Bandaríkjaforseti 4. nóvember 2004 00:01 Bandaríska þjóðin hefur valið sér forseta - George W. Bush - sem verður leiðtogi hennar næstu fjögur árin. Bush hefur þar með annað kjörtímabil sitt í janúar á næsta ári. Hann á mikið verk fyrir höndum við að auka tiltrú manna á Bandaríkjunum á næstu fjórum árum. Ekki síst þarf hann að sameina þjóð sína eftir kosningarnar og auka traust almennings í Evrópu og víðar í heiminum á Bandaríkjunum. Það er því ærið verkefni sem bíður nýs forseta Bandaríkjanna innanlands og utan. Kosningabaráttan hefur líklega aldrei á síðari árum verið jafn spennandi og nú. Þarf að leita allt aftur til ársins 1960 þegar Kennedy og Nixon áttust við og Kennedy hafði sigur sem kunnugt er. Eðli málsins samkvæmt ætti sitjandi forseti að hafa töluvert forskot á mótframbjóðandann, en svo var ekki að þessu sinni. Úrslitin endurspegla niðurstöður skoðanakannana, en sem betur fer virðist sigur Bush afgerandi því hann hefur á fjórðu milljón atkvæða fram yfir Kerry. Ekki er þó um yfirburðasigur varðandi fjölda kjörmanna að ræða, eins og t.d. þegar Ronald Reagan bauð sig fram í síðara skiptið. Það styrkir enn stöðu Bush á heimavelli að repúblikanar hafa aukið styrk sinn í báðum deildum þingsins, Öldungadeildinni og Fulltrúadeildinni. Þá er það ákveðið áfall fyrir demókrata að leiðtogi þeirra í Öldungadeildinni, Tom Daschle frá Suður-Dakota, tapaði sæti sínu eftir margra ára setu þar og áður í Fulltrúadeildinni. Þótt sigur Bush í kosningunum sé afgerandi og hann hafi meirihluta þeirra sem tóku þátt í kosningunum á bak við sig er ekki þar með sagt að hann hafi styrkt stöðu sína á jafn sannfærandi hátt í Evrópu og öðrum heimshlutum. Það er ekki nóg að stjórnvöld í einstökum löndum fagni endurkjöri hans, heldur verður hann líka að vera studdur af almenningi um heim allan ef honum á að farnast vel. Stríðið í Írak situr í mörgum og fólki finnst að það hafi verið dýru verði keypt að steypa Saddam Hussein af stóli. Þá er deila Ísraela og Palestínumanna enn óleyst, en það var einmitt eitt af höfuðmarkmiðum Clintons síðustu dagana í forsetastóli að leiða hana til lykta. Sigur Bush er okkur Íslendingum í hag varðandi tvíhliða samskipti landanna. Bandaríkin hafa löngum verið ein helsta vinaþjóð okkar og verða væntanlega áfram. Bush hefur þegar sett sig vel inn í sameiginleg málefni okkar, og fyrirhugaður fundur Davíðs Oddssonar og Colins Powell í Washington síðar í mánuðinum bendir til þess að lausn sé í sjónmáli varðandi varnarmálin. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Fastir pennar Kári Jónasson Mest lesið Bannað að lækna sykursýki II Lukka Pálsdóttir Skoðun Barnaskapur Bjarna Ben; Fjölmargar þjóðir með meiri kaupmátt en við! Ole Anton Bieltvedt Skoðun Sigurður Ingi og óverðtryggingin Hjalti Þórisson Skoðun Jæja, ræðum þá þetta dásamlega Evrópusamband Haraldur Ólafsson Skoðun Flokkur fólksins vill efla byggð um land allt! Lilja Rafney Magnúsdóttir Skoðun Varnarveggur gegn vonbrigðum Sanna Magdalena Mörtudóttir Skoðun Af hverju ég styð Samfylkinguna – og Hannes Sigurbjörn Jónsson Ásbjörn Þór Ásbjörnsson Skoðun Hvert er fóðrið til að skipulögð glæpastarfsemi geti þrifist hér á landi? Jú, villuráfandi stefnulaus ungmenni! Davíð Bergmann Skoðun „Útlendingar“ og „þetta fólk“ Jasmina Vajzović Crnac Skoðun Hægri menn vega að heilbrigðiskerfinu Stefán Ólafsson Skoðun
