Óheppileg tímasetning? Kristófer Már Maronsson skrifar 3. nóvember 2022 09:01 Að öllu jöfnu höfum við sjálfstæðismenn tækifæri til þess að koma saman á tveggja ára fresti til þess að leggja kjörnum fulltrúum okkar línurnar á landsfundi. Á landsfundi gefst flokksmönnum, óháð efnahag og stöðu í samfélaginu, tækifæri til að álykta um málefni og kjósa forystu svo fátt eitt sé nefnt. Nú höfum við ekki komið saman í fjögur ár og er landsfundur Sjálfstæðisflokksins haldinn í annað skipti um helgina frá árinu 2015. Ég vil leggja nokkur orð, og tölur, í belg um það hvers vegna ég tel rétt að við sjálfstæðismenn kjósum okkur nýjan formann á landsfundi í ár. Óheppileg tímasetning? Umræða um að tímasetningin sé ekki rétt til þess að breyta um formann hefur farið mikinn, sjónarmiðin eru að betra sé að gera það stuttu fyrir kosningar. Sú umræða þykir mér á villigötum. Ef tímasetningin er röng, hvers vegna höldum við þá ekki bara landsfund rétt fyrir kosningar? Það er vegna þess að það er nauðsynlegt að leggja kjörnum fulltrúum línurnar reglulega og að flokksmenn fái að koma á framfæri áhyggjum sínum og hugmyndum. Jafnframt er nauðsynlegt að enginn venjist því að sitja í forystu flokksins, forystan þarf ávallt að vera á tánum og tilbúin að sætta sig við örlög sín ef að sjálfstæðismenn telja flokknum betur stýrt af öðrum. Þá er rétt að benda á að það hefur ekki verið landsfundur stuttu fyrir kosningar síðan 2015, eini landsfundurinn síðan þá var 2018 - ári eftir myndun núverandi fyrri ríkisstjórnar Katrínar Jakobsdóttur. Enginn veit hvenær næsti landsfundur eftir þennan verður, þó að vonir manna standi til að hann verði ári fyrir næstu kosningar. Það er því aldrei röng tímasetning að skipta um formann ef það er til bóta fyrir flokkinn. Það er raunar nauðsynlegt að skipta um formann ef helstu rökin gegn því eru að langt sé til kosninga - því það er aldrei langt til kosninga. Málefni og fólk Við getum flest verið sammála um það að málefni skipta höfuðmáli í pólitík, líkt og frammistaða íþróttamanna innan vallar - en það er alls ekki eina breytan. Persónur skipta líka máli og þá sérstaklega leiðtogar. Í brúnni hjá okkur sjálfstæðismönnum síðustu 13 ár hefur verið einn af öflugustu stjórnmálamönnum samtímans, sé horft til málefnanna eingöngu. En það er eins í pólitíkinni og íþróttunum að það skiptir ekki bara máli hversu góð við erum innan vallar, hegðun og framkoma utan vallar skiptir einnig máli. Í raun er pólitíkin jafnvel grimmari en íþróttirnar hvað það varðar, því væntingar um hegðun utan vallar geta haft mikil áhrif á hvort að fólk er tilbúið að kjósa flokka eða ekki. Þannig hefur umræðan um Bjarna Benediktsson oft verið óvægin og ósanngjörn, en ekki hefur tekist með óyggjandi hætti að koma öllum í skilning um það. Það er miður, en jafnframt staðreynd sem sjálfstæðismenn verða að horfast í augu við - því umræðan um Sjálfstæðisflokkinn litast oft af formanninum. Nýir tímar og nýir kjósendur Tímarnir breytast og mennirnir með, en sjálfstæðisstefnan breytist ekki - því sjálfstæðisstefnan er ekki hugmyndafræði heldur lífsviðhorf. Hún er og verður áfram sú stefna sem mun henta landi og þjóð best, því hún byggir á samvinnu allra landsmanna - stétt með stétt. Ef að nýir kjósendur eru ekki að kjósa Sjálfstæðisflokkinn, þá er flokknum að mistakast að breiða út boðskapinn eða trúa ekki að flokkurinn sé að framfylgja sjálfstæðisstefnunni. Þar ber forystan mikla ábyrgð. Lítum nú á tölur. Maskína gerði í lok apríl könnun á trausti til ráðherra og má þar finna tölur um báða formannsframbjóðendur. Tölurnar eru vægast sagt sláandi. 