Minn gamli góði flokkur Hólmgeir Baldursson skrifar 3. apríl 2025 11:32 Sem ungur maður aðhylltist ég stefnu Sjálfstæðisflokksins, var skráður í flokkinn og það var varla sú kosning sem ég kaus ekki Davíð Oddsson til góðra verka fyrir borg og síðar landið okkar. Er ég tók þá ákvörðun að stofna sjónvarpsstöð árið 1997 sem svo fór í loftið tæpu ári síðar kunni ég ekki við annað en að segja mig úr flokknum til að skapa frið um að „ekki ríktu hagsmunatengsl“, enda var Silfur Egils í umsjá Egils Helgasonar þá sem umræðuvettvangur að skapa sér gott orð á stöðinni og auka trúverðugleika hennar á þessum tíma. Enda kom það á daginn að nokkur símtöl bárust frá flokksbundnum „kunningjum“ reyndar frá Framsókn líka, þar sem karl faðir minn hafði lagt þeim til krafta sína í mörg ár, sem vildu að ég hampaði hinum og þessum, en ég kaus að standa vörð um ritstjórnarlegt sjálfstæði þeirra þátta sem voru til sýninga á stöðinni og skipti mér ekkert af þessum þætti eða öðrum, enda ekki mitt hlutverk að mínu mati. Ég man að Össur Skarphéðinsson var dyggur kaupandi auglýsinga á stöðinni, enda farnaðist honum vel í kosningunum sem þá stóðu yfir. Þegar aðkomu minni að stöðinni lauk komu fram aðrir stjórnendur sem sífellt var hampað í málgangi flokksins, sjálfu Morgunblaðinu og oftar en einu sinni fékk ég það óþvegið frá Óla Birni Kárasyni á öldur húsum borgarinnar að ég væri nú ekki merkilegur pappír í augum Flokksins sem ég hafði stutt svo vel við og dyggilega á minn hátt. Aðrir sem koma svo síðar að stöðinni töldu hag sínum best borgið við að beita pólitískum áhrifum sínum á stöðinni. Hvort ég hafi misst spón úr aski mínum fyrir að vera nú ekki góður flokksmaður og láta að stjórn, hefur aldrei truflað mig á nokkurn hátt síðar á minni lífsleið. En fyrir nokkrum árum átti ég spjall í hótel lobbýi erlendis við „ónefndan aðila“ sem tjáði mér að bankaráð eins af stærri bönkum landsins hugnaðist ekki á þessum uppgangstíma stöðvarinnar að einhver „götustrákur“ stjórnaði miðli sem gæti mótað stefnu gagnvart almenningi og mér varð reyndar mjög brugðið við að heyra þetta. Hugmyndir voru uppi um að „ná“ stöðinni og koma mér frá og setja mun þóknanlegri kandídat í stólinn, þeir komu reyndar blessaðir nokkrir við sögu stöðvarinnar síðar. Það eru breyttir tímar í dag varðandi miðlun til almennings, sem betur fer. Fyrir mér stóð Flokkurinn ávallt fyrir hugmyndum um einstaklingsfrelsi og sjálfstæði. Ég bar óttablendna virðingu fyrir Sjálfstæðisflokknum sem stofnun í samfélaginu. Ég starfaði aðeins erlendis fyrir um 20 árum eða svo og kynntist m.a. Írlandi ágætlega og taldi mig því „evrópusinnaðan sjálfstæðismann“ og átti nokkrar samræður um hvert Sjálfstæðisflokkurinn var að stefna á þeim tíma og að mínu mati hafði flokkurinn fyrir margt löngu týnt sínum upphaflegu rótum. Frá þeim tíma sem ég sagði mig úr flokknum hef ég ekki meldað mig aftur þar inn, fyrir utan að fá símtöl í aðdraganda kosninga frá flokknum sem óskar eftir stuðningi og með kurteisi að leiðarljósi segi ég bara alltaf jú, þrátt fyrir að kjósa aðra. Í þarsíðustu kosningum kaus ég Tomma á þing fyrir Flokk Fólksins, þar áður Viðreisn og nú síðast veitti ég