Börnum fórnað fyrir bætt kjör Guðný Hrafnkelsdóttir skrifar 19. nóvember 2024 15:53 Í dag fer fram opinn fundur Kennarasambands Íslands um menntamál með frambjóðendum til Alþingis. Verkfallsaðgerðir KÍ eru yfirstandandi og mig langaði að höfða til þeirra sem taka þátt í þessum fundi og biðja þau um að setja sig í spor foreldris sem á barn í ótímabundnu verkfalli á leikskólastigi. Yfirstandandi verkfallsaðgerðir KÍ ná til 3% leikskólabarna um landið, ótímabundið. Ég er móðir leikskólabarns í Reykjavík sem þessar aðgerðir ná til. Í Reykjavík nær þetta til um 100 af 6000 leikskólabörnum. Foreldrar þessara barna hafa biðlað til KÍ að láta verkfallsaðgerðir fara á milli skóla, eins og á öðrum skólastigum, eða fara í allsherjarverkfall. Þannig myndi það bíta fleiri fast en þess örfáu börn sem hafa enga aðkomu að þessari deilu og fjölskyldur þeirra. Foreldrar hafa alls ekki hvatt KÍ til að hætta sínum verkfallsaðgerðum. Við viljum að kennararnir okkar fái sanngjörn laun. Í mínum augum eru verkfallsaðgerðir KÍ á leikskólastigi ekki ósvipaðar því að læknar myndu neita þeim sem eru fæddir 1967 um heilbrigðisþjónustu eða að hjúkrunarfræðingar legðu niður störf á einni heilsugæslu, ótímabundið og lífið héldi áfram hjá rest. Hvernig fyndist okkur annars ef starfsemi eins elliheimilis væri lögð niður ótímabundið, til að bæta kjör aldraðra um landið? Örvænting hjá foreldrum þessara barna er mikil, þegar skilaboð KÍ eru á þá leið að það sé ekkert mál að halda þessum aðgerðum áfram vel fram á næsta ár. Þrjár vikur eru liðnar af verkfalli og umfjöllun um samningaviðræður gefur ekki tilefni til bjartsýni. KÍ neitar að svara Áður en verkfallsaðgerðir hófust fengum við þau skilaboð að KÍ og Félag leikskólakennara væru til í að hitta áhyggjufulla foreldra á fundi, en svo var það boð dregið til baka. Þá var okkur bent á að senda KÍ tölvupósta ef við hefðum einhverjar spurningar. Einu svörin sem fengust voru að KÍ þætti leitt að mismuna þessum börnum og að þau myndu ekki tjá sig frekar við okkur. Þegar ljóst var að KÍ ætlaði ekki að svara einstaka foreldrum óskuðu foreldraráð þessara fjögurra leikskóla eftir fundi með KÍ, en þeirri fundarbeiðni hefur enn ekki verið svarað. Foreldrar hafa einnig í örvæntingu sinni leitað annarra leiða til að stöðva þessa mismunun. Þeir hafa til dæmis haft samband við umboðsmann barna, barnamálaráðherra, Samband íslenskra sveitarfélaga, borgarlögmann, borgar- og sveitarstjóra, aðra kjörna fulltrúa og formann mannréttindaráðs Reykjavíkurborgar, vitandi engu að síður að þessar aðgerðir eru eingöngu á forræði KÍ. Ég er mjög hugsi yfir því að opinber þjónusta við örfáa geti verið tekin í burtu um óákveðinn tíma fyrir hagsmuni miklu stærri heildar. Það er mikilvægt að halda því til haga að ein mismunun réttlætir ekki aðra. Er þetta löglegt? Þegar frumvarp til laga um kjarasamninga opinberra starfsmanna var lagt fram árið 1986 kom fram í meðfylgjandi greinargerð að færu þessir starfsmenn í verkfall skyldi það vera allsherjarverkfall sem næði til allra starfsmanna vinnuveitenda í sveitarfélaginu. Markmið þessara laga var vissulega ekki að skapa þær aðstæður sem eru uppi í dag. Þau sem vinna opinber störf sinna þar með grunnþjónustu samfélagsins, sem við höfum sem samfélag ákveðið að allir eigi rétt á. Það er mikilvægt að opinberir starfsmenn búi við réttlát kjör, en það er ekki síður mikilvægt að við stöndum vörð um þessa grunnþjónustu. Við ættum