30.7% svarenda bera mikið traust til Guðlaugs Þórs en einungis 18.3% til Bjarna Ben. Þegar skoðaðar eru tölur um lítið traust, sem skipta jafnframt máli, kemur í ljós að 70.7% bera lítið traust til Bjarna Ben - en 35.8% bera lítið traust til Guðlaugs. Í hópi nýrra kjósenda, á aldursbilinu 18-29 ára, breikkar bilið enn frekar. Af þessum tölum er alveg augljóst að mikill meirihluti kjósenda vantreystir núverandi formanni Sjálfstæðisflokksins og mun því líklega ekki kjósa flokkinn - óháð kjördæmi. Hvað með þá sem þrá að koma aftur heim? Í fjórum flokkum utan Sjálfstæðisflokksins, má finna margt fólk sem aðhyllist sjálfstæðisstefnuna, hefur jafnvel kosið Sjálfstæðisflokkinn áður og vill kjósa flokkinn aftur en treystir sér ekki til þess. Við sem höfum staðið í kosningabaráttu fyrir flokkinn undanfarin ár höfum flest átt þessi samtöl. Því er áhugavert að skoða hver munurinn er á trausti fólks úr öðrum flokkum til formannsframbjóðenda. Af þeim sem sögðust ætla að kjósa þessa flokka þegar könnunin var gerð í apríl sl. er munurinn afgerandi. Fram hefur komið hræðsluáróður frá stuðningsmönnum Bjarna um að Gulli ætli sér að taka upp stefnumál þessara flokka til þess að auka fylgi flokksins á ný. Ég held að ekkert sé fjarri sannleikanum, í samtölum mínum við sjálfstæðismenn í leyfi hefur það fyrst og fremst verið leiðtoginn sem er nefndur fyrir því að fólk dregur sig í hlé. Þar að auki getur formaðurinn einn ekki ákveðið hver séu stefnumál flokksins, það er fólkið í flokknum sem ákveður það á landsfundi og í málefnavinnu í aðdraganda kosninga. Fjölmennur hópur fólks þarf í kjölfarið að samþykkja málefnasamning ríkisstjórnar áður en flokkurinn tekur þátt í ríkisstjórn. Hægt er að halda lengi áfram að draga fram tölur og vert er að taka fram að skoðanakannanir eru ekki heilagur sannleikur, en þær gefa ágæta mynd úr fjarska. Við sjáum t.d. úr fjarska hvort að veður sé gott eða vont, þó við getum ekki alveg sett puttann á hitastig eða vindhraða. Ef kosið væri á næstu tveimur árum? Tölurnar eru afgerandi, samkvæmt nýjustu skoðanakönnun um traust til ráðherra er Guðlaugur Þór sá ráðherra flokksins sem nýtur mests trausts og fast á hæla hans fylgir varaformaðurinn Þórdís Kolbrún, þau eru harðduglegir stjórnmálamenn og ötulir talsmenn sjálfstæðisstefnunnar. Ég vil sjá þau leiða flokkinn, strax eftir helgi - það er tilgangslaust að bíða í tvö ár. Ef þú efast um tímasetningu formannsskipta, þá vil ég spyrja þig einfaldrar spurningar. Ef ríkisstjórnin springur fyrir næsta landsfund, hvern myndir þú vilja sjá leiða flokkinn inn í óvæntar kosningar? Höfundur er sjálfstæðismaður. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Kristófer Már Maronsson Sjálfstæðisflokkurinn Formannsslagur Bjarna og Guðlaugs Þórs Mest lesið 7 milljarða húsnæðisstuðningur afnuminn… en hvað kemur í staðinn? Vilhjálmur Hilmarsson Skoðun Alþjóðlegur dagur þroskaþjálfa – vettvangur á tímamótum Laufey Elísabet Gissurardóttir Skoðun Mest lesnu orð á Íslandi Friðrik Björnsson Skoðun Ónýtir vegir – eina ferðina enn Sigþór Sigurðsson Skoðun „Mér sýnist Inga Sæland fá talsvert út úr þessu“ Sigurjón Arnórsson Skoðun Þjónusturof hefst í dag Hanna Birna Valdimarsdóttir Skoðun Hallgrímur, málið snýst því miður ekki bara um kebab Snorri Másson Skoðun Hvað með dansinn? Lilja Björk Haraldsdóttir Skoðun Skortur á metnaði í loftslagsmálum Svandís Svavarsdóttir,Guðmundur Ingi Guðbrandsson Skoðun Viðhorf sem mótar veruleikann – inngilding á orði og á borði Sóldís Birta Reynisdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Samræmt gæðanám eða einsleit kerfi? Bogi Ragnarsson skrifar Skoðun Ónýtir vegir – eina ferðina enn Sigþór Sigurðsson skrifar Skoðun 7 milljarða húsnæðisstuðningur afnuminn… en hvað kemur í staðinn? Vilhjálmur Hilmarsson skrifar Skoðun Alþjóðlegur dagur þroskaþjálfa – vettvangur á tímamótum Laufey Elísabet Gissurardóttir skrifar Skoðun Mest lesnu orð á Íslandi Friðrik Björnsson skrifar Skoðun Tími til kominn að styðja öll framúrskarandi ungmenni Karólína Helga Símonardóttir skrifar Skoðun Hvað með dansinn? Lilja Björk Haraldsdóttir skrifar Skoðun Mótórhjólasamtök á Íslandi – hvers vegna öll þessi læti? Helgi Gunnlaugsson skrifar Skoðun Viðhorf sem mótar veruleikann – inngilding á orði og á borði Sóldís Birta Reynisdóttir skrifar Skoðun „Mér sýnist Inga Sæland fá talsvert út úr þessu“ Sigurjón Arnórsson skrifar Skoðun Árangur hefst hér. Með þér. Guðrún Högnadóttir skrifar Skoðun Þegar lýðheilsa, lýðræði og loftslagið eru í húfi, ekki efla samstarf við Bandaríkin Davíð Aron Routley skrifar Skoðun Þjónusturof hefst í dag Hanna Birna Valdimarsdóttir skrifar Skoðun Verjum frelsið og mannréttindin Sigurjón Njarðarson skrifar Skoðun Spilavíti er og verður spilavíti Tryggvi Rúnar Brynjarsson skrifar Skoðun Skortur á metnaði í loftslagsmálum Svandís Svavarsdóttir,Guðmundur Ingi Guðbrandsson skrifar Skoðun Eru stjórnarandstæðingar viljandi að misskilja samsköttun? Þórhallur Valur Benónýsson skrifar Skoðun Orðræða mótar menningu – og menningin mótar okkur öll Jóhanna Bárðardóttir skrifar Skoðun Eitt spilakort, betri spilamenning – er skaðaminnkandi Ingvar Örn Ingvarsson skrifar Skoðun Sameining sem eflir íslenskan landbúnað Egill Gautason skrifar Skoðun Konur sem stinga hvor aðra í bakið Sigríður Svanborgardóttir skrifar Skoðun Fjölbreytileiki er styrkleiki Guðmundur Ingi Kristinsson skrifar Skoðun Það er list að lifa með krabbameini Hlíf Steingrímsdóttir skrifar Skoðun Um kynjafræði og pólítík Hanna Björg Vilhjálmsdóttir skrifar Skoðun Við fylgjum þér frá getnaði til grafar Benedikt S. Benediktsson skrifar Skoðun Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir skrifar Skoðun Ef þið bara hefðuð séð heiminn út frá mínum augum: Börn & ADHD Stefán Þorri Helgason skrifar Skoðun 112. liðurinn í aðgerðaáætlun í menntamálum? Ingólfur Ásgeir Jóhannesson skrifar Skoðun Konur á örorku Sigríður Ingibjörg Ingadóttir,Steinunn Bragadóttir skrifar Skoðun Drambið okkar Júlíus Valsson skrifar Sjá meira
