Hlaupið hófst að morgni laugardags og lauk rétt fyrir klukkan fjögur í nótt þegar Mari kom í mark eftir 43. hringinn. Hringurinn sem hlaupararnir þurftu að hlaupa á hverri klukkustund var 6,7 kílómetrar og því endaði Mari á að hlaupa rúmlega 288 kílómetra á innan við tveimur sólarhringum.
Í viðtali við umsjónarmenn Bítsins á Bylgjunni í morgun viðurkenndi Mari að þreytan hafi verið byrjuð að segja til sín um miðjan dag í gær.
„Andlega heilsan var þá bara mjög góð en fljótlega eftir þennan tímapunkt var ég farin að hlakka til að einn af þessum gaurum dytti út en það bara gerðist allt rosalega hægt,“ segir Mari.
Í gærkvöldi hafi hún síðan orðið verulega þreytt, enda lítið búin að hvílast.
„Ég labbaði inn í hús og var bara að grenja við vinkonur mínar og öskra á þær að ekki snerta mig og bara ógeðslega pirruð,“ segir Mari um ástandið í gærkvöldi. „Þegar maður er orðinn þreyttur þá verður maður bara klikkaður í hausnum.“
Örmagna og bókstaflega rotaðist
Það kom þó að því að hlaupinu lauk þegar Þorleifur Þorleifsson, sem bar sigur úr býtum í Bakgarðinum 2020, sneri við eftir fimmtán mínútur á síðasta hringnum.
Líkt og við var að búast var Mari alveg búinn á því þegar hún kom heim og varð ákveðið atvik til þess að vinkona hennar dreif sig til hennar í morgunsárið eftir hlaupið.
„Ég hef farið á klósettið þarna í millitíðinni og þegar ég vaknaði þá var ég bara frammi í stofu nakin á gólfinu af því að ég hef bara rotast, ekki getað staðið upp og farið að sofa á gólfinu,“ segir Mari en hún slasaðist sem betur fer ekki að eigin sögn.
Illt alls staðar
Aðspurð um hvort hún fái harðsperrur eftir svona hlaup segir Mari að líkaminn sé bara alveg búinn á því.
„Mér líður eins og einhver sé búinn að reyna að taka vöðvana eða húðina frá líkamanum í alla nótt, þér er bara illt alls staðar,“ segir Mari.
Nú tekur við hvíld það sem eftir er vikunnar og er Mari stolt af árangrinum. Að einhverju leyti hafi það verið þrjóskan sem kom henni áfram um helgina þar sem það var ekki í boði að gefast upp.
„Þegar að vinir manns eru búnir að vera að þurrka rassinn á manni í tvo sólarhringa og allir að koma frá öllum stöðum að halda með manni, þá er engin leið til að gefast upp,“ segir Mari.