öll að rísa upp á afturlappirnar þegar örlítill hópur er sviptur grunnþjónustu fyrir hagsmuni mikið stærri heildar. Það á ekki síst við þegar það á við um brot af okkar viðkvæmustu hópum samfélagsins, svo sem börn sem ekki geta varið sig sjálf og eiga allt undir því að við gætum þeirra. Aldrei aftur Ég vona að ekkert barn verði aftur sett í þá stöðu sem barnið mitt er í núna. Það er kaldhæðnislegt að hugsa til þess að kennarar fræða börnin okkar um Barnasáttmála Sameinuðu þjóðanna, en stéttarfélög kennaranna brjóta á réttindum þessara sömu barna. Það er mín skoðun að fullorðnir eigi ekki að fórna réttindum varnarlausra barna til að berjast fyrir sínum kjörum. Það á að forðast í lengstu lög að fara í aðgerðir sem hafa neikvæð áhrif á börn og leggja allt kapp á að lágmarka skaðann sem slíkar aðgerðir valda þeim, ef þær teljast nauðsynlegar. Við sem erum foreldrar þessa barnahóps upplifum okkur varnarlaus og þau fáu sem reyna að standa með okkur ná aðeins að gera það með veikum mætti. Því miður kemur í ljós kerfið okkar nær ekki að vernda börnin okkar almennilega og því þarf að breyta. Fyrir mér snýst þetta um hvernig samfélagi við viljum búa í og hvernig við komum fram við börnin okkar. Viljum við að kennarar búi við góð kjör? Já! En tilgangurinn helgar ekki meðalið og réttlætir ekki þær verkfallsaðgerðir KÍ sem nú standa yfir á leikskólastigi. Guðný Hrafnkelsdóttir, móðir leikskólabarna í Reykjavík. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Kennaraverkfall 2024 Skóla- og menntamál Leikskólar Mest lesið Iðjuþjálfun í verki Þóra Leósdóttir Skoðun Geta öll dýrin í skóginum verið vinir? Steinar Bragi Sigurjónsson Skoðun Kirkjur og kynfræðsla Bjarni Karlsson Skoðun Stóriðjutíminn á Íslandi er að renna sitt skeið Guðmundur Franklin Jónsson Skoðun Í nafni frelsis og valdeflingar Ragnar Þór Ingólfsson Skoðun Að læra íslensku sem annað mál: ný brú milli íslensku og ensku Guðrún Nordal Skoðun Hamona Benedikt S. Benediktsson Skoðun Stúlka frá Gaza sem að missti allt Asil Jihad Al-Masri Skoðun Mannfræðingar á atvinnumarkaði: opið bréf til íslenskra atvinnuveitenda Elísabet Dröfn Kristjánsdóttir Skoðun Núll mínútur og þrjátíuogeittþúsund Grétar Birgisson Skoðun Skoðun Skoðun Geta öll dýrin í skóginum verið vinir? Steinar Bragi Sigurjónsson skrifar Skoðun Iðjuþjálfun í verki Þóra Leósdóttir skrifar Skoðun Mannfræðingar á atvinnumarkaði: opið bréf til íslenskra atvinnuveitenda Elísabet Dröfn Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Íbúðalán Landsbankans og fyrstu kaupendur Helgi Teitur Helgason skrifar Skoðun Að læra íslensku sem annað mál: ný brú milli íslensku og ensku Guðrún Nordal skrifar Skoðun Hamona Benedikt S. Benediktsson skrifar Skoðun Ógn og ofbeldi á vinnustöðum – hvað er til ráða Gísli Níls Einarsson skrifar Skoðun Lesum meira með börnunum okkar Steinn Jóhannsson skrifar Skoðun Kynjajafnrétti á ekki að stöðvast við hurð heilbrigðiskerfisins Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir skrifar Skoðun Stóriðjutíminn á Íslandi er að renna sitt skeið Guðmundur Franklin Jónsson skrifar Skoðun Núll mínútur og þrjátíuogeittþúsund Grétar Birgisson skrifar Skoðun Barnvæn borg byggist á traustu leikskólakerfi Stefán Pettersson skrifar Skoðun Kirkjur og kynfræðsla Bjarni Karlsson skrifar Skoðun Ójöfnuður í fjármögnun nýsköpunarverkefna Elinóra Inga Sigurðardóttir skrifar Skoðun „Dánaraðstoð er viðurkenning á sjálfræði sjúklings