Ákall um vopnahlé og grið Kristján Björnsson skrifar 19. febrúar 2024 16:01 Það eru ekki til nógu sterk orð til að lýsa hörmungunum á Gaza á þann hátt að við getum skilið þjáninguna og sorgina sem fylgir þessum ómannúðlega hernaði í Landinu helga. Staðan er grafalvarleg og ákall um vopnahlé þarf að ná eyrum þeirra sem geta stöðvað ófriðinn, morðin og gjöreyðileggingu samfélagsins sem áður lifði í Gaza. Vopnahlé þarf til að skapa líka frið í Ísrael og nálægum löndum. Og nú vofir ógn yfir Rafah. Ég heyri frá prestum Lútherslu kirkjunni í Jórdaníu og Landinu helga að það sé í raun ekki rými til að hugsa leiðir til að halda lífi. Samtöl fólksins eru frekar um það hvernig þau muni deyja. Voninni er sniðinn svo þröngur stakkur að það líkist helst litlum loga á kerti sem búið er að hvolfa yfir. Fátt bendi til annars en að æ minna súrefni komist að kertinu og ljós þess hljóti á endanum að slokkna. Við eigum engin orð frammi fyrir enn einu dánu barni í örmum ömmu sinnar eða afa eða frammi fyrir grímulausum árásásum á saklausar fjölskyldur, sjúklinga og hjálparfólk. Öll börn á Gaza undir 5 ára aldri eru vannærð og samkvæmt Barnahjálp Sameinuðu þjóðanna er fæðuóöryggið á barmi hungurseyðar. Okkar helsta von er að ákall um vopnahlé nái eyrum stríðsherranna. Í því hrópi þarf röddin frá Íslandi að heyrast með ákalli frá öllum öðrum þjóðum. Við verðum að minna á miklvægi lífsbjargandi mannúðaraðstoðar fyrir allan almenning á svæðinu sem stöðugt er þrengt að með ólýsanlegri eyðileggingu og dauða. Æ erfiðara er að halda úti læknisaðstoð og þau fáu sjúkrahús sem eftir standa eru yfirfull. Neyðin er mikil. Hér heima getum við ekki annað en skorað á þjóðina alla að standa saman að baki kröfunnar um vopnahlé og miskunn. Hjálpargögn þurfa að komast inná svæðið til bjargar varnarlausu fólki. Og þetta ákall þarf að vera alþjóðlegt og koma úr öllum áttum. Ég hef áhyggjur af því að þessi ófriður virðist hafa alla burði til að stigmagnast og breiðast enn frekar út. Hjá vinum mínum í Jerúsalem heyri ég að tortryggni á milli nágranna hefur orðið háskaleg. Þau sem áður voru í viðskiptum eða daglegum samskiptum sniðganga nú hvert annað og lítið þarf til að ofbeldi og óvild blossi upp án tilefnis í borgum og bæjum fjarri vígvellinum. Þá tel ég ekki vænlegt til að friðákall Íslands verði talið trúverðugt ef við látum þess háttar spennu ná út á torg í okkar friðsælu höfuðborg. Skautun í umræðunni og óeyrðir hér heima og óeyrðir og ofbeldi í mörgum borgum annarra landa eru varla til þess fallnar að efna til friðar. Andúð í garð fólks eftir trú eða uppruna getur aldrei verið réttlætanleg. Ákall hefur borist frá mörgum og meðal þeirra má nefna ákall fjölda fjölmennra félagasamtaka á Íslandi sem hvetja stjórnvöld til aðgerða. Í þeim hópi má nefna Hjálparstarf kirkjunnar, presta innflytjenda og biskup Íslands sem tóku höndum saman með Hjálpræðishernum og Siðmennt auk merkra samtaka á borð við Íslandsdeild Amnesti International, Barnaheill á Íslandi, Mannréttindaskrifstofu Íslands, Rauðakrossinn á Íslandi, Samtökin 78, Geðhjálp, Unicef og UN Women á Íslandi og fleiri félög má nefna. Prestar og djáknar Íslands eru sama sinnis. Niðurstaðan er öll á einn veg. Þessu verður að linna. Dauði tuga þúsunda og þar á meðal þúsunda barna kallar á ófrávíkjanlega kröfu um björgun, grið og frið. Stríð á okkar dögum hlýtur að teljast ófyrirgefanlegt þegar lífi saklausra borgara er fórnað einsog í Gaza, Ísrael og víðar. Enginn málstaður er okkur mikilvægari núna en að eyða hatri, skautun og andúð og kalla saman einni röddu eftir friði, skilningi og umburðarlyndi í ljósi þeirra gilda sem við trúm að hjálpi náunga okkar fyrir botni Miðjarðarhafsins. Vinnum að því saman. Höfundur er vígslubiskup í Skálholti. