfinn“! Davíð Bergmann Skoðun