Það er enginn glæpur að vera sjúklingur eða fátækur Jóhann Sigmarsson skrifar 24. apríl 2021 10:01 Við viljum að lágmarkslífeyrir öryrkja og eldri borgara fylgi lágmarkslaunum á almennum vinnumarkaði. Það hefur verið staðreynd um margra ára skeið að lágmarkslífeyrir öryrkja og eldri borgara sé allt of lágur miðað við verðlag. Um miðjan hvern mánuð verður fólkið oftast peningalaust og þarf þá oft að taka lán í banka ef það getur, smálán með ýmsum leiðum eða stóla á ættingja og vini. Það fer ekki vel ofan í veikindi að þurfa alltaf að vera blankur í ofanálag. Það hrannast upp skuldir vegna þessa. Viðkomandi getur jafnvel ekki greitt skuldir sínar út af lífeyrinn er allt of lágur. Í mörgum tilvikum eru þetta líka opinber gjöld s.s. frá ríki eða sveitarfélagi. Þessi gjöld eru send í innheimtu hjá einkafyrirtækjum og hækka verulega. Fólkið er þá hiklaust sett inn á vanskilaskrá hjá Creditinfo að minnsta tilefni fyrir að geta ekki borgað. Þar með eru sjúklingarnir orðnir ógjaldgengir um lánshæfi og að eiga eitthvað í samfélaginu. Creditinfo er einkafyrirtæki sem að safnar persónulegum upplýsingum um fólk og má efast um lögmæti þess. Það er enginn glæpur að vera sjúklingur eða fátækur. Hafa öryrkjar og eldra fólk tekið upp á því að dvelja í öðru landi hluta árs út af það getur hreinlega ekki lifað á lífeyri hérna. Tryggingastofnun hefur þá njósnað um ferðir fólks erlendis. Persónuvernd hefur almennt gert athugasemdir við svona löguðum vinnubrögðum og njósnum stofnunarinnar. Stjórnvöld í þessari ríkisstjórn hafa ásakað fólk að vera beita bótasvikum til að verða sér út um pening frá hinu opinbera. Þó nokkrir hafa gefist upp og tekið eigið líf. Það má hugsa um það hverjir svíkja raunverulega út fé í stórum stíl frá hinu opinbera og hafa gert það yfir langt tímabil. Veiku fólki er varla stætt á að leita réttar síns Stjórnvöld vilja ekki fleiri öryrkja og taka upp á því að setja lögfræðinga og kerfiskúka í stöður þar sem að læknar og fólk úr heilbrigðisgeiranum ættu að vera. Þessum lögfræðingum er alveg sama þó þeir brjóti lög um almannatryggingar í landinu. Veiku fólki sem þarf á hjálp að halda er varla stætt á að leita réttar síns og það vita þessir lögfræðingar. Ein aðferðin er þannig að svara ekki erindum og símtölum til tefja eða vísa máli frá. Valdið er ofurefli og grimmt, kerfið er of stórt til að eiga við fyrir sjúklinga sem að gefast yfirleitt upp. Stjórnvöld hafa margsinnis sagt að heilbrigðiskerfið sé eitt það besta í heiminum sem að er stór lýgi og klisja ráðamanna til að bægja umræðunni frá raunverulegum vanda. Við viljum að aukið fé verði sett í viðeigandi sjúkraþjálfun- eða meðferð og í endurhæfingu vegna tímabundinnar örorku til að aðstoða einstaklinga aftur út á vinnumarkaðinn. Framlög til heilbrigðisstofnanna verði aukin og hjúkrunarrýmum fjölgað um allt land. Læknar við Landspítala hafa gagnrýnt stjórnvöld harðlega fyrir krónískt fjársvelti til spítalans og heilbrigðiskerfisins. Stjórnmálamenn hafa ekki staðið við loforð sín um að efla kerfið. Það var sett aukið fé í spítalann síðastliðinn vetur, en það fór meginpartur í nýjar