og mannlegri reisn” Ingrid Kuhlman skrifar Skoðun Þjóð án máls – hver þegir, hver fær að tala? Guðjón Heiðar Pálsson skrifar Skoðun Hvað vilja sumarbústaðaeigendur í Grímsnes- og Grafningshreppi? Bergdís Linda Kjartansdóttir skrifar Skoðun Lýðræði og samfélagsmiðlar Ása Berglind Hjálmarsdóttir skrifar Skoðun „Þú þarft ekki að skilja, bara virða“ Hanna Birna Valdimarsdóttir skrifar Skoðun Þetta er ekki tölfræði, heldu líf fólks Sandra B. Franks skrifar Skoðun Stjórnmálaklækir og hræsni Salvör Gullbrá Þórarinsdóttir skrifar Skoðun Samfélag sem stendur saman Benóný Valur Jakobsson skrifar Skoðun Er biðin á enda? Halla Thoroddsen skrifar Skoðun Lífsstílsvísindi og breytingaskeiðið Harpa Lind Hilmarsdóttir skrifar Skoðun Hærri skattar á ferðamenn draga úr tekjum ríkissjóðs Þórir Garðarsson skrifar Skoðun Ég þarf ekki að læra íslensku til að búa hérna Halla Hrund Logadóttir skrifar Skoðun Ósýnilegu bjargráð lögreglumannsins Sigurður Árni Reynisson skrifar Skoðun Allt á einum stað – framtíð stafrænnar þjónustu ríkis og sveitarfélaga Einar Sveinbjörn Guðmundsson skrifar Skoðun Óttast Þorgerður úrskurð EFTA-dómstólsins? Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Jafnréttisþjóðin sem gleymdi dansinum Brogan Davison,Pétur Ármannsson skrifar Sjá meira
Í dag fer fram opinn fundur Kennarasambands Íslands um menntamál með frambjóðendum til Alþingis. Verkfallsaðgerðir KÍ eru yfirstandandi og mig langaði að höfða til þeirra sem taka þátt í þessum fundi og biðja þau um að setja sig í spor foreldris sem á barn í ótímabundnu verkfalli á leikskólastigi. Yfirstandandi verkfallsaðgerðir KÍ ná til 3% leikskólabarna um landið, ótímabundið. Ég er móðir leikskólabarns í Reykjavík sem þessar aðgerðir ná til. Í Reykjavík nær þetta til um 100 af 6000 leikskólabörnum. Foreldrar þessara barna hafa biðlað til KÍ að láta verkfallsaðgerðir fara á milli skóla, eins og á öðrum skólastigum, eða fara í allsherjarverkfall. Þannig myndi það bíta fleiri fast en þess örfáu börn sem hafa enga aðkomu að þessari deilu og fjölskyldur þeirra. Foreldrar hafa alls ekki hvatt KÍ til að hætta sínum verkfallsaðgerðum. Við viljum að kennararnir okkar fái sanngjörn laun. Í mínum augum eru verkfallsaðgerðir KÍ á leikskólastigi ekki ósvipaðar því að læknar myndu neita þeim sem eru fæddir 1967 um heilbrigðisþjónustu eða að hjúkrunarfræðingar legðu niður störf á einni heilsugæslu, ótímabundið og lífið héldi áfram hjá rest. Hvernig fyndist okkur annars ef starfsemi eins elliheimilis væri lögð niður ótímabundið, til að bæta kjör aldraðra um landið? Örvænting hjá foreldrum þessara barna er mikil, þegar skilaboð KÍ eru á þá leið að það sé ekkert mál að halda þessum aðgerðum áfram vel fram á næsta ár. Þrjár vikur eru liðnar af verkfalli og umfjöllun um samningaviðræður gefur ekki tilefni til bjartsýni. KÍ neitar að svara Áður en verkfallsaðgerðir hófust fengum við þau skilaboð að KÍ og Félag leikskólakennara væru til í að hitta áhyggjufulla foreldra á fundi, en svo var það boð dregið til baka. Þá var okkur bent á að senda KÍ tölvupósta ef við hefðum einhverjar spurningar. Einu svörin sem fengust voru að KÍ þætti leitt að mismuna þessum börnum og að þau myndu ekki tjá sig frekar við okkur. Þegar ljóst var að KÍ ætlaði ekki að svara einstaka foreldrum óskuðu foreldraráð þessara fjögurra leikskóla eftir fundi með KÍ, en þeirri fundarbeiðni hefur enn ekki verið svarað. Foreldrar hafa einnig í örvæntingu