Kristrúnu Frostadóttur og Samfylkingunni mitt atkvæði, einfaldlega vegna þess að ég vildi sjá heilbrigðismálin tekin fastari tökum eftir að hafa sjálfur verið hýstur margoft á göngum spítala og neyðarmóttöku og vona því að fyrrverandi Landlæknir taki málin föstum tökum, því ef ekki hún hver þá? Það er ansi sorglegt í dag að sjá hvernig Sjálfstæðisflokkurinn skipar sér í beina röð með mjög svo tapsárum einstaklingum sem rakka niður allt sem aðrir eru að gera í dag í stjórnmálum og virðast ekki vera að gera neitt annað ef maður les Moggann þessa daganna en að koma fram sem varðhundur kvótakónga sem raka til sín milljarða auði en gráta nú allir í einum kór yfir væntanlegum veiðigjöldum sem vonandi renna til þarfra verka í heilbrigðismálum og bættu vegakerfi landsmanna. Þó fyrr hefði verið.. Ef nýkjörinn formaður Sjálfstæðisflokksins ætlar sér að ná til fyrrum flokksmanna eins og mín, þá þarf heldur betur að bretta fram ermar og gera „skurk“ í mörgum málum. Góð byrjun er að koma hreint fram og viðurkenna eldri mistök, stunda heilbrigða stjórnarandstöðu, en ekki slá skjaldborg um hagsmuni fárra gegn alþýðu landsins sem þarf nú meira en nokkru sinni fyrr að fá betra heilbrigðiskerfi, fjölgun íbúða, tryggja landsmönnum öllum betri afkomu og sjá til þess að lægst launuðu stéttir landsins sem halda dæminu gangandi fái mannsæmandi kaup og kjör með betri skólum, leikskólum, fríum skólamáltíðum og byggingu sjúkraheimila svo flæðisvandi spítalanna leysist og þar með koma í veg fyrir að fleiri þurfi að húka á göngunum, fleiri heimilum fyrir aldraða, því það er vel hægt að reka Ríkið fyrir fólkið í landinu. Ég vona svo sannarlega að núverandi ríkisstjórn nái að framkvæma allt það góða sem lofað hefur verið. Það væri þá í fyrsta sinn sem kosningaloforð væru efnd allavega á mínu æviskeiði og því ágætt fyrir minn gamla flokk að fylgjast vel með og temja sér að gera frekar betur við fólkið í landinu og leggja svo sín loforð í faðm komandi kjósenda og vona eftir góðri niðurstöðu, en að láta eins og frekur ofdekraður krakki sem ekki var boðið í teitið og reyna eftir megni að skíta allt út sem vel er gert hjá öðrum mun allavega ekki heilla mig til að gefa flokknum mitt atkvæði næst. Góð byrjun að fara aftur í rætur flokksins, einstaklingsfrelsi og frjáls viðskipti takk fyrir, en ekki hagsmunagæslu fyrir hina fáu og ríku á kostnað allra hinna. Og já, ég er borgandi meðlimur í félagi eldri borgara í Reykjavík. Höfundur er stofnandi og eini eigandis Skjá 1. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Sjálfstæðisflokkurinn Mest lesið Þegar þeir sem segjast þjóna þjóðinni ráðast á hana Ágústa Árnadóttir Skoðun Evrópumet! Háskólamenntun minnst metin á Íslandi Vilhjálmur Hilmarsson Skoðun Ósnertanlegir eineltisseggir og óhæfir starfsmenn Diljá Mist Einarsdóttir Skoðun Þegar ég fékk séns Heiða Ingimarsdóttir Skoðun Opinber skýring til Sigurjóns Þórðarsonar Heiðrún Lind Marteinsdóttir Skoðun Ekkert kerfi lifir af pólitískan geðþótta Guðrún Hafsteinsdóttir Skoðun Að vera hvítur og kristinn Guðbrandur Einarsson Skoðun Við stöndum með Anahitu og Elissu Valgerður Árnadóttir,Rósa Líf Darradóttir,Aldís Amah Hamilton,Þorgerður