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Palestína Átök í Ísrael og Palestínu Þjóðkirkjan Jórdanía Ísrael Sameinuðu þjóðirnar Mannréttindi Hjálparstarf Biskupskjör 2024 Mest lesið Tímabær rannsókn dómsmálaráðuneytisins Sigmundur Davíð Gunnlaugsson Skoðun Norska leiðin er fasismi Jón Frímann Jónsson Skoðun Um mýkt, menntun og von Sigurður Árni Reynisson Skoðun Ævinlega þakkláti flóttamaðurinn Zeljka Kristín Klobucar Skoðun Umsókn krefst ákvörðunar – ekki ákalls Erna Bjarnadóttir Skoðun Hjálp, barnið mitt spilar Roblox! Kristín Magnúsdóttir Skoðun Hvammsvirkjun – Skyldur ráðherra og réttur samfélagsins Eggert Valur Guðmundsson Skoðun Höfum alla burði til þess Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Við þurfum ekki að loka landinu – við þurfum að opna augun Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir Skoðun Leikrit Landsvirkjunar Snæbjörn Guðmundsson Skoðun Skoðun Skoðun Íslenska stóðhryssan og Evrópa Hallgerður Ljósynja Hauksdóttir skrifar Skoðun Hvammsvirkjun – Skyldur ráðherra og réttur samfélagsins Eggert Valur Guðmundsson skrifar Skoðun Norska leiðin er fasismi Jón Frímann Jónsson skrifar Skoðun Um mýkt, menntun og von Sigurður Árni Reynisson skrifar Skoðun Höfum alla burði til þess Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Tímabær rannsókn dómsmálaráðuneytisins Sigmundur Davíð Gunnlaugsson skrifar Skoðun Umsókn krefst ákvörðunar – ekki ákalls Erna Bjarnadóttir skrifar Skoðun Hjálp, barnið mitt spilar Roblox! Kristín Magnúsdóttir skrifar Skoðun Líkindi með guðstrú og djöflatrú Gunnar Björgvinsson skrifar Skoðun Ævinlega þakkláti flóttamaðurinn Zeljka Kristín Klobucar skrifar Skoðun Vér vesalingar Ingólfur Sverrisson skrifar Skoðun Leikrit Landsvirkjunar Snæbjörn Guðmundsson skrifar Skoðun Við þurfum ekki að loka landinu – við þurfum að opna augun Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Svona eða hinsegin, hvert okkar verður næst? Unnar Geir Unnarsson skrifar Skoðun Reynisfjara og mannréttindasáttmáli Evrópu Róbert R. Spanó skrifar Skoðun Að hlúa að foreldrum: Forvörn sem skiptir máli Áróra Huld Bjarnadóttir skrifar Skoðun Ákall til íslenskra stjórnmálamanna Magnús Árni Skjöld Magnússon skrifar Skoðun Þurfum við virkilega „leyniþjónustu”? Helen Ólafsdóttir skrifar Skoðun Byrjað á öfugum enda! Hjálmtýr Heiðdal skrifar Skoðun Væri ekki hlaupið út aftur Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Gervigreind fyrir alla — en fyrir hvern í raun? Sigvaldi Einarsson skrifar Skoðun Hefur ítrekað hótað okkur áður Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Þjóðaratkvæðagreiðsla vegna umsóknar um aðild að ESB er stjórnsýslugrín! Júlíus Valsson skrifar Skoðun Bandaríkin voru alltaf vondi kallinn Karl Héðinn Kristjánsson skrifar Skoðun Erum við á leiðinni í hnífavesti? Davíð Bergmann skrifar Skoðun Ákall til umhverfis-, orku- og loftslagsráðherra að standa við gefin loforð Laura Sólveig Lefort Scheefer,Snorri Hallgrímsson,Sigurlaug Eir Beck Þórsdóttir,Jóhanna Malen Skúladóttir,Ida Karólína Harris,Antonia Hamann,Julien Nayet-Pelletier skrifar Skoðun Kæfandi klámhögg sveitarstjóra Jón Trausti Reynisson skrifar Skoðun Klár fyrir Verslunarmannahelgina? Ágúst Mogensen skrifar Skoðun Vegið að börnum í pólitískri aðför að ferðaþjónustunni Einar Freyr Elínarson skrifar Skoðun Hið tæra illa Gunnar Hólmsteinn Ársælsson skrifar Sjá meira