Að öllu jöfnu höfum við sjálfstæðismenn tækifæri til þess að koma saman á tveggja ára fresti til þess að leggja kjörnum fulltrúum okkar línurnar á landsfundi. Á landsfundi gefst flokksmönnum, óháð efnahag og stöðu í samfélaginu, tækifæri til að álykta um málefni og kjósa forystu svo fátt eitt sé nefnt. Nú höfum við ekki komið saman í fjögur ár og er landsfundur Sjálfstæðisflokksins haldinn í annað skipti um helgina frá árinu 2015. Ég vil leggja nokkur orð, og tölur, í belg um það hvers vegna ég tel rétt að við sjálfstæðismenn kjósum okkur nýjan formann á landsfundi í ár. Óheppileg tímasetning? Umræða um að tímasetningin sé ekki rétt til þess að breyta um formann hefur farið mikinn, sjónarmiðin eru að betra sé að gera það stuttu fyrir kosningar. Sú umræða þykir mér á villigötum. Ef tímasetningin er röng, hvers vegna höldum við þá ekki bara landsfund rétt fyrir kosningar? Það er vegna þess að það er nauðsynlegt að leggja kjörnum fulltrúum línurnar reglulega og að flokksmenn fái að koma á framfæri áhyggjum sínum og hugmyndum. Jafnframt er nauðsynlegt að enginn venjist því að sitja í forystu flokksins, forystan þarf ávallt að vera á tánum og tilbúin að sætta sig við örlög sín ef að sjálfstæðismenn telja flokknum betur stýrt af öðrum. Þá er rétt að benda á að það hefur ekki verið landsfundur stuttu fyrir kosningar síðan 2015, eini landsfundurinn síðan þá var 2018 - ári eftir myndun núverandi fyrri ríkisstjórnar Katrínar Jakobsdóttur. Enginn veit hvenær næsti landsfundur eftir þennan verður, þó að vonir manna standi til að hann verði ári fyrir næstu kosningar. Það er því aldrei röng tímasetning að skipta um formann ef það er til bóta fyrir flokkinn. Það er raunar nauðsynlegt að skipta um formann ef helstu rökin gegn því eru að langt sé til kosninga - því það er aldrei langt til kosninga. Málefni og fólk Við getum flest verið sammála um það að málefni skipta höfuðmáli í pólitík, líkt og frammistaða íþróttamanna innan vallar - en það er alls ekki eina breytan. Persónur skipta líka máli og þá sérstaklega leiðtogar. Í brúnni hjá okkur sjálfstæðismönnum síðustu 13 ár hefur verið einn af öflugustu stjórnmálamönnum samtímans, sé horft til málefnanna eingöngu. En það er eins í pólitíkinni og íþróttunum að það skiptir ekki bara máli hversu góð við erum innan vallar, hegðun og framkoma utan vallar skiptir einnig máli. Í raun er pólitíkin jafnvel grimmari en íþróttirnar hvað það varðar, því væntingar um hegðun utan vallar geta haft mikil áhrif á hvort að fólk er tilbúið að kjósa flokka eða ekki. Þannig hefur umræðan um Bjarna Benediktsson oft verið óvægin og ósanngjörn, en ekki hefur tekist með óyggjandi hætti að koma öllum í skilning um það. Það er miður, en jafnframt staðreynd sem sjálfstæðismenn verða að horfast í augu við - því umræðan um Sjálfstæðisflokkinn litast oft af formanninum. Nýir tímar og nýir kjósendur Tímarnir breytast og mennirnir með, en sjálfstæðisstefnan breytist ekki - því sjálfstæðisstefnan er ekki hugmyndafræði heldur lífsviðhorf. Hún er og verður áfram sú stefna sem mun henta landi og þjóð best, því hún byggir á samvinnu allra landsmanna - stétt með stétt. Ef að nýir kjósendur eru ekki að kjósa Sjálfstæðisflokkinn, þá er flokknum að mistakast að breiða út boðskapinn eða trúa ekki að flokkurinn sé að framfylgja sjálfstæðisstefnunni. Þar ber forystan mikla ábyrgð. Lítum nú á tölur. Maskína gerði í lok apríl könnun á trausti til ráðherra og má þar finna tölur um báða formannsframbjóðendur. Tölurnar eru vægast sagt sláandi. 