Gleðitregðan Stígur Helgason skrifar 1. ágúst 2012 06:00 Alla tíð – að minnsta kosti frá því að ég komst til vits og ára – hef ég lagt mig fram um að finnast verslunarmannahelgin leiðinleg. Svo umhugað hefur mér verið um að láta hefðir og venjur samfélagsins ekki skilyrða mig til skemmtunar að ég hef álitið þessa mestu ferðahelgi ársins þeim mun betur heppnaða því viðburðasnauðara sem líf mitt var á meðan. Spurningunni „Hvað gerðirðu um versló?“ hef ég til þessa viljað geta svarað hneykslaður og með þjósti: „Ekki neitt.“ Eins og spurningin hafi verið fáránleg og ég sé fyllilega tilfreðs með að hafa hvorki farið út úr húsi né yrt á nokkurn mann svo dögum skipti. Ég held raunar að ég geti talið á fingrum annarrar handar þær verslunarmannahelgar sem ég hef varið utan höfuðborgarsvæðisins. Ég hef til dæmis bara einu sinni látið plata mig á útihátíð. Það var ekki Eldborg eða Uxi – ekki einu sinni Þjóðhátíð í Eyjum. Það var meira að segja varla útihátíð, heldur fjölskylduhátíðin Ein með öllu á Akureyri. Samt tókst okkur krökkunum, sautján ára eða svo, að drekka okkur í óminni, vera rændir, lenda í hormónaþrungnum hópslagsmálum við stygga heimamenn og frelsa vin okkar úr aftursæti lögreglubíls. Það er nokkurt afrek í ljósi þess að við tjölduðum innan um eintóma hálfnakta, sólbrunna pallakalla með ístru (hollningin á þeim og allt fas benti til þess að þeir þráðu ekkert heitar en að grafa þá og þegar fyrir palli í kringum tjaldvagninn sinn), hjón við ellimörk og allsgáð fjölskyldufólk sem var byrjað að sussa á okkur fljótlega upp úr kvöldmat. Einn ferðafélaginn rataði í fréttir. Hann hafði farið niður á lögreglustöð og fengið að blása áður en hann ætlaði heim en verið sviptur á staðnum fyrir að mæta akandi í prófið. Ég kom engu bættari suður. Síðan hef ég haldið uppteknum hætti, verið fúli gæinn, fyrst og fremst haldið mig í bænum og í mesta lagi rekið uppfitjað nefið inn á Innipúkann á Nasa án þess að viðurkenna að mér hafi þótt það úr hófi gaman. Nú, þegar 23. verslunarmannahelgi búsetutíðar minnar á Íslandi rennur upp, er hins vegar komið að straumhvörfum. Ég hyggst bregða út af vananum, brjóta odd af oflæti mínu og fara af fúsum og frjálsum vilja með góðu fólki alla leið úr bænum og í sumarbústað, og vera jafnvel opinn fyrir því að skemmta mér vel. Þó bara í eina nótt – ekki vill maður ofbjóða sér með gleði. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Stígur Helgason Mest lesið Flokkur fólksins eða flokkun fólksins? Halldóra Lillý Jóhannsdóttir Skoðun Íslendingar flytja út fisk og líka ofbeldismenn Guðný S. Bjarnadóttir Skoðun Hver ætlar að bera ábyrgð á mannslífi? Sævar Þór Jónsson Skoðun Betri nýting á tíma og fjármunum Reykjavíkurborgar 2/3 Magnea Gná Jóhannsdóttir Skoðun 30 silfurpeningar dýralækna? 125.000 lítrar af blóði tappaðir af 4088 merum (með valdi), af eiðsvörðum dýralæknum, 2023 Ole Anton Bieltvedt Skoðun Lægjum öldurnar Halla Hrund Logadóttir Skoðun Horfumst í augu Kristín Thoroddsen Skoðun Opið bréf til heilbrigðisráðherra: Iðjuþjálfar – mikilvægur mannauður í geðheilbrigðisþjónustu framtíðarinnar Erna Rut Elvarsdóttir,Lilja Logadóttir, Rebekka Lind Hjaltadóttir,Sandra Dís Sigurðardóttir Skoðun Saga Israa á Gaza og hvernig hægt er að verða að liði Katrín Harðardóttir,Israa Saed Skoðun Er aldur bara tala? Teitur Guðmundsson Skoðun