Það eru ekki til nógu sterk orð til að lýsa hörmungunum á Gaza á þann hátt að við getum skilið þjáninguna og sorgina sem fylgir þessum ómannúðlega hernaði í Landinu helga. Staðan er grafalvarleg og ákall um vopnahlé þarf að ná eyrum þeirra sem geta stöðvað ófriðinn, morðin og gjöreyðileggingu samfélagsins sem áður lifði í Gaza. Vopnahlé þarf til að skapa líka frið í Ísrael og nálægum löndum. Og nú vofir ógn yfir Rafah. Ég heyri frá prestum Lútherslu kirkjunni í Jórdaníu og Landinu helga að það sé í raun ekki rými til að hugsa leiðir til að halda lífi. Samtöl fólksins eru frekar um það hvernig þau muni deyja. Voninni er sniðinn svo þröngur stakkur að það líkist helst litlum loga á kerti sem búið er að hvolfa yfir. Fátt bendi til annars en að æ minna súrefni komist að kertinu og ljós þess hljóti á endanum að slokkna. Við eigum engin orð frammi fyrir enn einu dánu barni í örmum ömmu sinnar eða afa eða frammi fyrir grímulausum árásásum á saklausar fjölskyldur, sjúklinga og hjálparfólk. Öll börn á Gaza undir 5 ára aldri eru vannærð og samkvæmt Barnahjálp Sameinuðu þjóðanna er fæðuóöryggið á barmi hungurseyðar. Okkar helsta von er að ákall um vopnahlé nái eyrum stríðsherranna. Í því hrópi þarf röddin frá Íslandi að heyrast með ákalli frá öllum öðrum þjóðum. Við verðum að minna á miklvægi lífsbjargandi mannúðaraðstoðar fyrir allan almenning á svæðinu sem stöðugt er þrengt að með ólýsanlegri eyðileggingu og dauða. Æ erfiðara er að halda úti læknisaðstoð og þau fáu sjúkrahús sem eftir standa eru yfirfull. Neyðin er mikil. Hér heima getum við ekki annað en skorað á þjóðina alla að standa saman að baki kröfunnar um vopnahlé og miskunn. Hjálpargögn þurfa að komast inná svæðið til bjargar varnarlausu fólki. Og þetta ákall þarf að vera alþjóðlegt og koma úr öllum áttum. Ég hef áhyggjur af því að þessi ófriður virðist hafa alla burði til að stigmagnast og breiðast enn frekar út. Hjá vinum mínum í Jerúsalem heyri ég að tortryggni á milli nágranna hefur orðið háskaleg. Þau sem áður voru í viðskiptum eða daglegum samskiptum sniðganga nú hvert annað og lítið þarf til að ofbeldi og óvild blossi upp án tilefnis í borgum og bæjum fjarri vígvellinum. Þá tel ég ekki vænlegt til að friðákall Íslands verði talið trúverðugt ef við látum þess háttar spennu ná út á torg í okkar friðsælu höfuðborg. Skautun í umræðunni og óeyrðir hér heima og óeyrðir og ofbeldi í mörgum borgum annarra landa eru varla til þess fallnar að efna til friðar. Andúð í garð fólks eftir trú eða uppruna getur aldrei verið réttlætanleg. Ákall hefur borist frá mörgum og meðal þeirra má nefna ákall fjölda fjölmennra félagasamtaka á Íslandi sem hvetja stjórnvöld til aðgerða. Í þeim hópi má nefna Hjálparstarf kirkjunnar, presta innflytjenda og biskup Íslands sem tóku höndum saman með Hjálpræðishernum og Siðmennt auk merkra samtaka á borð við Íslandsdeild Amnesti International, Barnaheill á Íslandi, Mannréttindaskrifstofu Íslands, Rauðakrossinn á Íslandi, Samtökin 78, Geðhjálp, Unicef og UN Women á Íslandi og fleiri félög má nefna. Prestar og djáknar Íslands eru sama sinnis. Niðurstaðan er öll á einn veg. Þessu verður að linna. Dauði tuga þúsunda og þar á meðal þúsunda barna kallar á ófrávíkjanlega kröfu um björgun, grið og frið. Stríð á okkar dögum hlýtur að teljast ófyrirgefanlegt þegar lífi saklausra borgara er fórnað einsog í Gaza, Ísrael og víðar. Enginn málstaður er okkur mikilvægari núna en að eyða hatri, skautun og andúð og kalla saman einni röddu eftir friði, skilningi og umburðarlyndi í ljósi þeirra gilda sem við trúm að hjálpi náunga okkar fyrir botni Miðjarðarhafsins. Vinnum að því saman. Höfundur er vígslubiskup í Skálholti.
Skoðun Við þurfum ekki að loka landinu – við þurfum að opna augun Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir skrifar
Skoðun Þjóðaratkvæðagreiðsla vegna umsóknar um aðild að ESB er stjórnsýslugrín! Júlíus Valsson skrifar
Skoðun Ákall til umhverfis-, orku- og loftslagsráðherra að standa við gefin loforð Laura Sólveig Lefort Scheefer,Snorri Hallgrímsson,Sigurlaug Eir Beck Þórsdóttir,Jóhanna Malen Skúladóttir,Ida Karólína Harris,Antonia Hamann,Julien Nayet-Pelletier skrifar