30.7% svarenda bera mikið traust til Guðlaugs Þórs en einungis 18.3% til Bjarna Ben. Þegar skoðaðar eru tölur um lítið traust, sem skipta jafnframt máli, kemur í ljós að 70.7% bera lítið traust til Bjarna Ben - en 35.8% bera lítið traust til Guðlaugs. Í hópi nýrra kjósenda, á aldursbilinu 18-29 ára, breikkar bilið enn frekar. Af þessum tölum er alveg augljóst að mikill meirihluti kjósenda vantreystir núverandi formanni Sjálfstæðisflokksins og mun því líklega ekki kjósa flokkinn - óháð kjördæmi. Hvað með þá sem þrá að koma aftur heim? Í fjórum flokkum utan Sjálfstæðisflokksins, má finna margt fólk sem aðhyllist sjálfstæðisstefnuna, hefur jafnvel kosið Sjálfstæðisflokkinn áður og vill kjósa flokkinn aftur en treystir sér ekki til þess. Við sem höfum staðið í kosningabaráttu fyrir flokkinn undanfarin ár höfum flest átt þessi samtöl. Því er áhugavert að skoða hver munurinn er á trausti fólks úr öðrum flokkum til formannsframbjóðenda. Af þeim sem sögðust ætla að kjósa þessa flokka þegar könnunin var gerð í apríl sl. er munurinn afgerandi. Fram hefur komið hræðsluáróður frá stuðningsmönnum Bjarna um að Gulli ætli sér að taka upp stefnumál þessara flokka til þess að auka fylgi flokksins á ný. Ég held að ekkert sé fjarri sannleikanum, í samtölum mínum við sjálfstæðismenn í leyfi hefur það fyrst og fremst verið leiðtoginn sem er nefndur fyrir því að fólk dregur sig í hlé. Þar að auki getur formaðurinn einn ekki ákveðið hver séu stefnumál flokksins, það er fólkið í flokknum sem ákveður það á landsfundi og í málefnavinnu í aðdraganda kosninga. Fjölmennur hópur fólks þarf í kjölfarið að samþykkja málefnasamning ríkisstjórnar áður en flokkurinn tekur þátt í ríkisstjórn. Hægt er að halda lengi áfram að draga fram tölur og vert er að taka fram að skoðanakannanir eru ekki heilagur sannleikur, en þær gefa ágæta mynd úr fjarska. Við sjáum t.d. úr fjarska hvort að veður sé gott eða vont, þó við getum ekki alveg sett puttann á hitastig eða vindhraða. Ef kosið væri á næstu tveimur árum? Tölurnar eru afgerandi, samkvæmt nýjustu skoðanakönnun um traust til ráðherra er Guðlaugur Þór sá ráðherra flokksins sem nýtur mests trausts og fast á hæla hans fylgir varaformaðurinn Þórdís Kolbrún, þau eru harðduglegir stjórnmálamenn og ötulir talsmenn sjálfstæðisstefnunnar. Ég vil sjá þau leiða flokkinn, strax eftir helgi - það er tilgangslaust að bíða í tvö ár. Ef þú efast um tímasetningu formannsskipta, þá vil ég spyrja þig einfaldrar spurningar. Ef ríkisstjórnin springur fyrir næsta landsfund, hvern myndir þú vilja sjá leiða flokkinn inn í óvæntar kosningar? Höfundur er sjálfstæðismaður.
Skoðun 7 milljarða húsnæðisstuðningur afnuminn… en hvað kemur í staðinn? Vilhjálmur Hilmarsson skrifar
Skoðun Alþjóðlegur dagur þroskaþjálfa – vettvangur á tímamótum Laufey Elísabet Gissurardóttir skrifar
Skoðun Viðhorf sem mótar veruleikann – inngilding á orði og á borði Sóldís Birta Reynisdóttir skrifar
Skoðun Þegar lýðheilsa, lýðræði og loftslagið eru í húfi, ekki efla samstarf við Bandaríkin Davíð Aron Routley skrifar
Skoðun Eru stjórnarandstæðingar viljandi að misskilja samsköttun? Þórhallur Valur Benónýsson skrifar
Skoðun Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir skrifar