Alla tíð – að minnsta kosti frá því að ég komst til vits og ára – hef ég lagt mig fram um að finnast verslunarmannahelgin leiðinleg. Svo umhugað hefur mér verið um að láta hefðir og venjur samfélagsins ekki skilyrða mig til skemmtunar að ég hef álitið þessa mestu ferðahelgi ársins þeim mun betur heppnaða því viðburðasnauðara sem líf mitt var á meðan. Spurningunni „Hvað gerðirðu um versló?“ hef ég til þessa viljað geta svarað hneykslaður og með þjósti: „Ekki neitt.“ Eins og spurningin hafi verið fáránleg og ég sé fyllilega tilfreðs með að hafa hvorki farið út úr húsi né yrt á nokkurn mann svo dögum skipti. Ég held raunar að ég geti talið á fingrum annarrar handar þær verslunarmannahelgar sem ég hef varið utan höfuðborgarsvæðisins. Ég hef til dæmis bara einu sinni látið plata mig á útihátíð. Það var ekki Eldborg eða Uxi – ekki einu sinni Þjóðhátíð í Eyjum. Það var meira að segja varla útihátíð, heldur fjölskylduhátíðin Ein með öllu á Akureyri. Samt tókst okkur krökkunum, sautján ára eða svo, að drekka okkur í óminni, vera rændir, lenda í hormónaþrungnum hópslagsmálum við stygga heimamenn og frelsa vin okkar úr aftursæti lögreglubíls. Það er nokkurt afrek í ljósi þess að við tjölduðum innan um eintóma hálfnakta, sólbrunna pallakalla með ístru (hollningin á þeim og allt fas benti til þess að þeir þráðu ekkert heitar en að grafa þá og þegar fyrir palli í kringum tjaldvagninn sinn), hjón við ellimörk og allsgáð fjölskyldufólk sem var byrjað að sussa á okkur fljótlega upp úr kvöldmat. Einn ferðafélaginn rataði í fréttir. Hann hafði farið niður á lögreglustöð og fengið að blása áður en hann ætlaði heim en verið sviptur á staðnum fyrir að mæta akandi í prófið. Ég kom engu bættari suður. Síðan hef ég haldið uppteknum hætti, verið fúli gæinn, fyrst og fremst haldið mig í bænum og í mesta lagi rekið uppfitjað nefið inn á Innipúkann á Nasa án þess að viðurkenna að mér hafi þótt það úr hófi gaman. Nú, þegar 23. verslunarmannahelgi búsetutíðar minnar á Íslandi rennur upp, er hins vegar komið að straumhvörfum. Ég hyggst bregða út af vananum, brjóta odd af oflæti mínu og fara af fúsum og frjálsum vilja með góðu fólki alla leið úr bænum og í sumarbústað, og vera jafnvel opinn fyrir því að skemmta mér vel. Þó bara í eina nótt – ekki vill maður ofbjóða sér með gleði.
30 silfurpeningar dýralækna? 125.000 lítrar af blóði tappaðir af 4088 merum (með valdi), af eiðsvörðum dýralæknum, 2023 Ole Anton Bieltvedt Skoðun
Opið bréf til heilbrigðisráðherra: Iðjuþjálfar – mikilvægur mannauður í geðheilbrigðisþjónustu framtíðarinnar Erna Rut Elvarsdóttir,Lilja Logadóttir, Rebekka Lind Hjaltadóttir,Sandra Dís Sigurðardóttir Skoðun
30 silfurpeningar dýralækna? 125.000 lítrar af blóði tappaðir af 4088 merum (með valdi), af eiðsvörðum dýralæknum, 2023 Ole Anton Bieltvedt Skoðun
Opið bréf til heilbrigðisráðherra: Iðjuþjálfar – mikilvægur mannauður í geðheilbrigðisþjónustu framtíðarinnar Erna Rut Elvarsdóttir,Lilja Logadóttir, Rebekka Lind Hjaltadóttir,Sandra Dís Sigurðardóttir Skoðun