Banvæn þögn Alexander Halldórsson Ephrussi skrifar 17. febrúar 2024 19:00 Þótt siðferðisleg hnignun vestrænna ríkisstjórna sé ekki ný af nálinni hafa síðustu mánuðir á Gaza dregið hana óþægilega fram í dagsljósið. Varla hefur sú árás á óbreytta borgara verið gerð, sem hefur verið jafn mikið sjónvarpað og nákvæmlega skrásett af þeim sem fyrir verða þrátt fyrir tilraunir stríðsvélar Ísraels til að þagga málið niður. Við horfum full hryllings á heilu fjölskyldurnar þurrkaðar út, leyniskyttur skjóta börn og blaðamenn drepna einn á eftir öðrum og enginn háskóli eða spítali hefur fengið grið á þeim 130 dögum sem liðnir eru frá Hamas-árásunum þann 7. október. Það sem stendur uppúr í miðju atburða er þó hræsnin, Það er kaldhæðnislegt að ísraelskir stjórnmálamenn, með forsætisráðherrann fremstan í flokki, gera ríkisstjórnum um allan heim erfitt að standa með þeim þegar þeir ræða blygðunarlaust og sýna jafnvel í beinni útsendingu það sem Mannréttindadómstóllinn hefur skilgreint sem þjóðarmorð af ásetningi. Frá því varnarmálaráðherra Ísraels lýsti íbúum Gaza sem mennskum dýrum, að áformum um landnemabyggðir á norðanverðu Gaza-svæðinu sem eiga að spretta upp úr berangrinum, á rústum palestínskra heimila, hefur verið erfitt að líta á aðgerðir og miskunarlausa afstöðu ísraelskra stjórnvalda sem lögmæta sjálfsvörn, jafnvel fyrir þeirra tryggustu og elstu bandamenn. Þrátt fyrir þetta styðja vestræn stjórnvöld aðfarir Ísraelsstjórnar í orði og á borði eða líta undan í stað þess að mótmæla stöðugum sprengjuárásum á Gaza og Ísland er þar engin undantekning. Að stærstum hluta hafa Ísraelar náð að þagga niður fjöldamorð tuga þúsunda óbreyttra borgara Í Palestínu , meðan þeir þylja í sífellu harmatölur vegna rúmlega þúsund Ísraela sem hafa týnt lífi.Þetta sýnir okkur eins og svo oft áður að sum mannslif eru dýrari en önnur í vestrænum stjórnmálum. Við sjáum því hvernig molnar undan siðferðinu í þessari afstöðu eða afstöðuleysi vestrænna stjórnmálamenna, ef að það var þá eitthvað siðferði, afganskir eða íraskir vinir okkar gætu kannski hresst upp á minnið og margir aðrir. Hræsni vestrænna stjórnvalda kristallast ekki síst í því að síðan 7. október, hafa 2,2 milljónir íbúa á Gaza hrakist á flótta undan árásum Ísraela sem vestrænir stjórnmálamenn telja lögmætar. Á sama tíma ræða stjórnmálamennirnir um fólk á flótta sem tækifærissinna í besta falli, ef ekki bara hættulegt fólk. Þetta er hin siðferðislega skekkja Evrópu þegar kemur að hælisleitendum og innflytjendum, þessi stefna rekst illa saman með vangetunni til að standa gegn þjóðarmorði. Ísland tekur þátt í því með öðrum Evrópulöndum að halda flóttafólki frá, með stundum banvænum afleiðingum, en tekur lika þátt í því að styðja aðgerðir sem bæta þúsundum við flóttamannastrauminn. Það verður að minna á í þessu sambandi að flótti íbúa frá Gaza er ekki þyrnir í auga hinnar hægri sinnuðu ríkisstjórnar Ísraels, sem hefur uppi áform um frekari útþenslu. Frá árinu 1948, hafa Palestínumenn þurft að yfirgefa heimili sín með lykil um hálsinn að dyrum sem aldrei opnast aftur. Sem íslenskur