Kvikusöfnun sársaukans Móheiður Hlíf Geirlaugsdóttir skrifar 2. mars 2024 10:00 Í dag sá ég að kollegi minn á Instagram, skáldið og bókavörðurinn Mosab Abu-Toha, var að segja frá því að 150 manns sem hefðu verið að bíða komu nauðsynja; hveitis, vatns, lyfja o.s.frv. hefðu verið skotnir af Ísraelsher. Myrtir. Af fréttavef RÚV: “Ísraelskir hermenn skutu í morgun fólk sem þusti að vöruflutningabílum sem fluttu matvæli og aðrar nauðsynjar til fólks á Gaza.” Þungvopnaðir hermenn á skriðdrekum skaut á mannþröng af sveltandi fólki, fólki sem er að reyna að næla sér í hveitipoka og nauðsynjar fyrir börnin sín. Þeir skutu á fólkið og myrtu rúmlega hundrað manns með köldu blóði, slösuðu og særðu enn fleiri sem eiga í erfiðleikum með að láta gera að sárum sínum því Ísraelsmenn hafa sprengt upp flesta ef ekki alla spítala á Gaza. Það hefur lengi verið ljóst að markmið Ísraelsstjórnar er að eyða Palestínu. Þeir hafa í skjóli Bandaríkjanna, Bretlands og fleiri vestrænna þjóða tekið land þeirra, skorið nauðþurftir við nögl og lokað þá af með múr. Palestínufólkið er fangar, það getur ekki um frjálst höfuð strokið. Frá því í október hefur Ísrael notað þá fjarvistarsönnun að landið sé í sjálfsvörn. Ísraelsmenn segjast vera í sjálfsvörn gegn hernumdri þjóð. Það er eitthvað mjög bogið við þessi rök sem fjölmiðlar og stjórnmálamenn tönglast á. Hvernig getur vopnuðum hermönnum staðið ógn af sveltandi saklausum borgurum? Hvernig er hægt að stráfella börn, konur og menn af dæmalausri heiftúð og kalla það sjálfsvörn? Þetta er óskiljanlegt. Stjórnmálafólk þessa lands og vestrænna ríkja á erfitt með að koma orðum að máttleysi sínu. Þetta er svo flókið segja þau og senda svo máttlausar yfirlýsingar um að þau krefjist vopnahlés vegna þessara stríðandi fylkinga. En þetta er ekki stríð! Það eru Ísraelsmenn fá milljarða frá Biden forseta til þess að halda úti einum best búna her heims. Það eru Ísraelsmenn sem hindra bílalestir með hjálpargögn í því að komast inn á Gaza og svo skjóta þeir á fólkið þegar það er að sækja sér neyðaraðstoð. Síðast þegar bárust hjálpargögn til norður Gaza var 23. janúar síðastliðinn. Börn á Gaza eru nú að deyja úr hungri, vökvaskorti og veikindum. Það er hungursneyð á Gaza af mannavöldum, af völdum Ísraelsmanna, Bandaríkjanna, Bretlands, Evrópusambandsins og okkar Íslendinga. Utanríkisráðherra ætlar svo að bíta höfuðið af skömminni með því að skera á líflínu Palestínubúa, Palestínu flóttamannahjálparinnar, UNWRA, stofnuð 1949 af Sameinuðu Þjóðunum, sem neyðarhjálp vegna Nakba þegar Ísraelsríki var stofnað í Palestínu. Vegna þess að átökin hófust ekki 7. október 2023. Þau hófust þegar jarðir, lönd, eignir, hús, götur, ólívutré og jarðaberjaakrar voru tekin af Palestínubúum. Þeir voru hraktir burt, drepnir og lokaðir inni í flóttamannabúðum. Palestínska þjóðin var gerð að flóttamönnum og föngum í eigin landi og það í nafni og krafti nýlenduveldanna, okkar vesturlandabúa. Bráðabirgðarniðurstaða æðsta dómstóls á heimsvísu, Alþjóðadómstólsins í Haag, er að Ísraelsmenn séu að fremja þjóðarmorð. Þetta er kerfisbundið, útreiknað þjóðarmorð. Það á eyða menningu Palestínumanna og öllum ummerkjum um sögu þeirra í Palestínu. Það er verið að stunda ofsóknir á konum og börnum. Konur eru niðurlægðar og beittar kynferðislegu ofbeldi af ísraelskum hermönnum, blaðamenn hafa verið stráfelldir og alþjóðlegum fjölmiðlum og hjálparstofnunum