Ég man eftir því frá því ég var ungur drengur – fyrir meira en 60 árum – að þegar amma mín og síðan mamma gerðu sér sérstakt far um að vanda matseldina þá var einstök áhersla lögð á að nota bæri ÍS-lenskt smjör – með þungri áherslu á fyrsta atkvæðið. Ekkert hráefni í veröldinni jafnaðist á við þetta ÍS-lenska smjör – með þungri áherslu á fyrsta atkvæðið.
Allt annað smjör var vont, óheilnæmt – já jafnvel hættulegt. Hættulegt fyrir ÍS-lenska kúakynið. Gæti hreint og beint dáið út vegna smitsýkinga fyrir áhrif af erlendu smjöri. Og mannfólkinu hér uppi á skerinu væri líka í hættu stefnt. Íslenski kynstofn mannfólksins gæti líka horfið af völdum iðrasýkinga ef étið væri erlent smjör á Íslandi.
Meira að segja eftir að ég komst til vits og ára var þetta ÍS-lenska viðhorfið. Hversu margar tilvitnanir þar að lútandi er ekki hægt að sækja í forðabúr Guðna Ágústssonar! Aldrei hefur hann kysst útlendar mjólkurkýr! Slíkt væri enda varasamt – beinlínis hættulegt! Líkast til fyrir bæði!
Yfirverðið áfram?
Síðan hlustar maður á kvöldfréttir sjónvarpsins 10. desember sl. þar sem sagt er frá því að háborg ÍS-lenskrar mjólkurframleiðslu – með áherslu á fyrsta atkvæðið – hafi flutt inn tvo gáma af írsku sméri til þess að blanda saman við ÍS-lenskar afurðir ÍS-lenskra mjólkurkúa til þess að anna eftirspurn eftir ÍS-lensku sméri, ÍS-lenskum rjóma og ÍS-lenskum ostum – með áherslu á fyrsta atkvæðið.
Forstjóri háborgarinnar segir, að ástæðulaust sé að merkja hinar ÍS-lensku afurðir búnar til úr þessu útlenda sméri sérstaklega – því þetta sé bara gert núna fyrir jólin. Skammtímaaðgerð. Auk þess segir forstjórinn að bragð og áferð írska smjörsins sé alveg sú sama og þess ÍS-lenska – með áherslu á fyrsta atkvæðið.
Hvað er hér að gerast? Er háborg mjólkuriðnaðarins gengin af trúnni? Er slíkt athæfi ekki stórhættulegt – fyrir íslenskan kynstofn mjólkurkúa og íslenskan kynstofn mannfólks? Ætlar forstjórinn kannske að bjóða íslenskum neytendum írska smjörið á heimsmarkaðsverði – eða þarf áfram að borga yfirverð fyrir hina sérstöku áherslu á fyrsta atkvæðið þó innihaldið sé komið frá Írum?
Hvað er að gerast með ketið?
Hvað er líka að gerast með ketið? Þegar ég fór fyrst að ferðast til útlanda mátti enginn Íslendingur taka með sér kjötvöru erlendis frá nema tekið væri sérstaklega fram á umbúðunum að ketið væri soðið. Kæmi slíkt ekki fram með greinilegum hætti var rúllupylsan tekin af ferðalöngum í flugstöðinni á Keflavíkurvelli – og brennd.
Svo hættuleg var hún talin, að ekki væri einu sinni óhætt að taka hana inn fyrir landamærin óbrennda í vörslu lögreglu. Svo mikil hætta stafaði af ósoðnu, útlendu keti fyrir íslenska ketframleiðslu og íslenskt mannfólk.
Og nú sér maður ósoðnar ítalskar pylsur og ósoðnar spánskar hráskinkur í umbúðum þarlendra framleiðenda á boðstólum í íslenskum matvörumörkuðum. Í stórum hópum og í löngum röðum í kæliborðum og frystikistum. Sams konar matvæli í sams konar umbúðum yrðu tekin af íslensku ferðafólki heimkomnu frá Ítalíu eða Spáni í Leifsstöð og brennd umsvifalaust vegna hættu sem þær sköpuðu fyrir íslenska búfjárstofna og íslenskt mannfólk. Er skýring á þessu misræmi?
Jú – ástæðan er sú, að búið er að tolla þessar ósoðnu ítölsku pylsur og ósoðnu spánsku hráskinkur upp úr öllu valdi þegar þær eru boðnar Íslendingum í matvörumörkuðum. Orðnar dýrari en gull! Þetta er án efa merkasta uppgötvun íslenskra stjórnvalda og innflutningsyfirvalda matvara og er heimssöguleg. Á inni heimsverðlaun! Þegar matvara hefur sætt háum tollum auk innflutningshamla er hún orðin sóttfrí!
Kvíðum því ekki vaxandi innflutningi á lifandi erlendu túrhestaketi. Tollum það bara nógu hátt. Þá verður allt í lagi, Guðni! Allt í lagi með sauðskepnuna og kúna. Og allt í lagi með mannfólkið – líka Framsóknarmenn. Engin sótthætta. Ekkert ESB-smit. Allt hátollað, innflutningsvarið og dýrt. Einmitt þess vegna hafa Íslendingar engin efni á því að hjálpa fátæku fólki í þróunarlöndum. Eins og Vigdís segir. Fyrst verðum við að fá að éta áður en við getum gefið öðrum að éta.