sinni leitað annarra leiða til að stöðva þessa mismunun. Þeir hafa til dæmis haft samband við umboðsmann barna, barnamálaráðherra, Samband íslenskra sveitarfélaga, borgarlögmann, borgar- og sveitarstjóra, aðra kjörna fulltrúa og formann mannréttindaráðs Reykjavíkurborgar, vitandi engu að síður að þessar aðgerðir eru eingöngu á forræði KÍ. Ég er mjög hugsi yfir því að opinber þjónusta við örfáa geti verið tekin í burtu um óákveðinn tíma fyrir hagsmuni miklu stærri heildar. Það er mikilvægt að halda því til haga að ein mismunun réttlætir ekki aðra. Er þetta löglegt? Þegar frumvarp til laga um kjarasamninga opinberra starfsmanna var lagt fram árið 1986 kom fram í meðfylgjandi greinargerð að færu þessir starfsmenn í verkfall skyldi það vera allsherjarverkfall sem næði til allra starfsmanna vinnuveitenda í sveitarfélaginu. Markmið þessara laga var vissulega ekki að skapa þær aðstæður sem eru uppi í dag. Þau sem vinna opinber störf sinna þar með grunnþjónustu samfélagsins, sem við höfum sem samfélag ákveðið að allir eigi rétt á. Það er mikilvægt að opinberir starfsmenn búi við réttlát kjör, en það er ekki síður mikilvægt að við stöndum vörð um þessa grunnþjónustu. Við ættum öll að rísa upp á afturlappirnar þegar örlítill hópur er sviptur grunnþjónustu fyrir hagsmuni mikið stærri heildar. Það á ekki síst við þegar það á við um brot af okkar viðkvæmustu hópum samfélagsins, svo sem börn sem ekki geta varið sig sjálf og eiga allt undir því að við gætum þeirra. Aldrei aftur Ég vona að ekkert barn verði aftur sett í þá stöðu sem barnið mitt er í núna. Það er kaldhæðnislegt að hugsa til þess að kennarar fræða börnin okkar um Barnasáttmála Sameinuðu þjóðanna, en stéttarfélög kennaranna brjóta á réttindum þessara sömu barna. Það er mín skoðun að fullorðnir eigi ekki að fórna réttindum varnarlausra barna til að berjast fyrir sínum kjörum. Það á að forðast í lengstu lög að fara í aðgerðir sem hafa neikvæð áhrif á börn og leggja allt kapp á að lágmarka skaðann sem slíkar aðgerðir valda þeim, ef þær teljast nauðsynlegar. Við sem erum foreldrar þessa barnahóps upplifum okkur varnarlaus og þau fáu sem reyna að standa með okkur ná aðeins að gera það með veikum mætti. Því miður kemur í ljós kerfið okkar nær ekki að vernda börnin okkar almennilega og því þarf að breyta. Fyrir mér snýst þetta um hvernig samfélagi við viljum búa í og hvernig við komum fram við börnin okkar. Viljum við að kennarar búi við góð kjör? Já! En tilgangurinn helgar ekki meðalið og réttlætir ekki þær verkfallsaðgerðir KÍ sem nú standa yfir á leikskólastigi. Guðný Hrafnkelsdóttir, móðir leikskólabarna í Reykjavík.
Mannfræðingar á atvinnumarkaði: opið bréf til íslenskra atvinnuveitenda Elísabet Dröfn Kristjánsdóttir Skoðun
Skoðun Mannfræðingar á atvinnumarkaði: opið bréf til íslenskra atvinnuveitenda Elísabet Dröfn Kristjánsdóttir skrifar
Skoðun Kynjajafnrétti á ekki að stöðvast við hurð heilbrigðiskerfisins Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir skrifar
Skoðun „Dánaraðstoð er viðurkenning á sjálfræði sjúklings og mannlegri reisn” Ingrid Kuhlman skrifar
Skoðun Hvað vilja sumarbústaðaeigendur í Grímsnes- og Grafningshreppi? Bergdís Linda Kjartansdóttir skrifar
Skoðun Allt á einum stað – framtíð stafrænnar þjónustu ríkis og sveitarfélaga Einar Sveinbjörn Guðmundsson skrifar
Mannfræðingar á atvinnumarkaði: opið bréf til íslenskra atvinnuveitenda Elísabet Dröfn Kristjánsdóttir Skoðun