skrifstofur til að sinna yfirmönnum og til að auka á skrifræðið. Hvort ætli sé mikilvægara fyrir þjóðina að hafa heilbrigðisstarfsfólk og tæki til að sinna sjúklingum sem á þurfa að halda eða bæta á yfirstjórnina? Mynd/Sigurður Þór Helgason Sjúkrarúmin út um allt á ganginum Fyrir rúmlega einu og hálfu ári síðan fékk konan mín í magann á þriðjudagskvöldi. Við höfðum nokkrum vikum áður misst fóstur. Við fórum upp á slysadeild í Fossvoginum um klukkan átta um kvöldið. Við urðum að bíða þar til um níu morguninn eftir á biðstofunni og þá fórum við á opinn gang með nokkrum sjúkrarúmum. Gangurinn leit út eins og geymsla fyrir gamalt dót. Það er ekki elskulegu starfsfólki og læknum þar um að kenna sem að standa bliktina eins og hetjur. Niðurskurður og siðblinda skriffinskunnar í heilsukerfinu Það er stjórnvöldum um að kenna að heilsukerfið sé í rúst. Það lítur einnig þannig út að kunnir þingmenn og ráðherrar vilji einkavæða hluta spítalans. Þeir ætla sér að gera það með fjársvelti til að geta bent á að spítalinn virki ekki sem skildi og betra sé að einkavæða hann. Það væri til þess gert að valið fólk úr viðskiptalífinu geti sogið fé frá skattgreiðendum í sína einkavasa. Það á ekki að einkavæða neitt sem að viðkemur heilsu fólks. Eiginlega ef það er hugsað út í það þá er eins og að sumir embættismenn, þingmenn og ráðherrar séu einkavæddir af viðskiptaelítunni. Það sama má segja um sjúkraþjálfun- eða meðferð og endurhæfingu sem að er fráleit í landinu vegna niðurskurðar og siðblindu skriffinskunnar. það eru mánaðar eða áralangir biðlistar út af því að fæturnir eru skornir af starfseminni frá stjórnvöldum. Persónulega hef ég orðið vitni af því þegar að ráðgjafi í Virk starfsendurhæfingasjóði laug skriflega í skýrslu til að geta bægt umsókn frá. Við viljum að tannlækningar öryrkja og eldri borgara verði gjaldfrjálsar. Fyrir hvern og einn er almenn greiðsluþátttaka Sjúkratrygginga Íslands nú 57% af umsömdu verði vegna kostnaðar við tannlækningar skv. samningnum. Ef að við förum til Þýskalands þá er nánast allt frítt þar sem viðkemur læknaþjónustu, þar með taldar tannlækningar. Ferðalög eru þar einnig frí og viðkomandi getur tekið fylgdarmann með sér. Það gildir um allar ferðir hvort sem það er með lest, rútu, strætó, sporvagni, leigubíl, skipi eða flugi. Þú skilar inn kvittunum til heilbrigðisþjónustunnar og færð þær greiddar og lagðar inn á reikning þinn. Þar getur viðkomandi fengið skirteini frá þarlendum yfirvöldum, ef er búið að sjúkdómsgreina hann yfir 75% öryrkja eða meira. Framvísun þýðir að nánast allt sé borgað af ríkinu og að öll gjöld, allar sektir og aðrar skuldir séu feldar niður hjá hinu opinbera. Ísland er aðili að EES samningnum og notar 80% af regluverki Evrópusambandsins vegna þessa ættu þær reglur að gilda um Ísland líka. Flokkarnir hafa blásið báknið upp Íslenskir yfirmenn stofnana, embættismenn, þingmenn eða ráðherrar, þetta fólk getur logið að þér ef það hentar horfandi samviskulega í augun á þér, án þess að blikkna. Þetta fólk þarf ekki á almenningi að halda nema á fjögurra ára fresti og þá byrjar það aftur á sömu fallegu