Bandaríska þjóðin hefur valið sér forseta - George W. Bush - sem verður leiðtogi hennar næstu fjögur árin. Bush hefur þar með annað kjörtímabil sitt í janúar á næsta ári. Hann á mikið verk fyrir höndum við að auka tiltrú manna á Bandaríkjunum á næstu fjórum árum. Ekki síst þarf hann að sameina þjóð sína eftir kosningarnar og auka traust almennings í Evrópu og víðar í heiminum á Bandaríkjunum. Það er því ærið verkefni sem bíður nýs forseta Bandaríkjanna innanlands og utan. Kosningabaráttan hefur líklega aldrei á síðari árum verið jafn spennandi og nú. Þarf að leita allt aftur til ársins 1960 þegar Kennedy og Nixon áttust við og Kennedy hafði sigur sem kunnugt er. Eðli málsins samkvæmt ætti sitjandi forseti að hafa töluvert forskot á mótframbjóðandann, en svo var ekki að þessu sinni. Úrslitin endurspegla niðurstöður skoðanakannana, en sem betur fer virðist sigur Bush afgerandi því hann hefur á fjórðu milljón atkvæða fram yfir Kerry. Ekki er þó um yfirburðasigur varðandi fjölda kjörmanna að ræða, eins og t.d. þegar Ronald Reagan bauð sig fram í síðara skiptið. Það styrkir enn stöðu Bush á heimavelli að repúblikanar hafa aukið styrk sinn í báðum deildum þingsins, Öldungadeildinni og Fulltrúadeildinni. Þá er það ákveðið áfall fyrir demókrata að leiðtogi þeirra í Öldungadeildinni, Tom Daschle frá Suður-Dakota, tapaði sæti sínu eftir margra ára setu þar og áður í Fulltrúadeildinni. Þótt sigur Bush í kosningunum sé afgerandi og hann hafi meirihluta þeirra sem tóku þátt í kosningunum á bak við sig er ekki þar með sagt að hann hafi styrkt stöðu sína á jafn sannfærandi hátt í Evrópu og öðrum heimshlutum. Það er ekki nóg að stjórnvöld í einstökum löndum fagni endurkjöri hans, heldur verður hann líka að vera studdur af almenningi um heim allan ef honum á að farnast vel. Stríðið í Írak situr í mörgum og fólki finnst að það hafi verið dýru verði keypt að steypa Saddam Hussein af stóli. Þá er deila Ísraela og Palestínumanna enn óleyst, en það var einmitt eitt af höfuðmarkmiðum Clintons síðustu dagana í forsetastóli að leiða hana til lykta. Sigur Bush er okkur Íslendingum í hag varðandi tvíhliða samskipti landanna. Bandaríkin hafa löngum verið ein helsta vinaþjóð okkar og verða væntanlega áfram. Bush hefur þegar sett sig vel inn í sameiginleg málefni okkar, og fyrirhugaður fundur Davíðs Oddssonar og Colins Powell í Washington síðar í mánuðinum bendir til þess að lausn sé í sjónmáli varðandi varnarmálin.
Hvert er fóðrið til að skipulögð glæpastarfsemi geti þrifist hér á landi? Jú, villuráfandi stefnulaus ungmenni! Davíð Bergmann Skoðun
Hvert er fóðrið til að skipulögð glæpastarfsemi geti þrifist hér á landi? Jú, villuráfandi stefnulaus ungmenni! Davíð Bergmann Skoðun