María Þorbjarnardóttir,Árni Finnsson Skoðun Áhrif veiðigjalda ná út fyrir atvinnugreinina Ásgerður Kristín Gylfadóttir Skoðun Þegar undirskrift skiptir máli – um gervigreind, vottun og verðmæti mannlegra athafna Henning Arnór Úlfarsson Skoðun Skoðun Skoðun Ný nálgun fyrir börn með fjölþættan vanda Guðmundur Ingi Þóroddsson,Guðbjörg Sveinsdóttir skrifar Skoðun Setjum kraft í íslenskukennslu fullorðinna Anna Linda Sigurðardóttir skrifar Skoðun Áhrif veiðigjalda ná út fyrir atvinnugreinina Ásgerður Kristín Gylfadóttir skrifar Skoðun Við stöndum með Anahitu og Elissu Valgerður Árnadóttir,Rósa Líf Darradóttir,Aldís Amah Hamilton,Þorgerður María Þorbjarnardóttir,Árni Finnsson skrifar Skoðun RÚV - ljósritunarstofa ríkisins? Birgir Finnsson skrifar Skoðun Að vera hvítur og kristinn Guðbrandur Einarsson skrifar Skoðun Heilbrigðisþjónusta í heimabyggð – loksins orðin að veruleika Anton Guðmundsson skrifar Skoðun Komum heil heim eftir hvítasunnuhelgina Ágúst Mogensen skrifar Skoðun Leiðin til Parísar (bókstaflega) Ólafur St. Arnarsson skrifar Skoðun Ósnertanlegir eineltisseggir og óhæfir starfsmenn Diljá Mist Einarsdóttir skrifar Skoðun Opinber skýring til Sigurjóns Þórðarsonar Heiðrún Lind Marteinsdóttir skrifar Skoðun Ekkert kerfi lifir af pólitískan geðþótta Guðrún Hafsteinsdóttir skrifar Skoðun Þegar undirskrift skiptir máli – um gervigreind, vottun og verðmæti mannlegra athafna Henning Arnór Úlfarsson skrifar Skoðun Hoppað yfir girðingarnar Vilhjálmur Árnason skrifar Skoðun Þegar ég fékk séns Heiða Ingimarsdóttir skrifar Skoðun Verður greinilega að vera Ísrael Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Evrópumet! Háskólamenntun minnst metin á Íslandi Vilhjálmur Hilmarsson skrifar Skoðun Ríkið tekur – landsbyggðirnar fá minna Hjálmar Bogi Hafliðason skrifar Skoðun Snjallasta stefnubreyting Samfylkingarinnar Jóhann Frímann Arinbjarnarson skrifar Skoðun Þegar samfélagið þagnar Benóný Valur Jakobsson skrifar Skoðun Stjórnleysi í íslenskri dýravernd Árni Stefán Árnason skrifar Skoðun Olíumjólk Sigurður Ingi Friðleifsson skrifar Skoðun Leikskólagjöld í Kópavogi þau hæstu á landinu Örn Arnarson skrifar Skoðun Pólitískur gúmmítékki Jens Garðar Helgason skrifar Skoðun Þegar bændur bregðast dýrum sínum – Valda þeim þjáningu og skelfilegum dauðdaga Ole Anton Bieltvedt skrifar Skoðun Morðæðið á Gaza - Vitfirringin má ekki eyðileggja mennskuna Jón Baldvin Hannesson skrifar Skoðun Orðsins fyllsta merking Eiríkur Kristjánsson skrifar Skoðun Dóru Björt svarað! Jón G. Hauksson skrifar Skoðun Ísland og hafið: viðbrögð við brotum Ísraels á alþjóðalögum Inga Björk Margrétar Bjarnadóttir,Magnús Magnússon skrifar Skoðun Ekki mínir hagsmunir Berglind Hlín Baldursdóttir skrifar Sjá meira
