„Meira að hugsa um hvort ég geti unnið heilan vinnu­dag“

Fyrir tæpum 200 dögum var Katrín skælbrosandi á sjúkrabörum, í þeirri sérkennilegu stöðu að vera að fagna dísætum Íslandsmeistaratitli rétt eftir að hafa meiðst í hné.

Í fyrstu virtist hún hafa sloppið vel. Krossbandið slitnaði jú ekki og það er það sem íþróttafólk óttast mest þegar um hnémeiðsli er að ræða. Núna er útlit fyrir að hún hafi jafnvel spilað sinn síðasta fótboltaleik:

„Ég er meira að hugsa um það hvort ég geti unnið heilan vinnudag á næstunni, eða til dæmis náð að hjóla meira eftir mánuð. Fótboltinn er svo fjarlægur þessa stundina að ég get ekki hugsað út í hann. Þetta er alveg nýr veruleiki,“ segir Katrín.

Þessi 32 ára framherji Breiðabliks og skurðhjúkrunarfræðingur í Orkuhúsinu hefur varið öllum vetrinum í tilraunir til að jafna sig af meiðslunum. Tilraunir sem ekki er víst að beri árangur. Þó að Katrín hafi þegar átt afar farsælan feril vill hún auðvitað ráða því sjálf hvenær skórnir fara í hilluna og gælir við möguleikann á að spila áður en nýhafinni leiktíðinni lýkur.

„Þetta er auðvitað ekki ákjósanlegt. Maður vill ekki enda svona. En maður heldur í vonina, þó það væri ekki í nema tvær mínútur í síðasta leik eða eitthvað slíkt. Það myndi gera mikið fyrir mann. En maður þarf að hugsa um meira en fótboltann á þessu stigi. Hugsa út í framhaldið og hvernig maður vill hafa lífið,“ segir Katrín.

Hún meiddist í úrslitaleiknum við Val um Íslandsmeistaratitilinn, í október í fyrra.

„Í rauninni er búin að vera mikil óvissa síðan þetta gerðist. Læknateymi og sjúkraþjálfarar eru sammála um að þetta sé frekar sjaldgæft „case“ og ekki góðar leiðbeiningar um skrefin í bataferlinu. Þetta er aðeins öðruvísi en ef maður hefði til dæmis slitið krossband, farið í aðgerð og svo haldið áfram. Í staðinn hefur komið upp eitt vandamál á eftir öðru.

Þetta er búið að vera mikið bras síðasta hálfa árið. Það helsta sem ég hef náð að gera er að komast í gegnum vinnudaginn. Á frídögunum mínum hef ég svo æft. Annars er þetta bara of mikið,“ segir Katrín.

„Ég er hjá sjúkraþjálfara 2-3 sinnum í viku, til að komast eitthvað áfram, en mér hefur líka verið sagt að kannski sé þetta bara búið. Kannski get ég ekki spilað neinn leik. Hausinn er þar, svo að ég verði ekki fyrir vonbrigðum. Það verður bara plús ef ég næ einhverju,“ bætir hún við.

Meiðslin eru flókin og erfið í meðhöndlun:

„Hnéskelin fór úr lið og ég sleit tvö liðbönd sem tengjast hnéskelinni, fékk beinmar í lærlegginn og sköflunginn, og tognaði á krossbandinu. Við fyrstu sýn virtust það einmitt mjög góðar fréttir að krossbandið hefði ekki slitnað en svo kom á daginn að þetta væru mjög krefjandi og flókin meiðsli.

Ég var í spelku í átta vikur en eftir það var ég „föst“. Hnéð komst ekki í beygju eða neitt, svo ég þurfti að fara í aðgerð út af því. Svo komu frekari vandræði eftir það, ég fór í myndatöku og þeir vildu fara aftur inn í hnéð. Þá sást að ég var með slæmar skemmdir í hnéskelinni sjálfri,“ segir Katrín.

Hún tekur því fyrir eina viku í einu og þarf að sjá til með framhaldið. Á meðan hyggst hún þó styðja sína félaga í Breiðabliki, sem í gærkvöld hófu titilvörn sína í Bestu deildinni og þurfa að spjara sig án leikmanns sem meðal annars hefur skorað 93 mörk í 214 leikjum í efstu deild hér á landi.