Gyðingur, fylgist ég með íslenskum stjórnvöldum styðja þjóðernishreinsanir og leggja steina í götu fórnarlambanna þegar þau leita hér hælis. Það vekur upp hugrenningatengsl við syndir fortíðarinnar, þar sem fólk sem hingað leitaði var sent aftur í opinn dauðann. Nú eins og þá er það ekki svo flókið að veita fólki á flótta skjól, það sýndu nýlega þrjár konur, þær Bergþóra Snæbjörnsdóttir, María Lilja Þrastardóttir og Kristín Eiríksdóttir þegar þær tóku málin í sínar hendur og björguðu nokkrum þeirra 120 einstaklinga sem bíða á Gaza eftir fjölskyldusameiningu. Þær sýndu með aðgerðum sínum að það sem vantaði var einungis vilji og fjármagn af hálfu ríkisstjórnarinnar. Baráttan hér er háð á tvennum vígstöðvum. Við þurfum að standa vörð um rétt fólks til að leita hér hælis og styðja samtök eins og Solaris, og við þurfum að styðja við bakið á félagi eins og Íslandi/Palestína sem þrýstir á stjórnvöld að krefjast þess að hætt verði árásum og eyðileggingu á Gaza Franski gyðingurinn og heimspekingurinn, Edgar Morin, sem tók þátt í andspyrnu gegn nasistum og lifði af helförina, segir þögn Evrópu sem þykist standa vörð um mennsku og mannréttindi, hræðilegan harmleik. „Það er siðferðisleg skylda okkar að tala máli Palestínu og það verður að vera í dag, það getur ekki beðið til morguns.” Eins og Morin segir blátt áfram, „Við megum ekki láta blekkjast, við verðum að hafa hugrekki til að horfast í augu við hlutina eins og þeir eru og bera um þá stöðugt vitni.” Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Palestína Átök í Ísrael og Palestínu Ísrael Mest lesið Er kominn tími á Útlendingafrí? Marion Poilvez Skoðun 1. maí er líka fyrir fatlað fólk! Geirdís Hanna Kristjánsdóttir Skoðun Janus og jakkalakkarnir Óskar Guðmundsson Skoðun Börnin á Gasa Ebba Margrét Magnúsdóttir Skoðun Immigrant Women: Essential Workers, Rising Voices on Labor Day Maru Alemán Skoðun Verkalýðshreyfingin á næsta leik í Evrópuumræðunni Dagbjört Hákonardóttir Skoðun Hvað ert þú að gera? Eiður Welding Skoðun Á milli steins og sleggju Heinemann Ólafur Stephensen Skoðun Samtalið um dauðann veldur okkur óöryggi Ingrid Kuhlman Skoðun Allir eiga rétt á virku lífi — líka fatlað fólk Anna Margrét Bjarnadóttir Skoðun Skoðun Skoðun Sigursaga Evrópu í 21 ár Pawel Bartoszek skrifar Skoðun Verkalýðshreyfingin, Dagbjört og ESB Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Börnin á Gasa Ebba Margrét Magnúsdóttir skrifar Skoðun Myndir þú ráða fatlað fólk í vinnu? Alma Ýr Ingólfsdóttir skrifar Skoðun Hvað ert þú að gera? Eiður Welding skrifar Skoðun Rauðir sokkar á 1. maí Sveinn Ólafsson skrifar Skoðun 1. maí er líka fyrir fatlað fólk! Geirdís Hanna Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Verkalýðshreyfingin á næsta leik í Evrópuumræðunni Dagbjört Hákonardóttir skrifar Skoðun Á milli steins og sleggju Heinemann Ólafur Stephensen skrifar Skoðun Heiðrum íslenska hestinn Berglind Margo Þorvaldsdóttir skrifar Skoðun Allir eiga rétt á virku lífi — líka fatlað fólk Anna Margrét Bjarnadóttir skrifar Skoðun Er kominn tími á Útlendingafrí? Marion Poilvez skrifar