Sem ungur maður aðhylltist ég stefnu Sjálfstæðisflokksins, var skráður í flokkinn og það var varla sú kosning sem ég kaus ekki Davíð Oddsson til góðra verka fyrir borg og síðar landið okkar. Er ég tók þá ákvörðun að stofna sjónvarpsstöð árið 1997 sem svo fór í loftið tæpu ári síðar kunni ég ekki við annað en að segja mig úr flokknum til að skapa frið um að „ekki ríktu hagsmunatengsl“, enda var Silfur Egils í umsjá Egils Helgasonar þá sem umræðuvettvangur að skapa sér gott orð á stöðinni og auka trúverðugleika hennar á þessum tíma. Enda kom það á daginn að nokkur símtöl bárust frá flokksbundnum „kunningjum“ reyndar frá Framsókn líka, þar sem karl faðir minn hafði lagt þeim til krafta sína í mörg ár, sem vildu að ég hampaði hinum og þessum, en ég kaus að standa vörð um ritstjórnarlegt sjálfstæði þeirra þátta sem voru til sýninga á stöðinni og skipti mér ekkert af þessum þætti eða öðrum, enda ekki mitt hlutverk að mínu mati. Ég man að Össur Skarphéðinsson var dyggur kaupandi auglýsinga á stöðinni, enda farnaðist honum vel í kosningunum sem þá stóðu yfir. Þegar aðkomu minni að stöðinni lauk komu fram aðrir stjórnendur sem sífellt var hampað í málgangi flokksins, sjálfu Morgunblaðinu og oftar en einu sinni fékk ég það óþvegið frá Óla Birni Kárasyni á öldur húsum borgarinnar að ég væri nú ekki merkilegur pappír í augum Flokksins sem ég hafði stutt svo vel við og dyggilega á minn hátt. Aðrir sem koma svo síðar að stöðinni töldu hag sínum best borgið við að beita pólitískum áhrifum sínum á stöðinni. Hvort ég hafi misst spón úr aski mínum fyrir að vera nú ekki góður flokksmaður og láta að stjórn, hefur aldrei truflað mig á nokkurn hátt síðar á minni lífsleið. En fyrir nokkrum árum átti ég spjall í hótel lobbýi erlendis við „ónefndan aðila“ sem tjáði mér að bankaráð eins af stærri bönkum landsins hugnaðist ekki á þessum uppgangstíma stöðvarinnar að einhver „götustrákur“ stjórnaði miðli sem gæti mótað stefnu gagnvart almenningi og mér varð reyndar mjög brugðið við að heyra þetta. Hugmyndir voru uppi um að „ná“ stöðinni og koma mér frá og setja mun þóknanlegri kandídat í stólinn, þeir komu reyndar blessaðir nokkrir við sögu stöðvarinnar síðar. Það eru breyttir tímar í dag varðandi miðlun til almennings, sem betur fer. Fyrir mér stóð Flokkurinn ávallt fyrir hugmyndum um einstaklingsfrelsi og sjálfstæði. Ég bar óttablendna virðingu fyrir Sjálfstæðisflokknum sem stofnun í samfélaginu. Ég starfaði aðeins erlendis fyrir um 20 árum eða svo og kynntist m.a. Írlandi ágætlega og taldi mig því „evrópusinnaðan sjálfstæðismann“ og átti nokkrar samræður um hvert Sjálfstæðisflokkurinn var að stefna á þeim tíma og að mínu mati hafði flokkurinn fyrir margt löngu týnt sínum upphaflegu rótum. Frá þeim tíma sem ég sagði mig úr flokknum hef ég ekki meldað mig aftur þar inn, fyrir utan að fá símtöl í aðdraganda kosninga frá flokknum sem óskar eftir stuðningi og með kurteisi að leiðarljósi segi ég bara alltaf jú, þrátt fyrir að kjósa aðra. Í þarsíðustu kosningum kaus ég Tomma á þing fyrir Flokk Fólksins, þar áður Viðreisn og nú síðast veitti ég Kristrúnu Frostadóttur og Samfylkingunni mitt atkvæði, einfaldlega vegna þess að ég vildi sjá heilbrigðismálin tekin fastari tökum eftir að hafa sjálfur verið hýstur margoft á göngum spítala og neyðarmóttöku og vona því að fyrrverandi Landlæknir taki málin föstum tökum, því ef ekki hún hver þá? Það er ansi sorglegt í dag að sjá hvernig Sjálfstæðisflokkurinn skipar sér í beina röð með mjög svo tapsárum einstaklingum sem rakka niður allt sem aðrir eru að gera í dag í stjórnmálum og virðast ekki