lýginni um að allt verði nú gott. Öll stefnumál eru svo sett aftur á botninn í sömu skúfunni og þau komu upp úr. Geymd þar til að kosningar verða að nýju. Í öðrum lýðræðisríkjum segja embættismenn, þingmenn eða ráðherrar af sér fljótlega eftir að kemst upp um hverskyns minnstu vanhæfi í starfi. Það á ekki við um Ísland. Hér situr fólk sem fastast ef það verður uppvíst af svikum og reynir að réttlæta ranglætið með einhverjum hætti. Það viðurkennir ekki mistök og jafnvel heldur áfram á sömu braut með grófari hætti en áður. Það er ekki hægt að reka þingmann fyrir afglöp í starfi. Þingmaður verður sjálfur að segja af sér. Kjósendur geta kosið þá af þingi. Það ætti að loka á pólitískt skipaðar stöður og embætti á vegum ráðherra, ráðuneyta, þingmanna og stjórnmálaflokka. Það verður að vera ljóst að kjörnir þingmenn, embættismenn og ráðherrar eru til að þjóna almenningi í landinu, en ekki öfugt. Báknið hefur aftur á móti blásið út í kringum Alþingi og Sveitarfélög síðustu ár sem að er orðið mjög dýrt og óbærileg stífla fyrir almenning. Höfundur er listamaður, kvikmyndagerðarmaður og formaður Landsflokksins. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Skoðun: Kosningar 2021 Heilbrigðismál Mest lesið Kenning Einsteins um vitfirru; Á hún við um krónuna? Ole Anton Bieltvedt Skoðun Áróðursstríð Ingu Eydís Hörn Hermannsdóttir Skoðun Trump og forsetatilskipanir Helga Dögg Sverrisdóttir Skoðun HA ég Hr. ráðherra? Guðmundur Ingi Þóroddsson Skoðun Janúarblús vinstristjórnarinnar Jens Garðar Helgason Skoðun Erfitt að treysta þegar upplifunin er að samfélagið forgangsraði ekki börnum Ragnheiður Stephensen Skoðun Hlutverk í fjölskyldum Matthildur Bjarnadóttir Skoðun Starfa stjórnmálamenn ekki í þágu almennings?: Um „blaðamannablaður“ og „óvandaða falsfréttamiðla“ Sigríður Dögg Auðunsdóttir Skoðun Ómæld áhrif kjaradeilu kennara Anton Orri Dagsson Skoðun Skipbrot meðaltalsstöðugleikaleiðarinnar Aðalgeir Ásvaldsson Skoðun Skoðun Skoðun Starfa stjórnmálamenn ekki í þágu almennings?: Um „blaðamannablaður“ og „óvandaða falsfréttamiðla“ Sigríður Dögg Auðunsdóttir skrifar Skoðun HA ég Hr. ráðherra? Guðmundur Ingi Þóroddsson skrifar Skoðun Trump og forsetatilskipanir Helga Dögg Sverrisdóttir skrifar Skoðun Spörum með breyttri verðstefnu í lyfjamálum Ólafur Stephensen skrifar Skoðun Ómæld áhrif kjaradeilu kennara Anton Orri Dagsson skrifar Skoðun Hlutverk í fjölskyldum Matthildur Bjarnadóttir skrifar Skoðun Erfitt að treysta þegar upplifunin er að samfélagið forgangsraði ekki börnum Ragnheiður Stephensen skrifar Skoðun Janúarblús vinstristjórnarinnar Jens Garðar Helgason skrifar Skoðun Skipbrot meðaltalsstöðugleikaleiðarinnar Aðalgeir Ásvaldsson skrifar Skoðun Áróðursstríð Ingu Eydís Hörn Hermannsdóttir skrifar Skoðun Fyrir hvern vinnur þú? Sigurður Freyr Sigurðarson skrifar Skoðun Kostaboð Eydís Hörn Hermannsdóttir skrifar Skoðun Um kjaradeilu sveitarfélaga og kennara Inga Sigrún Atladóttir skrifar Skoðun Næring íþróttafólks: Þegar orkuna og kolvetnin skortir Birna Varðardóttir skrifar Skoðun Hvað næst RÚV? Hilmar Gunnlaugsson skrifar Skoðun Lífeyrissjóðir í