Skoðun Janus og jakkalakkarnir Óskar Guðmundsson skrifar Skoðun Jafnréttisbaráttan er brýnni en nokkru sinni fyrr Kolbrún Halldórsdóttir,Sunna Kristín Símonardóttir skrifar Skoðun Hvað ætlar þú að vera þegar þú verður stór? Ása Berglind Hjálmarsdóttir skrifar Skoðun Samtalið um dauðann veldur okkur óöryggi Ingrid Kuhlman skrifar Skoðun Sköpum störf við hæfi! Unnur Hrefna Jóhannsóttir skrifar Skoðun Immigrant Women: Essential Workers, Rising Voices on Labor Day Maru Alemán skrifar Skoðun Tikkað í skipulagsboxin Samúel Torfi Pétursson skrifar Skoðun Það sem er ósagt varðandi vinnubrögð hjá Háskólanum á Akureyri Þóra Sigurðardóttir skrifar Skoðun Sjúklingur settur í fangaklefa Arnar Þór Jónsson skrifar Skoðun Opið bréf til fjármálaráðherra, Daða Más Kristóferssonar Íris Róbertsdóttir skrifar Skoðun Ég kalla hann Isildur; mentorinn minn er gervigreind Björgmundur Guðmundsson skrifar Skoðun Hvað er „furry“ annars? Jóhanna Jódís Antonsdóttir skrifar Skoðun Jafnaðarmennskan og verkalýðsbaráttan Sigfús Ómar Höskuldsson skrifar Skoðun Hljóð og mynd íslenskra varna Arnór Sigurjónsson skrifar Skoðun Kveðjur úr Grafarvogi til þeirra sem kasta steinum úr glerhúsi Davíð Már Sigurðsson skrifar Skoðun Leiðsöguhundurinn Gaur gerir mig að betri manneskju Þorkell J. Steindal skrifar Skoðun Fimmtíu ár frá lokum Víetnamstríðsins Finnur Th. Eiríksson skrifar Skoðun Að undirbúa börnin okkar fyrir heim sem er að hverfa Halldóra Mogensen skrifar Sjá meira
Þótt siðferðisleg hnignun vestrænna ríkisstjórna sé ekki ný af nálinni hafa síðustu mánuðir á Gaza dregið hana óþægilega fram í dagsljósið. Varla hefur sú árás á óbreytta borgara verið gerð, sem hefur verið jafn mikið sjónvarpað og nákvæmlega skrásett af þeim sem fyrir verða þrátt fyrir tilraunir stríðsvélar Ísraels til að þagga málið niður. Við horfum full hryllings á heilu fjölskyldurnar þurrkaðar út, leyniskyttur skjóta börn og blaðamenn drepna einn á eftir öðrum og enginn háskóli eða spítali hefur fengið grið á þeim 130 dögum sem liðnir eru frá Hamas-árásunum þann 7. október. Það sem stendur uppúr í miðju atburða er þó hræsnin, Það er kaldhæðnislegt að ísraelskir stjórnmálamenn, með forsætisráðherrann fremstan í flokki, gera ríkisstjórnum um allan heim erfitt að standa með þeim þegar þeir ræða blygðunarlaust og sýna jafnvel í beinni útsendingu það sem Mannréttindadómstóllinn hefur skilgreint sem þjóðarmorð af ásetningi. Frá því varnarmálaráðherra Ísraels lýsti íbúum Gaza sem mennskum dýrum, að áformum um landnemabyggðir á norðanverðu Gaza-svæðinu sem eiga að spretta upp úr berangrinum, á rústum palestínskra heimila, hefur verið erfitt að líta á aðgerðir og miskunarlausa afstöðu ísraelskra stjórnvalda sem lögmæta sjálfsvörn, jafnvel fyrir þeirra tryggustu og elstu bandamenn. Þrátt fyrir þetta styðja vestræn stjórnvöld aðfarir Ísraelsstjórnar í orði og á borði eða líta undan í stað þess að mótmæla stöðugum sprengjuárásum á Gaza og Ísland er þar engin undantekning. Að stærstum hluta hafa Ísraelar náð að þagga niður fjöldamorð tuga þúsunda óbreyttra borgara Í Palestínu , meðan þeir þylja í sífellu harmatölur vegna rúmlega þúsund Ísraela sem hafa týnt lífi.