er meinaður aðgangur að Gaza. Hvers vegna? Svo að við getum ekki borið vitni? Svo að við getum ekki séð? Svo að við getum ekki komið þeim til hjálpar? Tala myrtra, saklausra Palestínumanna er komin yfir 30.000 síðastliðna fimm mánuði þar af yfir 13.000 börn. Þrettán þúsund börn. Ísraelsmenn eru þegar búnir að teikna og skipuleggja byggingar sem þeir ætla byggja á fjöldagröfum Palestínumanna á Gaza. Á Vesturbakkanum halda Ísraelsmenn uppteknum hætti hrekja fólk úr húsum sínum og eigna sér lönd þeirra. Við horfum upp á þennan sársauka, dag eftir dag og eymdin bókstaflega smýgur inn í merg og bein. Helförin síðari. Sagan sem enginn vildi sjá endurtaka sig er að endurtaka sig og nú eru fórnarlömb þeirrar fyrri orðnir að slátrurum þeirra síðari. Ég leyfi mér að birta með þessu máttlausa harmakveini mínu tvö ljóð, eitt þýtt ljóð eftir Mosab Abu-Toha og annað eftir mig sjálfa. Eina stormasama nótt til Mosab Abu-Toha Ég hlusta á harmakvein kattarlúgunnar vindurinn andar inn í húsið ískrið skerandi barnsgrátur á Gaza undir hlýrri sæng fyrir utan beljar stormurinn eins og húsið sé að hrynja horfi inn í myrkrið kattarlúgan kveinar eina stjörnulausa nótt í aðdraganda jólanna MHG Eina stjörnulausa nótt Á Stjörnulausri nótt, Ég ligg og bylti mér. Jörðin hristist, og Ég dett úr rúminu. Húsið við hliðina stendur ekki lengur. Það liggur eins og gamalt teppi Á jörðinni. Niðurtraðkað af sprengjum, stórir inniskór fljúga af lappalausum fótum. Ég vissi ekki að nágrannarnir ættu enn þetta litla sjónvarp, að þetta gamla málverk héngi enn á veggnum þeirra, að kötturinn þeirra hefði eignast kettlinga. Mosab Abu-Toha Þýðing úr Things you may find hidden in my ear: poems for Gaza. City Lights Books, San Francisco, 2022. Höfundur er skáld og bókavörður. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Átök í Ísrael og Palestínu Ísrael Palestína Ljóðlist Mest lesið Gerir háskólanám þig að grunnskólakennara? Davíð Már Sigurðsson Skoðun Svargrein: Ísland á víst að íhuga aðild að ESB Ágúst Ólafur Ágústsson Skoðun Norska leiðin er fasismi Jón Frímann Jónsson Skoðun Tímabær rannsókn dómsmálaráðuneytisins Sigmundur Davíð Gunnlaugsson Skoðun Kirkjuklukkur hringja Bjarni Karlsson Skoðun „Er allt í lagi?“ Olga Björt Þórðardóttir Skoðun Ævinlega þakkláti flóttamaðurinn Zeljka Kristín Klobucar Skoðun Göngum í Haag hópinn Þórhildur Sunna Ævarsdóttir Skoðun Sumarfríinu aflýst Sigurður Helgi Pálmason Skoðun Einmanaleiki: Skortir þig tengsl við þig eða aðra? Sigrún Þóra Sveinsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Þegar fjölbreytileikinn verður ógn: Afneitun, andstaða og ótti við hið mannlega Haukur Logi Jóhannsson skrifar Skoðun Einmanaleiki: Skortir þig tengsl við þig eða aðra? Sigrún Þóra Sveinsdóttir skrifar Skoðun Svargrein: Ísland á víst að íhuga aðild að ESB Ágúst Ólafur Ágústsson skrifar Skoðun Fjölbreytni í endurhæfingu skiptir máli Hólmfríður Einarsdóttir skrifar Skoðun Sumarfríinu aflýst Sigurður Helgi Pálmason skrifar Skoðun Úr skotgröfum í netkerfin: Netárásir á innviði Vesturlanda Ýmir Vigfússon skrifar Skoðun Fordómar gagnvart hinsegin fólki – Reynslusaga Geir Gunnar Markússon skrifar Skoðun „Er allt í lagi?