sæng með kvótakóngum Björn Ólafsson skrifar Skoðun Glannalegt tal um gjaldþrot Ole Anton Bieltvedt skrifar Skoðun Bókvitið verður í askana látið! Árni Sigurðsson skrifar Skoðun Læknis- og sjúkraþjálfunarfræði fyrir alla Eiríkur Kúld Viktorsson skrifar Skoðun Hvernig er hægt að semja við samninganefnd sem hefur engan skilning á starfi stéttarinnar sem hún er að semja við? Ragnheiður Stephensen skrifar Skoðun Birtingarmynd fortíðar í nútímanum Ása Berglind Hjálmarsdóttir skrifar Skoðun Mun seðlabankastjóri standa við orð sín Ágúst Bjarni Garðarsson skrifar Skoðun Þegar réttarkerfið bregst – hvað kostar það börnin? Anna María Ingveldur Larsen skrifar Skoðun 97 ár í sjálfboðaliðastarfi Borghildur Fjóla Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Borgið til baka! Guðmunda G. Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Dropinn holar steinhjörtun. Um sterkar konur og mannabrag Viðar Hreinsson skrifar Skoðun Spörum með betri opinberum innkaupum Guðmundur R. Sigtryggsson skrifar Skoðun Hvers vegna Evrópusinni? Einar Helgason skrifar Skoðun Það gera allir mistök Árný Björg Blandon skrifar Skoðun Loftslagsaðgerðir sem skaða náttúruna Vala Árnadóttir skrifar Sjá meira
Við viljum að lágmarkslífeyrir öryrkja og eldri borgara fylgi lágmarkslaunum á almennum vinnumarkaði. Það hefur verið staðreynd um margra ára skeið að lágmarkslífeyrir öryrkja og eldri borgara sé allt of lágur miðað við verðlag. Um miðjan hvern mánuð verður fólkið oftast peningalaust og þarf þá oft að taka lán í banka ef það getur, smálán með ýmsum leiðum eða stóla á ættingja og vini. Það fer ekki vel ofan í veikindi að þurfa alltaf að vera blankur í ofanálag. Það hrannast upp skuldir vegna þessa. Viðkomandi getur jafnvel ekki greitt skuldir sínar út af lífeyrinn er allt of lágur. Í mörgum tilvikum eru þetta líka opinber gjöld s.s. frá ríki eða sveitarfélagi. Þessi gjöld eru send í innheimtu hjá einkafyrirtækjum og hækka verulega. Fólkið er þá hiklaust sett inn á vanskilaskrá hjá Creditinfo að minnsta tilefni fyrir að geta ekki borgað. Þar með eru sjúklingarnir orðnir ógjaldgengir um lánshæfi og að eiga eitthvað í samfélaginu. Creditinfo er einkafyrirtæki sem að safnar persónulegum upplýsingum um fólk og má efast um lögmæti þess. Það er enginn glæpur að vera sjúklingur eða fátækur. Hafa öryrkjar og eldra fólk tekið upp á því að dvelja í öðru landi hluta árs út af það getur hreinlega ekki lifað á lífeyri hérna. Tryggingastofnun hefur þá njósnað um ferðir fólks erlendis. Persónuvernd hefur almennt gert athugasemdir við svona löguðum vinnubrögðum og njósnum stofnunarinnar. Stjórnvöld í þessari ríkisstjórn hafa ásakað fólk að vera beita bótasvikum til að verða sér út um pening frá hinu opinbera. Þó nokkrir hafa gefist upp og tekið eigið líf. Það má hugsa um það hverjir svíkja raunverulega út fé í stórum stíl frá hinu opinbera og hafa gert það yfir langt tímabil. Veiku fólki er varla stætt á að leita réttar síns Stjórnvöld vilja ekki fleiri öryrkja og taka upp á því að setja lögfræðinga og kerfiskúka í stöður þar sem að læknar og fólk úr heilbrigðisgeiranum ættu að vera. Þessum