vera að gera neitt annað ef maður les Moggann þessa daganna en að koma fram sem varðhundur kvótakónga sem raka til sín milljarða auði en gráta nú allir í einum kór yfir væntanlegum veiðigjöldum sem vonandi renna til þarfra verka í heilbrigðismálum og bættu vegakerfi landsmanna. Þó fyrr hefði verið.. Ef nýkjörinn formaður Sjálfstæðisflokksins ætlar sér að ná til fyrrum flokksmanna eins og mín, þá þarf heldur betur að bretta fram ermar og gera „skurk“ í mörgum málum. Góð byrjun er að koma hreint fram og viðurkenna eldri mistök, stunda heilbrigða stjórnarandstöðu, en ekki slá skjaldborg um hagsmuni fárra gegn alþýðu landsins sem þarf nú meira en nokkru sinni fyrr að fá betra heilbrigðiskerfi, fjölgun íbúða, tryggja landsmönnum öllum betri afkomu og sjá til þess að lægst launuðu stéttir landsins sem halda dæminu gangandi fái mannsæmandi kaup og kjör með betri skólum, leikskólum, fríum skólamáltíðum og byggingu sjúkraheimila svo flæðisvandi spítalanna leysist og þar með koma í veg fyrir að fleiri þurfi að húka á göngunum, fleiri heimilum fyrir aldraða, því það er vel hægt að reka Ríkið fyrir fólkið í landinu. Ég vona svo sannarlega að núverandi ríkisstjórn nái að framkvæma allt það góða sem lofað hefur verið. Það væri þá í fyrsta sinn sem kosningaloforð væru efnd allavega á mínu æviskeiði og því ágætt fyrir minn gamla flokk að fylgjast vel með og temja sér að gera frekar betur við fólkið í landinu og leggja svo sín loforð í faðm komandi kjósenda og vona eftir góðri niðurstöðu, en að láta eins og frekur ofdekraður krakki sem ekki var boðið í teitið og reyna eftir megni að skíta allt út sem vel er gert hjá öðrum mun allavega ekki heilla mig til að gefa flokknum mitt atkvæði næst. Góð byrjun að fara aftur í rætur flokksins, einstaklingsfrelsi og frjáls viðskipti takk fyrir, en ekki hagsmunagæslu fyrir hina fáu og ríku á kostnað allra hinna. Og já, ég er borgandi meðlimur í félagi eldri borgara í Reykjavík. Höfundur er stofnandi og eini eigandis Skjá 1.
Við stöndum með Anahitu og Elissu Valgerður Árnadóttir,Rósa Líf Darradóttir,Aldís Amah Hamilton,Þorgerður María Þorbjarnardóttir,Árni Finnsson Skoðun
Þegar undirskrift skiptir máli – um gervigreind, vottun og verðmæti mannlegra athafna Henning Arnór Úlfarsson Skoðun
Skoðun Ný nálgun fyrir börn með fjölþættan vanda Guðmundur Ingi Þóroddsson,Guðbjörg Sveinsdóttir skrifar
Skoðun Við stöndum með Anahitu og Elissu Valgerður Árnadóttir,Rósa Líf Darradóttir,Aldís Amah Hamilton,Þorgerður María Þorbjarnardóttir,Árni Finnsson skrifar
Skoðun Þegar undirskrift skiptir máli – um gervigreind, vottun og verðmæti mannlegra athafna Henning Arnór Úlfarsson skrifar
Skoðun Þegar bændur bregðast dýrum sínum – Valda þeim þjáningu og skelfilegum dauðdaga Ole Anton Bieltvedt skrifar
Skoðun Ísland og hafið: viðbrögð við brotum Ísraels á alþjóðalögum Inga Björk Margrétar Bjarnadóttir,Magnús Magnússon skrifar
Við stöndum með Anahitu og Elissu Valgerður Árnadóttir,Rósa Líf Darradóttir,Aldís Amah Hamilton,Þorgerður María Þorbjarnardóttir,Árni Finnsson Skoðun
Þegar undirskrift skiptir máli – um gervigreind, vottun og verðmæti mannlegra athafna Henning Arnór Úlfarsson Skoðun