“ Olga Björt Þórðardóttir skrifar Skoðun Göngum í Haag hópinn Þórhildur Sunna Ævarsdóttir skrifar Skoðun Kirkjuklukkur hringja Bjarni Karlsson skrifar Skoðun Gerir háskólanám þig að grunnskólakennara? Davíð Már Sigurðsson skrifar Skoðun Stríð skapar ekki frið Sanna Magdalena Mörtudóttir skrifar Skoðun Íslenska stóðhryssan og Evrópa Hallgerður Ljósynja Hauksdóttir skrifar Skoðun Hvammsvirkjun – Skyldur ráðherra og réttur samfélagsins Eggert Valur Guðmundsson skrifar Skoðun Norska leiðin er fasismi Jón Frímann Jónsson skrifar Skoðun Um mýkt, menntun og von Sigurður Árni Reynisson skrifar Skoðun Höfum alla burði til þess Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Tímabær rannsókn dómsmálaráðuneytisins Sigmundur Davíð Gunnlaugsson skrifar Skoðun Umsókn krefst ákvörðunar – ekki ákalls Erna Bjarnadóttir skrifar Skoðun Hjálp, barnið mitt spilar Roblox! Kristín Magnúsdóttir skrifar Skoðun Líkindi með guðstrú og djöflatrú Gunnar Björgvinsson skrifar Skoðun Ævinlega þakkláti flóttamaðurinn Zeljka Kristín Klobucar skrifar Skoðun Vér vesalingar Ingólfur Sverrisson skrifar Skoðun Leikrit Landsvirkjunar Snæbjörn Guðmundsson skrifar Skoðun Við þurfum ekki að loka landinu – við þurfum að opna augun Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Svona eða hinsegin, hvert okkar verður næst? Unnar Geir Unnarsson skrifar Skoðun Reynisfjara og mannréttindasáttmáli Evrópu Róbert R. Spanó skrifar Skoðun Að hlúa að foreldrum: Forvörn sem skiptir máli Áróra Huld Bjarnadóttir skrifar Skoðun Ákall til íslenskra stjórnmálamanna Magnús Árni Skjöld Magnússon skrifar Skoðun Þurfum við virkilega „leyniþjónustu”? Helen Ólafsdóttir skrifar Sjá meira
Í dag sá ég að kollegi minn á Instagram, skáldið og bókavörðurinn Mosab Abu-Toha, var að segja frá því að 150 manns sem hefðu verið að bíða komu nauðsynja; hveitis, vatns, lyfja o.s.frv. hefðu verið skotnir af Ísraelsher. Myrtir. Af fréttavef RÚV: “Ísraelskir hermenn skutu í morgun fólk sem þusti að vöruflutningabílum sem fluttu matvæli og aðrar nauðsynjar til fólks á Gaza.” Þungvopnaðir hermenn á skriðdrekum skaut á mannþröng af sveltandi fólki, fólki sem er að reyna að næla sér í hveitipoka og nauðsynjar fyrir börnin sín. Þeir skutu á fólkið og myrtu rúmlega hundrað manns með köldu blóði, slösuðu og særðu enn fleiri sem eiga í erfiðleikum með að láta gera að sárum sínum því Ísraelsmenn hafa sprengt upp flesta ef ekki alla spítala á Gaza. Það hefur lengi verið ljóst að markmið Ísraelsstjórnar er að eyða Palestínu. Þeir hafa í skjóli Bandaríkjanna, Bretlands og fleiri vestrænna þjóða tekið land þeirra, skorið nauðþurftir við nögl og lokað þá af með múr. Palestínufólkið er fangar, það getur ekki um frjálst höfuð strokið. Frá því í október hefur Ísrael notað þá fjarvistarsönnun að landið sé í sjálfsvörn. Ísraelsmenn segjast vera í sjálfsvörn gegn hernumdri þjóð. Það er eitthvað mjög bogið við þessi rök sem fjölmiðlar og stjórnmálamenn tönglast á. Hvernig getur vopnuðum hermönnum staðið ógn af sveltandi saklausum borgurum? Hvernig er hægt að stráfella börn, konur og menn af dæmalausri heiftúð og kalla það sjálfsvörn? Þetta er óskiljanlegt. Stjórnmálafólk þessa lands og vestrænna ríkja á erfitt með að koma orðum að máttleysi sínu. Þetta er svo flókið segja þau og senda svo máttlausar yfirlýsingar um að þau krefjist vopnahlés vegna þessara stríðandi fylkinga. En þetta er ekki stríð! Það eru Ísraelsmenn fá milljarða frá Biden forseta til þess að halda úti einum best búna her heims. Það eru Ísraelsmenn sem hindra bílalestir með hjálpargögn í því að komast inn á Gaza og svo skjóta þeir á fólkið þegar