lögfræðingum er alveg sama þó þeir brjóti lög um almannatryggingar í landinu. Veiku fólki sem þarf á hjálp að halda er varla stætt á að leita réttar síns og það vita þessir lögfræðingar. Ein aðferðin er þannig að svara ekki erindum og símtölum til tefja eða vísa máli frá. Valdið er ofurefli og grimmt, kerfið er of stórt til að eiga við fyrir sjúklinga sem að gefast yfirleitt upp. Stjórnvöld hafa margsinnis sagt að heilbrigðiskerfið sé eitt það besta í heiminum sem að er stór lýgi og klisja ráðamanna til að bægja umræðunni frá raunverulegum vanda. Við viljum að aukið fé verði sett í viðeigandi sjúkraþjálfun- eða meðferð og í endurhæfingu vegna tímabundinnar örorku til að aðstoða einstaklinga aftur út á vinnumarkaðinn. Framlög til heilbrigðisstofnanna verði aukin og hjúkrunarrýmum fjölgað um allt land. Læknar við Landspítala hafa gagnrýnt stjórnvöld harðlega fyrir krónískt fjársvelti til spítalans og heilbrigðiskerfisins. Stjórnmálamenn hafa ekki staðið við loforð sín um að efla kerfið. Það var sett aukið fé í spítalann síðastliðinn vetur, en það fór meginpartur í nýjar skrifstofur til að sinna yfirmönnum og til að auka á skrifræðið. Hvort ætli sé mikilvægara fyrir þjóðina að hafa heilbrigðisstarfsfólk og tæki til að sinna sjúklingum sem á þurfa að halda eða bæta á yfirstjórnina? Mynd/Sigurður Þór Helgason Sjúkrarúmin út um allt á ganginum Fyrir rúmlega einu og hálfu ári síðan fékk konan mín í magann á þriðjudagskvöldi. Við höfðum nokkrum vikum áður misst fóstur. Við fórum upp á slysadeild í Fossvoginum um klukkan átta um kvöldið. Við urðum að bíða þar til um níu morguninn eftir á biðstofunni og þá fórum við á opinn gang með nokkrum sjúkrarúmum. Gangurinn leit út eins og geymsla fyrir gamalt dót. Það er ekki elskulegu starfsfólki og læknum þar um að kenna sem að standa bliktina eins og hetjur. Niðurskurður og siðblinda skriffinskunnar í heilsukerfinu Það er stjórnvöldum um að kenna að heilsukerfið sé í rúst. Það lítur einnig þannig út að kunnir þingmenn og ráðherrar vilji einkavæða hluta spítalans. Þeir ætla sér að gera það með fjársvelti til að geta bent á að spítalinn virki ekki sem skildi og betra sé að einkavæða hann. Það væri til þess gert að valið fólk úr viðskiptalífinu geti sogið fé frá skattgreiðendum í sína einkavasa. Það á ekki að einkavæða neitt sem að viðkemur heilsu fólks. Eiginlega ef það er hugsað út í það þá er eins og að sumir embættismenn, þingmenn og ráðherrar séu einkavæddir af viðskiptaelítunni. Það sama má segja um sjúkraþjálfun- eða meðferð og endurhæfingu sem að er fráleit í landinu vegna niðurskurðar og siðblindu skriffinskunnar. það eru mánaðar eða áralangir biðlistar út af því að fæturnir eru skornir af starfseminni frá stjórnvöldum. Persónulega hef ég orðið vitni af því þegar að ráðgjafi í Virk starfsendurhæfingasjóði laug skriflega í skýrslu til að geta bægt umsókn frá. Við viljum að tannlækningar öryrkja og eldri borgara verði gjaldfrjálsar. Fyrir hvern og einn er almenn greiðsluþátttaka Sjúkratrygginga Íslands nú 57% af umsömdu verði vegna kostnaðar við tannlækningar skv. samningnum. Ef að við förum