Tískutal er fastur liður á Vísi þar sem rætt er við ólíka einstaklinga um þeirra persónulega stíl og hvernig tíska nýtist þeim í daglegu lífi. Klæðaburður er sannarlega fjölbreytt listform en við fáum að skyggnast inn í ólíka fataskápa og fræðast nánar um það merkilega tjáningarform sem tíska er fyrir hverjum og einum viðmælanda.
Hvað finnst þér skemmtilegast við tískuna?
Ætli það sé ekki bara tungumálið sem hún býr yfir. Sagan sem fólgin er í því hvernig þú tjáir þig í gegnum tísku. Ein flík getur stundum sagt meira en 1000 orð. Fyrir einhvern sem brennur fyrir sögum er tískan mjög áhugaverð.
Hver er uppáhalds flíkin þín og af hverju?
Ég á svona loðkraga sem ég hnýtti saman úr einhverjum efnaafgöngum sem ég fann í nytjamarkaði fyrir nokkrum árum. Maðurinn sem seldi mér þá spurði mig hvort þetta væri tuskuhundur og rukkaði mig svona 200 krónur fyrir. Ég hef gengið með þetta sem kraga eða trefil síðan. Mér þykir asnalega vænt um þessa flík og væri miður mín ef ég myndi týna henni.
Eyðirðu miklum tíma í að velja föt hverju sinni?
Ekki að staðaldri nei. Ég eyði mestum tíma í að leita að fötunum mínum því ég á alltof mikið af þeim. Svo finnst mér ég eyða óratíma í að þvo þau, ganga frá þeim og losa mig við þau.
Það koma tilefni þar sem ég get ofhugsað fataval og verið lengi að því. Þá er vandamálið blessunarlega oftar en ekki að ég á of mikið og þarf að velja.
Hvaðan sækirðu innblástur í tískunni?
Ég held ég klæði mig mest bara eftir skapi og tilefnum. Ef ég er að flytja tónlist þá geng ég kannski aðeins lengra í einhverri tilraunastarfsemi en ég vil alltaf þjóna tilfinningunni í því sem ég er að flytja. Ég finn mig vel í jarðlitum eða neutral litum og ég held að minn helsti innblástur sé náttúran í kringum mig.
Það eru ótrúlega margir flottir íslenskir fatahönnuðir sem eru mun meira með puttan á púlsinum hvað þetta varðar og búa til flíkur sem vitna áferðir og svipi úr íslensku landslagi. Mér finnst það mjög skemmtilegt í bland við eitthvað „dagsdaglegra“.
Hefur stíllinn þinn breyst mikið í gegnum tíðina og hvernig þá?
Sjálfsagt hefur stíllinn manns breyst með tíðaranda og þroska í gegnum árin. Ég var til dæmis alltaf, alltaf í hælum og í kápu í menntaskóla því ég hef alltaf haft gaman að því að klæða mig upp.
En þegar ég fór í leiklistarnám í háskóla fór að skipta mig máli að klæða mig þægilega. Ég eignaðist allt í einu tugi para af bómullarbuxum og íþróttaskóm og hætti að geta gengið á hælum.
Í dag hef ég kannski fundið einhvern meðalveg. Ef ég er að vinna við leiklist, í tökum eða æfingaferli, finnur þú mig líklegast í jogging-galla og strigaskóm en annars er ég yfirleitt nokkuð útpæld í klæðaburði.
Nýturðu þess að klæða þig upp?
Já, ég hef gert það síðan ég man eftir mér. Það er líka smá ritúal og svona loforð inn í daginn að gefa sér smá tíma og hafa sig til. Ég vil alltaf mun frekar mæta of fín en ekki nógu fín.
Ertu með einhver boð og bönn þegar það kemur að klæðaburði?
Ég er aðallega ótrúlega pikkí á skó. Ég get ekki gengið í smágerðum skóm. Ég vil helst alltaf vera í klossum eða á skóm með þykkum botni. Annars finnst mér ég berfætt.
Ég vil líka helst alltaf vera í skóm og á mest af inniskóm. Ég hata að ganga á sokkum meira en ég hata ökklasokka, sem ég hef litla unun af.
Og svo hef ég aldrei skilið belti. Ég hef aldrei verið á þeirri skoðun að belti bæti neitt sérlega miklu við outfit.
Hver er eftirminnilegasta flík sem þú hefur klæðst og af hverju?
Ætli það sé ekki gullkjóllinn frá Chanel sem ég fékk fyrir frumsýninguna á Ljósbrot í Cannes. Það var þvílíkur heiður að fá að vera klædd af þeim tískurisa og vinna með stílistum og klæðskerum - fagfólki fram í fingurgóma. Gullkjóllinn var úr nýrri línu frá þeim og um leið og ég sá hann vissi ég að hann væri kjóllinn fyrir þetta tilefni.
Myndin, Ljósbrot, gerist á milli tveggja sólsetra í íslensku sumarbirtunni.
Liturinn appelsínugulur er ákveðin þráður í gegnum myndina sem eins konar tákn fyrir sorgina sem Una, karakterinn minn, er að kljást við. Það var tilfinningaþrungið að fá að fylgja myndinni í flík sem þessari og finna ljósin brotna á kjólnum.
Svo fannst mér hann líka bara ekkert eðlilega flottur og gaman að fá að vera fulltrúi Chanel á svona glæsilegri hátíð.
Býrðu yfir einhverju góðu ráði þegar það kemur að tísku?
Þetta er kannski eitthvað sem ég hef verið að reyna að tileinka mér meira síðustu ár og kemur frá mömmu minni. Hún hvatti mig alltaf til að fara fyrst í búðir bara til þess að máta föt og bíða svo í nokkra daga og sjá hvaða flíkur ég gat ekki hætt að hugsa um.
Þá getur maður farið aftur og keypt bara þær sem maður elskar. Þetta er gott ráð til að sporna við því að kaupa of mikið, eiga of mikið og enda með föt sem þú gengur ekki í.
Hér má fylgjast með Elínu Sif Hall á samfélagsmiðlinum Instagram.