það er að sækja sér neyðaraðstoð. Síðast þegar bárust hjálpargögn til norður Gaza var 23. janúar síðastliðinn. Börn á Gaza eru nú að deyja úr hungri, vökvaskorti og veikindum. Það er hungursneyð á Gaza af mannavöldum, af völdum Ísraelsmanna, Bandaríkjanna, Bretlands, Evrópusambandsins og okkar Íslendinga. Utanríkisráðherra ætlar svo að bíta höfuðið af skömminni með því að skera á líflínu Palestínubúa, Palestínu flóttamannahjálparinnar, UNWRA, stofnuð 1949 af Sameinuðu Þjóðunum, sem neyðarhjálp vegna Nakba þegar Ísraelsríki var stofnað í Palestínu. Vegna þess að átökin hófust ekki 7. október 2023. Þau hófust þegar jarðir, lönd, eignir, hús, götur, ólívutré og jarðaberjaakrar voru tekin af Palestínubúum. Þeir voru hraktir burt, drepnir og lokaðir inni í flóttamannabúðum. Palestínska þjóðin var gerð að flóttamönnum og föngum í eigin landi og það í nafni og krafti nýlenduveldanna, okkar vesturlandabúa. Bráðabirgðarniðurstaða æðsta dómstóls á heimsvísu, Alþjóðadómstólsins í Haag, er að Ísraelsmenn séu að fremja þjóðarmorð. Þetta er kerfisbundið, útreiknað þjóðarmorð. Það á eyða menningu Palestínumanna og öllum ummerkjum um sögu þeirra í Palestínu. Það er verið að stunda ofsóknir á konum og börnum. Konur eru niðurlægðar og beittar kynferðislegu ofbeldi af ísraelskum hermönnum, blaðamenn hafa verið stráfelldir og alþjóðlegum fjölmiðlum og hjálparstofnunum er meinaður aðgangur að Gaza. Hvers vegna? Svo að við getum ekki borið vitni? Svo að við getum ekki séð? Svo að við getum ekki komið þeim til hjálpar? Tala myrtra, saklausra Palestínumanna er komin yfir 30.000 síðastliðna fimm mánuði þar af yfir 13.000 börn. Þrettán þúsund börn. Ísraelsmenn eru þegar búnir að teikna og skipuleggja byggingar sem þeir ætla byggja á fjöldagröfum Palestínumanna á Gaza. Á Vesturbakkanum halda Ísraelsmenn uppteknum hætti hrekja fólk úr húsum sínum og eigna sér lönd þeirra. Við horfum upp á þennan sársauka, dag eftir dag og eymdin bókstaflega smýgur inn í merg og bein. Helförin síðari. Sagan sem enginn vildi sjá endurtaka sig er að endurtaka sig og nú eru fórnarlömb þeirrar fyrri orðnir að slátrurum þeirra síðari. Ég leyfi mér að birta með þessu máttlausa harmakveini mínu tvö ljóð, eitt þýtt ljóð eftir Mosab Abu-Toha og annað eftir mig sjálfa. Eina stormasama nótt til Mosab Abu-Toha Ég hlusta á harmakvein kattarlúgunnar vindurinn andar inn í húsið ískrið skerandi barnsgrátur á Gaza undir hlýrri sæng fyrir utan beljar stormurinn eins og húsið sé að hrynja horfi inn í myrkrið kattarlúgan kveinar eina stjörnulausa nótt í aðdraganda jólanna MHG Eina stjörnulausa nótt Á Stjörnulausri nótt, Ég ligg og bylti mér. Jörðin hristist, og Ég dett úr rúminu. Húsið við hliðina stendur ekki lengur. Það liggur eins og gamalt teppi Á jörðinni. Niðurtraðkað af sprengjum, stórir inniskór fljúga af lappalausum fótum. Ég vissi ekki að nágrannarnir ættu enn þetta litla sjónvarp, að þetta gamla málverk héngi enn á veggnum þeirra, að kötturinn þeirra hefði eignast kettlinga. Mosab Abu-Toha Þýðing úr Things you may find hidden in my ear: poems for Gaza. City Lights Books, San Francisco, 2022. Höfundur er skáld og bókavörður.
Skoðun Þegar fjölbreytileikinn verður ógn: Afneitun, andstaða og ótti við hið mannlega Haukur Logi Jóhannsson skrifar
Skoðun Við þurfum ekki að loka landinu – við þurfum að opna augun Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir skrifar