til Þýskalands þá er nánast allt frítt þar sem viðkemur læknaþjónustu, þar með taldar tannlækningar. Ferðalög eru þar einnig frí og viðkomandi getur tekið fylgdarmann með sér. Það gildir um allar ferðir hvort sem það er með lest, rútu, strætó, sporvagni, leigubíl, skipi eða flugi. Þú skilar inn kvittunum til heilbrigðisþjónustunnar og færð þær greiddar og lagðar inn á reikning þinn. Þar getur viðkomandi fengið skirteini frá þarlendum yfirvöldum, ef er búið að sjúkdómsgreina hann yfir 75% öryrkja eða meira. Framvísun þýðir að nánast allt sé borgað af ríkinu og að öll gjöld, allar sektir og aðrar skuldir séu feldar niður hjá hinu opinbera. Ísland er aðili að EES samningnum og notar 80% af regluverki Evrópusambandsins vegna þessa ættu þær reglur að gilda um Ísland líka. Flokkarnir hafa blásið báknið upp Íslenskir yfirmenn stofnana, embættismenn, þingmenn eða ráðherrar, þetta fólk getur logið að þér ef það hentar horfandi samviskulega í augun á þér, án þess að blikkna. Þetta fólk þarf ekki á almenningi að halda nema á fjögurra ára fresti og þá byrjar það aftur á sömu fallegu lýginni um að allt verði nú gott. Öll stefnumál eru svo sett aftur á botninn í sömu skúfunni og þau komu upp úr. Geymd þar til að kosningar verða að nýju. Í öðrum lýðræðisríkjum segja embættismenn, þingmenn eða ráðherrar af sér fljótlega eftir að kemst upp um hverskyns minnstu vanhæfi í starfi. Það á ekki við um Ísland. Hér situr fólk sem fastast ef það verður uppvíst af svikum og reynir að réttlæta ranglætið með einhverjum hætti. Það viðurkennir ekki mistök og jafnvel heldur áfram á sömu braut með grófari hætti en áður. Það er ekki hægt að reka þingmann fyrir afglöp í starfi. Þingmaður verður sjálfur að segja af sér. Kjósendur geta kosið þá af þingi. Það ætti að loka á pólitískt skipaðar stöður og embætti á vegum ráðherra, ráðuneyta, þingmanna og stjórnmálaflokka. Það verður að vera ljóst að kjörnir þingmenn, embættismenn og ráðherrar eru til að þjóna almenningi í landinu, en ekki öfugt. Báknið hefur aftur á móti blásið út í kringum Alþingi og Sveitarfélög síðustu ár sem að er orðið mjög dýrt og óbærileg stífla fyrir almenning. Höfundur er listamaður, kvikmyndagerðarmaður og formaður Landsflokksins.
Erfitt að treysta þegar upplifunin er að samfélagið forgangsraði ekki börnum Ragnheiður Stephensen Skoðun
Starfa stjórnmálamenn ekki í þágu almennings?: Um „blaðamannablaður“ og „óvandaða falsfréttamiðla“ Sigríður Dögg Auðunsdóttir Skoðun
Skoðun Starfa stjórnmálamenn ekki í þágu almennings?: Um „blaðamannablaður“ og „óvandaða falsfréttamiðla“ Sigríður Dögg Auðunsdóttir skrifar
Skoðun Erfitt að treysta þegar upplifunin er að samfélagið forgangsraði ekki börnum Ragnheiður Stephensen skrifar
Skoðun Hvernig er hægt að semja við samninganefnd sem hefur engan skilning á starfi stéttarinnar sem hún er að semja við? Ragnheiður Stephensen skrifar
Erfitt að treysta þegar upplifunin er að samfélagið forgangsraði ekki börnum Ragnheiður Stephensen Skoðun
Starfa stjórnmálamenn ekki í þágu almennings?: Um „blaðamannablaður“ og „óvandaða falsfréttamiðla“ Sigríður Dögg Auðunsdóttir Skoðun