Þetta sýnir okkur eins og svo oft áður að sum mannslif eru dýrari en önnur í vestrænum stjórnmálum. Við sjáum því hvernig molnar undan siðferðinu í þessari afstöðu eða afstöðuleysi vestrænna stjórnmálamenna, ef að það var þá eitthvað siðferði, afganskir eða íraskir vinir okkar gætu kannski hresst upp á minnið og margir aðrir. Hræsni vestrænna stjórnvalda kristallast ekki síst í því að síðan 7. október, hafa 2,2 milljónir íbúa á Gaza hrakist á flótta undan árásum Ísraela sem vestrænir stjórnmálamenn telja lögmætar. Á sama tíma ræða stjórnmálamennirnir um fólk á flótta sem tækifærissinna í besta falli, ef ekki bara hættulegt fólk. Þetta er hin siðferðislega skekkja Evrópu þegar kemur að hælisleitendum og innflytjendum, þessi stefna rekst illa saman með vangetunni til að standa gegn þjóðarmorði. Ísland tekur þátt í því með öðrum Evrópulöndum að halda flóttafólki frá, með stundum banvænum afleiðingum, en tekur lika þátt í því að styðja aðgerðir sem bæta þúsundum við flóttamannastrauminn. Það verður að minna á í þessu sambandi að flótti íbúa frá Gaza er ekki þyrnir í auga hinnar hægri sinnuðu ríkisstjórnar Ísraels, sem hefur uppi áform um frekari útþenslu. Frá árinu 1948, hafa Palestínumenn þurft að yfirgefa heimili sín með lykil um hálsinn að dyrum sem aldrei opnast aftur. Sem íslenskur Gyðingur, fylgist ég með íslenskum stjórnvöldum styðja þjóðernishreinsanir og leggja steina í götu fórnarlambanna þegar þau leita hér hælis. Það vekur upp hugrenningatengsl við syndir fortíðarinnar, þar sem fólk sem hingað leitaði var sent aftur í opinn dauðann. Nú eins og þá er það ekki svo flókið að veita fólki á flótta skjól, það sýndu nýlega þrjár konur, þær Bergþóra Snæbjörnsdóttir, María Lilja Þrastardóttir og Kristín Eiríksdóttir þegar þær tóku málin í sínar hendur og björguðu nokkrum þeirra 120 einstaklinga sem bíða á Gaza eftir fjölskyldusameiningu. Þær sýndu með aðgerðum sínum að það sem vantaði var einungis vilji og fjármagn af hálfu ríkisstjórnarinnar. Baráttan hér er háð á tvennum vígstöðvum. Við þurfum að standa vörð um rétt fólks til að leita hér hælis og styðja samtök eins og Solaris, og við þurfum að styðja við bakið á félagi eins og Íslandi/Palestína sem þrýstir á stjórnvöld að krefjast þess að hætt verði árásum og eyðileggingu á Gaza Franski gyðingurinn og heimspekingurinn, Edgar Morin, sem tók þátt í andspyrnu gegn nasistum og lifði af helförina, segir þögn Evrópu sem þykist standa vörð um mennsku og mannréttindi, hræðilegan harmleik. „Það er siðferðisleg skylda okkar að tala máli Palestínu og það verður að vera í dag, það getur ekki beðið til morguns.” Eins og Morin segir blátt áfram, „Við megum ekki láta blekkjast, við verðum að hafa hugrekki til að horfast í augu við hlutina eins og þeir eru og bera um þá stöðugt vitni.”
Skoðun Jafnréttisbaráttan er brýnni en nokkru sinni fyrr Kolbrún Halldórsdóttir,Sunna Kristín Símonardóttir skrifar
Skoðun Það sem er ósagt varðandi vinnubrögð hjá Háskólanum á Akureyri Þóra Sigurðardóttir skrifar